หน้าหลัก / โรแมนติก / ตื๊อรักวิศวะร้าย / บทที่ 7 จะบ้าตายรายวัน

แชร์

บทที่ 7 จะบ้าตายรายวัน

ผู้เขียน: Fortune_289
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-01 23:45:07

และไม่รอช้าชายหนุ่มก็รีบพลิกตัวเธอให้ขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวของเขา เพนตี้สะดุ้งตกใจเล็กน้อยก่อนจะใช้มือเล็กตีหน้าอกเขาหลายทีด้วยความหมั่นไส้

"ตาบ้าเอ๊ยฝากไว้ก่อนเถอะ"

เธอกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นก่อนจะเริ่มขยับสะโพกแอ่นไปตามจังหวะ และทุกครั้งที่น้องสาวกระแทกท่อนเอ็นไปจนสุดลำ ก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่านแทบจะขาดใจ

"ซี๊ด! โคตรดีเลยเมียจ๋า"

เขาถึงกับหายใจหอบเพราะรู้สึกเสียวจนแทบจะอดทนไม่ไหว มือทั้งสองข้างกอบกำเต้านมอวบ บีบเคล้นอย่างแรงเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้กับผู้หญิงที่อยู่ขย่มอยู่ข้างบน กำลังบรรเลงเพลงรักด้วยท่วงท่าที่ถูกใจเขาเป็นอย่างมาก

"แบบนั้นเพน...ซี๊ดดด"

"ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ"

ยิ่งเธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะแตะขอบสวรรค์ ก็รัวสะโพกให้เร็วขึ้น ขย่มท่อนเอ็นแรงขึ้นไปอีก และก่อนที่เธอจะถึงฝั่งปรารถนาเขาก็จับสะโพกของเธอไม่ให้ขยับ เรียกว่ารังแกกันแทบไม่ให้พักเลย

"ทำไมไม่แตกล่ะ"

"เมียอุตส่าห์ให้ผัวเอาตั้งรอบหนึ่ง เพราะฉะนั้นจัดให้คุ้มเลยจ้าเมียจ๋า"

"ไทเกอร์!"

หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ อุตส่าห์บอกว่าน้ำเดียวจบ แต่เขากลับเล่นลิ้นไม่ยอมแตกสักทีเพื่อที่จะได้ยื้อเวลาทำให้นานกว่านี้

"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้บ้าเอ้ย"

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...

และดูเหมือนว่าตอนนี้ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า ปวดขาเพราะว่ากระแทกท่อนเอ็นใส่คนรักไม่มียั้ง สลับกันขึ้นมาก็คร่อมบน จนในที่สุดเขาก็ยอมแตกเข้าไปในตัวของเธอ เอวสอบกระแทกเข้าไปจนสุดลำก่อนจะกระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวปนเข้าไปในร่องสาวทุกหยาดหยด อดทนกลั้นไว้นานจึงทำให้มันทะลักเลอะออกมาตามร่องขา รอบเดียวบ้าอะไรเป็นชั่วโมงกว่า มันน่าตีชะมัดเลย

"ไทเกอร์ไอ้คนขี้โกง"

ชายหนุ่มทำหน้ามึนต้องมองไปทำหญิงสาวเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังพูดออกมา

"โกงตรงไหนก็รอบเดียวนี่นา"

เขาทำหน้าบ้องแบ๊วตาใสแป๋ว ไม่ยอมรับความผิดในสิ่งที่ตัวเองกระทำไว้ ตีมึนจะเอาต่ออย่างเดียวจนเธอต้องทุบตีเขาหลายทีถึงจะยอมหยุด

"รอบเดียวบ้าอะไรเป็นชั่วโมงกว่า งานฉันจะไม่เสร็จนะไอ้บ้าเอ้ย"

