LOGINShare
บทที่ 3
Last Updated:
2025-11-03 14:11:46เดือนพราวคว้ากระเป๋าเดินทางลากมันเข้าไปยังห้องนอนเล็ก ๆ ที่อยู่เยื้องกับห้องที่น้องสาวของเธอครอบครองอยู่ แม้บ้านหลังนี้จะมีขนาดกะทัดรัดเพียงสองห้องนอน แต่การตกแต่งประณีต เฟอร์นิเจอร์ราคาแพงที่วางอยู่ทั่วบ้านก็พอจะทำให้มองออกว่าเจ้าของบ้านคงจะรสนิยมสูง ที่สำคัญคือมีเงินมากพอจะบันดาลให้บ้านชั้นเดียวหลังนี้คล้ายกับบ้านในฝันตามแมกาซีนประเภทบ้านและสวนที่เคยเป็นที่นิยม
หญิงสาวร่างอวบอิ่มทิ้งตัวลงบนเตียงขนาดหกฟุต ฝ่ามือเรียวสวยลูบไล้ไปตามเนื้อผ้าปูที่นอนอันเรียบลื่น ใครจะไปคิดว่าวิศวกรที่ทำงานดึก ๆ ดื่น ๆ ในบริษัทที่เธอเคยไปฝึกงานเมื่อสี่ปีก่อนจะกลายเป็นลูกหลานมหาเศรษฐีผู้ดีเก่าที่มีธุรกิจใหญ่โต ครอบครองที่ดินมากมายในกรุงเทพฯ และภาคตะวันออก รายได้ในแต่ละเดือนของเขาย่อมมากพอที่จะทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟุ้งเฟ้อได้ตามใจฝัน
เล็บสีแดงที่ถูกเคลือบจนเงาวาวจิกขยุ้มผ้าปูที่นอนอย่างขัดใจ ติณไม่เคยเล่าพื้นเพเบื้องหลังให้ฟังมาก่อน คล้ายกับว่าเป็นเรื่องไม่สำคัญ ไม่น่าสนใจ ไม่น่าหยิบยกมาอวด เดือนพราวจึงคิดไปเองว่าเขาก็เหมือนผู้ชายอื่น ๆ ที่มา
ติดพันคือเป็นผู้ชายชนชั้นกลางที่พอมีพอกิน มีหน้าที่การงานที่ดี แต่แค่นี้จะดีมากพอกับดาวมหาวิทยาลัยแบบเธอได้อย่างไร โดยเฉพาะเมื่อมีอีกตัวเลือกใหม่ที่ดีกว่าอย่าง "ศรัณย์" ทายาทโรงแรมชื่อดังที่มีสาขาในกรุงเทพและหัวเมืองท่องเที่ยวอีกหลายแห่งศรัณย์กับเธอเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายที่มาเจอกันในสถานที่ฝึกงาน หญิงสาวพบกับศรัณย์พร้อม ๆ กับที่รู้จักกับติณ สาวสวยจัดวัยกำลังบานสะพรั่งย่อมมีเหล่าแมลงมารุมตอมไม่หยุดหย่อน ใคร ๆ ต่างอยากมาทำความรู้จักน้องใหม่ที่เย้ายวนตั้งแต่หัวจรดเท้า เสียงเรียก "น้องเดือนครับ ๆ" พร้อมกับดวงตาหลงใหลของบรรดาผู้ชายในออฟฟิศยิ่งทำให้หญิงสาวลำพองใจ ท่ามกลางผู้ชายมากมาย เดือนพราวคัดผู้ชายหัวกะทิไว้แค่ "ติณ" กับ "ศรัณย์" เท่านั้น
แล้วเธอก็เลือกผิด...
