LOGIN“ไม่เป็นไรค่ะแม่ เดี๋ยวยายเบลล์มาส่ง วันไหนวุ้นกลับค่ำจะบอกแม่ก่อนนะคะ”
“โอเคจ้ะ พิชิตข้อสอบเข้าเรียนหมอให้ได้นะ”
เชิญขวัญซบหน้ากับแขนแม่อย่างอ้อน ๆ พลางขอโทษแม่ในใจที่โกหกท่านบางเรื่อง
“มัวอ้อนอยู่นี่แหละ ไปอาบน้ำเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้จะได้ไม่ตื่นสาย”
“ค่า”
เธอกอดแม่อีกรอบ ก่อนจะผละเข้าห้องส่วนตัว เก็บกลั้นความรู้สึกบางอย่างไว้ แม่ไม่ได้แค่รอเธอหรอก แต่คืนนี้พ่อยังไม่เข้าบ้าน แม่เลยนอนไม่หลับ
พ่อของเธอมีอาชีพราชการทำงานในเขต วัน ๆ มีงานนอก งานราช กินเลี้ยงอะไรต่าง ๆ จนบางทีเธอสงสัยว่าคนอื่นที่ทำงานแบบเดียวกับพ่อ เป็นเหมือนกันไหม
ครืด...ครืด... เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นเตือน เชิญขวัญหยิบขึ้นมาดู แล้วต้องใจกระตุกกับข้อความสั้น ๆ ส่งมาจากคนที่เพิ่งกลับไป
‘ฝันดี’
เธอจะฝันดีได้ยังไง ถูกเขาป่วนประสาทมาหยก ๆ ยังจะส่งข้อความมาย้ำเตือนให้นึกถึงชั่วโมงที่ผ่านมาอีก ผู้ชายอะไรร้ายแบบนี้
สนุกเกอร์คลับ...
“กว่าจะเสด็จมาได้นะเฮียมึง ไปส่งน้องเขาถึงไหนวะ” นิพิฐพนธ์เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะผ้าสักหลาดทันทีที่เห็นเพื่อนรุ่นพี่มาถึง
ร้านสนุกเกอร์แห่งนี้มีโต๊ะไว้บริการสองแบบ คือแบบห้องรวม มีโต๊ะหลายตัวตั้งเรียงกัน มุมห้องมีชุดโซฟาให้นั่งพักดื่ม แบบที่สองเป็นห้องส่วนตัว และเป็นห้องที่กลุ่มของอัคนินทร์เลือกมาเล่นคืนนี้ ภายในห้องนอกจากเพื่อนสามแล้ว ยังมีสาวสวยที่ทำงานในร้านมาคอยรินเหล้า หยิบลูกขึ้นมาตั้งบนโต๊ะ และเคล้าคลอหยอกเย้ากับหนุ่ม ๆ อย่างเอาใจ
อัคนินทร์ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ สาวสวยคนหนึ่งก็หยิบเหล้ามาเทลงแก้ว ครั้นเธอจะผสมมิกเซอร์ เขาโบกมือห้าม สาวสวยขยับเข้ามาใกล้พลางยิ้มหวานเพื่อส่งแก้วให้ เขาคว้าแก้วมากระดกเพียว ๆ เขาชอบห้องส่วนตัวแบบนี้ คนไม่พลุกพล่านและไม่ต้องสนว่าจะถูกใครเขม่น ไม่ได้กลัวหรอกแต่เขารำคาญ
“ถามไม่ตอบ คงไม่ได้ไปทัวร์สวรรค์ชั้นเจ็ดเหมือนไอ้ธัญมันหรอกนะไอ้เฮีย” อนวัทย์สัพยอกแล้วหัวเราะร่วน
“ชั้นเจ็ดพ่อง”
ส่วนอีกคนที่ถูกพาดพิงก็ยื่นมือมาตบศีรษะเพื่อนไปหนึ่งดอก สาวงามจึงพากันหัวเคาะคิกคัก
“โอ๊ย ไอ้เหี้ยธัญมันเจ็บนะโว้ย”
“มึงมันปากหมาถึงว่าไม่มีใครเอา” ธัญธรยกนิ้วกลางให้เพื่อนด้วย เขาเองก็แค่ไปส่งลลิตาที่คอนโดที่เธอพักอยู่ ขึ้นไปส่งแค่สิบนาทีจะถึงสวรรค์ชั้นไหนกัน
“โด่ มึงเองก็อยากเสือกเรื่องเฮียหินเหมือนกันล่ะน่า”
“กูมีเรื่องไรให้พวกมึงเสือก แค่ไปส่งน้อง ๆ เขาแค่เนี๊ยะ”
“สาบานดิเฮียว่าไม่ได้เล็งน้องวุ้นอยู่”
“เห็นเดี๋ยวคีบกุ้ง เดี๋ยวคีบหมูให้น้องมัน แถมคีบให้กูด้วย แม่งนึกแล้วขนลุกว่ะ ผีห่าตัวไหนดลใจให้เฮียมึงเทกแคร์สาวขนาดนี้วะ”
อัคนินทร์ส่ายหน้าระอาไอ้พวกชอบจับผิด
“กูก็แค่เห็นเด็กมันเขิน ๆ กลัวจะกินไม่ทันพวกมึงแค่นั้นเอง”
แค่พูดถึง วงหน้าสวยใสกระจ่างตาก็ผุดขึ้นมาในหัว กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวเธออวลอยู่ปลายจมูก เด็กอะไรน่ากินฉิบ!
