บทที่5

“มึงรีบกลับมานะโว้ย...มึงอย่าเสือกหนีกับก่อนอีกหล่ะ”

ขุนเขาไม่ตอบแต่เขาเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องไปทั้งที่จริงแล้วห้องนำ้ชั้นบนสำหรับห้องวีไอพีก็มีแต่ชายหนุ่มกลับลงมาชั้นล่างแทน

ระหว่างที่เพียงขวัญเดินมาเข้าห้องน้ำเสียงเพลงค่อนข้างดัง ผู้คนมากหน้าหลายตาทั้งดื่มทั้งเต้นนัวเนียกันอย่างเมามันเธอมองดูคนเหล่านั้นแต่ก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นักเธอเดินฝ่ากลุ่มคนเหล่านั้นเลี่ยงเดินตรงไปเข้าห้องน้ำระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ

หมับ...หมับ มือใหญ่คว้ากำเข้าที่ข้อมือเล็กขาวของหญิงสาวดึงอย่างแรงจนคนตัวเล็กต้องเซหันกลับมามอง

“ว่าไงจ๊ะน้องสาวคนสวยไปต่อกับพี่ไหมจ๊ะ”ชายหนุ่มหน้าตาเจ้าชู้จับที่แขนของเพียงขวัญสายตาที่มองมายังเธอทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยดี

“ปล่อยค่ะ ฉันไม่รู้จักคุณ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ”เพียงขวัญพยายามดึงมือออกจากผู้ชายตรงหน้าแต่ยิ่งเธอพยายามดึงมือออกชายตรงหน้ายิ่งจับแขนเธอไว้แน่นกว่าเดิม

“อย่าทำเป็นเล่นตัวเลยน่าน้องสาวจะเอาเท่าไหร่เดียวพี่จ่ายไม่อั้นแค่ทำให้พี่มีความสุขก็พอ”

“ปล่อยนะฉันบอกให้ปล่อยไอ้บ้า... ฉันไม่รู้จักแก”เธอพยายามดิ้นสุดแรงในขณะที่ไอ้ผู้ชายคนนั้นกำลังจะดึงเธอเข้าไปกอด

ผลัวะ... เสียงกำปั้นหนักหน่วงกระทบไปยังใบหน้าของผู้ชายคนที่กำลังจะดึงเธอเข้าไปกอดทำให้ผู้ชายคนนั้นลงไปฟุบกองอยู่กับพื้น และด้วยอาการมึนเมาของผู้ชายคนดังกล่าวเลยทำให้ไม่มีแรงพอที่จะสู้เขาได้

“มึงเป็นใครวะมาเสือกอะไรเรื่องของผัวเมียเขาวะ ไป..ถ้ามึงยังไม่ยากเจ็บตัว”ชายคนนั้นเอามือเช็ดเลือดบนมุมปากและพูดด้วยความโมโหที่โดนใครไม่รู้มาขัดจังหวะและก่อนที่มันจะได้พูดอะไรต่อ

ผลัวะ....ฝาเท้าก็ทีบไปยังหน้าอกของผู้ชายคนนั้นเซล้มไม่เป็นท่าอีกรอบ

“โอ้ย.....ถ้ามึงไม่อยากมีปัญหามึงไปไกลๆตีนกูเลยอย่ามายุ่งเรื่องของชาวบ้าน”ชายหนุ่มพยุงตัวลุกขึ้นยืนพูดพร้อมกับมองหน้าขุนเขาด้วยความโกรธในขณะที่มันกำลังจะเอามือมาจับแขนของเพียงขวัญ ขุนเขาที่เร็วกว่าก็คว้าร่างของหญิงสาวไปหลบอยู่ข้างหลังของเขาทันที

“เมีย...มึงบอกว่าผู้หญิงคนนี้เขาเป็นเมียมึงรึไอเดนนรก......" ผลัวะ.....เสียงหมัดของขุนเขาซัดเข้าไปที่หน้าของไอ้คนปากดีนั้นอีกครั้งก่อนที่เขาจะหันไปมองหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเขา เธอสายหน้าไปมาตัวสั่นเทาเพราะความกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ค่ะ.....”เพียงขวัญพูดเสียงสั่นเทาพร้อมกับมองหน้าผู้ชายคนที่ช่วยเธออย่างเต็มตา เขาเป็นผู้ชายที่จัดว่าหล่อเข้มน่าหลงใหลมากทีเดียว ดวงตาคมเข้มมองมายังเพียงขวัญ

“คุณเป็นอะไรไหม มันทำอะไรคุณรึเปล่า” คำพูดของชายหนุ่มที่ฟังแล้วอบอุ่มในหัวใจและแฝงไว้ด้วยความห่วงใย

“เปล่าค่ะโชคดีที่คุณเข้ามาช่วยไว้ทันไม่อย่างงั้นฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร ต้องขอบคุณมากนะค่ะทีช่วยฉันไว้  ฉันขอตัวก่อนนะค่ะ”

