Share

บทที่ 267

Author: หออักษร
“ส่วนเรื่องล้างแค้นคงไม่ถึงกับต้องส่งทหารไป ทำได้เพียงแค่คุ้มครองพวกเจ้าเท่านั้น”

ฉินหมิงเอ่ยช้า ๆ ด้วยฐานะของเขา การไปต่อกรกับเจ้าที่ดินเล็ก ๆ มันเสียเกียรติเกินไป

แต่เขาก็มีข้อได้เปรียบอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือมีคนใต้บังคับบัญชาเยอะ

แค่จัดทหารสองสามนายไปคุ้มครองหมู่บ้านกว่างสุ่ย ให้พวกเขาไม่ถูกรบกวนก็พอแล้ว

“เช่นนั้นก็ได้พ่ะย่ะค่ะ ขอบพระทัยท่านอ๋อง!”

ทั้งสองคนรีบขอบคุณฉินหมิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ทหารเหล่านี้จะไปลงไม้ลงมือหรือไม่ก็ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือท่าทีของฉินหมิง

การให้พวกเขาไปเฝ้าหมู่บ้านกว่างสุ่ย ก็เท่ากับว่าฉินหมิงยืนอยู่ข้างหลังชาวบ้านแล้ว

ย่อมทำให้ฝ่ายนั้นไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม

“ไม่ต้องเกรงใจ ในเขตปกครองของอ๋องผู้นี้ ไม่ยอมให้มีคนที่กร่างเช่นนี้อยู่เด็ดขาด”

ฉินหมิงโบกมือ ให้พวกเขาจากไปก่อน

ก่อนจะไป ฉินหมิงกระซิบกับฉางไป๋ซานว่า

“หากมีคนมาอีก ถ้าต้องลงมือก็ไม่ต้องลังเล”

“เข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ไม่นาน หมู่บ้านกว่างสุ่ยก็มีคนคอยคุ้มกัน

ส่วนฉินหมิงในตอนนี้นั่งอยู่ในพลับพลาในสวน รอว่านซูกลับมา

ตอนพลบค่ำ ว่านซูและกวนเยว่จูงมือกันกลับมาที่สวน

เมื่อเห็นฉินหมิง ทั้งสองก็ค่อนข้างป
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 432

    “นี่มันอาวุธอะไรกัน?”เขาเบิกตาโพลงอย่างไม่อยากจะเชื่อนับตั้งแต่สงครามครั้งนี้เริ่มขึ้น ฉินหมิงก็ได้หยิบอาวุธหลายชนิดที่เขาไม่เคยเห็นออกมาอย่างต่อเนื่องและพลังทำลายล้างของอาวุธเหล่านี้ มันก็เกิดกว่าการคาดเดาของอู่เหวินเฉิงมากนัก!เดิมที่อู่เหวินเฉิงยังคิดว่า ฉินหมิงไปเอาความมั่นใจมาจากไหนคาดไม่ถึงว่าจะกล้าท้าทายราชสำนัก!ตอนนี้ดูเหมือนว่า หลายปีมานี้ที่อยู่ในหลิ่งหนาน เขาได้พัฒนาอย่างต่อเนื่องจริง ๆ กระทั่งความก้าวหน้าของการพัฒนานี้ เกินกว่าจินตนาการของใครหลายคนไปแล้ว!“ถอยทัพ!”อู่เหวินเฉิงแทบจะกัดฟันพูดคำสองคำนี้ออกมาตามเสียงที่ดังขึ้นของเขา ทหารที่ราวกับคลื่นน้ำในที่แห่งนี้ต่างก็ถอยร่นอย่างรวดเร็วและหลังจากที่พวกเขาถอยร่นในสนามรบก็เต็มไปด้วยความโกลาหลทหารส่วนใหญ่ที่บาดเจ็บล้มตาย ล้วนเป็นกองกำลังทหารของอู่เหวินเฉิงเมื่อเห็นฉากนี้ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดรวดร้าวความไม่ยินยอมและอัปยศอดสูได้เข้าครอบงำอู่เหวินเฉิงแต่ทหารที่ไล่ล่าอยู่ด้านหลังก็คอยเตือนสติเขาตลอดเวลาว่า ตอนนี้จะต้องหนีเอาชีวิตรอด!อู่เหวินเฉิงไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้เพียงแค่ถอยออกไปไกลโดยไม่หันหลังกลับ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 431