“เป็นคนดีเหลือเกิน” อนวัทย์ลากเสียงยียวนก่อนจะก้มลงแทงลูกกลม ๆ บนโต๊ะ
“ไม่เป็นคนดีจะรับเป็นติวเตอร์ให้น้อง ๆ เหรอวะไอ้นัท มึงนี่พูดไม่คิด” ธัญธรเอ่ยกลั้วขำ ขณะยืนรอให้เพื่อนเล่นพลาด “กูนี่แทบจะกราบตีนมันตอนขอให้ไปสอนที่โรงเรียนแค่วันเดียว”
“มึงพูดมาก็ดี จ่ายเงินค่าสอนกูหรือยังไอ้ธัญ”
“อ้าว ไหนมึงบอกเงินไม่ใช่ปัญหาไง”
“มึงเปลี่ยนไปใส่กระโปรงเหมือนน้องๆ เขาดิ กูจะได้ไม่ทวงไงไอ้ห่า กูทำงานต้องได้เงินสิวะ โอนมาด้วย แล้วเมื่อไหร่จะจบเกม”
อัคนินทร์สาดเหล้าลงคออีกแก้ว ไม่สนเสียงสรรเสริญจากธัญธรและไม่สนสาวสวยที่เบียดร่างกายหอมกรุ่นเข้ามาแนบชิด ครู่เดียวโทรศัพท์แจ้งเตือนเงินเข้า เขาชูแก้วให้เพื่อนเป็นการขอบคุณ ก่อนจะกระดกทีเดียวหมด จากนั้นจึงลุกจากโซฟา เดินไปที่โต๊ะ จัดการรวบลูกขึ้นมาตั้งใหม่ โดยไม่สนเสียงโวยวายของคนที่กำลังจะชนะอย่างอนวัทย์
“โอ๊ย เดิมพันกู”
“ถือว่าโมฆะไป”
“ไอ้เฮีย กูจะได้เงินเดิมพันอยู่แล้ว”
“เอาใหม่ ตาละแสน” อัคนินทร์ยักไหล่ เริ่มเปิดก่อนคนแรก “ใครจะแข่งกะกู”
“แม่ง เชื่อมันเลย” อนวัทย์ที่เพิ่งจะชวดเดิมพันบ่น เขาลงเป็นคู่แข่งอีกฝ่ายด้วยความแค้นใจ
ธัญธรกับนิพิฐพนธ์กอดคอกันหัวเราะร่วน ถูกใจที่ไม่ต้องเสียเงิน สมัครใจจิบเหล้านั่งดูโดยมีสาวสวยคลอเคล้าอยู่ใกล้
“ว่าแต่ เฮียไม่สนน้องวุ้นจริงอะ ถ้ามึงไม่สนกูจีบนะโว้ย เด็กอะไรสวยน่ารักมากเลย” อนวัทย์ถามขึ้นในช่วงหนึ่ง
“ตีนกูนี่”
คำตอบของหนุ่มรุ่นพี่ทำให้สามหนุ่มหัวเราะก๊าก
“ชอบบอกชอบเฮอะ”
“พนันกันไหม ไอ้เฮียมันจะได้แอ้มน้องวุ้นเมื่อไหร่”
“พวกมึงไม่มีอะไรจะเล่นกันหรือไง” อัคนินทร์ยกไม้คิวชี้หน้านิพิฐพนธ์ เขาแทงลูกพลาดเพราะไอ้พวกนี้มันเอาแต่พูดถึงสาวน้อยคนนั้น ทำให้เสียสมาธิ
“กูว่าน้องมันไม่สนหรอก ดูกลัว ๆ มึงด้วยนะไอ้เฮีย” อนวัทย์พูดไล่หลัง เมื่ออีกฝ่ายเดินไปนั่งจิบเหล้า
อัคนินทร์ครางลอดลำคอ เลื่อนหน้าขึ้นไปขยี้ปากนุ่มดุดัน หลังทำให้สองเต้าอวบเปียกชื้นและสร้างร่องรอยตีตราลงไปหลายรอย“วุ้นอยากรักพี่...”