เพนตี้ยื่นมือไปทุบหน้าอกเขารัว ๆ จนชายหนุ่มต้องรีบยกมือห้ามไว้ก่อน เขารีบปัดป้องเพื่อไม่ให้เธอทุบตี เพราะรายนั้นฟาดมาไม่ยั้งจนเขาต้องจับแขนของเธอล็อกไว้เหนือหัวทั้งสองข้าง ต้องมองใบหน้าเล็กด้วยสีหน้าจริงจัง

"โกงตรงไหนก็เอารอบเดียวนี่ นี่ก็เพิ่งจะแตกแค่น้ำเดียวเองนะ แสดงว่าเพิ่งทำไปแค่รอบเดียว"

หญิงสาวอ้าปากค้างมองบนหน้าด้านพิธีหน้ามึนพยายามแถให้ตัวเองถูก หมอนี่มันสุดยอดจริง ๆ เลยให้ตายสิ

"เอาเถอะฉันผิดเองที่พูดไม่เคลียร์ ออกไปจากตัวของฉันได้แล้วจะไปทำงานต่อ"

ตั้งแต่รู้จักกันเธอรู้สึกเลยว่าตัวเองพูดเยอะกว่าปกติ ไม่ได้สนทนาแบบคนทั่วไป แต่ด่ากราดเพราะนิสัยไอ้คนบ้ากามคนนี้นี่แหละ ดูสิเแข้งขาเธอในตอนนี้อ่อนล้าไปหมด แล้วงานก็ยังไม่ถึงไหนเลย เอายังไงล่ะทีนี้

"ง่วงก็นอนสิครับพรุ่งนี้ค่อยทำก็ได้"

เพนตี้ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ พรุ่งนี้นัดกับอาจารย์จะเอางานไปให้ตรวจ ถ้าเกิดว่ายังไม่ไปถึงไหนคงได้ถูกดุเป็นแน่ หมอนี่ก็ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย เฮ้อ

"ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วถ้าอย่างนั้นนายต้องรับผิดชอบเรื่องนี้นะไทเกอร์"

เขายิ้มแป้นด้วยใบหน้าอารมณ์ดี ไม่ได้มีความสำนึกผิดใด ๆ ในสิ่งที่กระทำลงไปเลย

"เกอร์จะช่วยเพนได้ยังไงในเมื่อเกอร์ไม่ได้เรียนภาษาญี่ปุ่นมานี่จะให้ช่วยทำงานไม่ได้หรอกนะ ฝันดีนะครับเมียจ๋านอนดีกว่า"

เขายิ้นแป้นจ้องมองมายังหญิงสาวก่อนจะล้มตัวลงมานอนบนเตียงาฃประมาณว่าช่วยไม่ได้นะ หึ! ได้ นายจะเอาแบบนี้ใช่ไหม

20 นาทีต่อมา...

"ง่วงจัง"

ไทเกอร์ทำตาเคลิ้มเหมือนคนง่วงนอนอยู่ตรงโซฟา แถมยังทำปากแจ๊บ ๆ เหมือนอย่างกับเด็กอีก ช่วยงานอะไรไม่ได้ก็เลยสั่งให้มานั่งเฝ้าแทน สรุปเหมือนมานอนเฝ้ายังไงอย่างนั้น

"ไทเกอร์ห้ามนอนตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้"

เขาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะทำตาปรือหันมามองหญิงสาว เพนตี้ไม่ยอมแพ้เขย่าเขาให้ลุกขึ้น ไม่มีทางที่คืนนี้ผู้ชายตรงหน้าจะได้หลับสบายหรอก ก็ช่วยไม่ได้แหละอยากรังแกเธอดีนัก

"เพนจ๋า เกอร์ง่วงนอนไม่ไหวแล้วครับ"

เพนตี้เห็นแบบนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างขำขันกับท่าทีของเขา มือทั้งสองข้างกอดหมอนข้าง นั่งตัวตรงผงกหัวไปมา เห็นสภาพแล้วก็ไม่รู้ว่าจะสมน้ำหน้าหรือสงสารดี

