ตอนที่ 3  เสน่ห์เนื้อทอง

ตอนที่ 3  เสน่ห์เนื้อทอง

กลางเรือนหมอเสน่ห์มีหญิงร่างท้วมคนหนึ่ง นั่งอยู่เบื้องหน้าด้วยท่าทางหมอบกราบ ใบหน้าหมองก้มต่ำลงไปจนเกือบติดพื้นกระดานเรือน เนื้อทองขยับคลานมานั่งอยู่เยื้องไปทางเสาเรือนกลางบ้านเอียงข้างพิงไหล่ข้างหนึ่งพักไว้

“มึงมีเรื่องเดือดร้อนอะไรก็ว่ามา” เสียงห้วนเอ่ยถามทั้งที่นัยน์ตายังปิดสนิท

“ข้าอยากทำเสน่ห์เรียกผัวคืน”

“เฮอะ รอบนี้เห็นจะไม่ง่ายอย่างครั้งก่อน เรือนนั้นมันไม่ยอมง่ายๆ” ตาแข็งเหลือกลืมขึ้นมาก่อนจะยิ้มเยาะเหี้ยมเกรียม

“ช่วยข้าทีเถิดพ่อหมอ ข้ายอมแลกด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง หากแต่ข้าเสียผัวไปไม่ได้จริงๆ”

“มึงยอมแลกแน่หรือ...” ร่างหนายื่นล้ำค้ำศอกลงบนหัวเข่า ดวงตาเป็นประกายฉายแววเหี้ยมขึ้นมาในบัดดล

“แน่จ้ะ ขอแค่ให้มันกลับมา ต่อให้ข้าต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็ยอม” พานขันธ์บูชาครูถูกชูขึ้นเหนือหัว

“ฮึ ฮึ ฮึ ได้อย่างนั้นก็ดี” มือหยาบใหญ่ยื่นออกไปรับพานขันธ์ ปากคล้ำขมุบขมิบท่องบ่นมนต์ดำงึมงำพึมพำก่อนจะเป่าลมเย็นพ่นผ่านกระหม่อมหนา พานขันธ์บูชาครูถูกส่งยื่นให้ลูกชายซึ่งคลานขยับมารับไว้ พ่อหมอชำนาญงานเสน่ห์หยิบของสิ่งหนึ่งมาจากหิ้งบูชา ลักษณะคล้ายกระดูกไก่แห้งๆ สองท่อนมัดติดกันไว้ด้วยด้ายสายสิญจน์สีแดง

“เนื้อทอง” หมอเสน่ห์ขานชื่อลูกชายเพียงเบาๆ

เด็กน้อยรู้หน้าที่คลานเข่าขยับยกขันทองเหลืองใบหนึ่งมาตั้งวางลงตรงเบื้องหน้า กิ่งว่านหลงนาง  ขนาดเท่านิ้วก้อยถูกน้ำมาเคียนจุดไฟจนเกิดกลายเป็นควันคลุ้ง คาถาภาษาเขมรพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากหนารัวเร็วจนฟังไม่ได้ศัพท์ ท่องสลับออกมา มือหยาบจับกระดูกผีตายโหงวนรอบว่านโบราณปากพร่ำบริกรรมคาถาภาษาไสยเวทย์ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นส่งให้คนที่อยากได้

ตึก ตึก ข้อศอกแข็งทรุดปักลงไปบนพื้นเรือนไหล่ลู่กดต่ำเกือบเป็นนอนราบ ร่างท้วมสั่นกราวเหงื่อกาฬแตกพลั่กด้วยความกลัว สำนึกรู้ถึงสิ่งลี้ลับอันมองไม่เห็นกำลังเกิดขึ้นกับตัวเอง เนื้อทองน้องน้อยเหลือบสายตาจ้องมองบ่าสองข้างของหญิงผัวทิ้ง เห็นอสุรกายร่างผอมหัวโตนั่งยองอยู่บนไหล่ลิ้นยาวแลบเลียออกมาปัดป่านปาดไปตามหน้าตาเนื้อตัวน่าเกลียดน่ากลัวน่าชัง ก่อนจะก้มต่ำหลบสายตาวิญญาณร้าย

