บททั้งหมดของ ดั่งมายาลวงรัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

บทที่ 2วันนี้หญิงสาวเสียเวลาไปครึ่งค่อนวัน กว่าเรื่องจะจบ จริง ๆ เธอกลับเลยก็ได้ แต่ระหว่างโบกแท็กซี่...“ไร้ความรับผิดชอบ เรื่องทั้งหมดคุณก่อแต่กลับจะมาทิ้งผมไว้คนเดียวแบบนี้เนี่ยนะ!” เจ้าของรถ 911 Carrera S ได้แต่พูดว่าถ้าคุณไม่เบรกรถกะทันหันแบบนี้ ผมจะมาเสียเวลาตรงนี้ไหม!!สุดท้ายแสงเทียนก็เลยต้องรอจนรถลูกน้องเขาเอารถมาเปลี่ยนให้ถึงจะแยกย้ายกันกลับ“ฉันจะรอจนกว่าลูกน้องคุณจะมา แต่ขอร้องคุณอย่าพูดเสียงดัง แมวจะตกใจ” หญิงสาวบอกไปตามความจริง ไม่มีใครอยากให้เกิด และถ้าเป็นเขา...จะเหยียบลูกแมวตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งลงเหรอระหว่างที่ยืนรอ หญิงสาวเหลือบมองผู้ชายข้าง ๆ เขาสูง 180 กว่าเห็นจะได้ เขาเป็นผู้ชายที่หล่อเข้ม ผิวขาว ผมรองทรงสั้นสีน้ำตาลอ่อน จมูกโด่ง สันกรามด้านข้างคมกริบ รูปร่างจัดว่าดี แต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าเรียกว่ารสนิยมดีเยี่ยม!ตอนที่ได้ยินเสียงชนท้าย เธอตกใจมากและมองไปกระจกหลัง พอเห็นว่ารถอะไรมาจูบท้ายเธอ ก็รู้ว่าความซวยน่าจะมาเยือนแล้ว รถรุ่นใหม่ล่าสุด...รุ่นเดียวกับพี่ชายเธอ Porsche 911 Carrera Sแมวตัวน้อยมาวิ่งตัดหน้ารถจนเธอต้องเบรกหัวทิ่ม! พอคิดดูแล้วก็อยากจะป่วยมากเลย รถค

บทที่ 4“คุณหิวไหม ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย” ระหว่างที่ออกมาจากโรงพยาบาล“หิวมาก”“งั้นคุณอยากทานอาหารแบบไหน ไทย จีน ฟิวชั่น ญี่ปุ่น”“ไปแถวพระราม 7 มีร้านน่านั่งอยู่ร้านหนึ่ง เป็นร้านโปรดของผมบรรยากาศดีอาหารอร่อย”“ร้าน XXX น่ะเหรอ”“คุณรู้จักด้วยเหรอ...ร้านไม่ค่อยดังนะ แต่สเต็กอร่อย และไวน์รสเลิศ” เธอทำหน้านิ่งไม่ตอบอะไร พร้อมกับเลี้ยวเข้าปั๊มน้ำมันเดินเข้า 7-11 ออกมาพร้อมกับถุงขนมถุงใหญ่“หาอะไรรองท้องก่อน ถ้าจะไปร้านนั้นคุณต้องทานยา”“คุณจะพาผมไปเหรอ หรือคุณจะให้ผมนั่งรถแท็กซี่ไปเอง” ชายหนุ่มขู่เธอ เรียกว่าพูดให้น่าสงสารจะดีกว่า“ฉันจะพาคุณไป ถ้าคุณอยากไป” ทิติยะยิ้มกว้างพร้อมกับรับแซนวิช แฮมที่เธอยื่นมาให้เราสองคนจัดการ อาหารว่าง เรียกว่าอาหารว่างเพราะไม่ว่ากี่กล่องก็เกลี้ยงทุกกล่อง“ทานยาด้วย” ชายหนุ่มมองยาในมือ ไอ้กิตมันจะหลอกเขาไหมว่ายานี่มันคือแป้งธรรมดา ไม่ใช่กินไปกัดกระเพาะ“กว่าจะถึงร้านน่าจะไม่เกิน 2 ทุ่ม คุณพักก่อนก็ได้เพราะกว่าจะถึง คุณคงหิวพอดี” หญิงสาวเอ่ยบอกเขาระหว่างทางทิติยะลอบมองเธอเป็นระยะ หญิงสาวขับรถนิ่มมาก ดูกระชับกระเฉง แมน ๆ ลุย ๆ แต่เวลาเธอยิ้มโลกจะ