นุ่มเนื้อสาวหยาดรินน้ำหล่อลื่นอีกครั้ง หลังจากบดถูเกสรอ่อนและร่องหลืบสีหวานขึ้นลงตลอดความใหญ่ยาว กดปากร่องฉ่ำกลืนกินแก่นแกร่งกร้าวผ่าวร้อนทีละนิด พร้อมเปล่งเสียงหวานครางครวญอัคนินทร์สูดปากกับแรงตอดรัดและการบีบกระชับของเนื้ออ่อน มือหนาเหวี่ยงไปเท้าที่นอนด้านหลัง รั้งรอด้วยความตื่นเร้าไปทั่วสรรพางค์“อ๊า”ส่งเสียงออกมาพร้อมกันเมื่อกายนุ่มกลืนกินแก่นรักจนสุดสิ้นความใหญ่ยาวทุกการเคลื่อนขยับ ครูดคลึง การกระทบกระแทกในส่วนลึก ก่อเกิดแรงบีบกระชับรัดตอดสร้างความเสียดกระสัน สองมือเล็กวางบนแผงอกกว้าง ขยับร่างร่อนส่ายเร็วรี่ถี่ระรัวอัคนินทร์ปลดเปล่งเสียงครางระคนคำราม ตาคมจดจ้องภาพแห่งความเย้ายวน หน้าสวยแดงก่ำ ผมยุ่งสยาย ตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม ริมฝีปากถูกเม้มกัดไว้ พุ่มทรวงกระเพื่อมไหวอวดปลายยอดสีชมพูน่ากินยิ่งมองลำคอก็แห้งผาก ยื่นมือไปคว้าเอวบาง ดึงร่างนุ่มเข้าหา พร้อมทิ้งตัวลงนอนหงาย ปากร้อนครอบครองเต้าสวย ฟาดมือกับบั้นท้ายงอนไปหนึ่งที ก่อนจะจับเอวบางให้ขยับรูดเร้
อารมณ์ถูกกระตุ้นขึ้นทบทวี ร่างนุ่มเบียดเข้าแนบชิด กลืนกินปากอุ่นร้อนแรง เท้าเรียวเขย่งสุดปลายเท้า เมื่อความร้อนขุมหนึ่งแผ่ไปทั่วร่างกาย สร้างความรวดร้าวตรงปลายยอดอกและกึ่งกลางกายสาวเนื้อตัวสั่นเทา ลมหายใจถี่กระชั้นของคนรักเรียกรอยยิ้มเอ็นดู เขาบดขยี้ปากนุ่มหนักหน่วงดุดัน เคลื่อนมือแกร่งไปทั่วแผ่นหลังบาง หยุดขยุ้มเฟ้นสะโพกเต็มตึง“พะ...พี่หิน”“ครับ...”กายแกร่งตื่นเร้ากับความเร่าร้อนของสาวคนรัก“วะ วุ้นรู้สึกแปลก ๆ” ลมหายใจกระเส่าหอบ “จะ เจ็บตรงนี้กับ...” มือบางเลื่อนมากุมอก โดยกอบกุมที่เต้าทรวงอวบอัคนินทร์เลื่อนมือขึ้นมาปัดมือเล็กออก บีบเคล้า บดคลึงที่ปลายถันสาว เสียงหวานร้องคราง อาการของเธอทำให้หยุดชะงัก“มันรู้สึกวูบวาบไปหมดเลย...”ร่างนุ่มเบาบางความทุรนทุรายนั้นด้วยการเสียดสีร่างกายกับกายแกร่ง เหงื่อผุดซึมทั่วกรอบหน้า ปากสวยกัดเม้มแน่น ตาฉ่ำปรือ...ประสบการณ์บอกชายหนุ่มว่า เชิญขวัญโดนดีเข้าแล้ว จะเป็นฝีมือใครไม่ได้ นอกจาก...“แม่งเอ๊ย!”อัคนินทร์รวบร่างนุ่มขึ้นอุ้มลงไปยังชั้นเคบิล ล้วงโทรศัพท์มากดต่อสายหาผู้ต้องสงสัย“ออกฤทธิ์แล้วสิ”ยังไม่ทันกรอกเสียงไป ปลายสายส่งเสียงเย็นชากลั
เชิญขวัญกลั้นยิ้มไม่ไหว ยิ้มกว้างจนตายิบหยี คนมองยื่นมือมาลูบผมนุ่มด้วยความเอ็นดู“แล้วที่คุณเตพูดหมายถึงอะไรกันแน่ พี่ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงเลยจริงเหรอ”ข่าวคราวเกี่ยวกับเขาที่เธอได้ยินมา ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับสาว ๆ ทั้งนั้น จนมันทำให้เธอพยายามตัดใจ“ไม่เคย”“ทั้งที่เซ็กซ์จัดขนาดนั้นน่ะนะ”คนถูกว่ายักคิ้วให้“แล้วเวลา...”