“มึงเอานี่ไป ก่อนขึ้นเรือนให้มึงเตรียมเครื่องเซ่นใส่กระทงวางไว้ตรงหัวกระไดอย่าได้ขาด ของนี่ไว้ใต้แท่นที่นั่ง ที่นอนของมัน ใต้หมอน ใต้ฟูกได้ทั้งนั้น ไม่พ้นสามวันมันจะกลับมา”

บนเรือนไม้ด้านหลังเป็นลานกว้างยื่นออกไปตีผนังกั้นสูงสร้างขึ้นมาเพื่อใช้หลบหลีกสายตาของผู้คน เสาไม้มงคลสี่อย่างปักโยงด้วยด้ายสายสิญจน์รอบทิศ เทียนไขแท่งใหญ่สีแดงจุดสว่างเต็มกลางชานเรือน ตรงกลางนั้นมีตุ่มน้ำขนาดใหญ่ด้านในเป็นน้ำมนต์อันได้มาจากน้ำฝน น้ำฟ้า อันไม่ตกต้องผ่านชายคาเรือนเพื่อความสะอาดบริสุทธิ์ ล้นปริ่มเต็มขอบโอ่งถูกโรยโปรยไว้ด้วยดอกไม้ของหอมนานาชนิด ร่างเปลือยของหนุ่มน้อยเนื้อทองขาวสว่างแข่งกับแสงจันทร์ กำลังนั่งหลับตาพนมมือท่องบ่นบริกรรมคาถาที่พ่อสอนให้ ในทุกคืนเพ็ญพระจันทร์เต็มดวงนี่คือพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ที่ผู้เป็นพ่อจะปิดประตูเรือนเพื่อทำพิธีชุบตัวให้กับเนื้อทองผู้เป็นบุตรชายติดต่อกันเช่นนี้มาครบเจ็ดปีไม่มีขาดแม้แต่คืนเพ็ญเดียว

“มนต์มหาเสน่ห์หมื่นเล่ม พันคาถา ข้าจะเสกมนต์ขลัง ฝังมันลงไปในกระดูก เนื้อหนัง แลเลือดเนื้อของเอ็ง...เนื้อทอง หากผู้ใดได้ครอบครองจะบังเกิดมหาโชค มหาลาภ ทำกิจการงานสิ่งใดสำเร็จลุล่วงได้ง่ายดั่งลัดนิ้วมือ ฝ่าตีนเหยียบไปที่ไหน ก้าวขาเข้าไปที่ใดจะมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง ใครได้เอ็งไปครองจะเปรียบดั่งมีแก้วจักรพรรดิในกำมือ”

ปึก ปึก ปึก เข็มสักยันต์ลงอาคมทิ่มทะลุแผ่นหลังขาวเกิดเป็นอักขระขอมโบราณสว่างโร่แดงขึ้นมาบนเนื้อหนัง ตั้งแต่ปลายนิ้วเรียวงามไม่เว้นที่ว่างแม้บนผิวหน้าหนังหัว จวบเมื่อเสียงไก่ขันในวันรุ่งและเทียนทุกเล่มมอดดับสนิท หมอคุ้มขยับเดินมาหยุดยืนมองร่างของเนื้อทองผู้เป็นบุตรชายด้วยความภูมิใจ

“เสน่ห์เนื้อทอง ทั่วทั้งแผ่นดินนี้ มีแต่เอ็งผู้เดียวเท่านั้นลูกพ่อ” นิ้วหัวแม่มือกดลงไปตรงกลางหน้าผากแคบ ปากพร่ำท่องคาถาใช้มนต์ดำครอบร่างในการพรางตา เพื่อบดบังร่างงามของบุตรชายให้รอดพ้นจากสายตาผู้คนที่อาจคิดร้าย หมายทำเรื่องระยำอัปรีย์ หรืออาจล่อหลอกลวงใจให้เด็กหนุ่มอ่อนวัยไร้เดียงสาหลงคารมคมคำหวานได้โดยง่าย

