Novels by นกขมิ้นขาว

หญิงสาวลุกเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและชุดนอนที่ถูกเตรียมไว้เพื่อเธอโดยเฉพาะชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวพริ้วบางแทบจะปิดอะไรเธอไม่ได้เลยเธอเข้าใจในความคิดของผู้ใหญ่ที่เลือกชุดนี้ไว้ให้เธอ ก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำและล็อคประตูทันทีหัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะเธอจะทำยังไงดี แต่เธอกับเขาแต่งงานกันแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดที่เขาจะ.....กับเธอ ใช่เขามีสิทธิ์ในตัวเธอ แค่คิดใบหน้านวลก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีหญิงสาวรีบสลัดความคิดนี้ออกไปก่อนและรีบจัดการอาบน้ำให้เสร็จและหยิบชุดนอนมาใส่แต่ชุดมันบางมากจนเธอต้องมองหาอะไรมาปิดมันเอาไว้เพราะคงไม่เป็นการดีแน่ถ้าเธอจะใส่ชุดนี้ออกไปให้เขาเห็นเขาคงจะคิดว่าเธออ่อยเขาแน่นอนและแล้วสายตาก็แลไปเห็นเสื้อคลุมแขวนอยู่เธอจึงหยิบมาสวมทับชุดนอนไว้ เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาเธอก็ต้องรู้สึกชาวูบไปทั้งตัวเมื่อเห็นสายตาคมที่จ่องมองมาที่เธอด้วยสายตาเจ้าเลห์เขายิ้มที่มุมปากทำเอาเธอร้อนวูบไปทั้งตัว เธอเดินอ้อมมายังอีกฝั่งของเตียงนอนจากนั้นก็ค่อยๆนั่งลงสายตาชำเลืองมองดูชายหนุ่มก่อนจะล้อมตัวลงนอนแล้วรีบดึงเอาผ้าห่มมาคลุมร่างกายของเธอเอาไว้จนมิดถึงคอขุนเขามองอาการของหญิงสาวแล้

ขุนเขามองหน้าเพียงขวัญสายตาที่เขามองมาเหมือนจะคาดโทษเธอไว้และสลับกับมองหน้าของ ณดล ชัดๆที่ตอนนี้จ่องเขาอยู่ สายตาคมจ่องตอบเช่นกัน ณดลมองหน้าเจ้าบ่าวเขม็งไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ณดลทำทีเหมือนกับว่าตนเหนือกว่าขุนเขาเพราะเขารู้จักเพียงขวัญมาก่อนที่เธอจะมาแต่งงาน"คุณมีอะไรสำคัญคุยกับภรรยาของผมอย่างนั้นหรือครับถึงต้องหลบมาคุยกันสองต่อสองในที่ลับตาคนแบบนี้"ขุนเขาพูดเสียงเข้มปนดุมองหน้าณดลและหันกลับมามองหน้าเพียงขวัญ"เออ..คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะนี่พี่ ณดลพี่เขาก็แค่มาแสดงความยินดีด้วยก็แค่นั้นเองค่ะ""ขอโทษด้วยนะครับพอดีเรื่องที่ผมคุยกับขวัญเรารู้กันแค่สองคนไม่สามารถให้คนอื่นรับรู้ด้วยได้" ฌดล พูดด้วยน้ำเสียงที่ทำให้คนฟังเข้าใจไปได้หลายทาง ขุนเขาเดินไปหาหญิงสาวที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกที่ได้ยิน ณดล พูดออกไปอย่างนั้น ขุนเขาเมื่อเดินมาถึงหญิงสาวก็ใช้มือโอบไหล่ดึงหญิงสาวเข้ามาประชิดตัวก่อนจะโน้มหน้าคมมาเกือบจะชนแก้มพร้อมใบหน้ายกยิ้มและพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเข้มจริงจังอย่างผู้เหนื่อกว่าว่าเขามีสิทธิ์ในตัวเธอ"แต่ผมกับภรรยาเราสองคนอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าเราก็จะกลายเป็นคนๆเดียกันแล้วเราคงไม่มีเรื่องอะไรต้อง

