ตอนที่ 9  ผีเนื้อทอง

ตอนที่ 9  ผีเนื้อทอง

ภายในกุฏิเก่าภิกษุแก่พรรษานั่งเข้าฌานสมาบัติจนล่วงผ่านเข้าเวลาเกือบฟ้าสาง หนังตาเหี่ยวย่นจึงค่อยๆ ถูกดึงให้เปิดขึ้น มือหยาบเลื่อนหีบไม้ใบเก่าออกมาจากใต้แท่นโต๊ะหมู่บูชา สีหน้าแววตาวิตกกังวลกดหัวคิ้วสีเทาขาวนั้นเข้าหากัน

“เฮ้ออออ” สีหน้าท่าทางลังเลไม่มั่นใจ มือหยาบเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นผลักหีบไม้นั้นกลับเก็บซุกลึกเข้าไปใต้แท่นวางพระพุทธรูปอย่างเดิม

พอดีกับเสียงระฆังตีบอกสัญญาณให้รู้ว่ายามนี้ควรแก่การออกไปบิณฑบาต หลวงตาแก่ผู้บวชอยู่ใต้ร่มผ้ากาสาวพัสตร์นานถึงห้าสิบพรรษานุ่งผ้าห่มจีวร เดินลงจากกุฏิมาเจอไอ้รุ่งเด็กวัดหน้าซื่อยืนตบยุงถือย่ามรออยู่ตีนกระได

"ฮึ ตื่นเช้าดีเหลือเกินนะไอ้รุ่ง นี่เอ็งมารอข้านานแล้วหรือ" หลวงตามองหน้าเด็กวัดวัยหนุ่มด้วยความชื่นชมเพราะไอ้รุ่งนั้นถือว่าเป็นเด็กวัดว่าง่าย ขยันขันแข็ง เรียกหาเรียกใช้ไม่มีอิดออด 

"ไม่นานขอรับหลวงตา" 

รั้วไม้บ้านหมอเสน่ห์ แต่เดิมนั้นเคยมีเด็กหนุ่มร่างกายพิกลพิการมานั่งรอใส่บาตรพระเป็นกิจวัตร บัดนี้ไร้เงาของคนใจกุศลนานร่วมปีแล้ว เท้าเปล่าของพระชราชะงักหยุด มองต่ำลงไปยังรั้วกระถินก่อนจะถอนหายใจยาวออกมาเมื่อเห็นเงาดำทำท่าหมอบกราบอยู่ไกลๆ

“เฮ้อ เวรแท้” 

“อะไรหรือหลวงตา” ไอ้รุ่งมองตามสายตานั้นไปยังตำแหน่งเดียวกัน

“กรรม...”

“กรรมอะไรหรือหลวงตา”

“กรรมของเนื้อทองมัน” หลวงแก่เดินลับไปตามทางแล้วไม่อ้าปากเอ่ยอ้างสิ่งใดอีก ไอ้รุ่งเพียงเหลียวหันกลับไปมองหน้าต่างเรือนไม้ยกสูงซึ่งก่อนนี้มันจำได้ว่าเป็นหน้าต่างห้องของเนื้อทองเพราะมันใช้แอบมองเด็กน้อยอยู่เสมอ

“เอ็งมีอะไรก็ว่ามา” หลวงตาขีดกระดานชนวนอยู่บนศาลาเก่า เห็นเพียงเงาลูกศิษย์วัดคลานเข้ามาหาใกล้

“หลวงตาขอรับ ข้ามีเรื่องสงสัย”

“เอ็งสงสัยสิ่งใด”

“คนในหมู่บ้าน ลือกันว่าหมอคุ้มเลี้ยงผีเนื้อทองเอาไว้เป็นบริวาร จริงหรือขอรับหลวงตา” ไอ้รุ่งคลานมานั่งคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าเอ่ยถามปัญหาข้องใจ

“เอ็งจะสนใจเรื่องนั้นไปทำไมหือไอ้รุ่ง” หลวงตาวางมือจากการขีดเขียนแล้วเงยหน้าจ้องมองเด็กวัดหนุ่ม