“พี่มีมือ” ชายหนุ่มตอบอย่างเข้าใจความคิดและคำพูดที่คนรักเอ่ยไม่จบ ยิ้มเจ้าเล่ห์ “มีตัวช่วยด้วย”อัคนินทร์เปิดที่เก็บของในรถ หยิบบางอย่างที่ทำให้หญิงสาวเสียอาการออกมา“โรคจิตเกินไปแล้ว เอาคืนมาเลย” กางเกงชั้นในตัวจ้อยตัวนั้น เขายังเก็บไว้ได้ยังไงชายหนุ่มขยับมือหนี เก็บสิ่งนั้นยัดกระเป๋ากางเกง“ที่พี่เป็นแบบนั้นก็เพราะใครล่ะ ตั้งแต่มีวุ้น พี่ไม่มีอารมณ์อยากทำกับผู้หญิงอื่นเลย ไอ้เราก็ออกจะครองตัวรอเมีย เมียเรารึคบผู้ชายคนนั้นคนนี้ ก็เลยต้องควงสาวบ้าง เดี๋ยวเสียเปรียบ”“พี่รู้ใช่มั้ยว่าวุ้นไม่เคยยุ่งกับใคร” คราวนี้เสียงหวานเครียดขึ้นเล็กน้อยอัคนินทร์ลูบแก้มนุ่มเบา ๆ“พี่รู้ ไม่งั้นไอ้พวกนั้นมันได้เป็นปุ๋ยต้นไม้ไปแล้ว”“โหดจัง”“น้อยไปด้วยซ้ำ ใครมันกล้ามายุ่งกับเด็กพี่ พี
จากนั้นท่านก็เรียกคนสนิทเอารถออก พาหลานชายหัวแก้วหัวแหวนออกไปด้วย เพราะรู้อยู่แล้วว่าบ้านว่าที่สะใภ้คนล่าสุดอยู่ที่ไหน ท่านยังรู้อีกว่า อัคนินทร์ทำอะไรไว้บ้างเรื่องของเชิญขวัญในเมื่อมีผู้หญิงที่ลูกชายรักหัวปักหัวปำขนาดนี้ ท่านก็ต้องสนับสนุนอยู่แล้ว เมื่อเห็นแววว่าจะมีหลานชายหญิงเพิ่มอีกหลายคน เจ้าสัวโตมรจึงกระตือรือร้นเป็นพิเศษ“เฮ้อ...พี่หินทำอะไรดูหน้าพี่วุ้นด้วย อายจนหน้าแดงไปหมดแล้ว ผู้ชายบ้านนี้นี่หาความโรแมนติกได้บ้างไหมเนี่ย”“ก่อนจะว่าพวกพี่ ดูคนข้างกายเธอก่อนดีไหมทิชา” ตุลาปรายตาไปทางน้องเขย ที่เป็นทั้งเพื่อน คู่ค้าและคู่กัดกันมาหลายปีราเมศแค่ยักไหล่ ทำหน้าไม่ยี่หระ และโชว์หวานด้วยการหอมแก้มเมียรัก ทำให้หนุ่ม ๆ คนอื่นต่างพากันทำหน้าเหม็นเบื่อไปตาม ๆ กัน แต่ก็โอบกอดคนข้างกายตนเองไม่ยอมห่างอัคนินทร์โอบไหล่เล็กไว้ไม่ยอมปล่อย ทั้งลูบผมนุ่มเล่นไปด้วย ท่าทางรักใคร่แบบนั้นทำให้เชิญขวัญใจพองโต“มึงมีเมียก็ดีแล้วไอ้หิน กูจะได้ไม่ต้องรำคาญตาเวลาเห็นมึงควงสาวไปทั่ว แล้วปล่อยพวกนั้นทิ้งกลางอากาศทุกที” เตโชเอ่ยขึ้นช่วงหนึ่ง“คือไรวะ” ตุลานิ่วหน้าคนอื่น ๆ หันมาสนใจ โดยเฉพาะเชิญขวัญ เธอ