    สงครามยังคงดำเนินต่อไปภายใต้ความกดดันอันมหาศาล ทหารของราชสำนักจำนวนไม่น้อยต่างก็เริ่มถอยร่นไปแต่ในจำนวนนี้ก็ยังมีบางคน ที่ต้องการจะสร้างคุณูปการด้านการทหารพวกเขาได้พุ่งตัวเข้ามาทางฝั่งของฉินหมิงโดยมิกลัวตาย เพื่อต้องการจะปกป้องอู่เหวินเฉิงทว่าทุกสิ่งทุกอย่างนี้กลับไร้ประโยชน์ฉินหมิงยกดาบขึ้น ฟันสังหารทหารจำนวนนับไม่ถ้วนที่เข้ามาใกล้ตนเองท่ามกลางเลือดเนื้อที่กระจัดกระจายความรวดเร็วของฉินหมิงได้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆและอู่เหวินเฉิงก็เริ่มสังเกตเห็นความพิเศษของฉินหมิงแต่ในเวลานี้การแข่งขันระหว่างทั้งสองฝ่ายก็คือขวัญกำลังใจทหารเมื่อเห็นว่ากองกำลังทหารของตนเองเริ่มเสียขวัญกำลังใจอู่เหวินเฉิงจึงคำรามออกมา ชูดาบยาวขึ้น แล้วพุ่งตัวเข้าใส่ฉินหมิง!เขาอยากใช้การเอาชนะฉินหมิงเพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจให้แก่ทหาร!ทว่าความคิดของเขานั้นมันช่างไร้เดียงสาเกินไปจริง ๆ!ทั้งสองได้ต่อสู้กันไปมา ประมือกันอยู่หลายครั้งไม่นานร่างของอู่เหวินเฉิงก็ได้รับบาดเจ็บเลือดสีแดงสดไหลทีละหยด ๆ ออกมาตามเสื้อเกราะของเขา“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”อู่เหวินเฉิงเป็นแม่ทัพแห่งต้าเฉียน กำลังรบน

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 430

    “ท่านอ๋อง ท่านถูกสำนักหลัวล่อลวงเข้าให้แล้ว! รีบยอมจำนนแต่โดยดีเสียเถิด ราชสำนักเห็นแก่ที่ท่านเป็นเชื้อพระวงศ์ บางทีอาจยังเมตตาไว้ชีวิตท่าน!”อู่เหวินเฉิงกล่าวขณะยืนอยู่ใต้ประตูเมืองทางด้านหลังของเขา ไม่ว่าจะเป็นเครื่องยิงหิน บันไดพาด หรือหน้าไม้กลสำหรับโจมตีเมืองล้วนถูกติดตั้งพร้อมสรรพ"ถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะพูดเรื่องพวกนี้ไปไย?”ฉินหมิงเดินขึ้นไปบนกำแพงเมือง ก่อนกล่าวว่า“ข้าได้รับการสืบทอดจากสำนักหลัวแล้ว บัดนี้ข้าคือเจ้าสำนักหลัวรุ่นที่สิบสี่ หากราชสำนักคิดปราบปราม ก็เชิญเข้ามาได้เลย!”“ว่าไงนะ!?”ทุกคนเบิกตาโตแม้แต่หวงฝู่ไท่ผิง ก็ยังต้องจ้องมองไปที่ฉินหมิงด้วยความไม่อยากเชื่อการดำรงตำแหน่งเจ้าสำนักหลัวนั้นไม่เพียงหมายความว่าเขาเป็นกบฏ แต่ยังหมายความว่าท่านอ๋องที่อยู่เบื้องหน้าผู้นี้ ได้ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามราชสำนักอย่างเป็นทางการทั้งวรยุทธ์ของเจ้าสำนักหลัวทุกรุ่น ล้วนสูงส่งชนิดสะท้านฟ้าสะเทือนดิน!“ประเสริฐ ประเสริฐยิ่งนัก!”“ฉินอ๋องสมคบคิดกับกบฏ ขุนพลผู้นี้จะขอทำตามรับสั่งราชสำนัก ปราบปรามท่านเดี๋ยวนี้!”อู่เหวินเฉิงกล่าวด้วยเสียงเย็นเยียบยิงหน้าไม้กล!“นี่มันยุคไห

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 429

    “ข้าน้อยหวงฝู่ไท่ผิง ขอคารวะท่านแม่ทัพใหญ่ขอรับ”หน้าค่ายทหาร หวงฝู่ไท่ผิงออกมายืนรออยู่นานแล้วเมื่อเห็นกลุ่มคนจำนวนมหาศาล กำลังเคลื่อนพลเข้ามาใกล้เขาก็รีบเดินเข้าไป ทำการทักทายผู้นำทัพทันทีผู้ที่มาในครั้งนี้ คือแม่ทัพใหญ่แห่งต้าเฉียนอู่เหวินเฉิง“สถานการณ์ของหลิ่งหนานเป็นอย่างไรบ้าง?”อู่เหวินเฉิงพยักหน้าเนิบนาบ พลางไต่ถาม“ฉินอ๋องรวบรวมกำลังทหาร อ้างว่ากำลังกำจัดเศษเดนสำนักหลัวขอรับ”“แต่ทหารส่วนใหญ่ของเขาล้วนประจำการอยู่ที่เขตชายแดนระหว่างหูซีกับหลิ่งหนาน ดูท่าคงคิดต่อต้านพวกเราเป็นแน่”หวงฝู่ไท่ผิงรายงานข่าวทั้งหมดให้ฟังเมื่อได้ยิน อู่เหวินเฉิงก็แค่นเสียงเย็นชา“ช่างไม่เจียมตัว”“ถ่ายทอดคำสั่งออกไป บอกว่าชายแดนหลิ่งหนานถูกเศษเดนสำนักหลัวยึดครองแล้ว! คืนนี้ให้เริ่มบุกโจมตีโดยทันที!”“...ขอรับ!”เมื่อได้ยินประโยคนี้ หวงฝู่ไท่ผิงก็พลันตัวแข็งทื่อหากอู่เหวินเฉิงกระทำเช่นนั้นจริง ก็ไม่ต่างอะไรกับเห็นชีวิตคนเป็นผักปลาต้องทราบว่าเมื่อสงครามอุบัติขึ้น หากยกทัพบุกเข้าไปก็ต้องมีชาวบ้านผู้บริสุทธิ์บาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วนหากคิดเปิดศึกจริง อย่างน้อยก็ควรให้ชาวบ้านมีเวลาไ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 428