"งานฉันยังไม่เสร็จเลย"

เขาพยายามจะลืมตาแล้วจ้องมองไปยังนาฬิกาที่ติดอยู่ข้างฝา ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาเกือบประมาณ 1:00 น แล้ว

"โห จะตีหนึ่งแล้วนะนอนได้แล้วมั้ง เกอร์ไม่ไหวแล้วนะเพนจ๋า งานก็เลื่อนอาจารย์ไปก่อนสิครับ"

หญิงสาววางทุกอย่างลงที่โต๊ะก่อนจะหันไปมองใบหน้าของเขา

"ถ้านายรับปากจะไม่ยุ่งกับฉันหนึ่งอาทิตย์ จะอนุญาตให้นายไปนอนตอนนี้ทันทีตกลงไหม"

หญิงสาวยื่นข้อเสนอให้ชายตรงหน้า และเมื่อเขาได้ยินประโยคของเธอเท่านั้นแหละรีบทำตาโต ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟา รีบล้างหน้าล้างตาให้ตัวเองสดชื่นขึ้น จากนั้นก็วิ่งกลับมาที่เดิมใบหน้าเปียกไปด้วยคราบน้ำ แถมยังหยิบน้ำเย็นในตู้เย็นมาอีก 2 ขวดยกดื่มจนหมด ก่อนจะยิ้มแป้นแล้นมองเธอตาใส่แป๋ว

"มา! เพนจะนอนกี่โมงก็ตามสบายเลยเกอร์จะรอ อดหลับอดนอนได้ แต่ถ้าไม่ให้เอาเมียเป็นอาทิตย์ เกอร์ทำไม่ได้หรอก"

เพนตี้ได้ยินแบบนั้นก็กุมขมับตัวเองเอาไว้ จากนั้นก็พิงแผ่นหลังกับโซฟา ใครจะคิดว่าหมอนี่มันจะบ้ากามขนาดนี้ ตอนแรกก็นึกว่าจะรับข้อเสนอ จะได้ให้ไปนอนพักก่อน แต่พอเห็นสภาพแล้วสู้ตายขนาดนี้ เธอคงโดนหมอนี่เอาทุกวันแน่เลย

"ถามจริงไม่เหนื่อยบ้างหรือไง ทำนานทีครั้งหนึ่งก็ได้ จะได้ไม่เบื่อไง"

"ใครบอกล่ะว่าทำทุกวันแล้วมันจะเบื่อ เพนรู้หรือเปล่าว่าการมีเซ็กซ์ทุกวัน มันกระชับความสัมพันธ์ของคู่รักเป็นอย่างดีเลยนะ ถ้าเกิดว่าเกอร์เอาเพนทุกวันใช่ไหม เพนก็จะรักเกอร์มากขึ้นไปอีก เพราะฉะนั้นอย่าปล่อยให้เวลาว่างเปล่าโดยไร้ประโยชน์ เราต้องกระชับความสัมพันธ์กันเข้าไว้ เตงจะได้รับรักเกอร์เร็ว ๆ ไง"

"เฮ้อ! เพนจะเครซี่!"

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 33 เวลาแห่งความสุข จบบริบูรณ์