"คุณ..นี่คุณปล่อยปล่อยฉันเดินเองได้" ขุนเขาไม่ฟังเสียงของเธอเขาใช้แรงดึงให้เธอเดินตามเขามายังร้านอาหารซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านเพชรเท่าไหร่นัก"นั่งลงแล้วไม่ต้องพูดอะไรฉันหิวแล้ว" ขุนเขาจับเธอนั่งเก้าอี้แล้วเขาก็เดินอ้อมมานั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอเขาสั่งอาหารโดยไม่สนใจอีกฝ่ายที่ตอนนี้กำลังทำหน้าหงิกหน้างอด้วยความไม่พอใจในความเอาแต่ใจของอีกฝ่าย เมื่ออาหารยกมาเสิร์ฟ เขาสั่งอาหารมาเยอะแยะราวกับกินกันหลายคนเธอมองหน้าเขาที่ตั้งหน้าตั้งตาทานอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่สนใจเธอเลย"นี่คุณทำไหมสั่งมาเยอะแยะขนาดนี้กินกันแค่สองคนเองแล้วจะกินหมดไหมเนี่ย""ก็ผมหิวกินๆไปเถอะ ไม่หมดเดียวเขาก็เทให้หมามันกิน" ชายหนุ่มพูดโดยไม่สนใจเธอเขายังคงตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเอร็ดอร่อย"คุณนี่...ออ..ฉันลืมไปว่าคุณรวยแค่นี้ขนหน้าแข่งคุณคงไม่ล่วงหรอก....พวกคนรวยใช้เงินยังกับใบไม้"เธอพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันจนคนฟังต้องเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับอมยิ้มพอใจกับท่าทางของหญิงสาวทานข้าวเสร็จเขาชวนเธอไปดูหนังต่อแต่เธอไม่ยอมไปบอกอยากกลับบ้านเขาเลยต้องตามใจเพราะไม่อยากจะบังคับเธอเกินไปทั้งที่จริงแล้วเขาอยากทำความรู้จักและใกล้ชิดกับเธอให้มากก

บ้านอัครเดช"ขวัญ มาหาย่าซิลูก""ค่ะคุณย่า มีอะไรหรือเปล่าค่ะ""เดียววันนี้ประมาณสี่โมงเช้า คุณขุนเขาโทรศัพท์มาบอกว่าจะมารับหนูไปลองชุดแต่งงานเตรียมตัวไว้ด้วยนะ""ค่ะ..คุณย่าบอกเขาได้ไหมค่ะว่าขวัญจะไปเองแค่บอกสถานที่มาไม่ต้องให้เขามารับขวัญก็ได้ ""คุณขุนเขาบอกจะมารับเองให้หนูรออยู่ที่บ้าน ย่าว่าหนูทำตามที่เขาบอกเถอะลูก""ค่ะคุณย่า"ไม่นานรถสปอร์ตคันหรู สีดำ ก็มาจอดอยู่หน้าบ้าน ชายหนุ่มใบหน้าคมเข้ม หล่อเหลาราวเทพบุตรก็ก้าวลงจากรถการแต่งตัวในวันสบายๆที่ไม่เป็นทางการด้วยเสื้อเชิตราคาแพงสีฟ้าครามแขนยาวพับมาครึ่งแขนเผยให้เห็นกล้ามแขนที่แข็งแรงและสีผิวขาวอย่างคนรักสุขภาพนิ้วเรียวงามราวกับผู้หญิงบนข้อมือใส่นาฬิกายี้ห้อดังเสื้อทับในกางเกงพร้อมเข็มขัดหนังราคาแพง แค่การแต่งตัวธรรมดาสำหรับชายหนุ่มแต่ไม่ธรรมดาสำหรับใครหลายๆคน มันทำให้ชายหนุ่มยิ่งดูดี ดูเนียบไร้ที่ติเลยจริงๆ สาวใช้ที่เดินมาต้อนรับมองชายหนุ่มด้วยสายตาชื่นชมก่อนจะพาเข้าไปในบ้านเมื่อถึงห้องรับแขกคุณพิศมัยและคุณวิโรจน์ก็นั่งรออยู่แล้ว"สวัสดีครับ" ขุนเขายกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความเคารพแต่ท่างทางของเขายังคงดูน่าเกรงขาม"สวัสดีครับ

