ตอนที่ 9 ในที่สุดก็ได้เจอเธอสักที (1)

ตอนที่ 9 ในที่สุดก็ได้เจอเธอสักที (1)

ดินแดนรู้สึกเฉย ๆ กับการมาของคุณหมอคนใหม่ เขารู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติที่คนเก่าไป คนใหม่มา อาจจะมีความอาลัยอาวรณ์คนเก่ามากกว่า เพราะได้ทำงานด้วยกันมาแล้วต้องแยกย้ายกันไป ไม่ได้เจอหน้ากันบ่อย ๆ เหมือนเดิม แต่กับคนใหม่เขาไม่ได้มีความรู้สึกตื่นเต้นแต่อย่างใด

ผิดกับเพื่อน ๆ ที่มายืนเกาะกลุ่มกันคุยอยู่ เรื่องที่คุยก็ไม่พ้นเรื่องคุณหมอคนใหม่ พวกเขาตื่นเต้นที่จะมีคนใหม่เข้ามา และรอลุ้นกันว่าจะสวยหรือเปล่า จะโสดหรือมีแฟนแล้วอย่างคุณหมอคนเก่า แต่นั่นก็เป็นเพียงการลุ้นขำ ๆ ในกลุ่มเพื่อน เพราะว่าแต่ละคนก็มีคนรักแล้วทั้งนั้น

“พี่เลขาเขาจะให้มึงไปต้อนรับคุณหมอเหรอวะดิน” หนึ่งในนั้นเดินเข้ามาชวนดินแดนคุยเพื่อรอเวลา

“อืม” ดินแดนเปล่งเสียงตอบสั้น ๆ

“ทำไมพี่โต้งเขาไม่ให้กูต้อนรับว้า กูจะดูแลอย่างดีเลย” อีกฝ่ายพูดด้วยความเสียดายที่เลขาพัศดีไม่ให้เขาทำหน้าที่นี้ เขาจะได้อยู่ใกล้ผู้หญิงในเรือนจำบ้าง วัน ๆ ก็ได้เห็นแต่นักโทษชายตรงจุดที่ตัวเองต้องคุม

ดินแดนยิ้มแล้วส่ายหน้าราวกับเอือมระอาในความทะเล้นของเพื่อน

“ไว้รอนัทมาแล้วกัน” ดินแดนพูดเสียงเรียบ ๆทว่ากลับทำให้เพื่อนรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัวด้วยความเกรงกลัว เขานึกภาพไม่ออกว่าถ้าเมียมาทำงานด้วยกัน อีกคนจะเป็นยังไง

“ฮ่า ๆ กูว่าถ้านัทมาจริง ๆ เดี๋ยวพี่โต้งเขาก็ให้มึงต้อนรับ” เพื่อนคนอื่นพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะร่วนราวกับสะใจ ที่คนจอมทะเล้นคิดจะมองผู้หญิงอื่นแทนเมียตัวเอง

“ที่นี่จะรับตำแหน่งตรวจสอบสถานที่ของคนเหรอวะ” คนเดิมถามขึ้นมาอีกครั้ง

“ตำแหน่งตรวจสอบสถานที่ของคน? อะไรของมึงวะ” ได้ฟังคำถามแบบนั้นสีหน้าของดินแดนก็เคลือบความฉงน เขาไม่เข้าใจที่เพื่อนถาม ตำแหน่งที่ว่ามานั้นคืออะไร

“ก็ตรวจสอบกูเก่งจัง คอยแต่ถามกูว่าวัน ๆ ทำอะไรที่ไหนบ้าง เอาแต่โทรหากู ถามว่ากูอยู่ไหน” คนที่ตั้งคำถามเฉลยคำตอบเกี่ยวกับตำแหน่งนั้นออกมาหน้าตาเฉย