เพียงขวัญกล่่าวขอบคุณเขาด้วยความนอบน้อมอย่างจริงใจสำหรับการช่วยเหลือของเขาในครั้งนี้ ในขณะที่กำลังจะเดินไปแต่แล้วอยู่ๆเธอก็รู้สึกมึนหัวเอามากๆสงสัยเธอคงจะดื่มมากไปจริงๆเธอใช้มือกุมที่ขมับของตัวเองท่าทางของเธอเดินโซเชกำลังจะล้มลง โชคดีที่เขาอยู่่ใกล้ๆเธอทำให้ก่อนที่เธอจะล้มลงไปกองกับพื้นเขาก็ใช้มือขว้าที่เอวของเธอไว้ทำให้เพียงขวัญเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาทันทีทั้งสองสบตากันนิ่งครู่หนึ่งก่อนที่เพียงขวัญจะใช้มือดันที่แผ่นอกกว้างที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆอย่างชายชาตรีออกแล้วพยุงตัวเองให้ยืนตัวตรง "คออ่อนยังอยากจะดื่มอีก" เขาพูดเสียงเบาอยู่คนเดียวในขณะที่สายตายังมองหญิงสาว สัมผัสมื่อสักครู่ทำให้เขารู้สึกร่างกายร้อนลุ่มเมื่อหญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของเขาซึ่งเขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนมันเป็นสัมผัสที่เขาไม่อยากจะปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดเลยและอยากที่จะทำอะไรที่มากกว่านั้น....แต่แล้วเขาต้องสลัดความคิดนั้นออกไป

"คุณไหวไม"ขุนเขาเอ๋ยถามเธอ

"ไหวค่ะแค่รู้สึกว่าตอนนี้มึนหัวนิดหน่อย"

"ผมว่าไม่นิดหน่อยแล้วนะ ให้ผมไปส่งคุณไมผมว่าคุณเมามากแล้วละ"

"ไม่ ไม่ค่ะไม่เป็นไรฉันมากับเพื่อนที่ทำงานฉันต้องกลับไปหาเพื่อนแล้ว ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ"เพียงขวัญพูดเสร็จก็เดินกลับไปหาเพื่อนๆที่โต๊ะ

"ผู้หญิงอะไรเมาแล้วยังไม่ยอมรับว่าตัวเองเมาอีก.....ขนาดเมายังน่ารักเป็นบ้าเลย" เขาพูดเสียงเบาด้วยใบหน้าอมยิ้มนิดๆ

ขุนเขามองดูหญิงสาวด้วยความสนใจยิ่งเขาได้เห็นเธอใกล้แบบนี้มันยิ่งทำให้เขารู้สึกแปลกๆ เธอจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวย ใบหน้ารูปไข่ ริมฝีปากบางแดงอวบอิ่ม ชวนให้น่าหลงไหล หากเขาได้ครอบครองริมฝีปากนั้นซักครั้งคงดีไม่น้อย แถมหุ่นของเธอยังเล็กแต่มีส่วนเว้าส่วนโค้งสมส่วนมากทีเดียว

"บ้าซิบกููคิดอะไรอยู่วะทำเหมือนกับไม่เคยเจอผู้หญิง"ขุนเขาสายหัวรีบสลัดความคิดนั้นออกไป

เพียงขวัญเดินมาถึงโต๊ะทุกคนกำลังสนุกสนานได้ที่กันเลยทีเดียว

"ขวัญเป็นะไรรึเปล่าไปเข้าห้องน้ำหายไปนานเลย พี่คิดว่าถ้าขวัญยังไม่มาพี่กำลังจะไปตาม"

"ไม่มีอะไรหลอกค่ะพี่ณดล พอดีที่ห้องน้ำคนเยอาะก็เลยช้าค่ะ พี่ณดลค่ะจะวาอะไรไมค่ะถ้าขวัญจะขอตัวกลับก่อนนะค่ะนี่มันก็ดึกมากแล้วแม่อยู่คนเดียวขวัญเป็นห่วงแม่นะค่ะ"

"ไปซิเดียวพี่ไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะขวัญเรียกรถกลับเองได้พี่ณดลอยู่สนุกกับทุกคนเถอะค่ะ"

"พี่ไปส่งขวัญดีกว่าพี่ว่าขวัญอาการไม่ค่อยดีพี่ไม่ไว้ใจถ้าจะให้ขวัญกลับคนเดียวมันไม่ปลอดภัยเป็นผู้หญิงด้วย"

เมื่อ ณดลพูดตรงนี้ขึ้นมาทำให้เพียงขัญนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมาให้เขาไปส่งก็ดีเหมือนกันเธอเองก็รู้สึกมึนๆหัว และเพื่อคว่ามปลอดภัยของตัวเธอเองด้วย เธอจึงให้ณดลไปส่งที่บ้าน

ณดลหันไปทางลูกน้องที่กำลังได้ที่สนุกสนานกันอยู่

"ทุกคนผมกลับก่อนนะผมมีธุรนิดหน่อยและจะไปส่งเพียงขวัญด้วยตามสบายนะผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยอยากได้อะไรก็สั่งได้เลย"

ณดลพยักหน้าสงสัญญาณบอกให้เพียงขวัญเดินตามเขาออกไป

และทุกการกระทำของทั้งคู่อยู่ในสายตาคมเข้มของขุนเขาเธอมีแฟนแล้วอย่างนั้นหรือ ผู้ชายที่ดูดีคนนั้นที่เดินออกไปกับเธอเป็นใครกันมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

"สงสัยจะไปกับแฟน"ความคิดหนึ่งวูบขึ้นมาในหัวของเขามันยิ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"นายครับ"ต้นลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาหาผู้เป็นนาย

"ว่าไงเรื่องที่กูให้ไปสืบหาข้อมูลผู้หญิงคนนั้น"

"ได้ความแล้วคับ เธอชื่อเพียงขวัญ อาศัยอยู่กับแม่สองคน ตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่ปี1มหาลัยของรัฐคณะบริหารธุรกิจครับ และเธอทำงานพิเศษเป็นนางเงือกโชว์เพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียนคับ"ต้นรายงานผู้เป็นนาย

"อือ...หมดรึยัง...."ขุนเขามองหน้าลูกน้องเหมือนจะยังรายงานข้อมูลยังไม่ครบ