LOGINสาวน้อยทำหน้าไม่ถูกเมื่อหน้าคมหันกลับมามอง ดวงตาคมกริบคู่นั้นตรึงตัวเธอไว้
“วุ้นไม่...”
“งั้นพี่ไม่ทำก็ได้สิ” เขาแทรกขึ้น ส่งบุหรี่เข้าปาก
“ไม่ได้นะคะ พี่หินรับปากแล้ว ยกเลิกไม่ได้นะ”
อารามตกใจ กลัวว่าอีกฝ่ายจะยกเลิกสัญญา เชิญขวัญผวาเข้าไปเกาะแขนแกร่งเขย่า ถ้าเพื่อน ๆ รู้ว่าเขายกเลิกเพราะเธอ ต้องเฉ่งเธอแน่ อีกอย่างเธอไม่อยากให้เพื่อนต้องพลาดโอกาสดี ๆ ไป จริงอยู่ว่าการเรียนพิเศษช่วยให้พวกเธอมีความรอบรู้มากขึ้น แต่จะดีกว่าไหมถ้ามีคนคอยแนะนำเพิ่มเติม
อัคนินทร์มองหน้าใสที่เปลี่ยนจากความกลัวเป็นความกังวลถึงขั้นกล้ามาเกาะแขนเขา ลืมว่าต้องรักษาระยะห่าง
“วุ้นก็อยากให้พี่ช่วยติวให้...นะคะ อย่ายกเลิกเลย”
“พี่จะได้อะไร”
“คะ?”
ชายหนุ่มอัดบุหรี่เข้าปอดลึก ๆ ดีดก้นกรองทิ้ง หันไปพ่นควันออกนอกหน้าต่างรถ ก่อนหันกลับมามองเด็กสาว
“ถ้าพี่ยอมเป็นติวเตอร์ให้พวกเรา พี่จะได้อะไร”
“แล้วพี่หินต้องการอะไรล่ะ” เธอจำได้ตอนอยู่ร้านอาหาร เขาพูดเหมือนไม่ต้องการเงินเป็นค่าจ้าง แล้วจะให้พวกเธอตอบแทนด้วยอะไร
ครั้นสบตาคมกริบที่ทอประกายเรืองรองยากจะอ่านความหมาย อัคนินทร์หลุบตาลงมองมือเธอที่จับท่อนแขนเขาไม่ปล่อย
“อุ๊ย!”
สาวน้อยกระตุกมือออกรวดเร็ว ถอยออกห่างไปเบียดตัวกับประตูอีกครั้ง
ท่าทางพวกนั้นสร้างความขบขันให้กับคนมอง
อัคนินทร์หัวเราะลอดลำคอเบา ๆ โน้มตัวเข้าไปใกล้ วงหน้าใสแตกตื่น เบียดตัวเองจนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกับประตู
“ดีจังเวลามีคนกลัวแบบนี้”
“ทำให้คนอื่นกลัวแล้วสนุกนักเหรอคะ”
“ก็สนุกนะ หน้าตื่น ๆ ของเธอมันน่ามองมาก มีแต่สาว ๆ กระโจนเข้าหาพี่ บางทีก็รู้สึกว่าน่าเบื่อ”
“ละ...หลงตัวเองที่สุด”
“วุ้นไม่อยากหลงพี่บ้างเหรอ”
คนอะไรหน้าด้านหน้าทนจริง ๆ สาวน้อยอยากจะร้องไห้ให้รู้แล้วรู้รอด
“วะ วุ้นอยากกลับบ้านแล้ว”
“ไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าพี่ต้องการอะไรเป็นของตอบแทน”
เชิญขวัญกอดกระเป๋าแน่น เม้มปากที่สั่นระริกไว้ เธอไม่เคยมีแฟนก็จริง แต่ท่าทางคุกคามที่อัคนินทร์กำลังทำอยู่ตอนนี้ เธอจะคิดในแง่ดีได้ยังไง
เจอกันไม่กี่ชั่วโมง เขากลับพาเธอมาจอดรถที่เปลี่ยว ลลิตาจะรู้ไหมว่า เพื่อนของธัญธรคนนี้ไว้ใจไม่ได้สักนิด
สาวน้อยไม่ตอบ นัยน์ตาไหวระริกฉาบเคลือบด้วยน้ำใส
อัคนินทร์ยอมถอยกลับไปดี ๆ
“ข้อแรก ห้ามเรียกพี่ว่าเฮียเหมือนพวกนั้น”
“...”