วิโรจน์เรียกเพียงขวัญมาพบที่ห้องทำงานและเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพียงขวัญฟังเพียงขวัญเมื่อฟังเรื่องราวทั้งหมดตอนแรกเธอคิดปฏิเสธแต่คิดดูดีๆแล้วเธอก็ไม่อยากเห็นธุรกิจของพ่อล้มละลายท่านเป็นผู้มีพระคุณทั้งส่งเสียเธอเรียนจนจบและยังช่วยเหลือดูแลรักษาแม่ของเธอเป็นอย่างดีเธอจึงยอมตกลงที่จะแต่งงานกับขุนเขาคนที่พ่อบอกว่าเขาจะช่วยเหลือธุรกิจของครอบครัวทุกอย่าง"แน่ใจหรือลูกว่าลูกจะยอมแต่งงานกับคุณขุนเขาจริงๆ ถ้าลูกไม่เต็มใจก็ปฏิเสธได้นะพ่อไม่บังคับ แล้วพ่อจะคิดหาวิธีอื่นแก้ไขก็ได้ลูก""ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อขวัญตัดสินใจแล้วค่ะ คุณพ่อบอกทางนั้นได้เลยว่าเรายินดีทำตามข้อตกลง ""ขอบใจมากนะลูก ลูกสาวของพ่อน่ารักพ่อเชื่อว่าคุณขุนเขาต้องรักเอ็นดูลูกสาวของพ่อแน่นอนและที่สำคัญพ่อคิดว่าเขาเป็นคนดี" วิโรจน์พูดพร้อมทั้งใช้มือข้างหนึ่งลูบหัวของเพียงขวัญเบาๆด้วยความรักความเอ็นดูเพียงขวัญมองหน้าของพ่อด้วยใบหน้าที่บ่งบอกให้รู้ว่าเธอเต็มใจยอมแต่งงานจริงๆหลังจากคุยกับพ่อเสร็จเพียงขวัญก็ขอกลับไปหาแม่ที่บ้านเพื่อเยี่ยมท่านซึ่งคุณวิโรจน์ก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอต้องการไปหาแม่ตอนไหนก็ได้ใจจริงแล้วเขาอยากจะรับทั้งมาลีมาอยู่ด้วยก

"กูว่าช่วงนี้มึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษหวะ" ไมเคิ้ลถามเพื่อนเพราะเขารู้สึกแปลกๆ"ก็ไม่มีอะไรกูก็เหมือนเดิม""ไม่จริงมัง..มีเรื่องอะไรรึเปล่าที่กูยังไม่รู้หรือตกข่าวบอกกูมาชะดีๆ"ขุนเขานึกถึงคำพูดของเขากับแม่เมื่อหลายวันก่อน"แม่กับพ่อก็อายุมากแล้วไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้อุ้มหลานเหมือนคนอื่นๆเขาไหม ถ้าลูกไม่ชอบหนูวิภา ลูกก็หาผู้หญิงที่ถูกใจซักคนมาแต่งงานด้วยแม่กับพ่อจะได้อุ้มหลานชะที ""ถ้าผมบอกคุณแม่ว่าตอนนี้ผมเจอผู้หญิงที่ถูกใจแล้วหละคุณแม่จะไปสู่ขอให้ผมได้ไหมครับ""จริงหรือลูกใครกันลูกสาวบ้านไหนบอกแม่มาซิลูก"คุณสุดามีสีหน้าตื่นเต้น"ลูกสาวคนโตของคุณวิโรจน์ อัครเดชกับภรรยาเก่าเธอชื่อเพียงขวัญครับ ผมอยากแต่งงานกับเธอถ้าไม่ใช่เธอผมก็ไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น" คำพูดที่มุ่งมั่นมั่นคงและแฝงไว้ด้วยต้องได้เท่านั้น"ลูกสาวคนโตของคุณวิโรจน์แม่เหมือนจะเคยเจอครั้งหนึ่งตอนที่เธอไปออกงานกับคุณวิโรจน์เธอก็สวยน่ารักดีนะ แต่ว่าลูกเคยเจอและคุยกันเหรอ""เปล่าครับผมก็แค่เคยเจอเธอและเคยคุยกันครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว..." ขุนเขาบอกกับผู้เป็นแม่"อ้าว...แล้วแบบนี้ลูกสองคนยังไม่รู้จักกันเลยแล้วจะให้แม่ไปขอแล้วถ้าเกิด