เชิญขวัญกลับบ้านมาหาแม่ในวันหยุด ส่วนเขาที่ไม่อยากห่างเธอจึงใช้วิธีเดิม ๆ เข้าไปนอนกอดเนื้อตัวนุ่ม ๆ สูดกลิ่นหอม ๆ ที่กอดแนบนอนมาทุกวัน เนื่องจากผนังบ้านเธอไม่ค่อยเซฟเท่าไหร่ เขาจึงไม่ได้ทำเรื่องซุกซนอะไร แค่กอดเธอแล้วหลับไปด้วยกัน โชคดีที่กิ่งมะม่วงหลังบ้านแสนเป็นใจ มันโตกว่าเมื่อก่อนมาก ทำให้เขาขึ้นไปหาเธอได้ง่ายขึ้น และปีนลงในตอนเช้ามืดง่ายดายทว่าตีนแมวที่ย่องเงียบยิ่งกว่าเงียบอย่างเขากลับถูกจับได้เมื่อตอนปีนลงจากห้องนอนคนรัก แล้วพบว่า แม่ของเชิญขวัญยืนกอดอกอยู่ด้านหลัง เขารู้สึกเหมือนเด็กน้อยทำผิดแล้วถูกคุณครูจอมเฮี้ยบจับได้ ยังดีที่ท่านไม่มีไม้เรียวถืออยู่ด้วย“เมื่อก่อนว่าดื้อแล้ว ตอนนี้ก็ยังดื้ออยู่อีกเหรอเรา”แค่คำพูดไม่กี่คำ ทำให้อัคนินทร์รู้ทันทีว่า นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่เธอเห็นเขาแน่“ขอโทษครับ คุณ...แม่”“กล้าเรียกว่าแม่แต่ไม่ให้ความเคารพกันสักนิด”เมื่อท่านออกเดินเข้าไปในบ้าน อัคนินทร์รีบก้าวตาม ด้วยเกรงว่าอีกฝ่ายจะขึ้นไปเอาเรื่องคนที่กำลังหลับสนิท“อย่าว่าวุ้นเลยนะครับ เป็นความผิดของผมเอง”จริญญาปั้นหน้าขึงขัง ครั้งแรกที่เห็นเด็กหนุ่มปีนลงมาจากห้องนอนลูกสาว แม่คนไหนจ
“ห้ามหายหัวไปเด็ดขาด”เสียงเบาหวิวไร้ความน่ากลัวนั้นทำให้อัคนินทร์ยิ้ม หัวใจแกร่งกระด้างถูกโอบคลุมด้วยสายใยอุ่น ๆ“รักพี่แล้วสิ”“ไม่บอก กลับมาเมื่อไหร่วุ้นถึงจะบอก”“พี่จะรีบกลับมา” เขาคว้าลำคอเล็กดึงหน้างามเข้ามาจูบ “อย่างครบสามสิบสองแน่นอน”ตลอดช่วงเวลาของการรอคอยนั้น นอกจากปาลินที่กินไม่ได้นอนไม่หลับแล้ว เชิญขวัญที่ได้รับหน้าที่คอยดูแลเพื่อนสาวรุ่นน้อง เธอเองก็หลับไม่ลง เฝ้าภาวนาให้อัคนินทร์กลับมาอย่างปลอดภัยช่วงเวลาที่เหมือนนานเป็นชาติก็จบลง เมื่อตุลากลับมาพร้อมกับลูกชาย สร้างความดีใจให้กับปาลินจนน้ำตาไหลนองหน้าเชิญขวัญเองก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก เมื่ออัคนินทร์ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนหลังออกจากห้องพักวีวีไอพี เธอโผเข้ากอดเขา ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างไม่อายใคร ไม่ว่าจะเป็นเตโชหรือลูกน้องของพวกเขา หมดมาดคุณหมอสาวผู้เคร่งขรึมเย็นชา“มึงทำให้น้องสะใภ้กูกลายเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่”เตโชเย้าด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ตามสไตล์เขาอย่างอดไม่ได้ นั่นเพราะตลอดหลายปีที่เขาเห็นเชิญขวัญมา งานหนักแค่ไหน เธอก็ก้มหน้าสู้ไม่ปริปากบ่นว่าเหนื่อยล้าสักคำ“ไม่ต้องมาแซวน่า ไสหัวมึงไปเลย”“นี่โรง’บาลกู”“เออ ก







