บทที่2

“เพียงขวัญ เพียงขวัญ ทางนี้จ้า”มะนาวหรือเจ้มะนาวที่ใครๆในคลับแห่งนี้เรียกกันหล่อนเป็นผู้จัดการของคลับแห่งนี้หรือจะเรียกตรงๆก็เป็นแม่เล้าคอยหาเด็กสาวๆให้กับเหล่าอาเสียหรือคนมีตังค์ที่มาเที่ยวหาความสนุกนั่นเอง

เพียงขวัญเมื่อได้ยินเสียงเธอเรียกก็เดินไปตามเสียงเรียกนั้น

“สวัสดีค่ะพี่มะนาว นี่ค่ะชุดของพี่ที่เอาไปตัดไว้แม่บอกให้ขวัญเอามาส่งค่ะ”

“ขอบใจจ๊ะขวัญ นี่จ๊ะเงินฝากบอกแม่ด้วยนะว่าว่างๆพี่จะแวะไปอุดหนุนอีก อ๋อขวัญเรื่องงานพิเศษที่เธอถามพี่ตกลงว่ายังอยากทำอยู่ไหม”

“ขอบคุณพี่มะนาวมากนะค่ะที่ช่วยหางานให้ขวัญเรื่องหางานพิเศษคือตอนนี้ขวัญได้งานแล้วค่ะ เป็นงานเกี่ยวกับการแสดงโชว์ใต้น้ำตามอควาเรียมค่ะ งั้นขวัญขอตัวกลับก่อนนะค่ะพี่มะนาว” เพียงขวัญขอตัวกลับ เธอรู้สึกเหมือนมีคนจ่องมองเธออยู่ หญิงสาวได้มองสำรวจไปรอบๆภายในห้องที่มีแสงไฟสลัวซึ่งเปิดเพลงเสียงดังมีทั้งชายและหญิงนั่งดื่มกินนัวเนียกันอยู่หลายคู่ ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็แต่งตัวชะผู้หญิงอย่างเธอมองแล้วยังต้องกลืนน้ำลายเลย จากนั้นเพียงขวัญก็หันหลังก้าวออกจากประตูคลับไปโดยมีสายตาของใครอีกคนที่จ้องมองลงมาที่เธอ เจ๊มะนาวมองดูหญิงสาวตรงหน้าที่เดินออกไปด้วยความชื่นชมและเสียดายเพียงขวัญเพราะเธอเป็นเด็กสาวนิสัยดีหน้าตาสะสวยถึงขั้นสวยมากกกกเลยก็ว่าได้ถ้าเธอได้มาทำงานที่คลับนี่คงเรียกแขกได้เยอะทีเดียว

“มึงมองอะไรวะ”ไมเคิ้ลถามเพื่อนหลังจากเห็นขุนเขาเอาแต่มองลงไปข้างล่างอย่างใจจดใจจอจากนั้นไมเคิ้ลก็มองตามสายตาของเพื่อนก็เจอกับเด็กสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่กับเจ๊มะนาวซึ่งเขาก็ไม่เคยเจอเธอเลยและเธอก็ไม่ใช่พนักงานของคลับอย่างแน่นอนเพราะถ้าเป็นพนักงานเขาต้องรู้จัก

"มึงสนใจผู้หญิงคนนั้นหรือวะ"

"จะบ้าเหรอ... กูแค่มองเฉยๆ"

"นั่นแน...สายตามึงแปลกๆนะโว้ยกูไม่เคยเห็นมึงจะสนใจและมองผู้หญิงคนไหนด้วยสายตาแบบนี้เลย" ไมเคิ้ลพูดพร้อมกับอมยิ้ม

ขุนเขาเองก็รู้สึกแปลกใจที่เขามีความรู้สึกบางอย่างกับผู้หญิงคนนี้เขามองผู้หญิงคนนี้ทั้งที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนแต่ด้วยใบหน้าที่สะสวยของเจ้าหล่อนมันยังติดตาตรึงใจของเขาทั้งๆ ที่หล่อนแค่แต่งตัวด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์แต่มันสามารถดึงดูดความสนใจรบกวนโสตประสาทของเขาทั้งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อน ไม่ใช่เขาไม่เคยเจอผู้หญิงสวยๆแต่เขาเจอมาเยอะแต่เขากลับไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้เลย

“เปล่ากูแค่คิดอะไรเพลินๆ”แต่ภาพของผู้หญิงที่เพิ่งเดินออกไปกับมีอิทธิพลกับร่างกายของเขาเป็นอย่างมาก นานแล้วที่เขาไม่ได้นอนกลับผู้หญิงคนไหนเลย

