ตอนที่ 14 ผู้ช่วยหน้าดุ 1.2

ตอนที่ 14 ผู้ช่วยหน้าดุ 1.2

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ขวัญข้าวเดินไปที่ห้องทำงานของดินแดน เคาะประตูสามครั้ง เมื่อได้ยินคำอนุญาตดังออกมา จึงได้หมุนลูกบิดเปิดเข้าไป ขาเรียวชะงักงันอยู่ที่หน้าประตูด้วยความตกใจ เพราะภายในห้องไม่ได้มีแค่ดินแดนเท่านั้น แต่ยังมีพวกเพื่อน ๆ ของเขาที่ชอบแซวในตอนเดินสำรวจสถานที่ทำงานอยู่ด้วย

และไม่ใช่แค่คุณหมอสาวที่ตกใจ แต่ทุกคนในห้องก็ตกตะลึงกันหมด ทว่าสายตาทุกคู่มีแววล้อเลียนเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองหน้าเจ้าของห้องทำงานนี้

“เพื่อนเรามีสาวมาหาซะด้วยว่ะ”

โจ้หันไปแซวเสียงเบาเพราะไม่อยากให้คนที่เข้ามาใหม่ได้ยินด้วย แต่ทว่าขวัญข้าวกลับได้ยินชัดเจน และยังเห็นด้วยว่าสีหน้าของดินแดนนั้นมีความเขินอยู่ขนาดไหน

“ข้าวจะมารบกวนคุณนิดหนึ่งน่ะค่ะ คือว่าข้าวจะว่าจะไปตรวจสุขภาพนักโทษ แต่ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง ข้าวจะต้องนัดนักโทษไปรวมตรงไหนอะไรแบบนี้ค่ะ คุณพอจะแนะนำได้ไหมคะ”

ขวัญข้าวรีบพูดให้ทุกคนเข้าใจว่าที่เธอมานั้นเพราะเรื่องงานอย่างเดียว ไม่ได้มีเรื่องอื่นแอบแฝงอย่างที่พวกเขาคิด และจะได้เลิกแซวอีกคนสักที

ถึงแม้คุณหมอจะบอกจุดประสงค์ของการมาไปเรียบร้อยแล้ว แต่บรรดาเพื่อน ๆ ยังไม่วายที่จะมองดินแดนด้วยแววตากรุ้มกริ่ม เพราะแม้ว่าจะเป็นเรื่องงาน แต่คนอื่นก็มีอีกเยอะแยะที่ให้คำปรึกษาได้ แต่คุณหมอกลับเลือกที่จะเดินมาถึงที่นี่

“ยังไง” น็อตเลิกคิ้วขึ้นถามเพื่อนที่ยังเอาแต่นิ่งไม่พูดอะไร

“อะไร งาน ๆ อย่าคิดเยอะ” ดินแดนพูดเสียงเบาเหมือนไม่มีอะไรและพยายามส่งสายตาดุไปให้เพื่อน เพื่อที่จะปรามว่าหยุดแซวกันได้แล้ว เนื่องจากคุณหมอยืนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวเธอจะเกร็งจนไม่กล้ามาหาเขาอีก

“จริงเหรอออออ” โจ้ยังแซวไม่หยุด

“เดี๋ยวผมจะไปประกาศเรียกนักโทษให้”

ดินแดนบอกกับคนที่ยืนอยู่ตรงประตู ชายหนุ่มทนสายตาของเพื่อนแต่ละคนไม่ไหว ตอนนี้เขาเขินจนแทบจะเก็บอาการไว้ไม่อยู่แล้ว เลยรีบเดินออกมาจากห้องทำงาน เพื่อที่จะไปประกาศเรียกนักโทษให้มารวมกันที่โถงอเนกประสงค์ให้คุณหมอสาว

เสียงประกาศของชายหนุ่มดังตามสาย ทำให้คนที่ยืนขวัญข้าวเข้าใจแล้วว่าเขาเดินหนีไปไหนเมื่อครู่นี้

“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวข้าวไปเตรียมของก่อน”  หญิงสาวเอ่ยขอบคุณและจะกลับไปเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ เพื่อนำไปยังโถงที่ได้นัดรวมตัวนักโทษ

“เดี๋ยวผมไปช่วยนะครับ”

โจ้พูดด้วยเสียงสุภาพกับคุณหมอขวัญข้าว เขาตั้งใจว่าจะแซวแค่เพื่อนตัวเอง แต่กับคุณหมอคนนี้เขาไม่ได้จะแซวหรือทำกิริยาไม่ดีใส่เพราะก็ไม่ได้สนิทกัน อีกอย่างเธอก็เป็นผู้หญิง

“ขอบคุณมากนะคะ” ขวัญข้าวก้มศีรษะลงและรับน้ำใจจากอีกฝ่ายที่จะไปช่วยนำอุปกรณ์ไปที่โถงอเนกประสงค์

