ตอนที่ 31 ข่าวดีที่รอคอย แต่ต้องรอไปอีก

ชั่วพริบตาเวลาก็ผ่านไปครึ่งปีแล้ว ร้านเสื้อผ้าหรานหลิงที่มีคนจองคิวทุกวันมีรายชื่อเป็นพัน ๆ ชื่อ แต่คิวที่ได้อย่างแน่นอนในสองร้อยคิวตอนนี้เหลือเพียงหนึ่งร้อยคิวเท่านั้น พนักงานในร้านจึงได้ติดต่อลูกค้าที่ลงชื่อไว้ เพื่อเติมให้เต็มหนึ่งร้อยคิว

พันธุ์ไม้ ดอกไม้ ที่ซื้อมาจากมณฑลข้าง ๆ เว่ยเซียวนำมาปลูกในที่ดินของบ้านฉินที่กำลังสร้างบ้าน และในระยะเวลาหกเดือนมันก็เติบโตขึ้นมามาก เขายกมันให้กับฉินเสี่ยวหราน

ร้านค้าที่เคยวุ่นวายตอนนี้ปิดรับคิวลงชื่อแล้ว คนที่ร้านจึงบางตาลงมาก แต่ไม่สามารถดูถูกได้เลยเนื่องจากต่อให้ไม่มีลูกค้าหน้าร้าน คิวจองชื่อหลังร้านก็ทำให้พวกเธออยู่ได้อีกหลายปี

ที่สวนดอกไม้มีคนดูแลอยู่ประจำ ฉินเสี่ยวหรานจึงให้เพื่อนสนิททั้งสองคนเข้ามาช่วยในร้านเสื้อผ้า ด้วยการเป็นพนักงานตรวจสอบ และการทำบัญชีเงินเดือน ใครเบิกเงินไปก่อน ใครจะลา จะหยุด ก็เป็นทั้งสองที่ทำ เนื่องจากมีพนักงานเพิ่มจึงปรับเปลี่ยนวันเวลาทำงานได้มากขึ้น

เรื่องสำคัญที่จะไม่พูดถึงไม่ได้นั่นก็คือเฉินเสี่ยวหรานตกลงแต่งงานกับเว่ยเซียวแล้วหลังเห็นว่าร้านเสื้อผ้าไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วง สร้างความดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก เ