หนุ่มน้อยร่างงุ้มน่าเกลียดน่าชังนั่งพับเพียบอยู่บนเสื่อเก่า ขยับขึ้นเปลี่ยนอิริยาบถเป็นคุกเข่าก่อนจะยกมือแบขึ้นมาพนมจรดหน้าผากโปน ภิกษุชราผ่อนฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้าเด็กน้อยตาเหล่ ร่างพิการประคองถาดและขันข้าวตักใส่ลงไปในบาตรเหล็ก

“อายุ วัณโณ สุขัง พลัง” คำให้พรเป็นภาษาบาลีกล่าวแต่เพียงสั้น ปากแหว่งยิ้มอวดฟันห่างอย่างแสนซื่อ

“เด็กวัดใหม่หรือหลวงตา เนื้อทองไม่เคยเห็นหน้า” ตาโปนพินิจมองเด็กวัดใหม่ อายุอาจจะไล่เลี่ยกันห่างมากห่างน้อยคงไม่พ้นสามปี

“อืม ชื่อรุ่ง” หลวงตาพยักหน้ารับ

รุ่ง เด็กหนุ่มรุ่นกระทงใบหน้าขรึม เจ้าของดวงตาเศร้าก้มลงมองดูเด็กน้อยหน้าตาประหลาดด้วยความเวทนาสงสาร ขยับยิ้มมุมปากกับพยักหน้าให้น้อยๆ แทนคำทักทาย 

“พี่รุ่งหรือ เนื้อทองมีขนม พี่รุ่งเอาไปกินสิ” หนุ่มน้อยร่างไม่สมประกอบขยับกายอย่างยากลำบาก คลานไปหยิบตะกร้าก่อนจะส่งขนมห่อใบตองใส่มือให้

“ขอบใจนะ” แววตาอ่อนโยนมองร่างงุ้มค่อยๆ ขยับยันกายลุกขึ้นแล้วเดินโขยกขาเป๋เอวคดกลับขึ้นไปบนกระไดเรือน สูงขึ้นไปนั้นร่างใหญ่ใบหน้าดุยืนถมึงทึงถลึงตาลงมาเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าใดนัก

“เรือนหมอคุ้ม เรือนหมอทำเสน่ห์คุณไสย เอ็งอยู่ให้ห่างไว้เป็นดี” หลวงตาชรามองผ่านขึ้นไปสบตากับหมอเสน่ห์จากนั้นจึงก้าวเท้าเดินต่อไป

คืนข้างแรมไร้ซึ่งแสงจันทร์ เสียงจอบเสียมสับขุดลงไปในหลุมดินฝังผี ลึกลงไปมากกว่าศอก ห่อไม้ไผ่ผืนใหญ่พันร่างไร้ลมหายใจของหญิงสาวนางหนึ่ง กลิ่นเน่าตีคลุ้งฟุ้งลอยขึ้นมาจากหลุมดินย่นจมูกของทั้งลูกศิษย์ ลูกชายก่อนจะพากันยกมือขึ้นมาอุดจมูกแน่น รอบด้านทั้งสี่ทิศมีเสาหลักปักอาณาเขตผูกโยงด้ายสายสิญจน์ลงอาคมป้องกันวิญญาณอื่นมาก่อกวนขณะทำพิธีสำคัญ

“เอามันขึ้นมา” เสียงเข้มออกคำสั่ง 

“ทำไมมันไม่ขึ้นวะ ฤทธิ์เยอะเหลือเกินนะมึง” ไอ้ครั้นศิษย์เอกออกปากบ่นเมื่อพยายามดันร่างหนักขึ้นมา แต่กลับพบว่าร่างผีหนักราวกับแท่งหิน