ทว่าเดินออกมาได้ไม่ไกล ผู้ช่วยตัวจริงก็เดินกลับมาถึงพอดีว เมื่อเห็นเพื่อนเดินมากับหญิงสาวจึงถามขึ้น

“จะไปไหนกันครับ” ดินแดนขมวดคิ้วถามโดยส่งสายตาไปที่เพื่อนตัวเอง

“อ้อ พอดีฉันว่าจะไปช่วยคุณหมอเตรียมอุปกรณ์น่ะ แกมาก็ดีแล้ว ไปช่วยคุณหมอหน่อยนะ ฉันลืมไปว่าต้องไปเข้าเวรต่อ ไปล่ะ” โจ้เห็นสีหน้าของดินแดนก็เลยสละหน้าที่นี้ให้เพื่อนรักแทน เพื่อจะได้มีเวลาใกล้ชิดกับคุณหมอให้มากที่สุด พูดจบเขาก็เดินไปเลย

ดินแดนพาขวัญข้าวไปเตรียมอุปกรณ์แล้วมายังจุดนัดรวมนักโทษ ทันทีที่คุณหมอก้าวเข้าไปข้างในนั้น นักโทษชายวัยกลัดมันทั้งหลายต่างมองหญิงสาวด้วยแววตาเป็นประกาย แต่พอเลื่อนสายตาไปยังคนที่ยืนข้าง ๆ ก็ต้องพากันชะงักแล้วแกล้งเฉไฉมองไปทางอื่น

แววตาของดินแดนจ้องมองไปที่เหล่านักโทษอย่างแข็งกร้าวจนวาวโรจน์ อีกทั้งเขายังมีอาวุธประจำกายของผู้คุมที่เหน็บอยู่ตรงเอว ฝ่ามือหนาแกล้งลูบคลำไม้ตะบองราวกับขู่ว่าอย่ามองแพทย์หญิงคนนี้ด้วยสายตาโลมเลียอีกเป็นอันขาด

เมื่อเขาทำถึงขนาดนี้แล้ว ใครหน้าไหนมันจะไปกล้ามองต่อกันล่ะ เลยทำให้แต่ละคนล้วนต้องอยู่อย่างสงบ และไม่มีใครกล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมามองขวัญข้าวด้วยสายตาแบบนั้นอีก

หากอยากมองคนสวย ๆ ต้องคอยแอบมอง และต้องไม่มองไปยังคนที่ยืนอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงานของคุณหมอ ไม่อย่างนั้นอาจจะผวากับสายตาดุดันคู่นั้นจนนอนไม่หลับก็ได้

ดินแดนยืนจังก้ามองเขม่นไปยังเหล่านักโทษที่คอยแต่จะมองคุณหมอ หากมองเฉย ๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่นเพราะเป็นธรรมดาอยู่แล้วที่ใครก็จะอยากเห็นคนเข้ามาทำงานใหม่ โดยเฉพาะผู้หญิง แต่การที่มองด้วยสายตาแย่ ๆ เขาไม่ปล่อยเอาไว้แน่!

การทำงานของขวัญข้าวผ่านไปได้ด้วยดี เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่มีดินแดนอยู่ใกล้ ๆ ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าพวกนักโทษมองเธอยังไง และพวกเขาก็สงบลงเมื่อเห็นสีหน้าถมึงทึงของผู้คุมหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ

“ขอบคุณนะคะที่อยู่เป็นเพื่อน” ขวัญข้าวเอ่ยออกมาขณะที่กำลังเก็บข้าวของ เพื่อที่จะกลับไปยังสถานพยาบาล หลังจากนักโทษกลับไปอยู่ในที่ของตัวเองแล้ว จึงทำให้ตอนนี้มีแค่ผู้คุมหนุ่มกับคุณหมอสาว

“ไม่เป็นไรครับ เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว” ดินแดนตอบเสียงอ่อนลงมาก ตอนนี้ดวงตาก็ไม่แข็งกร้าวเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

“แล้วถ้าไม่ใช่หน้าที่ล่ะคะ จะมาเป็นเพื่อนหรือเปล่า” ขวัญข้าวแกล้งเย้าหยอกให้คนที่ทำหน้าโหดใส่นักโทษเมื่อครู่นี้ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนจากหน้าโหดกลายเป็นกำลังยิ้มเขินใส่เธอ

“มาครับ” ดินแดนตอบเบา ๆ แล้วเสมองไปทางอื่น เขาไม่กล้าที่จะสบตากับสายตาที่ล้อเลียนของขวัญข้าวเสียแล้ว

“เก็บของเสร็จแล้ว กลับกันค่ะ”

เสียงของขวัญข้าวเรียกให้ดินแดนหันกลับมามอง เขายื่นมือไปรับของแล้วช่วยถือจากนั้นจึงเดินมาส่งเธอถึงห้องทำงาน