บทที่ ๑๔ ดอกไม้คลี่กลีบ

“เราแต่งงานกับพี่เพื่อลืมคนเก่าเหรอ?”

คำถามนั้นทำให้ความร้อนของรสขิงเจือจางลงไปในทันใดพร้อมกับความชาหนึบซึ่งแทรกตัวขึ้นมาพร้อมกับลำคอที่แห้งผากทั้งที่กุมภีล์พึ่งจิบน้ำไป

ยิ่งคนเป็นสามีจ้องมองลงมาด้วยความคาดคั้น ยิ่งทำกุมภ์คิดไม่ตก พยายามคิดหาทางเอาตัวรอดในคืนนี้ เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายจะเชื่อไปแล้วว่าเขายังมีใจให้คู่หมั้นเก่าอยู่ ทว่าเรื่องดังกล่าวมันเป็นเพียงอดีตไปแล้ว สิ่งที่หลงเหลือในตอนนี้ก็มีแต่ความทรงจำอันดำมืดที่เขาอยากจะลบมันทิ้งไป ดังนั้นการตอบรับคงไม่ผิดนัก แต่สามีคนปัจจุบันจะไปรู้อะไร

ว่าแล้วกุมภีล์ก็คิดจะใช้วิธีที่ได้ผลมาเสมอแม้จะเปลืองตัวไปสักหน่อยก็ตาม โดยการปฏิเสธพร้อมแสดงท่าทีออดอ้อนเพื่อนำไปสู่เรื่องอย่างว่าเสียให้สิ้นเรื่อง-

“ใช่”

กุมภีล์ตกใจที่คำตอบที่พูดออกมาตรงข้ามกับความคิด แววตาที่ออกมาจึงเบิกกว้างก่อนจะเงยหน้ามองสามีคนปัจจุบันซึ่งมีสีหน้าเรียบเฉยราวกับรู้พฤติกรรมของเขาล่วงหน้า

“เราตั้งใจจะโกหกพี่สินะครับ”

“มัน-!”

อีกแล้ว พอจะบอกปัดแต่สิ่งที่จะพูดกลับเป็นการตอบรับเสียอย่างนั