“ฮึ มึงจะลองดีกับกูรึ อีผัน” ฝ่ามือหยาบตบฉาดลงบนหัวเข่า ตามมาด้วยบทสวดท่องคาถาปราบพยศผี รอบด้านได้ยินเหมือนเสียงฝีเท้าคนนับร้อยเดินย่ำใบไม้ขยับมาใกล้ดับแซกๆ

“มึงจะขึ้นมาดีๆ หรือต้องให้กูลากวิญญาณมึงขึ้นมา” หมอเสน่ห์มือฉมังตวาดดังเสียงดุ

“ฮืออออออ” เสียงครางชวนขนหัวลุกดังขึ้นมาจากหลุมดิน

“ไอ้ครั้นลากมันขึ้นมา”

“ขอ..ขอรับ”

ศพอืดตัวบวมหน้าเขียวถูกลากให้ลุกขึ้นมานั่งด้วยความยากลำบากเพราะเส้นเอ็นมันยืดยึดเหนี่ยวจนแขนขาหลังไหล่เหยียดตึง ไอ้ครั้นศิษย์เอกหยิบเอาเสาไม้มาตอกลงไปในหลุมดิน แล้วพิงศพผีมัดยึดเอาไว้เพื่อกันไม่ให้ล้ม เนื้อทองสะบัดผ้าขาวผืนเท่าอาสนะรองนั่งของพ่อลงไปบนพื้น ก่อนจะหยิบล้วงเครื่องพิธีออกมาวางเรียงให้อย่างรู้หน้าที่ หมอเสน่ห์ขัดสมาธิเปิดปากท่องบ่นมนต์คาถา

เปลือกตาเขียวเหลือกลืมเบิกโพลงขึ้นทันที เมื่อเทียนชัยถูกจุดรนลงไปใต้คางอูม ใบหน้าถมึงทึงศพผีตายโหงจ้องนิ่งเหมือนไม่เต็มใจให้สิ่งอันมีค่านี้แก่หมอเสน่ห์ หยดน้ำมันสีเหลืองกลั่นออกมาทีละน้อยย้อยตกลงไปในขวดแก้วใบเล็ก เมื่อเต็มแล้วหมอคุณไสยจึงนำผ้ายันต์ลงอาคมมาห่อไว้ทบหนึ่งแล้วมัดไว้ด้วยด้ายสายสิญจน์เพื่อสะกดวิญญาณ เนื้อทองล้วงเอาหม้อดินเผาขนาดเล็กออกมาจากย่าม ซึ่งสะพายติดข้างตัวมาส่งให้พ่อเพื่อใช้เก็บรักษาไม่ให้ขวดน้ำมันพราย น้ำมันผีของดีหายากตกหล่นหรือหกแตก ปากหม้อมีผ้ายันต์แดงปิดทับแน่นหนา ก่อนจะลงคาถาสะกดไว้อีกรอบเพื่อความปลอดภัย มีดหมอลงอาคมเล่มใหญ่ถูกชักออกมาจากปลอก ก่อนจะปักเข้าไปตรงกลางอกของศพผีตายโหง น้ำเลือดน้ำหนองพุ่งกระฉูดออกมาส่งกลิ่นเหม็นเหมือนมีหมาเน่ามาวางเรียงกันตรงหน้าสักสิบตัว

ครึก ครึก กึก มีดคมเลาะกระดูกแล้วดึงรูดออกมาอย่างเชี่ยวชาญ ลมผ่านพัดตึง ตึง แข่งกับเสียงหมาหอนดังขึ้นเรื่อยๆ ตามขั้นตอนพิธีกรรมอันขรึมขลัง เสร็จจากการเลาะกระดูกผี หมุดเหล็กคล้ายตะปูยาวตอกปักลงไปกลางกระหม่อมซ้ำๆ เพื่อเจาะกะโหลกแกะเอากระดูกส่วนสำคัญออกมาได้สำเร็จในที่สุด จากนั้นทั้งเสียงหมาหอน เสียงลมฟ้า ลมฝนก็ค่อยๆ จางจนหายไป

