ตอนที่ 1 ตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย

แสงสีขาวเจิดจ้าบาดตา พุ่งเข้าใส่ร่างของอลิซก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป ความเจ็บปวดแล่นแปลบไปทั่วสรรพางค์กาย ราวกับมีรถสิบล้อทับร่างเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ฉันตายแล้วเหรอ…” นั่นคือความคิดสุดท้ายที่แวบเข้ามาในหัวของโปรแกรมเมอร์สาววัย 28 ปี ผู้คลั่งไคล้นิยายแฟนตาซีและเกมจีบหนุ่มแนวโอโตเมะอย่างเธอ

แต่แล้ว… ความรู้สึกนุ่มหยุ่นของเตียงนอนนุ่มสบายก็แล่นกระทบผิว ความเย็นของผ้านวมเนื้อดีห่มคลุมกาย กลิ่นหอมจางๆ ของดอกไม้ป่าลอยมาตามลม ไม่ใช่กลิ่นฉุนของโรงพยาบาลหรือคาวเลือดที่ควรจะเป็น

เปลือกตาหนักอึ้งค่อยๆ เปิดขึ้น สิ่งแรกที่เห็นคือเพดานไม้แกะสลักลวดลายวิจิตรบรรจง แชนเดอเลียร์ระย้าห้อยลงมาตรงกลางอย่างโอ่อ่า และผ้าม่านผ้าไหมสีเขียวมรกตที่พลิ้วไหวตามแรงลมจากหน้าต่างบานสูง

นี่มันไม่ใช่ห้องนอนในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ของเธอแน่นอน!

อลิซพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอย่างงุนงง เธอสังเกตเห็นมือเรียวสวยที่ยื่นออกมา มือที่ประดับด้วยแหวนทองคำขาววงเล็กๆ และเล็บที่ดูแลอย่างดี ปลายเล็บมีสีชมพูอ่อนระเรื่อ ไม่ใช่เล็บที่สั้นกุดเพราะต้องพิมพ์งานทั้งวันแบบที่เธอคุ้นเคย

“นี่มัน…” อลิซมองสำรวจตัวเอง เธอสวมชุดนอนผ้าไหมสีครีมเนื้อนุ่ม ลายลูกไม้ประดับประดาอย่างหรูหรา และเมื่อลองลูบไล้เส้นผม มันกลับยาวสลวยถึงกลางหลัง และมีสีดำขลับราวกับรัตติกาล ไม่ใช่ผมสั้นประบ่าสีน้ำตาลธรรมดาของเธอ

เธอกวาดสายตาไปรอบห้องอย่างรวดเร็ว ห้องนี้กว้างขวางราวกับโถงเต้นรำ มีเฟอร์นิเจอร์ไม้เนื้อดีสีเข้ม จัดวางอย่างประณีต และที่มุมห้องมีกระจกสูงบานใหญ่ตั้งอยู่

ด้วยความสงสัยระคนกับความหวาดหวั่น อลิซก้าวลงจากเตียงเท้าเปล่า ตรงไปยังกระจกบานนั้น

สิ่งที่สะท้อนในกระจกไม่ใช่ภาพของเธอ!

มันคือหญิงสาววัยราวสิบแปดปี ใบหน้าสวยหวานปนเย่อหยิ่ง ดวงตาสีฟ้าครามราวกับท้องฟ้าไร้เมฆคอยจ้องมองตอบ ผมสีดำขลับยาวสลวยขับผิวขาวผ่องให้โดดเด่น จมูกโด่งรั้น และริมฝีปากอิ่มสีชมพูที่มักจะเชิดขึ้นเล็กน้อย

“เลดี้เซเรน่า ฟอน วาลดีส…” เสียงของอลิซสั่นเครือเมื่อเอ่ยชื่อนี้ออกมา

ชื่อที่เธอรู้จักดีจากนิยายแฟนตาซีที่เธอเพิ่งอ่านจบไปเมื่อคืน นิยายเรื่อง “ตำนานเจ้าหญิงแห่งแสงและเงา” และร่างที่เธอกำลังสิงสู่อยู่ตอนนี้คือ ตัวร้ายอันดับหนึ่งของเรื่อง!