“ข้อสอง หลังติวเสร็จต้องให้พี่มาส่งบ้านทุกครั้ง”
“ทะ ทำไมล่ะ”
“รับผิดชอบมั้ง น้องวุ้นเป็นผู้หญิงกลับบ้านมืดค่ำมันอันตราย ดูอย่างคืนนี้ ถ้าไม่ใช่พี่เจอคนไม่ดีน้องวุ้นคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง คงไม่มีใครมาจอดรถดูดบุหรี่เฉย ๆ หรอก”
เชิญขวัญตาโตมองคนดีตรงหน้า เขาช่างกล้าพูดออกมาได้
“ตกลงหรือเปล่า”
ข้อแรกเธอไม่ติดหรอก แค่เรียกเขาว่า ‘พี่’ ไม่ได้ลำบากอะไร แต่ข้อสองนี่สิ ทำไมต้องตั้งเงื่อนไขแบบนั้น แล้วเขาจะแกล้งเธออีกหรือเปล่า
“ให้เวลาตัดสินใจหนึ่งคืนแล้วกัน เอามือถือมา”
ตาคมที่มองมานิ่ง ๆ แต่กดดันทำให้เชิญขวัญไม่กล้าปฏิเสธ หยิบมือถือจากกระเป๋าออกมาปลดล็อกแล้วส่งให้เขา
อัคนินทร์กดโทรเข้าเบอร์ของตนเอง ถือวิสาสะแอดเป็นเพื่อนกับเธอในช่องทางโซเชียลไว้ด้วย
“พี่เปลี่ยนใจละ ตกลงหรือไม่ตกลง ตอบมาตอนนี้เลย”
แบบนี้ก็ได้เหรอ?
สาวน้อยเผลอค้อนขวับ ดูท่าว่าถ้าไม่ได้คำตอบ เธอต้องติดอยู่กับเขาแบบนี้ทั้งคืนหรือเปล่า
“วุ้นมีทางเลือกด้วยเหรอ”
“มีสิ เลือกตกลงไง”
สุ้มเสียงห้าวกลั้วหัวเราะ เขายอมส่งมือถือคืนให้ พอเธอรับก็ยื่นมือข้างนั้นไปวางบนศีรษะเล็ก สาวน้อยสะดุ้งตกใจ ย่นคอหลบเต็มที่ หากเขาก็เพียงกดฝ่ามือเบา ๆ
“ขอโทษที่แกล้ง ใครใช้ให้เราน่ารักน่าแกล้งล่ะ”
เป็นความผิดเธออย่างนั้นเหรอ...
เชิญขวัญมึนงงทำตัวไม่ถูก คนขี้แกล้งก็พารถออกจากจุดนั้น ใจเธอเริ่มชื้นขึ้นมาแต่ก็ต้องลุ้นใจตุ้มต่อมว่าอัคนินทร์จะพาเธอกลับบ้านจริงไหม
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถยนต์สุดหรูก็เคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังกะทัดรัด เธอหันไปยกมือไหว้เขาตามมารยาท อุบอิบขอบคุณแล้วรีบลงจากรถจนแทบเป็นกระโจน
อัคนินทร์มองตามร่างบางในชุดนักเรียนมอปลายที่วิ่งแนบเข้าบ้านจนผมหางม้าปลิว มุมปากได้รูปยกยิ้ม ตาคมหรี่มองตามร่างบางอย่างหมายมาดบางอย่าง เห็นเธอเข้าบ้านเรียบร้อยจึงพารถออกเพื่อกลับบ้านตนเอง
ขณะเดียวกัน สาวน้อยยิ้มแหยให้แม่ที่นั่งดูละครหลังข่าว
“แม่จะสี่ทุ่มครึ่งแล้วยังไม่นอนเหรอคะ”
แม่ของเธอเป็นครู สอนอยู่ในโรงเรียนเดียวกับที่เธอเรียน ท่านจะนอนก่อนสามทุ่มเสมอเพื่อตื่นเช้าแล้วรีบไปโรงเรียน
“ลูกสาวยังไม่กลับแล้วแม่จะหลับได้ยังไงล่ะฮึ” จริญญาบีบแก้มลูกสาวที่เข้ามากอดอย่างหยอกเย้า ก่อนจะลุกไปปิดทีวี ล็อกบ้านแล้วควงแขนลูกสาวคนเดียวขึ้นชั้นบน
“ขอโทษค่ะแม่ พอดีเมาท์กันเพลินไปหน่อย อีกอย่างนะแม่ ต่อไปนี้บางวันที่เลิกเรียนพิเศษแล้ว วุ้นจะติวกับเพื่อนต่อ อาจจะกลับค่ำหน่อยนะคะ”
