Novels by นกขมิ้นขาว

เพียงขวัญเปิดประตูห้องเข้ามาก็เจอแม่ที่นั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนกำลังใช้ความคิดบางอย่าง ขนาดเธอเดินเข้ามาในห้องแม่ยังไม่รู้สึกตัว ผู้หญิงที่เข้ามาหาแม่และกลับออกไปเธอมาหาแม่ทำไม แม่ไม่มีเพื่อนหรือมีญาติที่ไหนเท่าที่เธอจำความได้แม่ไม่เคยเล่าให้เธอฟังเลย เพียงขวัญเดินมาหยุดที่เตียงของผู้เป็นแม่เธอมองดูแม่ด้วยความสงสารเธอเอื้อมมือมาจับที่มือของแม่มาลีสะดุ้งรู้สึกตัวตื่นจากความคิดที่มากมายเกิดขึ้นในหัวของเธอ หันมามองหน้าลูกสาวอันเป็นที่รัก"มาถึงตั้งแต่เมื่อไรลูก""ขวัญพึ่งเข้ามาค่ะ แม่ค่ะวันนี้เป็นไงบ้างค่ะ" "แม่ไม่เป็นไรแล้วลูก"มาลีพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนเหนื่อย"ใครมาเยี่ยมแม่เหรอค่ะ ขวัญไม่เคยเห็นหน้าเลยผู้หญิงคนเมื่อกี้ที่่เดินออกไป""มานั่งลงก่อนลูกแม่มีเรื่องสำคัญจะบอกขวัญลูก"มาลีเธอไม้รู้จะเริ่มต้นอย่างไรดีเธอไม่เคยพูดกับเพียงขวัญเรื่องพ่อให้ลูกรู้เลยว่าพ่อของเธอเป็นใครเพราะมาลีไม่อยากพูดถึงเรื่องในอดีตที่ผ่านมาอีก ในอดีตมาลีเป็นพนักงานช่างตัดเสื้อในห้องเสื้อหรูแห่งหนึ่งซึ่งลูกค้าที่มาสั่งตัดส่วนใหญ่ก็เป็นคนมีเงินมีฐานะ มาลีได้พบกับคุณวิโรจน์พ่อของเพียงขวัญในวันที

"แม่ แม่ค่ะ แม่ฟื้นแล้ว" เพียงขวัญพูดทั้งน้ำตา"แม่ไม่สบายทำไมแม่ไม่ยอมบอกขวัญค่ะ""แม่ไม่เป็นไรหลอกลูกแม่แค่เป็นลมเอง""แม่อย่าโกหกขวัญเลยค่ะคุณหมอบอกขวัญหมดแล้ว แม่ค่ะแม่ต้องรักษานะค่ะแม่จะได้อยู่กับขวัญนานๆ"มาลีมองหน้าลูกสาวด้วยสายตาที่ตื้นตันเธอไม่อยากให้ลูกลำบากเพราะเธอ"แต่ค่ารักษามันแพงนะลูกเราไม่มีเงิน จะเอาเงินมาจากไหนตั้งมายมาย ขวัญไม่ต้องห่วงแม่นะลูกแม่ไม่เป็นไรหลอก""แม่ไม่ต้องห่วงนะค่ะงานพิเศษที่ขวัญทำอยู่เจ้านายขวัญใจดีมากค่ะแม่ขวัญสามารถเบิงเงินมาใช้ก่อนได้เดียวหัวหน้าจะหักเงินในส่วนที่ขวัญจะได้เองแม่ไม่ต้องห่วงนะค่ะ เดียวพรุ่งนี้ขวัญจะเข้าไปคุยกับหัวหน้า แม่ไม่ต้องกังวลเรื่องค่ารักษานะค่ะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของขวัญเอง แม่ต้องพักผ่อนให้เยอะๆนะค่ะ" เพียงขวัญพูดเสียงใสพร้อมกับรอยยิ้มเพื่อทำให้แม่รู้สึกสบายใจและไม่ต้องกังวนเพียงขวัญกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าเพื่อที่จะมานอนเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาลระหว่างที่เธอกำลังนั่งคิดอะไรอยู่เธอก็มองไปเห็นถุงกระดาษมันเป็นถุงใส่เสื้อของลูกค้าที่แม่ตัดเสร็จแล้วมีชื่อติดที่ถุง "เจ้มะนาว" มีความคิดบางอย่างเกิดขึ้นบนหัวของหญิงสาวเธอหยิงถุงกระดาษแล