    และในที่สุดงานมงคลก็มาถึง เป็นงานแต่งงานระหว่างไทเกอร์และเพนตี้ ส่วนคู่ของหนูนิดและเพนเฮาส์จะแต่งงานทันทีหลังจากที่ฝ่ายหญิงเรียนจบ ครอบครัวสุขสันต์ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลอีกในตอนนี้เจ้าบ่าวกำลังนั่งรอเจ้าสาวอยู่ในห้องที่ทางออแกไนซ์จัดไว้ให้ และฤกษ์มงคลเวลา 9:09 น. จะมีพิธีสวมแหวนแต่งงานระหว่างทั้งคู่ ซึ่งตอนนี้เจ้าสาวก็เดินเข้ามากับเพื่อนอีกคนซึ่งก็คือหม้อแกง"สวยมาก!""เจ้าสาวสวยมาก!"ทุกคนร้องว้าวออกมาด้วยความตื่นเต้น เจ้าสาวดูมีน้ำมีนวลสวยงามที่สุด ภายในงานนี้ไม่มีใครที่โดดเด่นไปกว่าเธออีกแล้ว ช่างกล้องรัวชัตเตอร์กันอย่างเพลิดเพลิน หม้อแกงพาเพื่อนสนิทไปนั่งตรงที่ทางออแกไนซ์จัดเตรียมไว้ ก่อนจะเดินออกมาหาชายคนรักที่ยืนอยู่ไม่ห่าง"เพนสวยจังเลยค่ะ"และเมื่อหญิงสาวมานั่งลงตรงหน้า ชายหนุ่มก็เอ่ยชมไม่หยุด ตัวเธอเองก็รู้สึกเขินไม่น้อย ตลอดทางที่เดินเข้ามามีแต่เสียงซุบซิบพูดคุยกันว่าเธอดูสวยเหมือนเจ้าหญิง"ไทเกอร์ก็หล่อเหมือนกันนะ""แน่นอนอยู่แล้ว นี่ใครไทเกอร์เลยนะ"ทั้งสองคนจ้องมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข บรรยากาศตลบอบอวนไปด้วยความอบอุ่น เจ้าบ่าวสวมแหวนเพชร 15 กะรัตให้คนรักบนน

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 32 เจรจาเรื่องข่าวดี

    เวลาผ่านไปประมาณ 15 นาที พยาบาลก็ถือชาร์จอะลูมิเนียมเดินเข้ามาหาคุณหมอพร้อมจะยื่นมาให้เขาตรงหน้า"ผลการตรวจออกมาเรียบร้อยแล้วค่ะ""เป็นยังไงบ้างครับหมอ"ไทเกอร์ลุ้นเป็นอย่างมาก เขากำมือคนรักของตัวเองไว้แน่น รอดูว่าผลการตรวจจะเป็นไปอย่างที่คาดหวังหรือเปล่า เอาจริงตื่นเต้นมากเลยนะ เขาอยากมีลูกกับเพนตี้ใจจะขาด ครอบครัวอบอุ่นสมบูรณ์ดีที่สุดในชีวิตเลย"ผลการตรวจออกมาแล้วนะครับ คุณเพนตี้กำลังตั้งครรภ์ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ"และเมื่อผลการตรวจออกมาเป็นที่น่าพึงพอใจ ไทเกอร์และคุณแม่ก็ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นก่อนจะสวมกอดกันด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก ส่วนคนที่ท้องก็จ้องมองไปยังทั้งสองคนก่อนจะส่ายหน้ายิ้ม ๆ"เย้! เมียผมท้องแล้วครับแม่ เพนตี้ท้องแล้วโว้ยยยย"หญิงสาวหัวเราะขำ ๆ กับท่าทีของชายคนรัก เล่นใหญ่ทั้งแม่และลูกเลย สงสัยจะอยากมีหลานมากจริง ๆ"ถ้าอย่างนั้นเรารีบเดินทางไปที่เชียงรายเถอะ ไปสู่ขอหนูเพนตี้กัน ถ้าเกิดว่าทางนั้นรู้ว่ากำลังท้องต้องตื่นเต้นมากแน่เลย""รีบไปกันเถอะครับแม่ ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะครับเอาไว้เดี๋ยวผมจะพาภรรยามาฝากครรภ์ที่นี่""ยินดีมากเลยครับ เดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปก่อน ถ้าพร้อม

