Share

ตอนที่ 12

last update Last Updated: 2025-06-25 21:52:05

ตอนที่ 12.

“คงเกินสินะ”

“คุณจะให้คนมารับตัวไปใช่ไหม” หล่อนตั้งคำถาม “คนที่คุณให้ฉันติดต่อ”

“นันทา...เรายังคุยกันเรื่องแม่เออยู่นะ”

“หากคุณอยากต่อว่าเรื่องแม่ฉัน คุณควรเกรงใจฉันบ้าง”

“เกรงใจ...?”

“ใช่ ยังไงก็แม่ของฉัน”

ชายหนุ่มทำท่ารับรู้

“แม่อาจจะไม่ดีในสายตาคุณ แต่นั่นคือแม่ของฉัน”

“แล้วไง”

หล่อนมองสบตากับเขา “ฉันขอใช้สิทธิ์”

“สิทธิ์อันใด”

“สิทธิ์ปกป้องแม่จากการให้ร้ายของคุณ สิทธิ์ที่ฉันช่วยชีวิตคุณ...”

“จะให้ลบล้างหายกันหรือ นันทา รู้ไหมแม่เธอพยายามฆ่าผมนะ...”

“ก็ลบล้างกันไป...ฉันช่วยให้คุณรอด รีบไปซะ รีบไป”

“เธอกลัวแม่เธอจะรู้ความจริงของเธอหรือกลัวเธอจะรู้ความจริงของแม่”

นันทาสบตากับเขาอย่างกล้าหาญ “คุณมีแม่ไหม”

“มีสิ ใครบ้างไม่มีแม่”

“ถ้ามี...และรักแม่ ไม่ว่าแม่จะเป็นอย่างไร คุณควรรู้ เราย่อมยกย่องเทิดทูนเอาไว้ไม่ยอมลากลงมาพัวพันกับเรื่องไม่ดี เข้าใจไหม”

เขารู้ว่านันทาไม่พอใจในการพูดถึงนงนุชและทำอย่างไรหล่อนก็ไม่ยอมพูดหรือคุยเกี่ยวกับนงนุชเลย เขาได้แน่ใจอย่างหนึ่งว่าความสัมพันธ์กับแม่ของหล่อนนั้น “แย่” หนักเอาการ หล่อนคงไม่ได้พบแม่มาหลายปี นงนุชเองก็อยู่ในสภาพสาวใหญ่ที่ไม่มี
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 20

    ตอนที่ 20.“พี่ตอบเธอได้เดี๋ยวนี้เลย”“จะไม่คิดก่อนเลยหรือครับ”“ไม่คิดละ เพราะพี่มีคำตอบแน่นอนแล้ว”“ผมอยากให้ไปคิดก่อน” จักรายังดื้อดึงไม่เลิก เธอจึงทำตาเขียวใส่เขา “อย่ามาดื้อกับพี่นะ จักรา จะได้โดนตี....”ก่อนจะทำท่าอ่อนใจอย่างหนัก และแน่นอนว่าว่าอย่างไรคุณพิมก็เป็นสตรี...เธออดจะหน้าแดงซ่านด้วยสีเลือดไม่ได้ วัยขนาดเธอโดนเกี้ยวพาราสีเสียขนาดนี้ด้วยวาจาห่ามคะนองของหนุ่มที่อายุยังไม่ถึงสามสิบ“ตีด้วยจมูกหรือปากก็ได้นะ ตรงนี้ๆๆ” เขารัวเสียงตอนท้ายแล้วเอามือชี้ที่แก้มตัวเองคุณพิมก็ร้องกรี๊ดออกมา“เด็กบ้า..ประเดี๋ยวจะให้จำเรียงหาก้านมะยมมามัดรวมกันสักห้าก้าน ฟาดก้นให้แตกลายนั่งไม่ได้เลยเชียว”“ถ้าจะให้ผมกอดกางเกงแล้วฟาดก้นให้ลายด้วยตัวคุณพิมเอง ผมก็ยอมครับ ยอมทุกอย่างเลยครับ”เขาบอก เสียงทอดอ่อย แววตาเชื่อมระยิบระยับ....คุณพิมมองเมินแล้วออกปากไล่“ไปไหนก็ไปนะ...ไปให้พ้นเลย ไปไป๊”ภีมกับนันทาได้สนิทสนมกันยิ่งขึ้น เขาดูแลหล่อนจนหล่อนมีอาการทุเลาขึ้น แต่ภีมก็ยังถือเป็นหน้าที่ที่เขาจะป้อนข้าวให้กับหล่อน“ฉันตักข้าวเองได้แล้ว”“น่า…” เขาดึงดัน “ผมชอบที่จะป้อน”แต่นันทาก็ขวยเขินนักหน