"ออ.....คือ.....คือ....ที่สำคัญเธอยังไม่มีแฟนคับนาย โสด...โสด..คับบบบนาย"ต้นพูดทะเล่นท่าทางยิ้มยียวนกวนตีนผู้เป็นนายเหมือนกับรู้ใจนายหนุ่มเขาไม่เคยเห็นเจ้านายสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยขุนเขายิ้มอย่างพอใจความรู้สึกหงุดหงิดที่อยู่ในใจเมื่อสักครู่คลายลงไปทันที"แต่มีเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งครับนายคือว่าตอนนี้แม่ของเธอกำลังป่วยแต่ว่าเธอไม่รู้เพราะแม่เธอไม่ยอมบอกกลัวลูกสาวจะเสียใจ""ป่วย..ป่วยเป็นอะไรวะถึงไม่ยอมบอกลูกสาว""แม่ของเธอป่วยเป็นเนื้องอกในสมองคับ เธอไม่ยอมบอกลูกสาวเพราะกลัวลูกสาวจะเสียใจและต้องลำบากหาเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาล "ขุนเขาฟังในสิ่งที่ลูกน้องคนสนิทรายงานพร้อมกับมีความคิดเกิดขึ้นมากมายกับเรื่องราวของหญิงสาวที่เขาได้รับฟังตื่นเช้าเพียงขวัญแต่งตัวเตรียมไปมหาลัยพอลงมาถึงชั้นล่างของบ้านกลิ่นหอมของอาหารก็ลอยมาเข้าจมูกของเธอ เมื่อมองไปเห็นแม่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว "แม่ค่ะ วันนี้แม่ทำอะไรทานค่ะหอมเชียว""ลงมาแล้วเหรอลูกมาๆ แม่ทำกลับข้าวเสร็จพอดีเลยลูก มีแต่ของชอบของลูกทั้งนั้นเลยมาๆกินเสร็จแล้วจะได้ไปเรียนเดี่ยวสายลูก""ค่ะแม่ แม่น่ารักที่สุดเลยค่ะเอาไว้ขวัญจะตั้งใจเรียนรีบเ

“มึงรีบกลับมานะโว้ย...มึงอย่าเสือกหนีกับก่อนอีกหล่ะ”ขุนเขาไม่ตอบแต่เขาเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องไปทั้งที่จริงแล้วห้องนำ้ชั้นบนสำหรับห้องวีไอพีก็มีแต่ชายหนุ่มกลับลงมาชั้นล่างแทนระหว่างที่เพียงขวัญเดินมาเข้าห้องน้ำเสียงเพลงค่อนข้างดัง ผู้คนมากหน้าหลายตาทั้งดื่มทั้งเต้นนัวเนียกันอย่างเมามันเธอมองดูคนเหล่านั้นแต่ก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นักเธอเดินฝ่ากลุ่มคนเหล่านั้นเลี่ยงเดินตรงไปเข้าห้องน้ำระหว่างทางเดินไปห้องน้ำหมับ...หมับ มือใหญ่คว้ากำเข้าที่ข้อมือเล็กขาวของหญิงสาวดึงอย่างแรงจนคนตัวเล็กต้องเซหันกลับมามอง“ว่าไงจ๊ะน้องสาวคนสวยไปต่อกับพี่ไหมจ๊ะ”ชายหนุ่มหน้าตาเจ้าชู้จับที่แขนของเพียงขวัญสายตาที่มองมายังเธอทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยดี“ปล่อยค่ะ ฉันไม่รู้จักคุณ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ”เพียงขวัญพยายามดึงมือออกจากผู้ชายตรงหน้าแต่ยิ่งเธอพยายามดึงมือออกชายตรงหน้ายิ่งจับแขนเธอไว้แน่นกว่าเดิม“อย่าทำเป็นเล่นตัวเลยน่าน้องสาวจะเอาเท่าไหร่เดียวพี่จ่ายไม่อั้นแค่ทำให้พี่มีความสุขก็พอ”“ปล่อยนะฉันบอกให้ปล่อยไอ้บ้า... ฉันไม่รู้จักแก”เธอพยายามดิ้นสุดแรงในขณะที่ไอ้ผู้ชายคนนั้นกำลังจะดึงเธอเข้าไปกอดผลัวะ... เสียงกำป