ความทรงจำของเลดี้เซเรน่าผู้เป็นเจ้าของร่างไหลทะลักเข้ามาในหัวของอลิซ ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ตั้งแต่ในวัยเด็กจนถึงช่วงเวลานี้ปะปนกับความทรงจำของเธอเองอย่างสับสน อลิซรู้แล้วว่าเธอไม่ได้แค่ฝันไป… เธอมาอยู่ในนิยายจริงๆ และที่สำคัญ เธอมาอยู่ในร่างของตัวละครที่ชะตากรรมสุดแสนอาภัพ

เลดี้เซเรน่า ฟอน วาลดีส บุตรสาวเพียงคนเดียวของดยุกผู้สูงศักดิ์ เธอเกิดมาเพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติ แต่กลับมีจิตใจที่เต็มไปด้วยความริษยา เธอหลงรักเจ้าชายคาเลบ พระเอกของเรื่องผู้เป็นคู่หมั้นของเจ้าหญิงเอลิเซีย นางเอกของเรื่องอย่างบ้าคลั่ง และพยายามทำร้ายเจ้าหญิงทุกวิถีทาง

และจุดจบของเซเรน่า อลิซจำได้ดี… เธอถูกปรักปรำว่าวางยาพิษเจ้าหญิงเอลิเซีย ถูกเนรเทศออกจากอาณาจักร ริบทรัพย์สินทั้งหมด และจบชีวิตลงอย่างโดดเดี่ยวในเงามืด เพราะความช่วยเหลือที่เธอได้รับจาก มหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์ ตัวร้ายหลักของเรื่องนั้น แท้จริงแล้วคือแผนการของเขาที่ต้องการใช้เซเรน่าเป็นหมากตัวหนึ่งเท่านั้น

ดวงตาสีฟ้าครามของเซเรน่าที่สะท้อนในกระจกเบิกกว้างขึ้น     อลิซพยายามขุดคุ้ยข้อมูลในสมองของเธออย่างรวดเร็ว

เหตุการณ์วางยาพิษเจ้าหญิงเอลิเซีย…

ถูกค้นพบในวันรุ่งขึ้น…

ถูกจับกุม…

ถูกเนรเทศ…

“พรุ่งนี้!” อลิซพึมพำ “พรุ่งนี้เจ้าหญิงเอลิเซียจะถูกวางยา และฉัน… ฉันจะต้องถูกจับ! นั่นหมายความว่าฉันเหลือเวลาแค่… สองวัน!”

เหงื่อเย็นๆ ผุดขึ้นที่หน้าผาก เธอไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแน่นอน เธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับพล็อตเรื่อง ตัวละครแต่ละตัวมีนิสัยอย่างไร ใครเป็นพวกใคร ใครน่าไว้ใจ และใครคือศัตรูที่แท้จริง

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเธอ "ทางลับใต้คฤหาสน์"! ในนิยายมีการกล่าวถึงทางลับนี้เพียงเล็กน้อย แต่ไม่ได้บอกรายละเอียด อลิซพยายามนึกย้อนไปถึงฉากที่ตัวละครรองบางตัวแอบใช้ทางลับนี้เพื่อลักลอบนำของบางอย่างออกไป

เธอพุ่งตรงไปยังตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ เธอต้องหาเสื้อผ้าที่ดูไม่สะดุดตา เงิน และของมีค่าที่จำเป็นที่สุดเพื่อใช้ในการหลบหนี เธอรู้ว่าคฤหาสน์แห่งนี้เต็มไปด้วยสายตาของคนของมหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์ และเธอต้องหนีออกไปก่อนที่แผนการของเขาจะสำเร็จ

นี่คือการเริ่มต้นของชีวิตใหม่…

หรือจริงๆ คือการเอาชีวิตรอด?

อลิซในร่างของเลดี้เซเรน่า สาบานกับตัวเองว่าเธอจะไม่มีทางยอมรับชะตากรรมแบบในนิยายอย่างเด็ดขาด เธอจะเขียนเรื่องราวของ "เลดี้เซเรน่า" ขึ้นมาใหม่ ด้วยมือของเธอเอง!