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 19

    ตอนที่ 19.“ไพฑูรย์” เสียงเอ่ยเรียกเยือกเย็น “แกไปอยู่บนห้องก่อน”ครั้นเขาขยับตัว เธอก็เอ่ยสำทับว่า“อย่าดิ้นรนทำเรื่องอีก”“คุณพิม จะไม่ถามก่อนหรือ”“จะให้ถามอะไรอีก”“ผมไม่ได้เป็นจำเลยนะ พี่” ไพฑูรย์หัวเราะแค่นๆ “ทำอย่างนี้เกินไป”เขามองไปทางนายตำรวจเพื่อนของภีม “พวกมันเพื่อนกัน พวกเดียวกัน ทำไมไม่คิดว่าพวกมันรวมหัวกันแกล้งผมเล่า...”“ขึ้นไป” คุณพิมชี้นิ้วไปทางชั้นบน “ไปเดี่ยวนี้”เสียงเริ่มดังขึ้น และหลังจากนั้นเธอก็นั่งตัวสั่น เอามือมาปิดหน้าไว้ จักรามองด้วยความเห็นใจ ที่จริงเขามีใจกับเธออยู่ไม่น้อย การได้เห็นภาพตรงหน้าเช่นนั้นทำให้เขารู้สึกได้เหมือนว่าความสงสารแล่นจุกอก เขากระเถิบตัวมาหา...เอ่ยเบาๆ ไม่กล้าจะกอดเธอดังใจคิด“คุณพิม...” เขาเรียกเธอว่าคุณพิม ไม่กล้าเรียกพี่ ไม่มีน้องคนไหนเรียกเธอว่าพี่ ทุกคนเรียกเธอว่าคุณพิม “บางอย่างเกิดขึ้นแล้วอยู่ที่การยอมรับ”“ไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่น้องจะฆ่ากันเอง”“เขาหลงผิดก็ได้ คุณพิมลองพูดดูแล้วกัน บางทีคนเราก็มีบางช่วงของการคิดสั้นๆ”เธอมองหน้าเขา “คิดในแง่ดีจังเลย จักรา”“ผมไม่อยากมองคนในแง่ร้าย ที่จริงเขาก็เลวนะ” เขาบอกตามตรง “ภีม