เดือนพราวลุกจากห้องนอนที่เป็นของเธอ แม้จะสะอาดสะอ้านแต่ก็ยังดูเล็กเกินไปเมื่อเทียบกับความปรารถนาในใจที่ทะยานอยากกว่านั้น หญิงสาวเปิดประตูห้องนอนอีกห้องเข้าไปดู ความริษยาก็พวยพุ่งจนไม่อาจระงับ ห้องนอนใหญ่ที่ดาวนิลครอบครองอยู่มันควรจะเป็นของเธอตั้งแต่แรก กลายเป็นน้องสาวขี้ขโมยที่ฉวยโอกาสมาแทนในยามที่เธอพลาด
"ถือดีอะไรมาสวมรอยแทนที่คนอย่างฉัน อีน้องทรพี"
ยิ่งก้าวเข้าไปในห้องก็เห็นความแตกต่างจากห้องที่จัดให้เธออยู่อย่างเห็นได้ชัด ห้องนอนหลักที่ดาวนิลนอนอยู่มีข้าวของเครื่องใช้ราคาแพงชนิดที่คนอย่างเธอได้แต่มองมากมาย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเป็นติณที่สรรหาของเหล่านี้มาปรนเปรออีน้องสาวสารเลวนั่น
ติณเปย์หนักขนาดนี้เชียวหรือ ? ทั้งที่เมื่อสี่ปีก่อนตอนเขาคลั่งไคล้เธอหนัก ก็ไม่เคยมีข้าวของเหล่านี้มากำนัล
ใช่…ไม่เคยมี เพราะถ้ามีบ้าง เธอคงไม่ทิ้งเขาไปพร้อมกับเงินแค่สามล้านแน่ ๆ
ตอนนั้นเดือนพราวควรจะแปลกใจที่เขาให้เงินเธอง่ายๆ เหมือนสามล้านเป็นเศษเงิน เพียงบอกว่าแม่ของเธอไม่สบาย ต้องการเงินไปผ่าตัดโรคหัวใจ ติณยิ้มแล้วบอกว่านี่คือเงินสินสอดเมื่อเธอแต่งงานกับเขาหลังเรียนจบ เพียงแต่เธอไม่อยู่จนถึงวันนั้นเพราะเดือนพราวใช้เงินก้อนนั้นเพื่อบินลัดฟ้าติดตามศรัณย์ไปเรียนต่อต่างประเทศ การตัดสินใจพลาดครั้งนั้นกลายเป็นเปิดโอกาสให้ดาวนิลได้ครอบครองชายหนุ่มที่แสนเร่าร้อนและเพรียบพร้อมอย่างติณไป
หน้าด้าน ๆเงินสามล้านอาจจะมากสำหรับเธอในตอนนั้นจนวาดฝันจะไปใช้ชีวิตสวยหรู เธอจะกลายเป็นนักเรียนนอกที่มีแฟนเป็นลูกชายเจ้าของโรงแรมใหญ่ ทว่าชีวิตไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ค่าเทอมในต่างแดนไม่ใช่ถูก ๆ แถมสังคมของคนไทยในต่างแดนก็แสนแคบ ไม่นานการมาอยู่กินระหว่างเดือนพราวกับศรัณย์รู้ไปถึงหูของครอบครัวเขา แม่ของชายหนุ่มบินมาจัดการบังคับให้เธอกับศรัณย์เลิกกันทันที
เดือนพราวไม่เคยลืมการดูถูกเหยียดหยามของครอบครัวเขา วันนั้นศรัณย์ยืนยันที่จะคบหากับเธอต่ออย่างไม่สนใจคำคัดค้านใด ๆ จนคิดไปว่าขอเพียงกุมหัวใจของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไว้ได้ อย่างอื่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ครอบครัวของศรัณย์ร้ายกาจกว่าที่คิด ทันทีที่เขาเลือกเธอ บัตรเครดิตและค่าใช้จ่ายของศรัณย์ก็ถูกตัดทั้งหมด
เดือนพราวอยากจะกรีดร้องให้กับความใจดำ อำมหิตของครอบครัวคนรัก แต่เปลือกนอกยังคงต้องฝืนยิ้มให้กำลังใจ บอกว่าจะยืนเคียงข้างเขาไปตลอดทั้งที่เงินทองของเธอร่อยหรอจนเกือบหมด