“ฮ่า ๆ ” พอได้คำตอบอย่างนั้นทุกคนก็พากันหัวเราะชอบใจ

Rrr

“นั่นไง กูพูดยังไม่ทันขาดคำ โทรมาเช็กกูอีกแล้ว” เขาพูดขึ้นพร้อมกับหันโทรศัพท์มือถือมาให้เพื่อน ๆ ดูว่าเมียโทรหา ทุกคนเลยพากันหัวเราะอย่างสนุกสนาน แม้แต่ดินแดนที่ดูเงียบสุขุม ยังหัวเราะจนไหล่สั่น

“ฮัลโหล ก็อยู่เรือนจำสิวะ จะให้ไปอยู่ไหน อย่าถามอะไรเหมือนไม่คิดได้ไหม” เขายกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูแล้วพูดออกไปอย่างหงุดหงิด

ทุกคนหยุดหัวเราะและมองไปทางคนที่กำลังคุยโทรศัพท์ทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น

“คุยกับเมียแบบนี้เพราะรำคาญขนาดนั้นเลยหรือวะ” เพื่อนอีกคนกระซิบถามกันเบา ๆ 

ขณะที่ทุกคนกำลังตะลึงงัน คนทะเล้นก็หันหน้าจอมาให้เพื่อนดูว่ายังไม่ได้กดรับสาย แค่กดเงียบเสียงไว้เท่านั้น ก่อนจะกดรับสายและพูดออกไป “จ้าเมีย ผัวก็อยู่เรือนจำสิจ๊ะ จะให้ไปอยู่ไหนได้ล่ะ”

เสียงแข็งกร้าวที่ทำเก่งเมื่อกี้นี้หายไปเสียแล้ว มีแต่เสียงสองที่ใช้คุยกับเมีย แล้วเขาก็ค่อย ๆ เดินหนีออกไป เพราะกลัวว่าจะโดนเพื่อนล้อ อีกทั้งยังได้เวลาที่จะต้องไปยืนประจำจุดของตัวเองแล้ว

“เมื่อกี้มันยังเสียงเข้มอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้เป็นแมวไปแล้ว”

“ใครมันจะกล้าหือกับเมียแบบนั้นวะ หรือมึงกล้า”

“หึ ใคร ใครจะกล้า ฮ่า ๆ”

ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานและหัวเราะออกมาพร้อมกัน

ดินแดนฟังเพื่อนคุยกันแล้วระบายยิ้มบาง ตอนที่ที่เขามีแฟนก็เป็นแบบนี้แหละ มักใช้เสียงสองเสียงสามคุยกันให้รื่นหู หากคุยเสียงแข็งกันตลอด คงคบไปได้ไม่นานแน่

คิดเรื่องแฟนหรือเรื่องความรักก็พานนึกถึงหญิงสาวคนนั้น

“หากว่าเธอมีตัวตนอยู่จริงขอให้ได้พบกันในเร็ววันนี้เถอะ จะได้ไม่ต้องค้างคาใจเหมือนที่เป็นอยู่ทุกวันนี้” ดินแดนพูดกับลมกับฟ้า

“ไปห้องน้ำก่อนดีกว่า จะได้มาเริ่มงาน” ชายหนุ่มเห็นว่าอีกไม่กี่นาทีจะได้เวลาเริ่มงานแล้ว เขาเลยรีบไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยเสียก่อน

ดินแดนลุกไปได้แค่เพียงนาทีเดียว คุณหมอคนใหม่ก็เดินเข้ามา เธอเดินไปยังห้องทำงานของพัศดีเพื่อแนะนำตัว

เลขาพัศดีทักทายคุณหมอแล้วรีบออกมาตามดินแดน ทว่าเขาไม่อยู่ที่โต๊ะ แต่พอหันไปทางเดินที่จะไปห้องน้ำ ก็เจอว่าดินแดนกำลังเดินกลับมา จึงรีบกวักมือเรียกทันที

“เร็ว ๆ หน่อยดิน คุณหมอมาแล้ว”

จากนั้นโต้งจึงพาดินแดนเข้าไปในห้องทำงานของพัศดี