บทที่ 128

หากสามารถเอาเงินของพวกเขามาทำการค้าได้ เช่นนั้นก็จะมีรายได้เพิ่มขึ้นอีกมาก

ทั้งยังไม่ต้องลงแรงอะไรมากมาย

ความคิดนี้ เพิ่งเกิดขึ้นตอนที่ฉินหมิงคุยกับโจวฉือ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่กี่วันต่อมา แร่ครึ่งหนึ่งของหอการค้าก็มาถึง

ฉินหมิงเองก็เริ่มจัดเตรียมการผลิต

พวกฟางชิงหย่วน ในที่สุดก็เขียนตอบจดหมายฉินหมิงแล้ว

เช้าวันนี้ เฉาชวนเดินถือจดหมายมาหาฉินหมิง

“ท่านอ๋อง นี่คือจดหมายจากใต้เท้าฟางพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินหมิงเหลือบมองจดหมายอย่างรวดเร็ว พวกฟางชิงหย่วนตอนนี้ไม่มีความคิดที่จะกลับมาแล้ว

ตามคำอธิบายของพวกเขา พื้นที่แห่งนี้ขาดแคลนทุกสิ่ง

ขอเพียงเป็นสิ่งที่ดี เมื่อผลิตออกมาแล้วก็เป็นที่ต้องการ

เหตุผลที่ขายดีเช่นนี้ ส่วนใหญ่ก็ต้องโทษที่ผลผลิตในยุคนี้ตกต่ำอย่างยิ่ง

เสบียงทุกประเภท นอกจากในพื้นที่มั่งคั่งอย่างเมืองหลวงแล้ว พื้นที่อื่นล้วนขาดแคลนหมด

และเพราะเห็นถึงจุดนี้ ฟางชิงหย่วนจึงวางแผนที่จะใช้เมืองเฉียนถังเป็นฐานทัพ แสวงหาผลกำไรควบคู่ไปกับการขยายกิจการไปยังพื้นที่โดยรอบ

“เหล่าฟางนี่ช่างมีพรสวรรค์จริงๆ"

ฉินหมิงวางจดหมายลงพลางถอนหายใจ

ถ้าเป็นในยุคอนาคต คนอย่างฟางชิงหย่วนคงกลายเป็นพ่อ