“เอาละ เสร็จแล้ว”

ศพผีอันไร้อิทธิฤทธิ์ถูกไอ้ครั้นถีบกลับลงไปนอนในหลุมตามเดิม จากนั้นมันโยนเสื่อลงไปคลุมหน้าให้พอกันอุจาด แล้วใช้ตีนกลบหลุมก่อนจะเหยียบให้ราบเรียบตามเดิม เนื้อทองเพียงเหลียวหลังกลับไปมองหลุมฝังศพของอีผัน แม่ค้าขายปลาในตลาดที่บังเอิญถูกควายมาขวิดตายเมื่อสองวันก่อน ชะตามันคงไม่อาภัพเช่นนี้ถ้าผัวมันไม่มาร้องร่ำคร่ำครวญว่าอีผันเพิ่งจะตั้งท้องลูกได้ไม่นาน ความจึงวิ่งมาเข้าหูพ่อ นานทีจึงจะมีศพผีตายทั้งกลมอย่างนี้มาฝังในป่าช้ามีหรือหมอเสน่ห์อย่างนายคุ้มจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ

“พ่อ” เนื้อทองกระโดดเข้าไปเดินชิดติดหลังผู้เป็นพ่อ เมื่อรู้สึกเหมือนมีใครบางคนเดินตามฉับๆ มาด้านหลัง

“ฮึ เอ็งมากับพ่อ เอ็งจะกลัวอะไร”

“กลัววววว...” สายตาหลุบมองต่ำจับไปยังย่ามสีดำของพ่อซึ่งเดินนำอยู่ข้างหน้า มือสั่นกำย่ามตัวเองเอาไว้แน่น หูสองข้างแว่วเสียงครวญครางของวิญญาณผีดังมาจากทั่วทุกสารทิศ เงาดำสูงบ้าง ต่ำบ้าง วูบไหวเดินไปเดินมา อีกทั้งแลบลิ้นปลิ้นตาแหวกอกควักพุงล้อหลอกเต็มสองข้างทาง

"พวกมันก็ทำได้เท่านั้นแหละ ไม่ต้องไปกลัวมัน" เสียงคนเป็นพ่อพูดขึ้นเหมือนเห็นเป็นเรื่องปกติ

"พ่อหมอก็พูดได้สิ พ่อหมออาคมแก่แล้วนี่"

"มึงก็รีบเรียนจากกูให้ดีสิวะ จะได้เลิกปอดแหกสักที แล้วกลับเรือนไปอย่าลืมตั้งเครื่องเซ่นเลี้ยงผีอย่าให้ขาด ไม่อย่างนั้นกูจะฟาดกบาลมึง แล้วเอาเลือดหัวมึงมาเซ่นผี"

“วันนี้วันพระ พ่อให้เอ็งไปเที่ยวเล่นได้หนึ่งวัน” คำอนุญาตนั้นทำให้ลูกชายยิ้มออกมาได้ เนื่องจากทุกวันพระหมอคุ้มจะเข้าฌานนั่งสมาธิถืออุโบสถศีลหนึ่งวันเพื่ออุทิศส่วนบุญที่ได้นั้นส่งคืนให้วิญญาณผีทั้งหลายที่ตนสะกดเอามารับใช้ในเรือนและงานทำเสน่ห์  ในวันพระจึงไม่มีการรับขันธ์ บูชาครูหรือทำเสน่ห์ เสกคาถาใดๆ ทั้งสิ้น

“ขอบคุณจ้ะพ่อ”

“เดี๋ยว...เนื้อทอง เอ็งจำคำที่พ่อสอนให้ดี อย่ารับของจากมือใคร อย่ากินของที่คนอื่นหยิบยื่นให้เป็นเด็ดขาด เข้าใจมั้ย”

“จ้ะ”