“ให้แม่ไปรับไหม”
อัคนินทร์ครางลอดลำคอ เลื่อนหน้าขึ้นไปขยี้ปากนุ่มดุดัน หลังทำให้สองเต้าอวบเปียกชื้นและสร้างร่องรอยตีตราลงไปหลายรอย“วุ้นอยากรักพี่...”นุ่มเนื้อสาวหยาดรินน้ำหล่อลื่นอีกครั้ง หลังจากบดถูเกสรอ่อนและร่องหลืบสีหวานขึ้นลงตลอดความใหญ่ยาว กดปากร่องฉ่ำกลืนกินแก่นแกร่งกร้าวผ่าวร้อนทีละนิด พร้อมเปล่งเสียงหวานครางครวญอัคนินทร์สูดปากกับแรงตอดรัดและการบีบกระชับของเนื้ออ่อน มือหนาเหวี่ยงไปเท้าที่นอนด้านหลัง รั้งรอด้วยความตื่นเร้าไปทั่วสรรพางค์“อ๊า”ส่งเสียงออกมาพร้อมกันเมื่อกายนุ่มกลืนกินแก่นรักจนสุดสิ้นความใหญ่ยาวทุกการเคลื่อนขยับ ครูดคลึง การกระทบกระแทกในส่วนลึก ก่อเกิดแรงบีบกระชับรัดตอดสร้างความเสียดกระสัน สองมือเล็กวางบนแผงอกกว้าง ขยับร่างร่อนส่ายเร็วรี่ถี่ระรัวอัคนินทร์ปลดเปล่งเสียงครางระคนคำราม ตาคมจดจ้องภาพแห่งความเย้ายวน หน้าสวยแดงก่ำ ผมยุ่งสยาย ตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม ริมฝีปากถูกเม้มกัดไว้ พุ่มทรวงกระเพื่อมไหวอวดปลายยอดสีชมพูน่ากินยิ่งมองลำคอก็แห้งผาก ยื่นมือไปคว้าเอวบาง ดึงร่างนุ่มเข้าหา พร้อมทิ้งตัวลงนอนหงาย ปากร้อนครอบครองเต้าสวย ฟาดมือกับบั้นท้ายงอนไปหนึ่งที ก่อนจะจับเอวบางให้ขยับรูดเร้
อารมณ์ถูกกระตุ้นขึ้นทบทวี ร่างนุ่มเบียดเข้าแนบชิด กลืนกินปากอุ่นร้อนแรง เท้าเรียวเขย่งสุดปลายเท้า เมื่อความร้อนขุมหนึ่งแผ่ไปทั่วร่างกาย สร้างความรวดร้าวตรงปลายยอดอกและกึ่งกลางกายสาวเนื้อตัวสั่นเทา ลมหายใจถี่กระชั้นของคนรักเรียกรอยยิ้มเอ็นดู เขาบดขยี้ปากนุ่มหนักหน่วงดุดัน เคลื่อนมือแกร่งไปทั่วแผ่นหลังบาง หยุดขยุ้มเฟ้นสะโพกเต็มตึง“พะ...พี่หิน”“ครับ...”กายแกร่งตื่นเร้ากับความเร่าร้อนของสาวคนรัก“วะ วุ้นรู้สึกแปลก ๆ” ลมหายใจกระเส่าหอบ “จะ เจ็บตรงนี้กับ...” มือบางเลื่อนมากุมอก โดยกอบกุมที่เต้าทรวงอวบอัคนินทร์เลื่อนมือขึ้นมาปัดมือเล็กออก บีบเคล้า บดคลึงที่ปลายถันสาว เสียงหวานร้องคราง อาการของเธอทำให้หยุดชะงัก“มันรู้สึกวูบวาบไปหมดเลย...”ร่างนุ่มเบาบางความทุรนทุรายนั้นด้วยการเสียดสีร่างกายกับกายแกร่ง เหงื่อผุดซึมทั่วกรอบหน้า ปากสวยกัดเม้มแน่น ตาฉ่ำปรือ...ประสบการณ์บอกชายหนุ่มว่า เชิญขวัญโดนดีเข้าแล้ว จะเป็นฝีมือใครไม่ได้ นอกจาก...“แม่งเอ๊ย!”อัคนินทร์รวบร่างนุ่มขึ้นอุ้มลงไปยังชั้นเคบิล ล้วงโทรศัพท์มากดต่อสายหาผู้ต้องสงสัย“ออกฤทธิ์แล้วสิ”ยังไม่ทันกรอกเสียงไป ปลายสายส่งเสียงเย็นชากลั