จากลูกชายไฮโซที่ไม่เคยรู้จักความลำบากต้องดรอปเรียนเพื่อออกมาทำงานแลกค่าอาหารและที่พัก แม้จะดูน่าซาบซึ้งแต่มันไม่ใช่สิ่งที่หญิงสาวผู้มีแต่คนรุมล้อม เจิดจรัสอยู่เสมอแบบเธอสมควรได้รับ
เมื่อความจนเคาะประตู ความรักก็บินออกทางหน้าต่าง…เดือนพราวกับศรัณย์ก็จบลงง่าย ๆ เช่นกัน เธอไม่ได้ข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อจะมาพบความลำบากหรือพิสูจน์รักแท้กับใครทั้งนั้น เธอหนีงานแต่งงานหอบเงินสามล้านเพื่อมาหาชีวิตที่ดีกว่า เมื่อศรัณย์ให้เธอไม่ได้ ก็ยังมีชายหนุ่มต่างชาติคนอื่น ๆ ที่พร้อมจะเข้ามาดูแลเธอแทน
สี่ปีในต่างแดนไม่ได้สวยหรูแบบที่เธอวาดหวังไว้ กว่าเธอจะจบปริญญาโทมาได้ ต้องใช้ร่างกายแลกมากับชายหนุ่มคนแล้วคนเล่า…
หญิงสาวหยุดลงที่เคาน์เตอร์เก็บของที่ทำจากกระจกสีชา ตกใจกับเครื่องประดับผู้หญิงที่บรรจุไว้อย่างเป็นระเบียบในช่องเก็บของที่บุด้วยกำมะหยี่เนื้อดี เดือนพราวหยิบนาฬิกาขึ้นมาเรือนหนึ่ง แค่เรือนนี้ก็มูลค่ามากกว่าเงินสามล้านที่ติณเคยจ่ายให้เธอด้วยซ้ำ เดือนพราวลูบไล้หน้าปัดของมันด้วยความอยากได้ ข้าง ๆ กันยังมีนาฬิกาผู้หญิงอีกหลายเรือน กำไลข้อมือที่ดูเรียบ ๆ มีเพชรเม็ดเล็ก ๆ ประดับแต่ราคาหลายแสน
น้องสาวตัวแสบก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน รู้จักตักตวงข้าวของ คงจะรู้ตัวว่าไม่นานคงถูกเขี่ยทิ้งเหมือนตุ๊กตาเก่า ๆ ตัวหนึ่ง…
“เดือนย้ายเข้ามาอยู่บ้านคุณติณแล้วนะคะ” เดือนพราวกรอกเสียงผ่านสมาร์ตโฟน คนปลายสายตอบรับออกมาด้วยน้ำเสียงที่พึงพอใจไม่น้อย และมันทำให้หญิงสาวรู้ว่าเธอกำลังจะได้รางวัลเพิ่มขึ้นด้วย แต่นั่นก็ยังไม่เท่ากับโอกาสที่ได้กลับมาในชีวิตของติณอีกครั้ง
ครั้งนี้เดือนพราวจะไม่ยอมพลาดอีกเป็นอันขาด !
Latest chapter
ดาวดามใจ ตอนพิเศษ 3
จากตัวแทนสู่ที่หนึ่งในหัวใจท้องฟ้าภายนอกยังเป็นสีดำอยู่ทั้งที่เป็นเวลาใกล้รุ่งสางแล้ว ติณหยิบรีโมทแอร์มาปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้นเล็กน้อยเพราะหญิงสาวซุกตัวลงกับอกของเขาอย่างหาความอบอุ่นติณกระชับร่างภรรยาให้แนบชิด สูดกลิ่นหอมอ่อนหวานอันคุ้นเคยที่ทำให้เขาหลงใหลมิรู้คลาย ผ่านมาจนถึงวันนี้ที่ดาวนิลมีตาหนูตะวันและอีกไม่นานก็จะคลอดลูกสาวให้เขาอีกหนึ่งคน ผู้หญิงคนนี้เป็นความมหัศจรรย์ในชีวิตของเขา ติณย้อนกลับไปนึกถึงวันแรกที่เขาพบดาวนิล ทุกสิ่งทุกอย่างกระจ่างชัดราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน…“อายุเท่าไร”คำพูดแรกที่ติณพูดกับเด็กสาวที่ถูกพามาให้เขาถึงที่ พอเดือนพราวเชิดเงินหนีไปออสเตรเลีย ทิ้งงานแต่งงานเรียบ ๆ ที่เขาตั้งใจเตรียมไว้ให้เธออย่างไม่ไยดี เดิมที ‘รักร้อย’ มารดาของเดือนพราวและดาวนิลก็ตั้งใจจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่พอเจอกับความโกรธและอิทธิพลของติณ รักร้อยก็แก้ปัญหาง่าย ๆ ด้วยการโยนลูกสาวคนเล็กที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนให้ถึงเตียง“สิบแปดค่ะ”ชายหนุ่มขมวดคิ้ว นึกขัดใจท่าทางตื่น ๆ และน้ำเสียงที่เบาจนจับใจความไม่ได้ เขาต้องถามซ้ำอีกครั้งจึงจะได้ยินว่าเด็กสาวตรงหน้าอายุสิบแปดปีแล้ว โตพอที่เขาจะไม่
ดาวดามใจ ตอนพิเศษ 2
ดาวนิลเป็นคนท้องที่สวยมาก ทั้งที่ปกติมักจะมีคนบอกว่าถ้าแม่ผิวพรรณเปล่งปลั่งจะได้ลูกสาว แต่จากการตรวจหมอยืนยันว่าเธอตั้งท้องลูกชาย ติณเห่อหนักถึงขนาดเตรียมหาชื่อมงคลออกมาเป็นหางว่าว ของเล่นต่างก็ขนซื้อจนเต็มห้องเด็กที่จัดไว้รอลูกชายคนนี้ หนักเข้าดาวนิลต้องดุให้เขาเพลา ๆ ลงบ้าง ไม่อย่างนั้นบ้านจะกลายเป็นโชว์รูมของเล่นเอาส่วนคุณย่าต้องตากับคุณป้าตุลยาก็ปรึกษาซินแสประจำตระกูลเรื่องฤกษ์ยาม ตอนแรกติณเหมือนจะไม่สนใจ ลูกชายเขามาเกิดวันไหน เวลาไหน นั่นคือฤกษ์ซูเปอร์มงคล แต่พอถูกผู้เป็นย่าและป้าชักจูงโน้มน้าวบ่อย ๆ รวมถึงหัวใจคนเป็นพ่อที่อยากจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อลูกโดยไม่มีข้อแม้ คนมั่นใจในตนเองอย่างติณก็เขวไปเหมือนกัน ถึงขนาดระดมหาซินแสชื่อดังมาช่วยดูเวลาคลอดให้ดาวนิลได้แต่ส่ายหัวให้กับหลาย ๆ อย่างที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นจากชายหนุ่มที่แสนจองหองและดื้อรั้น เชื่อแค่ตนเองแบบติณ ถือว่าลูกชายคนนี้ช่วยให้เธอได้เปิดหูเปิดตาจนเห็นอีกด้านของบ้านตระการเกียรติเช่นกัน“ดาวมาดื่มนมหน่อยครับ” ชายหนุ่มเตรียมนมอุ่น ๆ มาให้ภรรยาดื่มก่อนนอนทุกคืน ตั้งแต่อ่านข้อมูลว่าคนท้องจะถูกดึงแคลเซียมไปให้กับลูกเ
ดาวดามใจ ตอนพิเศษ 1
เสียงอาเจียนที่ดังขึ้นแทบทุกเช้าเป็นเวลาเกือบเดือนแล้ว ชายหนุ่มร่างสูงที่เคยดูกร้าวแกร่งไปทั้งตัวตามลักษณะของชายวัยฉกรรจ์ที่ดูแลตนเองอย่างดีมาตลอดกลับมีสภาพคอพับคออ่อน นั่งแปะลงไปบนพื้นห้องน้ำ กอดโถชักโครกไว้แน่นเหมือนเป็นของสำคัญดาวนิลตามเข้ามาในห้องน้ำ ค่อย ๆ ลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของติณจากบนลงล่าง หวังว่ามันจะช่วยบรรเทาอาการอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายของสามีลงได้บ้าง จากที่ในช่วงแรกตัวเธอเองก็ขำและแอบสมน้ำหน้าที่ชายหนุ่มมีอาการแพ้ท้องแทนเมียแบบที่คนอื่น