บทที่ 2 ครอบครัวปิงปิง

บทที่ 2 ครอบครัวปิงปิง

ในช่วงเย็น พ่อ แม่ และพี่ชายก็มาหาเธอ ครอบครัวของเธอมีทั้งหมด 5 คน ไม่นับรวมปู่ย่าลุงป้าทั้งหลาย นับแค่ครอบครัวของเธอจริง ๆ  พ่อของเธอคือ หลิวชวน อายุ 38 ปี แม่เธอคือ ลู่ฟางเหนียง อายุ 36 ปี นี่คือครอบครัวของเธอที่หนังสือไม่ได้กล่าวถึงเลย กล่าวถึงแค่พวกเธอสามคนพี่น้องที่พอจะมีชื่ออยู่ในหนังสือเล่มนั้น แต่ไม่มีบทบาทอย่างอื่น มีหน้าที่แค่ตายเท่านั้น…

"ยังปวดหัวอยู่ไหม... หมอบอกพรุ่งนี้ก็กลับได้แล้วนะ"

"ไม่ปวดแล้วค่ะ แต่ยังเจ็บหัวและเจ็บตัว" ปิงปิงตอบแม่ของเธอ

"ต่อไปก็ระวังให้มาก อย่าวิ่งจนตัวเองต้องเจ็บตัว จำที่พ่อบอกด้วยล่ะ" หลิวชวนพูดแล้วเข้ามาลูบหัวของลูกสาวเบา ๆ

ลูกสาวคนเล็กของเขาชอบวิ่งชอบซนทั้งที่เริ่มโตแล้ว แต่ก็ยังทำตัวและเล่นแบบเด็ก ๆ เขาต้องคอยห้ามปรามอยู่ตลอด

"พ่อ... วันนี้เหนื่อยไหมคะ" ปิงปิงรู้ตัวว่าต้องโดนบ่นแน่ ๆ เลยต้องออดอ้อนไว้ก่อนเผื่อจะช่วยได้

"หึ... ช่างรู้จักเอาตัวรอด" หลิวชวนหัวเราะกับท่าทางลูกสาวคนเล็ก

"ต้องโดนไม้ถึงจะเข็ด" ฟางเหนียงเริ่มขู่ลูกสาวที่ซนจนตัวเองเจ็บตัว

พอทุกคนเห็นท่าทางของปิงปิงก็อดยิ้มและหัวเราะไม่ได้ อาจเพราะลูกสาวคนเล็กของบ้านนี้มีหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูมาก ไม่ว่าจะผิวพรรณ หน้าตาที่จิ้มลิ้มดูน่ารักน่าเอ็นดูมากกว่าสวย ส่วนลูกสาวคนโตจะดูสวยมากกว่าน่ารัก ลูกชายก็เหมือนกัน หน้าตาดูดีหล่อเหลา

"พ่อคะ... ตัวร้ายเป็นแบบไหนได้บ้าง" ปิงปิงถามพ่อนี่แหละ พ่ออายุเยอะกว่าทุกคน ต้องหาตัวร้ายได้แน่ ๆ

"พ่อไม่ต้องตอบน้องสาวหรอก วันนี้น้องสาวถามแต่เรื่องตัวร้ายทั้งวันเลย" อิงอิงคิดว่าตอบไปแล้วน้องจะเลิกถาม แต่ก็ยังมาถามพ่ออีก

"อยากรู้ไปทำไม... หืม" หลิวชวนถามลูกสาว

"ต้องทำแบบไหนถึงจะเป็นตัวร้ายที่ฆ่าคนได้ แล้วตัวร้ายทำอะไรได้บ้าง" 

"เรียกหมอมาตรวจน้องเพิ่มไหมครับ" พี่ชายเห็นน้องสาวถามวนไปวนมา เขากลัวหัวน้องสาวกระแทกอย่างแรง เพื่อความสบายใจควรให้หมอมาตรวจอีกรอบก่อนกลับบ้าน

พี่ชายยกมือมาจับหัวน้องสาวแล้วโคลงไปโคลงมา จังหวะนั้นทำให้ปิงปิงเวียนหัวเลยเอามือขึ้นไปจับมือพี่ชายไว้ ทำให้ปิงปิงถึงกับตาโตอ้าปากค้าง 

"ปวดหัวเหรอ พี่ชายจับเบา ๆ เองนะปิงปิง"

"ไม่ปวด แต่ปิงปิงเห็น... " 

"แม่ว่านอนได้แล้ว พักให้เยอะ ๆ พรุ่งนี้เช้าจะได้กลับบ้านได้" ฟางเหนียงต้องบอกให้รีบนอน ไม่อย่างนั้นก็หยอกล้อเล่นกันอยู่ตรงนี้ไม่ได้พักสักที

"ทุกคนนอนที่ไหนกันคะ" ปิงปิงสงสัยเพราะที่นี่เป็นห้องรวม มีคนไข้อยู่ครบทุกเตียง แล้วครอบครัวเธอนอนที่ไหนกัน

"ข้างนอกมีเก้าอี้ และวันนี้แม่เตรียมเสื่อมาปูนอนข้างนอก ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวก็เช้าแล้ว" ฟางเหนียงก็ยังเป็นคนที่บอกลูกสาว เมื่อคืนก็พากันนอนบนเก้าอี้ข้างนอก เพราะลูกสาวคนเล็กยังไม่ฟื้นเลยต้องเฝ้ากันทั้งคืน