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 18

    ตอนที่ 18.นงนุชถามยั่ว และหัวเราะเมื่อภีมเดินหนี “แทงใจดำหรือไง คุณ”วันต่อมา อาการของนันทาก็ดีขึ้น เขานั่งเฝ้าหล่อนอยู่ข้างเตียง แล้วสัปหงกจนหล่อนมองดูอย่างประหลาดใจ“คุณภีม”หล่อนเอื้อมมือไปเขย่าร่างเขา แล้วพอเขาลุกพรวดพราดขึ้นมาทำหน้าเหรอหรา นันทาก็ยิ้มออกมาได้“เป็นไงบ้าง”น้ำเสียงของเขา สอดแทรกความห่วงใยเอาไว้เต็มเปี่ยมทีเดียว“ดีแล้วล่ะค่ะ” แต่ที่จริงหล่อนยังเจ็บแผลอยู่“แม่ล่ะคะ แม่ของฉันล่ะ”“เธอดีกว่าแม่เธอเยอะเลยนะ จนอย่างนี้แล้วยังห่วงใย ผมยังไม่ได้ยินเขาถามถึงเธอเลย”เจ็บปวดไปทั่วเนื้อหัวใจ กับสิ่งที่ได้ยินความจริงล้วนๆ มันคือความจริงนันทากัดริมฝีปากตัวเอง หล่อนต้องยอมรับสภาพที่ตัวเองกับพี่ชายถูกแม่ทอดทิ้งไปไม่มีความผูกพันในหัวใจของแม่ แต่หล่อนยังเฝ้ารอคอยโอกาสลมๆ แล้งๆธมพูดถูกอย่างหนึ่ง...เราสองคนไม่มีแม่ ถึงไม่ตายก็เหมือนตายจากกัน นานๆ ทีเขาถึงจะแวบผ่านมาให้เราเห็น เขาไม่เคยห่วง ไม่เคยรักเรา ไม่จำเป็นที่เราจะต้องห่วงเขา รักเขาเหมือนกัน...“แม่อยู่ไหนล่ะคะ”“ผมมัดเอาไว้ข้างนอก”“ปล่อยแม่ไปเถอะค่ะ” หล่อนอ้อนวอน “เพื่อฉัน ได้ไหมคะ”แล้วเมื่อเขายังนิ่งเงียบ หล่อนก็เอ่

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 17

    ตอนที่ 17.เขาไม่กล้าทำอะไรที่จะทำให้คุณพิมไม่พอใจกับคุณพุด หรือพุดซ้อน อัศววิภาสนายภูมินทร์นั้นแทบจะตัดขาดออกจากครอบครัวหลายหน เพราะหล่อนทำเรื่องขายหน้าให้สม่ำเสมอ หล่อนพาผู้ชายแปลกหน้าเข้าบ้าน ไม่ซ้ำ ไม่ทันได้คุ้นเคย...เมื่อนายภูมินทร์ยอมเปิดใจกว้างยอมรับผู้ชายของหล่อน กลับเป็นว่าหล่อนไม่เคยจริงจังกับคนไหนเลย หล่อนกลับพาผู้ชายคนแล้วคนเล่าเข้าบ้าน ไม่สนใจว่าพ่อหรือพี่หรือน้องของหล่อนจะมองหล่อนอย่างไรจะอับอายขายหน้าแค่ไหน หล่อนสนใจแต่ความสุขของตัวเองเท่านั้นนี่คือหล่อน พุดซ้อน...ชื่อหล่อนก็ไม่เป็นมงคลมาแต่แรก...นังแม่มันทีเดียว ตั้งชื่อลูกมาได้ ป๋ากำหนดแต่ตัวอักษร พอพาน หน็อย มันตั้งชื่อพุดก็พอเข้าท่าเข้าทีแต่ดันชื่อนังพุดซ้อน รักเลยซ้อน ซ้อนแล้วซ้อนอีกทั้งซ้อนและซ่อน หรือไม่ได้ซ้อนก็ซ่อนกันไม่หยุด...นายภูมินทร์บ่นเช่นนั้นเสมอจักราบอกว่า...จะพาสองคนนี่ไปกรุงเทพนะ พาไปหาป๋า หากป๋าไม่พร้อมจะพาไปหาคุณพิม...เพราะอย่างไรทุกคนเชื่อมือคุณพิมเสมอ เชื่อในความจริงใจของเธอว่าเธอเป็นคนจริงใจและยุติธรรมเรื่องนี้หากนายภูมินทร์ยังตัดสินเด็ดขาดไม่ได้คนตัดสินคือคุณพิม คิดตรงกันเช่นนี้เหมื