“บ้าซิบ คิดอะไรวะก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง”ขุนเขาสบถอยู่ในลำคอ

“กูกลับแล้วโว้ยวันนี้กูเหนื่อยวะอยากกลับไปพักผ่อน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบลุกเดินออกไป

“เฮ้ยมึงจะกลับจริงๆเนี่ยไอขุนเขา กูมีเรื่องที่จะคุยกับมึงตั้งเยอะอย่าพึ่งรีบไปซิวะ ”ไมเคิ้ลส่งเสียงเรียกตามคนที่พึ่งลุกเดินออกไปโดยไม่มีทีท่าที่จะฟังเสียงของคนที่อยู่ข้างหลัง

คอนโดหรู

เสียงประตูเปิดพร้อมกับขุนเขาที่เดินเข้ามาให้ห้องพักหรูที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน

“ต้นกลับไปได้แล้ววันนี้ฉันจะค้างที่นี้”

“ครับนาย”ต้นลูกน้องคนสนิทมองผู้เป็นนายปกติแล้วเขาจะไปค้างที่บ้านมีนานๆครั้งที่เขาจะพักที่คอนโดหรูแห่งนี้วันนี้มองดูแล้วผู้เป็นนายคงจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร...

ขุนเขาถอดสูทราคาแพงโยนไปที่โซฟาก่อนจะนั่งลงและรู้สึกหงุดหงิดเรื่องที่แม่ชอบหาผู้หญิงมาให้เขา ขณะเดียวกันภายในหัวของเขาตอนนี้มันมีภาพของสาวน้อยคนหนึ่งเข้ามาวนเวียนอยู่ตลอดเวลาจนเขาเองก็รู้สึกแปลกใจทั้งๆที่เขาไม่เคยเจอและรู้จักหล่อนมาก่อนเขาถอนหายใจอย่างแรงเพื่อสะบัดอารมณ์เหมือนคนึกหานั้นออกไปและลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวตรงเข้าไปยังห้องน้ำจากนั้นไม่นานก็กลับออกมาเปลี่ยนชุดข่มตานอนบนที่นอนหรูที่มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเคยเข้ามาค้างเลยซักครั้งนอกจากเพื่อนสนิทอย่างไมเคิ้ล

เช้าวันใหม่เพียงขวัญได้ถูกเรียกตัวไปพบกับทีมที่เธอจะทำงานด้วย ชาญลูกพี่ลูกน้องของอนงค์พาเพียงขวัญเข้าไปพบกับหัวหน้าทีมผู้เป็นคนรับงานและเป็นคนฝึกเตรียมความพร้อมทุกอย่างให้กับทีมเพราะการเป็นนางเงือกโชว์คนที่จะทำได้ต้องมีทักษะในการว่ายน้ำดำน้ำกลั้นหายใจใต้น้ำได้และมีไหวพริบในการเอาตัวรอดซึ่งเพียงขวัญเธอถือว่ามีคุณสมบัติทุกอย่างเพราะเธอชอบว่ายน้ำมาตั่งแต่เด็กแม่จึงส่งเธอเรียนว่ายน้ำทำให้เธอว่ายน้ำเก่ง

“ขวัญนี่คุณ ณดลหัวหน้าทีมของเรา”ชาญแนะนำเพียงขวัญกับหัวหน้าทีม

“สวัสดีค่ะ”เพียงขวัญยกมือไหว้

“สวัสดีครับ....เพียงขวัญ....” ณดลเงยหน้าขึ้นมองสายตาเขาชะงักไปนิดหนึ่ง หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเธอสวยสวยมากทีเดียว ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาว ดวงตากลมโต หุ่นบางร่างเล็กแต่ได้สัดส่วน จนทำให้เขามองค้างไปนิดหนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดกับเธอ

“ชาญคงจะพูดรายละเอียดเกี่ยวกับงานให้เธอฟังอย่างคร่าวๆแล้วใช่ไหม ผมขอทบทวนอีกครั้งนะงานของพวกเราคือการแต่งตัวเป็นนางเงือกแล้วก็ไปโชว์ว่ายน้ำในอควาเรียม หรือตามงานอีเว้นต์ต่างๆโดยจะเป็นการทำท่าทางสวยๆใต้น้ำโชว์ลีลาให้คนดูตื่นตาตื่นใจเหมือนกับได้พบนางเงือกตัวจริงในเทพนิยาย เพราะฉะนั้นงานของเราจึงมีความเสี่ยงเพราะเราต้องแสดงโชว์ใต้น้ำ แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วงเรามีทีมงานคอยช่วยเหลือตลอดไม่ว่าจะเป็นบนบกหรือใต้น้ำเพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา”