เชิญขวัญกลั้นยิ้มไม่ไหว ยิ้มกว้างจนตายิบหยี คนมองยื่นมือมาลูบผมนุ่มด้วยความเอ็นดู“แล้วที่คุณเตพูดหมายถึงอะไรกันแน่ พี่ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงเลยจริงเหรอ”ข่าวคราวเกี่ยวกับเขาที่เธอได้ยินมา ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับสาว ๆ ทั้งนั้น จนมันทำให้เธอพยายามตัดใจ“ไม่เคย”“ทั้งที่เซ็กซ์จัดขนาดนั้นน่ะนะ”คนถูกว่ายักคิ้วให้“แล้วเวลา...”“พี่มีมือ” ชายหนุ่มตอบอย่างเข้าใจความคิดและคำพูดที่คนรักเอ่ยไม่จบ ยิ้มเจ้าเล่ห์ “มีตัวช่วยด้วย”อัคนินทร์เปิดที่เก็บของในรถ หยิบบางอย่างที่ทำให้หญิงสาวเสียอาการออกมา“โรคจิตเกินไปแล้ว เอาคืนมาเลย” กางเกงชั้นในตัวจ้อยตัวนั้น เขายังเก็บไว้ได้ยังไงชายหนุ่มขยับมือหนี เก็บสิ่งนั้นยัดกระเป๋ากางเกง“ที่พี่เป็นแบบนั้นก็เพราะใครล่ะ ตั้งแต่มีวุ้น พี่ไม่มีอารมณ์อยากทำกับผู้หญิงอื่นเลย ไอ้เราก็ออกจะครองตัวรอเมีย เมียเรารึคบผู้ชายคนนั้นคนนี้ ก็เลยต้องควงสาวบ้าง เดี๋ยวเสียเปรียบ”“พี่รู้ใช่มั้ยว่าวุ้นไม่เคยยุ่งกับใคร” คราวนี้เสียงหวานเครียดขึ้นเล็กน้อยอัคนินทร์ลูบแก้มนุ่มเบา ๆ“พี่รู้ ไม่งั้นไอ้พวกนั้นมันได้เป็นปุ๋ยต้นไม้ไปแล้ว”“โหดจัง”“น้อยไปด้วยซ้ำ ใครมันกล้ามายุ่งกับเด็กพี่ พี
จากนั้นท่านก็เรียกคนสนิทเอารถออก พาหลานชายหัวแก้วหัวแหวนออกไปด้วย เพราะรู้อยู่แล้วว่าบ้านว่าที่สะใภ้คนล่าสุดอยู่ที่ไหน ท่านยังรู้อีกว่า อัคนินทร์ทำอะไรไว้บ้างเรื่องของเชิญขวัญในเมื่อมีผู้หญิงที่ลูกชายรักหัวปักหัวปำขนาดนี้ ท่านก็ต้องสนับสนุนอยู่แล้ว เมื่อเห็นแววว่าจะมีหลานชายหญิงเพิ่มอีกหลายคน เจ้าสัวโตมรจึงกระตือรือร้นเป็นพิเศษ“เฮ้อ...พี่หินทำอะไรดูหน้าพี่วุ้นด้วย อายจนหน้าแดงไปหมดแล้ว ผู้ชายบ้านนี้นี่หาความโรแมนติกได้บ้างไหมเนี่ย”“ก่อนจะว่าพวกพี่ ดูคนข้างกายเธอก่อนดีไหมทิชา” ตุลาปรายตาไปทางน้องเขย ที่เป็นทั้งเพื่อน คู่ค้าและคู่กัดกันมาหลายปีราเมศแค่ยักไหล่ ทำหน้าไม่ยี่หระ และโชว์หวานด้วยการหอมแก้มเมียรัก ทำให้หนุ่ม ๆ คนอื่นต่างพากันทำหน้าเหม็นเบื่อไปตาม ๆ กัน แต่ก็โอบกอดคนข้างกายตนเองไม่ยอมห่างอัคนินทร์โอบไหล่เล็กไว้ไม่ยอมปล่อย ทั้งลูบผมนุ่มเล่นไปด้วย ท่าทางรักใคร่แบบนั้นทำให้เชิญขวัญใจพองโต“มึงมีเมียก็ดีแล้วไอ้หิน กูจะได้ไม่ต้องรำคาญตาเวลาเห็นมึงควงสาวไปทั่ว แล้วปล่อยพวกนั้นทิ้งกลางอากาศทุกที” เตโชเอ่ยขึ้นช่วงหนึ่ง“คือไรวะ” ตุลานิ่วหน้าคนอื่น ๆ หันมาสนใจ โดยเฉพาะเชิญขวัญ เธอ