“สมัยเนื้อทองยังมีชีวิตอยู่ เนื้อทองกับข้าเราสองคนนับว่ามีน้ำใจที่ดีต่อกัน หลวงตาก็ทราบ ก็เห็นอยู่มิใช่หรือขอรับ แม้วันที่เนื้อทอง...วันที่เนื้อทองจากไปอย่างน่าอนาถ ข้าก็เป็นคนห่อศพยกขึ้นกองฟอน นั่งเฝ้า นอนเฝ้า ตามไฟ ตามฟืนสามคืน สามวันไม่เคยได้หลับสนิท พอมาได้ยินชาวบ้านพูดกันอย่างนี้แล้ว ข้าอดเวทนาสงสารเนื้อทองไม่ได้”

“ตอนยังเป็น เมื่อเราเห็นใจใคร เรายังพอหยิบยื่นน้ำใจให้กันนั้นทำได้อยู่ แต่ยามนี้หากเอ็งอยากแสดงน้ำใจให้เนื้อทอง เพื่อตอบแทนน้ำใจขนม ข้าวต้ม ผลไม้ที่มันเคยหยิบยื่นให้ เห็นทีจะมีก็แต่การอุทิศบุญกุศลส่งไปให้มันเท่านั้นแหละ”

“หลวงตาขอรับ เนื้อทองนั้นแม้รูปร่างจะอัปลักษณ์น่าชัง แต่เนื้อแท้ในใจเราทุกคนต่างรู้ดีว่าเนื้อทองนั้นน้ำใจงาม ใจบุญ ใจกุศล คนดีอย่างนั้นเหตุใดถึงต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ได้” ไอ้รุ่งขยับยกกาน้ำร้อนรินน้ำชาใส่ถ้วยส่งให้หลวงตาแก่ซึ่งเอาแต่นั่งถอนหายใจอยู่เฮือกๆ

“มันเป็นวิบากกรรมของตัวมันตามมาแต่หนหลัง สัญญาภพ สัญญาชาติ ผูกพันจองเวรกันมา แม้หนีกันไปได้กี่ภพ กี่ชาติ แต่เมื่อใดคนที่เราเคยสร้างเวร ผูกกรรมกันไว้ เวียนมาบรรจบได้เกิดมาพบกันอีก เมื่อนั้นกรรมมันก็ทำงาน ใครทำกรรมใดไว้ ตนก็ต้องกลับมารับผลกรรมนั้น หนีอย่างไรมันก็หนีไม่พ้นหรอก”

“หลวงตาขอรับ แล้วพอจะมีวิธีใดบ้างที่จะทำให้วิญญาณของเนื้อทองเป็นอิสระจากหมอคุ้ม อย่างน้อยถ้าเนื้อทองไม่ต้องไปเป็นผีบริวารคอยทำงานตามคำสั่งของหมอคุ้ม วิญญาณของเนื้อทองก็คงไม่ต้องไปสร้างเวร สร้างกรรมผูกพันตัวเองมากกว่าเดิม”

"เอ็งคิดจะทำอะไร หือ ไอ้รุ่ง" หลวงตาจ้องหน้าศิษย์วัดเขม็ง

"ข้าอยากช่วยให้เนื้อทองพ้นจากการถูกจองจำของหมอคุ้ม" ไอ้รุ่งพูดตอบอย่างหนักแน่น

“หากเป็นผีตายโหงทั่วไป เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแก้ยาก หากแต่ดวงวิญญาณของเนื้อทอง นอกจากถูกผูกไว้ด้วยอาคมแล้ว มันยังถูกผูกไว้ด้วยสัญญาความเป็นพ่อลูก เว้นเสียแต่พ่อมันอนุญาตและตัวมันสมัครใจ แต่ก็คงยาก...ตอนเป็นมันรักพ่อของมันเหลือเกิน” อีกครั้งที่หลวงตาแก่ถอนหายใจลากยาวออกมาจากอก จอกน้ำชาอุ่นถูกยกขึ้นจิบอย่างช้าๆ

“หลวงตา...ไม่มีวิธีช่วยเนื้อทองบ้างหรือขอรับ”