“ค่ะ คุณ ณดล ขอบคุณมากนะค่ะที่รับขวัญเข้าทำงานที่นี่ ขวัญจะตั้งใจทำให้ดีี่สุดค่ะ"

"อือ...ที่นี่เราอยู่กันแบบพี่แบบน้องขวัญเรียกฉันว่าพี่ เหมือนกับคนอื่นๆก็ได้"

“ค่ะพี่ณดล”

“วันนี้พี่จะให้เราเรียนฝึกทักษะท่าทางกับทีมของเราก่อนเพื่อเป็นการเตรียมความพร้อมเวลาแสดงจะได้ไม่มีปัญหาอะไร”

“ค่ะ”

เพียงขวัญเธอมีทักษะและพรสวรรค์ด้านว่ายน้ำอยู่แล้วทำใหเธอเรียนและฝึกเพียงแค่นิดเดียวก็ทำให้เธอสามารถทันเพื่อนร่วมทีม

ณดล “ทุกคนช่วงนี้ตอนเย็นใคร่ที่ว่างๆก็เข้ามาฝึกกันนะเพราะมีคนติดต่องานมาให้เราไปแสดงโชว์งานเปิดตัวอควาเรียมใหม่ของห้างสรรพสินค้าใหญ่ของตะกูลลิ้มวัฒนกูลในวันเสาร์หน้า เพราะฉะนั้นช่วงนี้เราคงต้องซ้อมกันหนักหน่อยเพื่อโชว์ฝีมือการแสดงครั้งนี้ให้ทุกคนเห็นว่าเราคือที่หนึ่งในประเทศ ” ณดลมองมาหาเพียงขวัญ

“งานนี้พี่จะให้ขวัญลงโชว์คู่กับพี่ เตรียมตัวให้พร้อมนะ..... ”

“ค่ะ”

“เอาละทุกคนสำหรับวันนี้พอแค่นี้แยกย้ายกันกลับได้แล้ว”

ทุกคนแยกย้ายกันกลับหมดแล้วเพียงขวัญเดินมารอเรียกรถกลับบ้านระหว่างนั้น มีรถสปอตหรูวิ่งมจอดข้างเธอและปลดกระจกปะตูลงแล้วมองมาที่เธอ

“ขวัญ จะกลับบ้านเหรอขึ้นมาซิพี่่จะไปส่ง”ณดลเรียกหญิงสาว

“ไม่เป็นไรค่ะขวัญเรียกรถกลับเองได้ พี่กลับก่อนเลยค่ะ”

“ขึ้นมาเถอะน่าเร็วพี่มีเรื่องจะคุณกับเราด้วย”เพียงขวัญมองรถที่จอดอยู่ข้างหลังรถของณดลเพราะถ้าขืนเธอไม่รีบขึ้นรถของเขาตอนนี้รถข้างหลังคงได้บีบแตรไล่แน่ แน่ คิดแล้วหญิงสาวก็รีบเปิดประตูก้าวขึ้นรถ ณดลยิ้มแล้วขับรถออกไประหว่างทางเพียงขวัญรู้สึกได้ว่าณดลเป็นคนนิสัยดี เป็นผู้ชายที่หล่อดูดีมากทีเดียวณดลยังไม่มีแฟน ซึ่งเท่าที่หล่อนฟังจากชาญลูกพี่ลูกน้องของอนงค์บอกว่าที่บ้านของณดลทำธุรกิจเกี่ยวกับด้านอสังหาริมทรัพย์ หลังจากเขาได้เดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศและได้เห็นการแสดงโชว์นางเงือกทำให้เขาชื่นชอบและหลงไหลจนทำให้เขาได้ตั้งทีมนางเงือกโชว์และจ้างครูสอนจากต่างประเทศมาช่วยสอนเทคนิคต่างๆให้ ฝึกฝนจนชำนาญ ถึงแม้ว่าเขาจะตั้งทีมนางเงือกขึ้นมาแต่เขาก็ไม่ทิ้งงานประจำที่ต้องคอยไปบริหารธุรกิจต่อจากที่บ้าน เพียงขวัญมองหน้า ณดล ด้วยสายตาชื่นชม