"ทุกคนต้องนอนลำบากเพราะปิงปิง"

"นอน ๆ เจ้าตัวแสบ พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านพร้อมกัน" หลิวชวนรีบบอกให้ลูกสาวรีบนอน

"พ่อคะ... ขอจับมือก่อน"

"จับมือแล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวดทำไม" หลิวชวนยื่นมือให้ลูกสาวจับ แต่พอให้จับมือแล้ว ลูกสาวกลับมีท่าทีแปลก ๆ

"นอน ๆ อย่าเพิ่งจับ พรุ่งนี้ค่อยจับ" เป็นแม่อีกตามเคยที่มาบอกให้ปิงปิงรีบนอน

ปิงปิงเลยต้องแกล้งหลับตาและใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องตัวร้าย ต้องร้ายขนาดไหนถึงมาฆ่าเธอได้ แล้วทำไมถึงต้องฆ่าเธอด้วย ปิงปิงกำลังคิดว่าเธอไปทำอะไรให้ใครหรือเปล่า เท่าที่จำได้เธอก็ไม่มีศัตรูที่ไหนที่พอจะให้มาฆ่ากันได้ คนที่เกลียดเธอนับเป็นตัวร้ายด้วยไหม ปิงปิงใช้ทั้งสมองและความคิดอย่างหนักแต่ก็คิดไม่ออก และเพราะฤทธิ์ยาเลยทำให้เธอเผลอหลับทั้งที่สมองยังทำงานอยู่…

"ไหนจะค่าเรียน ค่ารักษา เลิกเรียนแล้วออกมาช่วยงานจะได้ไม่ก่อเรื่อง"

"ย่าเหนื่อยไหมคะ... เอาน้ำไหมคะ"

ปิงปิงยืนฟังย่าบ่นตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาลจนถึงตอนนี้ ขาเธอเริ่มแข็งแล้ว และเธออยากเข้าห้องน้ำมากแต่ไปไหนไม่ได้ ต้องรอให้ย่าอนุญาตก่อน  ไม่อย่างนั้นย่าจะไม่บ่นแค่เธอ แต่จะลามไปถึงพ่อแม่พี่ชายพี่สาวของเธออีก เธอเลยยอมให้ย่าบริหารปาก ถามว่าปิงปิงได้ฟังที่ย่าบ่นไหม ปิงปิงก็ได้ยินนะ มันเหมือนวิ่งผ่านเข้ามาหูซ้ายแล้ววิ่งออกไปทางหูขวาทันทีเลย...

"ยอกย้อนเก่งที่สุด หมดเงินหมดทองเพราะแกเท่าไรแล้ว"

"ย่า... ทำไมย่าถึงชอบบ่นปิงปิง คนอื่นใช้เงินเยอะกว่าปิงปิงตั้งเยอะ ทำไมไม่เรียกมาบ่นแบบนี้บ้าง"

เฉินเฉินยืนฟังมานานแล้ว น้องสาวเขาโดนเรียกมาว่ามาด่าตลอดไม่ว่าจะผิดเล็กน้อย หรือที่เขาเข้าใจคืออันไหนที่ย่าไม่พอใจจะผิดหรือถูกก็จะโดนเรียกมาแบบนี้ตลอด บ้านนี้คนอยู่สิบกว่าคน ส่วนมากผู้หญิงจะโดนด่าและใช้งานหนักว่าผู้ชาย ทั้งที่ผู้ชายมีแรงมากกว่าผู้หญิง อย่างพี่สาวเขาก็เหมือนกัน โดนย่าใช้งานตลอด ผิดกับพวกผู้ชายที่ย่าบอกให้ตั้งใจเรียน

"อาเฉิน อ่านหนังสือเสร็จแล้วเหรอ" 

"เปล่าครับ ผมมาตามน้องไปกินยา" 

"เออ ๆ ไปไกล ๆ จะไปไหนก็ไป! "

เมื่อพี่ชายมาช่วยชีวิต ปิงปิงก็รีบเดินออกมา เธออยากให้พ่อกับแม่แยกไปอยู่ที่อื่น เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่ใช่เพราะว่าเธอโดนบ่นประจำหรอกนะ แต่เธอสงสารแม่และพี่สาวที่ต้องคอยทำงานทั้งข้างนอกแล้วยังจะมาทำงานบ้านอีกด้วย บ้านหลังนี้ไม่ได้มีแค่ปู่กับย่า ยังมีลุงใหญ่กับครอบครัว และมีลุงรองกับครอบครัวอีก ปู่กับย่ามีลูกชาย 3 คน ทุกคนอยู่รวมกันในบ้านหลังนี้ พ่อของเธอเป็นคนสุดท้องและทำงานหนักกว่าลุงใหญ่เสียอีก ส่วนพี่สาวกับแม่ต้องซักผ้าให้คนทั้งบ้าน พี่สาวเธอถึงอยากให้พ่อกับแม่แยกบ้าน แต่พี่สาวบอกว่าต้องใช้เงิน ปิงปิงเลยคิดว่าจะต้องหาเงินมาช่วยพ่อกับแม่ให้แยกบ้านให้ได้!