“วิญญาณเนื้อทอง ตอนนี้ถูกแยกออกจากกันเป็นสามส่วน ที่เอ็งเห็นอยู่บนเรือนหมอคุ้มนั่นเป็นเพียงแค่ส่วนเดียวเท่านั้น พ่อมันเคี่ยวเข็ญเพาะบ่มวิชาอาคมให้ วิญญาณผีเนื้อทองจึงเก่งกล้ามากขึ้นทุกวัน หน้าเรือนนั้นเอ็งก็คงเห็นแล้ว ว่านับวันผู้คนจะหลั่งไหลมาอาศัยความเก่งอาคมกล้าของมันสองพ่อลูกมากขึ้นทุกที ข้ายังไม่อยากคิดว่าหากดวงวิญญาณทั้งสามส่วน ได้กลับมารวมกันเมื่อใด ทั้งหมอคุ้มและผีเนื้อทองคงมีคนข่มมันลงได้ยากเสียแล้ว”

“ไอ้ครั้นมึงไม่มีขนมอย่างอื่นมาให้กูกินบ้างหรือ กูกินแต่ขนมตาลจนวิญญาณกูตัวเหลืองหมดแล้ว” วิญญาณน้อยนั่งห้อยขาอยู่บนคานสูง ในมือถือขนมตาลห่อเล็กแล้วโยนทิ้งออกไปนอกหน้าต่าง ด้านล่างมีชาวบ้านมานั่งปูเสื่อรอให้หมอคุ้มเปิดบ้านรับแก้คุณไสย ไล่ผี หรือที่มีมามากก็พวกอยากได้น้ำมันพราย ของเสน่ห์ทำให้ผัวรัก ทำให้เมียหลง

“มึงเป็นผีอย่าเรื่องมาก ผีตัวอื่นกูไม่เอาขนมให้มันด้วยซ้ำ ยังไม่เห็นมีผีตัวไหนมาบ่นกูเลย” ไอ้ครั้นยกมือขึ้นมาเท้าเอวแหงนคอมองวิญญาณอสุรกายน้อยร่างผอมเกร็งตัวดำเหมือนตอไม้ไหม้ไฟสลับกับบางส่วนเช่นแขน ขา ใบหน้าที่ยังมีรอยเนื้อหนังแหว่งวิ่นถลอกหาย

“กูจะฟ้องพ่อ มึงใช้งานกูเยี่ยงผีทาส แต่เลี้ยงกูให้อดๆ อยากๆ ต่อไปกูจะไม่ไล่ผีให้มึงแล้ว ใครปล่อยควายธนูมา กูจะล่อให้มันมาขวิดมึงให้ไส้แตกทีเดียว”

“มึงนะไอ้ทอง มึงอยากกินอะไรมึงก็ลงไปหากินข้างล่างโน้น กูเห็นคนเอาของมาเซ่นมึงออกเยอะแยะ”

“มึงเห็นกูเป็นผีเร่ร่อนข้างทางหรือ กูไม่ไปแย่งเครื่องเซ่นในกระทงพวกมันดอก” ผีน้อยหันหน้าไปเห็นวิญญาณผีตายโหงบริวารนั่งยองรื้อของเซ่น ของไหว้ในกระทงใบตองริมรั้วกินกันอย่างน่าสังเวช ส่วนเครื่องเซ่นตนเองจะถูกวางใส่สำรับจัดแท่นให้อยู่มุมห้อง แยกส่วนออกมาเพราะถือเป็นผีลูก ผีเลี้ยง

“เฮ้อ กูขี้คร้านเถียงกับมึง เอาล่ะมึงจะกินอะไร”

“ขนมงา” แขนดำเหมือนไม้ท่อนชี้ตรงออกไปยังวงชาวบ้านที่นั่งสุมหัวกันอยู่นอกลานดิน

ไอ้ครั้นเดินลงกระไดไปแล้วมาหยุดอยู่ใกล้ๆ ใบหน้าหลายคนเงยขึ้นมาอย่างมีความหวังเพราะคิดว่าหมอคุ้มอาจออกจากฌานแล้ว พวกมันจะได้ขึ้นไปบนเรือน เพื่อบอกกล่าวเล่าเรื่องร้อนใจขอให้พ่อหมอช่วย

“เนื้อทองมันอยากกินขนมงา” ไอ้ครั้นโพล่งออกไป ผู้หญิงท่าทางเหมือนชาวนาหน้าคล้ำคนหนึ่งนั่งเหลือกตาค้างก่อนจะยกมือท่วมหัว