บทที่ 6“น้องเทียน วันนี้สวยจังเลยค่ะ” พี่ภาเลขาหน้าห้องทักเธอทันทีที่เจอหน้าหญิงสาวยิ้มบาง ๆ และเดินเข้าห้องทำงานไป วันนี้คนทักเธอจนรู้สึกว่าหรือแต่งตัวมากไปก็เลยเดินไปส่องกระจกบานใหญ่ในห้องเล็กที่ไว้สำหรับนอนพักวันที่งานเยอะ ๆเสื้อแขนยาวสีดำนุ่งทับในไว้เหมือนเคย สร้อยคอมีมุขตรงกลาง กระโปรงสีทองเลื่อมปล่อยชายพลิ้ว เพิ่มดีเทลด้วยเชือกที่มัดไว้บริเวณเอวเป็นโบ รองเท้าส้นสูงสีดำ มองแล้วก็ไม่แปลกตานี่...แต่ทำไมหลายคนถึงทักเธอจังเลย“วันนี้ถ้าไม่มีอะไรด่วน งดรับแขกนะคะ และช่วง 4 โมง เทียนจะออกไปข้างนอก มีอะไรก็รีบเอามาให้เซ็นเลยนะคะ” เธอสั่งรัว ๆ เลขาหน้าห้องพยักหน้ารับ แต่ก็ไม่ยอมเดินออกไป เธอจึงเงยหน้าจากกองเอกสารมองหน้าเป็นเชิงถาม“นะ...น้องเทียน จะไปไหนคะ...” ขณะที่ถามก็หลบสายตาไปด้วย“เวลาพูดให้มองหน้าค่ะ”“งั้นพี่ภาขอตะ...ตัวก่อนนะคะ”“ถามแล้วไม่รอเอาคำตอบเหรอคะ แล้วจะไปบอกคนที่อยากรู้ยังไง?” เลขาของเธอแทบจะร้องไห้“เทียนจะออกจากนี่ตอน 4 โมง ไปพบผู้ชายคนเมื่อคืน และเทียนตั้งใจจะเคลียร์งานที่ค้างให้หมด หวังว่าพี่พลคงจะไม่มารบกวนเทียนในตอนนี้นะคะ”“ค่ะ 4 โมง พี่จะโทรรายงานค่ะ”แสงเที

บทที่ 8เธอเปลี่ยนเป็นชุดผ้าฝ้าย สบาย ๆ หลวม ๆ เดินออกมาจากห้อง ก่อนจะส่งยิ้มให้กับพนักงานที่ยิ้มให้กับเธอเช่นกัน“คุณเทียนเชิญล้างเท้าค่ะ” พนักงานนั่งลงและยกเท้าลงไปในอ่างเล็ก ๆ พร้อมถูสบู่และล้างออกด้วยน้ำเปล่า ก่อนจะยกเท้าเธอขึ้นมาและซับให้แห้ง“วันนี้ดิฉันจะนวดผ่อนคลายให้คุณเทียนนะคะ หรือคุณเทียนสนใจเป็นโปรแกรมไหนดีคะ ที่นี่นวดน้ำมันดีมาก ๆ นะคะ รับประกันว่าคุณเทียนจะติดใจ” เธอคนนั้นพูดจาฉะฉานและส่งยิ้มให้เธอ“นวดน้ำมัน” เธอกลับเข้าไปถอดชุดที่ใส่ในตอนแรกออกและใส่เป็นกางเกงในกระดาษกับชุดคลุมอาบน้ำ นวดน้ำมันก็ต้องถอดหมด“เชิญขึ้นเตียงเลยค่ะ”พนักงานถอดชุดคลุมอาบน้ำออกพร้อมกับให้เธอนอนคว่ำหน้าลงกับเตียง ก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวหญิงสาว พร้อมกับทาน้ำมันและลงมือบีบนวดตามจุดต่าง ๆ เธอรู้สึกดีมาก หลังจากที่ไม่ได้นวดผ่อนคลายมาเกือบเดือนพนักงานคนนี้ลงน้ำหนักมือ แรงสลับเบา รู้จังหวะดีด้วย ความล้าที่หนักหนาบนหลังเริ่มหายไป ความสบายเข้ามาแทนที่ หนังตาเธอเริ่มตก และหลับไปในที่สุด“ผิวคุณเทียนดีมาก ๆ เลยนะคะ” แสงเทียนมารู้สึกตัวอีกทีตอนที่พนักงานคุยด้วย“ตึง! ใครเป็นแขกทิ! ไหน! อยู่ไหน!” เสียง

บทที่ 10วันนี้แสงเทียนติดรถออกมากับพิพลแวะไปนั่งดื่มที่ร้านแถวทองหล่อเป็นกึ่งผับ กึ่งร้านอาหาร ปกติเธอไม่ค่อยชอบเที่ยวที่เสียงดังสักเท่าไหร่ แต่วันนี้อยากออก“พี่ไปเถอะ เดี๋ยวจะกลับแล้วเทียนบอก”“ไปนั่งด้วยกัน! วันนี้ไม่มีสาวไปนั่งกับพี่” พิพลจูงมือน้องสาวไปนั่งโต๊ะที่เพื่อนเขานั่งอยู่“น้องเทียน มา ๆ นั่งครับนั่ง เชิญ ๆ” เพื่อนพิพลเรียกเธออย่างเป็นมิตร“ไม่ต้องเสือก กูดูแลเองได้” เธอกำลังจะหย่อนก้นลงนั่งแต่แล้วก็มีเสียงเรียกมาจากด้านหลัง“เทียน”“...........” หญิงสาวหันไปมองตามเสียง ไม่ใช่แค่เธอ แต่ทุกคนในโต๊ะแสงเทียนสบตากับเขา เธอเชื่ออย่างสนิทใจว่าโลกมันกลมจริงๆ แต่ไม่ตอบรับ เขาทำท่าจะเดินเข้ามา ก่อนที่จะมีผู้ชายตัวสูงหน้าออกฝรั่งนิดหน่อยกอดคอและทักพี่ชายเธอ“ว่าไงไอ้พลไม่มาซะนานนะมึง”“เออ...เมื่อวานก่อนกูแวะมา มึงไม่เข้าร้าน เด็กบอกไปตีหม้อ”“เห๊ย! มีแต่หม้อตีกู” และทั้งหมดก็ขำขันกันมีแต่เธอที่รู้สึกขำไม่ออก“แล้วนี่...”“ห้ามยุ่ง” พิพลดึงเธอไปกอด แสงเทียนมองทิติยะที่กำลังมองมาทางนี้ด้วยสายตาตัดพ้อ เธอรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร...“นี่ไอ้ทิ ทิติยะ วัฒนาพรพล เพื่อนรักกูเอง” คนที่หน้า