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 31 อาการแปลก ๆ

    ในตอนนี้เพนเฮาส์ได้กลับมาจากโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดินทางไปเจอกับครอบครัวของหนูนิด และแอบบอกว่าเป็นเพื่อนรักของไทเกอร์ จึงทำให้ครอบครัวของหนูนิดไว้ใจ เพราะเป็นเพื่อนรักของหลานชาย แถมเขายังโทรมายืนยันว่าเพนเฮาส์เป็นคนดี เรื่องราวจึงจบลงอย่างง่ายดายส่วนไทเกอร์เขาเปลี่ยนวันหยุดมาให้ตรงกับวันหยุดของเพนตี้ และวันนี้เขาพาคนรักมากินบุฟเฟ่ต์ทะเลพรีเมี่ยมตามที่สัญญาเอาไว้ ว่าแต่บุฟเฟ่ต์บ้าอะไรก็ไม่รู้ราคาหัวละตั้ง 4,990 บาท กินแล้วมันลอยได้หรือยังไง"เมียจ๋ากินเยอะ ๆ เลยนะ"เขานั่งแกะกุ้งล็อบสเตอร์ให้กับเพนตี้ เอาอกเอาใจสารพัด และตอนนี้เธอกินไปแล้วสองตัว ขนาดตัวโคตรใหญ่ยังงงเลยว่ากินไปได้ยังไง"ทำไมเกอร์ไม่กินล่ะ""เห็นที่รักกินก็อิ่มแล้วช่วงนี้ดูอุดมสมบูรณ์นะเรา มีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลย"หญิงสาววางกุ้งล็อบสเตอร์ลงก่อนจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มด้วยใบหน้าหงุดหงิด"เกอร์กำลังบอกว่าเพนอ้วนเหรอ"หญิงสาวเท้าสะเอวจ้องหน้าคนรักอย่างเอาเรื่อง กล้าดียังไงมาบอกว่าเธอดูอุดมสมบูรณ์ ทั้งที่ความหมายคือการบอกว่าเธออ้วน ไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็รีบปฏิเสธพัลวัน"ไม่ใช่ หมายถึงว่าเมียจ๋าสวยขึ้นไงจ๊ะ อึ๋มขึ้นด้วย

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 30 ทุกอย่างจบลงด้วยดี

    ทางด้านของเพนเฮาส์เขาเพิ่งจะได้สติ ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า เมื่อเห็นใบหน้าของคนรักอยู่ตรงหน้าก็ตกใจรีบขยับตัวลุกขึ้นจนตัวเองเจ็บตัวรีบกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัว หนูนิดเห็นแบบนั้นก็ตกใจ รีบขยับตัวลุกขึ้นประคองชายหนุ่มเอาไว้ก่อนจะเอ็ดเขาเสียงไม่ดังมากนัก"อย่าเพิ่งลุกสิคะเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก""หนูนิดให้อภัยพี่แล้วใช่ไหม แล้วตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน"เขากุมขมับตัวเองเอาไว้ หันไปมองโดยรอบด้วยความมึนงง ก่อนหน้านี้จำได้ว่าตัวเองอยู่ที่คอนโด ดื่มเหล้าเมาทั้งวันทั้งคืน ตอนนั้นกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ว่าหลังจากนั้นก็ภาพตัดไปเลย"อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ พี่ไทเกอร์บอกว่าพี่เพนเฮาส์จะได้ผ่าตัด แต่ดูจากสภาพในตอนนี้... อย่าบอกนะคะว่าพี่ทั้งสองคนโกหกหนูนิด"ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่ากำลังโดนหลอกอยู่ เพราะสภาพของคุณที่จะเข้าห้องผ่าตัดไม่น่าจะเป็นแบบนี้ เธอเตรียมจะลุกขึ้นออกไปแต่ทว่าชายหนุ่มก็ดึงรั้งตัวเข้าหาก่อนจะโอบก่อนเอาไว้แน่น"อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหนูนิด""แล้วทำไมพี่ถึงทิ้งหนูนิดได้ละคะ"หญิงสาวเอ่ยถามกลับไปซึ่งทำเอาชายหนุ่มอึ้งไปไม่น้อยเหมือนกัน ตัวเองยังทิ้งไปโดยไม่สนใจไยดี ทีแบ