“พ่อเนื้อทองมีตาวิเศษแท้”

“เอาใส่กระทงนี่ ข้าจะเอาขึ้นไปให้มัน” ไอ้ครั้นยื่นกระทงใบตองออกไปรับขนมงาก้อนกลมๆ สามสี่ก้อน หากแต่คนอื่นๆ หยิบยื่นขนมต้ม ขนมถั่วใส่มาให้อีกมาก ปากพร่ำสรรเสริญเยินยอในอิทธิฤิทธิ์ของผีเนื้อทองว่ามีหูทิพย์ ตาทิพย์ 

ไอ้ครั้นจัดขนมวางลงไปในกระจาดถาดเครื่องเซ่นผีเนื้อทอง จากนั้นจุดธูปหนึ่งดอกปักลงไปบนขนมอร่อย ผีน้อยนั่งยิ้มฟันเหลืองปากแดงแยกเขี้ยวส่งเสียงครางฮือๆ ออกมาลั่นดังไปจนถึงใต้ถุนเรือน ชาวบ้านชาวช่องกระโดดมานั่งกองรวมกันบนเสื่อผืนเดียว ตัวสั่นอยู่งกๆ ขนมงากลมก้อนหนึ่งปลิวออกมาจากทางหน้าต่างเป็นสัญญาบอกให้รู้ว่าขนมที่นำขึ้นไปผีเนื้อทองได้รับไว้เรียบร้อยแล้ว

“พ่อ” วิญญาณลูกชายกระโดดลงมาจากคานไม้วิ่งหายวับทะลุประตูห้อง เข้าไปนั่งยิ้มอยู่ต่อหน้าพ่อที่เพิ่งออกมาจากฌาน

“พ่อไม่อยู่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”

“มี ผีเร่ร่อนมันติดท้องเรือข้ามมาจากหัวเมือง ข้าไปจับมันมาเอาไว้ให้พ่อแล้ว ลุงหนอมถูกงูกัดตายแต่วิญญาณไปเกิดใหม่ ข้าไปไม่ทันรั้ง ทิศใต้ติดบ้านตาคล้าย มีหมอผีกระจอกมาตั้งเรือน มันคงอยากมาแข่งกับพ่อ เห็นมีชาวบ้านไปไหว้มันสองสามคน แต่มันเก่งสู้พ่อไม่ได้หรอก” อสุรกายร่างผอมดำน่าเกลียดขยับล้มตัวลงไปนอนหนุนตักพ่อ เหมือนเด็กน้อยร้องขอความรัก ความเอ็นดู

“แล้ววันนี้มีใครมาขอให้ช่วยเรื่องอะไรบ้าง” มือหยาบวางลูบลงไปบนเส้นผมยุ่งเหยิงก้มลงไปมองดวงตาแดงก่ำ ที่กำลังเหลือกถลนมองตนเอง แก้มแดงเห็นหนังข้างใต้เหมือนมีคนเอามีดมาถากเอาเนื้อชั้นบนทิ้งหายไปอย่างนั้นแดงฉาน ฉ่ำเลือด ฉ่ำหนอง

“ข้างล่างหรือ มีคนอยากให้พ่อช่วยทำเสน่ห์ยาแฝดให้ กับไอ้หวาดมันอยากได้น้ำมันพรายไปดีดใส่สาวมาจากเมืองเหนือ เห็นว่าล่องเรือลงมาขายข้าว เขากำลังจะล่องเรือกลับ มันอยากเอาเขามาทำเมีย ป้าแย้มแกอยากให้ช่วยตามหาเข็มขัดนากแกหาย แต่ที่จริงผัวแกเอาไปขายซื้อเหล้ากินหมดแล้ว” ผีเนื้อทองรายงานทุกสิ่งอย่างให้พ่อรู้อย่างละเอียด

“ฮึ เก่งมาก เนื้อทองลูกพ่อ”

***โอ๊ยยยย  เนื้อทองลูก จะเอ็นดูผีน้อง  แต่ก็สงสาร...ไอ้ครั้นหาขนมดี ๆ ให้น้องกินหน่อยเถอะ   เอ็นดูกินขนมตาลจนตัวเหลือง