ๆ บอก ตอนนั้นยังนึกไปว่าติณคงเห่อและตื่นเต้น สักพักอาการแพ้ท้องเหล่านี้ก็คงหายไป ที่ไหนได้ ผ่านมาเป็นเดือนแล้วติณก็ยังไม่ดีขึ้น แถมดูจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิมอีกต่างหาก ในขณะที่ตัวเธอเองกลับกินได้นอนหลับ อ้วนท้วนสมบูรณ์จนน่าแปลกใจ“บ้วนปากหน่อยนะคะ คุณติณ” หญิงสาวส่งแก้วน้ำให้ชายหนุ่มกลั้วคอ ใช้ผ้าเย็นที่มีกลิ่นหอมอ่อนเช็ดหน้าที่ซีดเหมือนไก่ต้มของเขา“ดาวจ๋า ผมเวียนหัว ทรมานจังเลยครับที่รัก” ติณย้ายมือจากการกอดโถชักโครกโผเข้ามาสวมกอดหญิงสาวตัวนุ่มนิ่มหอมกรุ่นแทน ซุกหน้ากับซอกคอของดาวนิล ถูไถไปมาเหมือนลูกแมวตัวโตจอมขี้อ้อน ตั้งแต่ภรรยาสาวตั
ดาวดามใจ บทที่ 89
กลับมาที่วงเหล้าอันครื้นเครงอีกครั้ง คราวนี้สีหน้าสีตาของติณดูผ่อนคลายขึ้นมาก จนถึงขนาดที่ไม่ดุหรือหัวเสียยามที่ปู่เชยรินเหล้าน้ำผึ้งให้หญิงสาวอีกจอกซึ่ง ๆ หน้า“ให้อีกแก้วเดียวนะ จะพากลับไปนอนแล้ว” หญิงสาวหน้าแดง ตาฉ่ำชวนให้มันเขี้ยว ติณมาทรุดนั่งลงข้างตัวคนขี้เมา ไหล่เกยไหล่จนคนอื่นอมยิ้มไปตาม ๆ กันตั้งแต่ติณมาอยู่ที่เกาะหยกคราม เขาสงบจนเงียบขรึม คนงานต่างสัมผัสถึงความเศร้าโศกจนดูอ้างว้าง กระทั้งวันนี้ทุกคนได้เห็นหญิงสาวที่นายน้อยเคยพามาด้วยกันครั้งก่อน ต่างมีความหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะทำให้ติณยิ้มออก แม้ว่าตั้งแต่เย็นจนค่ำ เขาจะหน้าบูดบึ้ง ไม่พูดไม่จา“งั้นกลับดีกว่าค่ะ ดาวมึน ๆ แล้วเหมือนกัน” หญิงสาวดื่มไปแค่สองจอกเล็ก ๆ เพราะเธออยากคุยกับเขาให้รู้เรื่องเสียที เห็นหน้าจ๋อยคอตก ดาวนิลเองก็สงสาร“แต่ผมยังอยากดื่มต่ออยู่เลย ติดใจเหล้าน้ำผึ้ง” พินันท์บอกเบา ๆ“มึงอยู่ต่อแล้วกัน เดี๋ยวกูไปส่งดาวนิลแล้วค่อยกลับมา”“เหรอ อ่า ๆ” พินันท์เลิกคิ้ว เหมือนไม่อยากเชื่อ ดูตาแล้วพี่ชายคงไม่มีทางทิ้งเนื้อสาวมานั่งให้ยุงกัด ข้ออ้างที่เอ่ยปากก็เห็นไปถึงลิ้นไก่ ยิ่งมองตามหลังพี่ชายที่โอบเอวบางประคองไป
ดาวดามใจ บทที่ 88
ติณนั่งมองปู่เชยที่หัวเราะกับดาวนิลและพินันท์โดยไม่ใส่ใจหรือเหลือบแลนายน้อยคนโปรดอย่างเขา อาหารทะเลหลายอย่างที่วางอยู่เริ่มพร่องไปบ้าง แต่ครู่เดียวก็ถูกยกมาเติมราวกับไม่มีวันหมดดาวนิลเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งหน้าบูดบึ้ง ไม่พูดไม่จา แต่ก็ยังยอมมาด้วยกัน หญิงสาวอยากจะหยิกแก้มคนที่ฟอร์มจัดแล้วทุบอีกสักหลายปึก รู้ว่าเขาแอบมองเธออยู่ตลอด พอเธอจับได้ เขาก็สะบัดหน้าหนีไปทางอื่นเหมือนสาวน้อยแสนงอนไม่มีผิด“ปู่เชยขา