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 16

    ตอนที่ 16.เขาส่งเสียงดังเกินความจำเป็น และนั่นทำให้ผู้มาใหม่ขมวดคิ้วอย่างพิศวง ความฉลาดนั่นทำให้เขาเฉลียวใจ และหันกลับไปมองรถยนต์ในโรงรถ ก่อนจะตะโกนลั่น“ไอ้หมาภีม แกเรียกตำรวจเพื่อนแกมาใช้ไหม นงนุช...ขอปืนให้ผมที”ช้าไปเสียแล้ว เพราะจักราโผล่ออกมาจากห้องด้านใน“นงนุช ยิงไอ้ภีมเลย หมดเสี้ยนหนามกันเสียที”ปืนกระบอกนั้นถูกดึงออกมาจากกระเป๋าถือ นงนุชถือปืนเบนมาทางชายหนุ่ม ด้วยสองมือที่จับเอาไว้มั่น ท่าทางจริงจัง ไม่สนใจกระทั่งเสียงของจักรา“อย่านะ คุณนงนุช คุณร่วมมือกับไพฑูรย์มามากแล้ว อย่าทำแบบนั้นอีก วางปืนลง”“เอาเลย นงนุช ไม่มีไอ้ภีมซะคน เราจะได้เสวยสุข ป๋าไม่มีวันกล้าสาวไส้ให้กากินแน่ ไอ้ภีมจะตายเพราะปืนลั่น อุบัติเหตุ...แล้วไอ้จักราก็ไม่มีวันกล้าเสนอหน้ารายงาน”จักราเลยตัดสินใจฉับพลัน เขาพุ่งตัวไปหาไพฑูรย์แล้วตะโกนบอกกับภีม“ใช้คุณนันทาให้เป็นประโยชน์ซิ”แต่ภีมละล้าละลัง และระหว่างนั้นเอง ที่นันทาเองหายจากอาการ “ช็อก” หล่อนตัดสินใจเองโดยไม่สนใจว่าภีมพยายามผลักหล่อนออกไปห่างตัว หล่อนกลับมายืนกางกั้นเขาเอาไว้“แม่คะ...แม่...อย่านะคะ” คำขานเรียกนั่น ทำให้ไพฑูรย์เองก็ชะงักกึก แล้วนั่น

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 15

    ตอนที่ 15.“แม่ยอมรับพวกเราได้แน่หรือคะ”นั่นสิ...นงนุชก็ต้องทบทวนให้หนักกว่านี้“แม่ทิ้งหนูกับพี่ธมไปนานแล้ว นานมากจนหนูคิดว่าแม่ตายแล้ว และหนูก็รอดมาได้เพราะพี่ธมสู้ชีวิตทุกอย่าง เขาส่งหนูเรียนจนจบ ไม่มีเขา หนูก็ไม่มีวันนี้ แต่แม่....ไม่สำคัญอะไรเลย” หล่อนก้าวถอยหลังและชี้มือไปยังประตูบ้าน “แม่ไปเถิดค่ะ แม่เข้ามาเห็นหมดแล้ว ไม่มีอะไรตามที่แม่สงสัยไม่ใช่หรือคะ กลับไปเสียเถิดค่ะ กลับไป อย่ามาให้เห็นหน้ากันอีก”หล่อนไล่แม่ นงนุชคอตก เดินไปจนถึงประตู แล้วก็เอ่ยออกมาว่า “หนูพาผู้ชายมาอยู่ด้วยใช่ไหม นันทา”หล่อนสะดุ้ง“ธมรู้ไหม”หล่อนไม่ตอบ กำมือแน่น“ทำตัวให้ดีนะ ผู้ชายน่ะเชื่อยาก”“ออกไป” หล่อนตะโกนสุดเสียง“แม่รักหนูนะ นันทา”หล่อนไม่มีวันเชื่อแม่ ไม่เชื่ออีกแล้ว หล่อนวิ่งมาปิดประตูใส่กลอนมือสั่นแล้วร้องไห้โฮ...เสียงแม่ยังลอดเข้ามา “หนูน่ะลูกแม่ อย่าลืมว่าหนูมีเลือดแม่”นันทานั่งลงเอามือปิดหู กรีดร้องสุดเสียง หล่อนเกลียดคำนี้...เลือดแม่...ไม่...หล่อนจะไม่มีวันเป็นเช่นแม่ ไม่...็นเช่นแม่ไม่...จนกระทั่งมีใครคนหนึ่งมากอดหล่อนเอาไว้ “ผมเอง” เสียงภีมบอก เขากลับมาเองหล่อนดิ้นร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status