เชิญขวัญกลับบ้านมาหาแม่ในวันหยุด ส่วนเขาที่ไม่อยากห่างเธอจึงใช้วิธีเดิม ๆ เข้าไปนอนกอดเนื้อตัวนุ่ม ๆ สูดกลิ่นหอม ๆ ที่กอดแนบนอนมาทุกวัน เนื่องจากผนังบ้านเธอไม่ค่อยเซฟเท่าไหร่ เขาจึงไม่ได้ทำเรื่องซุกซนอะไร แค่กอดเธอแล้วหลับไปด้วยกัน โชคดีที่กิ่งมะม่วงหลังบ้านแสนเป็นใจ มันโตกว่าเมื่อก่อนมาก ทำให้เขาขึ้นไปหาเธอได้ง่ายขึ้น และปีนลงในตอนเช้ามืดง่ายดายทว่าตีนแมวที่ย่องเงียบยิ่งกว่าเงียบอย่างเขากลับถูกจับได้เมื่อตอนปีนลงจากห้องนอนคนรัก แล้วพบว่า แม่ของเชิญขวัญยืนกอดอกอยู่ด้านหลัง เขารู้สึกเหมือนเด็กน้อยทำผิดแล้วถูกคุณครูจอมเฮี้ยบจับได้ ยังดีที่ท่านไม่มีไม้เรียวถืออยู่ด้วย“เมื่อก่อนว่าดื้อแล้ว ตอนนี้ก็ยังดื้ออยู่อีกเหรอเรา”แค่คำพูดไม่กี่คำ ทำให้อัคนินทร์รู้ทันทีว่า นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่เธอเห็นเขาแน่“ขอโทษครับ คุณ...แม่”“กล้าเรียกว่าแม่แต่ไม่ให้ความเคารพกันสักนิด”เมื่อท่านออกเดินเข้าไปในบ้าน อัคนินทร์รีบก้าวตาม ด้วยเกรงว่าอีกฝ่ายจะขึ้นไปเอาเรื่องคนที่กำลังหลับสนิท“อย่าว่าวุ้นเลยนะครับ เป็นความผิดของผมเอง”จริญญาปั้นหน้าขึงขัง ครั้งแรกที่เห็นเด็กหนุ่มปีนลงมาจากห้องนอนลูกสาว แม่คนไหนจ
“ห้ามหายหัวไปเด็ดขาด”เสียงเบาหวิวไร้ความน่ากลัวนั้นทำให้อัคนินทร์ยิ้ม หัวใจแกร่งกระด้างถูกโอบคลุมด้วยสายใยอุ่น ๆ“รักพี่แล้วสิ”“ไม่บอก กลับมาเมื่อไหร่วุ้นถึงจะบอก”“พี่จะรีบกลับมา” เขาคว้าลำคอเล็กดึงหน้างามเข้ามาจูบ “อย่างครบสามสิบสองแน่นอน”ตลอดช่วงเวลาของการรอคอยนั้น นอกจากปาลินที่กินไม่ได้นอนไม่หลับแล้ว เชิญขวัญที่ได้รับหน้าที่คอยดูแลเพื่อนสาวรุ่นน้อง เธอเองก็หลับไม่ลง เฝ้าภาวนาให้อัคนินทร์กลับมาอย่างปลอดภัยช่วงเวลาที่เหมือนนานเป็นชาติก็จบลง เมื่อตุลากลับมาพร้อมกับลูกชาย สร้างความดีใจให้กับปาลินจนน้ำตาไหลนองหน้าเชิญขวัญเองก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก เมื่ออัคนินทร์ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนหลังออกจากห้องพักวีวีไอพี เธอโผเข้ากอดเขา ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างไม่อายใคร ไม่ว่าจะเป็นเตโชหรือลูกน้องของพวกเขา หมดมาดคุณหมอสาวผู้เคร่งขรึมเย็นชา“มึงทำให้น้องสะใภ้กูกลายเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่”เตโชเย้าด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ตามสไตล์เขาอย่างอดไม่ได้ นั่นเพราะตลอดหลายปีที่เขาเห็นเชิญขวัญมา งานหนักแค่ไหน เธอก็ก้มหน้าสู้ไม่ปริปากบ่นว่าเหนื่อยล้าสักคำ“ไม่ต้องมาแซวน่า ไสหัวมึงไปเลย”“นี่โรง’บาลกู”“เออ ก




![เซ็กส์ในห้องสีดำ [PWP] - (SM) - [NC30+]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