    “เชิญท่านอ๋องรับชม!”ขณะพูด พวกเขาก็แบกปากกระบอกปืนใหญ่ออกมาด้านล่างของปากกระบอกปืนใหญ่มีด้ามจับอยู่ด้ามหนึ่งช่างฝีมือคนหนึ่งกล่าวต่อฉินหมิงด้วยความตื่นเต้น“ท่านอ๋องเห็นด้ามจับนี่หรือไม่?”ครืด...เขาดึงมัน หลังจากนั้นสิ่งที่เหมือนลิ้นชักขนาดเล็กก็ถูกดึงออกมาจากด้านในฉินหมิงเบิกตาโตในทันใด“นี่สามารถ...ทำความสะอาดดินปืนที่เผาไหม้แล้วได้อย่างรวดเร็วงั้นหรือ?!”“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ก่อนนี้พวกเราก็เคยคิดลองทำดูแล้ว แต่ติดอยู่ตรงที่ว่าวัสดุไม่เอื้ออำนวย เมื่อทำออกมาแล้วก็เสียหายมากเกินไป”“พอดีว่าช่วงนี้การค้นคว้าวัสดุโลหะในโรงช่างมีความก้าวหน้าครั้งใหญ่ พวกเราทดลองอัตราส่วนของวัสดุที่แตกต่างกันหลายร้อยชนิด และในที่สุดก็สามารถหลอมโลหะที่เหมาะสมออกมาได้สำเร็จ!”ทุกคนพูดออกมาด้วยความกระตือรือร้นวิธีการใส่ลิ้นชักขนาดเล็กไว้ใต้ปืนใหญ่ สำหรับใช้ดึงออกมาเช่นนี้ นับว่ายอดเยี่ยมโดยแท้แต่พลังการระเบิดของดินปืน ก็อาจทำให้ลิ้นชักเสียหายได้เช่นกันอีกทั้งหลังทำลิ้นชักขนาดเล็กเช่นนี้แล้ว ส่วนท้ายของลำกล้องปืนใหญ่ย่อมต้องบางลงเป็นแน่ทุกครั้งหลังจุดไฟ ก้นปืนใหญ่จะเกิดแรงกระแทกมหาศาล ส่

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 427

    เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น กรมกลาโหมก็เป็นหน่วยงานแรกที่ออกประกาศเรียกระดมพลทหารผู้ประจำการอยู่ในเมืองหลวงห้าหมื่นนาย มุ่งหน้าไปที่หลิ่งหนานเพื่อปราบปรามเหล่ากบฏสำนักหลัวเมื่อข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป ผู้คนทั่วทั้งต้าเฉียนต่างก็ได้กลิ่นอายของสงครามทันทีฉินหมิงก็ได้รับข่าวอย่างรวดเร็วเช่นกันว่า ราชสำนักต้องการให้เขาส่งมอบอำนาจทางการทหารในมือออกมาให้หมดโดยเฉพาะกำลังพลค่ายทหารอู่เวย ก็จะต้องถูกส่งคืนไปอยู่ในมือราชสำนักอีกครั้งแต่เมื่อเรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว ผู้คนมากมายจึงเข้าใจดีว่า ฉินหมิงย่อมไม่มีทางส่งมอบอำนาจทางการทหารในมือตนเองแน่นอน“ท่านอ๋อง พวกเราจะสู้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”เฉาชวนและหลิวฉ่วงมาหาฉินหมิง ในขณะเดียวกันนี้ อู่ชิงเหย่ผู้ประจำการอยู่ที่เหมืองแร่แดนหนานหมานก็ได้เดินทางกลับมาถึงหลิ่งหนานแล้วเช่นกันกำลังทหารของฉินหมิงขณะนี้ จึงเพิ่มขึ้นเกือบถึงสี่หมื่นนาย“พวกเราต้องมีเหตุผลที่ชอบธรรม”ฉินหมิงกล่าวอย่างแช่มช้าการเคลื่อนทัพห้าหมื่นนายนั้น ถือว่าไม่ใช่งานง่ายกว่าอีกฝ่ายจะยกทัพมาถึงก็คงเป็นอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าในระหว่างนี้ ฉินหมิงก็มีเวลามากพอให้หาความชอบธรรมแล้วแม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status