ดาวอยากดื่มเหล้าน้ำผึ้ง”“ไม่ได้” คราวนี้คนที่ไม่พูดกับใคร ขวางขึ้นทันที“ปู่ขาดาวจะดื่ม คุณพินันท์ก็อยากลองด้วย ใช่ไหมคะ” หญิงสาวหาพวก พอพินันท์พยักหน้า เหล้าน้ำผึ้งโหลใหญ่ก็ยกมาวางทันที“มาครับพี่ติณ มาดื่มด้วยกัน” พินันท์ยกเหล้าจอกแรกให้พี่ชาย แล้วส่งอีกจอกให้หญิงสาว พอกระดกของตนเองลงคอ เหล้าแรงก็ร้อนวาบ รสชาติแบบนี้ ดีกรีแรงไม่กี่จอกก็หัวทิ่มชัวร์“พอแล้วนะ จำครั้งที่แล้วไม่ได้เหรอว่าดื่มเหล้านี่แล้วเป็นยังไง” ติณยึดจอกเหล้าเล็ก ๆ ที่ว่างเปล่าของหญิงสาวไว้ เพราะเธอก็เพิ่งกระดกลงไปในทีเดียว“ก็เมาไงคะ” หญิงสาวลอยหน้าตอบ นัยน์ตาพราว มีหรือว่าเธอจะจำไม่ได้ ยิ่งเห็นหน้าคร้ามดูดซับส
ดาวดามใจ บทที่ 87
กว่าจะข่มตาหลับลงได้ก็เกือบสว่าง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญิงสาวปั่นป่วนจนเขาต้องควักบทสวดสารพัดขึ้นมาภาวนาอยู่ในใจ ดังนั้นตอนที่ดวงตาดำขลับงัวเงียลืมตาอีกครั้งก็สายโด่ง พลิกตัวมองที่นอนด้านข้าง เหลือแต่ความว่างเปล่า ดาวนิลคงลุกออกไปนานแล้วเพราะใช้มือลูบคลำ ไม่หลงเหลือไออุ่นจากร่างของเธออยู่ติณรีบผุดลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เมื่อคืนมัวแต่ตกตะลึงจนทำตัวไม่ถูก เช้านี้เขาต้องรีบหาคนงานผู้หญิงที่ไว้ใจได้มานอนเป็นเพื่อนหญิงสาว ก่อนที่เลือดกำเดาเขาจะไหลหมดตัว นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน ไอ้พินันท์ส่งดาวนิลมาทำงานที่นี่ทำไม แขกเหรื่อเขาไม่ได้เปิดให้เข้ามาพัก มีแค่กลุ่มเพื่อนหรือวีไอพีที่ต้องการพักผ่อนซึ่งต้องให้เขาอนุญาตก่อน หรือไอ้พินันท์มันคิดว่าเขาเป็นพระโพธิสัตว์ที่ตัดกิเลส เลิกยุ่งเกี่ยวข้องแวะกับผู้หญิงที่อยู่ในหัวใจได้เด็ดขาดแล้วจริง ๆชายหนุ่มจัดการธุระส่วนตัวและตรงไปที่ตัวรีสอร์ตซึ่งอยู่ไม่ไกล มีพนักงานต้อนรับซึ่งก็เป็นลูกหลานคนงานในเกาะนั่นแหละที่ประจำการอยู่“ดาวนิลล่ะ”“คุณดาวทานอาหารเช้าอยู่ที่ห้องอาหารค่ะ คุณติณจะรับพร้อมกันเลยไหมคะ” ติณพยักหน้ารับ กินเสียพร้อมกัน พนักงานจะได้ไม่ลำบากและมัว
You may also like
รักร้ายจอมทระนง
หิมะที่ปลิดปลิว271.3K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์61.1K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย47.1K viewsจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์32.2K viewsSo Hot หลอมไฟร้ายละลายหัวใจ
Phat_sara2.2K viewsCall Love รักนะยัยคอลเซ็นเตอร์
J.Jusmin497 viewsBlackmail ร้ายซ่อนรัก
ณดารินทร์158 viewsของเล่นที่เคยทิ้ง (20+)
หญิงเพียว497 views