หลังจากขุนเขากล่าวเปิดงานเสร็จทุกคนก็ไปพร้อมกันที่อควาเรี่ยมเพื่อรอชมการแสดงโซว์ในวันนี้โดยเฉพราะเด็กๆที่ต่างมาเฝ้ารอเจอนางเงือก และในวินาที่ต่อมาก็ได้ยินเสียงเด็กๆและทุกคนในงานต่างส่งเสียงดังกึกก้องทั่ว อควาเรียมเขามองเห็นเงือก2ตัวกำลังดำผุดดำว่ายโชว์ลีลาพริ้วไหวใต้น้ำ เพียงขวัญเธอโชว์ลีลาเป็นเงือกสาวได้สมจริงมากจากการปรบมือและส่งเสียงชื่นชมของคนดูในอควาเรี่ยม เมื่อโชว์ลีลาการว่ายน้ำของเงือกได้ซักพักทั้ง ณดลและเพียงขวัญก็พากันว่ายน้ำตรงมายังตู้กระจกที่มีคนดูเพื่อที่จะทักทายและใกล้ชิดกับคนดู เพียงขวัญในชุดนางเงือกเธอดูสวยงดงามเหมือนกับนางเงือกที่ออกมาจากเทพนิยายเลยส่วนณดลก็หล่อและดูดีในชุดเงือกเช่นกัน และระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังทักทายผู้ชมและถ่ายรูปกับคนดูอยู่นั่นเอง ขุนเขาซึ่งกับลังจะเดินหันกลับก็ต้องหยุดชะงักเมื่อสายตาของเขาได้เห็นหน้าเงือกสาวที่ตอนนี้กำลังโบกมือทักทายคนดูอยู่ เหมือนมีเวทมนต์บางอย่างเขาจ้องมองมาที่เงือกสาวตาไม่กระพริบและขาสองข้างของเขาก็ก้าวเดินตรงไปยังตู้กระจกเขาจ้องมองอยู่อย่างนั้นไม่ละสายตาไปไหนเธอนั้นเองในที่สุดเขาก็เจอเธอแล้วผู้หญิงคนนั้นคนที่ใส่เสื้อยืดกางเกง

ห้างสรรพสินค้าขุนเขาห้างสรรพสินค้าชื่อดังของตะกูลลิ้มวัฒนกูลทุกคนกำลังวุ่นในการเตรียมงานเปิดตัวอควาเรียมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทยตูด ตูด.... เสียงสายเรียกเข้า“คุณลินดาเข้ามาหาผมหน่อย” ขุุนเขาเรียกเลขาสาวเข้ามาพบในห้องทำงาน“ค่ะท่านประธาน”เสียงลูกบิดประตูเปิดออกลินดาเดินเข้าไปหาท่านประธานหนุ่มหล่อ ขุนเขาที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานหรูได้เงยหน้ามองเลขาสาวตรงหน้า“เตรียมงานไปถึงไหนแล้วครับตอนนี้ ผมหวังว่าทุกอย่างคงเรียบร้อยดีนะ ”“ค่ะท่านประธานทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ และเรื่องการแสดงโชว์ทางเราได้ติดต่อไปเรียบร้อยแล้วค่ะซึ่งเป็นทีมแสดงโชว์ที่เป็นเบอร์หนึ่งของเมืองไทยเลยค่ะรับรองว่างานนี้ผู้เข้าชมต้องตื่นตาตื่นใจกับการแสดงโชว์ครั้งนี้แน่นอนค่ะ”“ดี แล้วเรื่องการเข้าชมละวันเปิดงานผมอยากให้ทางเราให้เข้าชมฟรีนะไม่ต้องเก็บเงิน อ๋อและถ้าการแสดงโชว์ครั้งนี้ยอดเยี่ยมอย่างที่คุณว่าจริงคุณก็จัดการติดต่อให้พวกเขามาทำการแสดงโชว์ที่อควาเรียมของเราประจำได้เลยนะ”“ค่ะท่านประธาน”“คุณออกไปเตรียมงานเถอะแล้วอย่าให้มีอะไรผิดพลาดหละ” ลินดารับคำสั่งจากเจ้านายหนุ่มเสร็จก็เดินออกจากห้องไปคลืน..คลืน...ขุนเขามองเสียงโ