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 29 ปัญหาที่ค้างคา

    ทั้งสองคนเห็นประตูถูกเปิดออกและมีคุณหมอเดินออกมาพร้อมกับพยาบาล ก็รีบขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปหาทันที"หมอคะ พี่ชายหนูเป็นยังไงบ้างคะ"เธอเอ่ยถามคุณหมอเสียงสั่น ไทเกอร์กุมมือคนรักเอาไว้ หันมามองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาให้กำลังใจกันและกัน"ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ คนไข้พักผ่อนน้อยร่างกายอ่อนแรงมาก จนหกล้มหัวหัวแตกตอนนี้หมอทำแผลให้เรียบร้อยแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง"เธอได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอที่ช่วยเหลือพี่ชายของเธอ"ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ"คุณหมอยิ้มให้กับทั้งสองคนก่อนจะเดินออกไปทันที เขาเหลือบสายตามองคนรักก่อนจะส่งยิ้มไปให้"ไม่ร้องแล้วนะ""อื้ม ขอบคุณนะคะที่ช่วยพาพี่เพนเฮาส์มาส่งโรงพยาบาล"เขาอมยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจากกุมมือพาเธอเดินออกไปจากหน้าห้องฉุกเฉิน เดี๋ยวอีกสักพักพยาบาลน่าจะพาเพนเฮาส์ขึ้นไปยังห้อง VIP"ก็พี่เขยนี่นาต้องช่วยอยู่แล้ว"หญิงสาวหันหลังกลับไปมองยังประตูห้องฉุกเฉิน ก่อนจะทำหน้าเศร้าหมองเพราะรู้สึกสงสารพี่ชาย"หนูนิดก็ใจแข็งจริง ๆ เลย ไม่รู้จะช่วยพี่เพนเฮาส์ยังไงแล้ว"ไทเกอร์กินมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 28 ปรับความเข้าใจ

    ในเวลานี้เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อก็เลยคิดว่าออกไปหาหญิงสาวในตอนนี้เลยจะดีกว่า อยู่กับแม่เดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันอีก เรื่องเก่าตั้งนานมาแล้วขุดมาพูดอยู่ได้ ทั้งแม่ทั้งเพื่อนเลย เฮ้อ"ถ้างั้นผมไปหาเพนนะครับ""เหมือนว่าหนูเพนตี้จะออกไปพื้นที่กับไกด์นะลูก"เขาที่กำลังจะเดินออกไปต้องหยุดชะงัก แล้วหันกลับมามองใบหน้าของคุณแม่ด้วยความสงสัย"ทำไมถึงให้เพนตี้ออกพื้นที่ครับ""ก็หนูเพนตี้ขอแม่ออกไปเองจะห้ามได้ยังไงล่ะ"คุณแม่พิงโซฟาก่อนจะหันมามองใบหน้าของลูกชายพร้อมกับยิ้มออกมา เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามตัวที่ไหนก็เลยคิดว่าการอยู่กับแม่น่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด"งั้นผมรอตรงนี้ก็ได้""ตามสบายจ้ะ"สามชั่วโมงต่อมา...เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของคุณแม่ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขยี้ตาของตัวเองก่อนจะลืมตาขึ้นมองว่าใครกำลังเข้ามา อากาศมันเย็นไปหน่อยก็เลยเผลอหลับไป และเมื่อเขาเห็นประตูถูกเปิดออกก็ยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของคนรักกำลังเดินเข้ามา"น้าลีเรียกหนูเหรอคะ""จ๊ะ มีคนมาหาน่ะ"เขาเห็นคนรักก็รีบขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไปสวมกอดเธอทันทีด้วยความคิดถึง"ทำไมไม่รับโทรศัพท์เกอร์ ทักไลน์ไปก็ไม่ตอบ คอนโดก็

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status