All Chapters of ต้องมนต์เมีย: Chapter 1 - Chapter 4

“กุมภ์ พี่ว่าเราไปหาหมอดีไหม?”“ฉันไม่ได้ป่วย ฉันจะไปทำไม”ผ่านได้ราวสามสัปดาห์หลังคืนแต่งงาน พวกเขาสองคนจึงได้ย้ายมานอนห้องเดียวกันในฐานะสามีภรรยาหลังจากแยกห้องกันมาร่วมปี ทว่าเพราะน้องกุมภ์ดูมีอาการแปลกหูแปลกตานับตั้งแต่เช้าวันรุ่งขึ้นของพิธี ต่อให้เขาจะพยายามถามไถ่ หรือชวนกันไปโรงอนามัยใกล้บ้านเพื่อสืบเสาะหาสาเหตุ เจ้าน้องก็ไม่ยอมไปโดยอ้างว่าตนเองปกติสบายดี ไม่ได้เจ็บไข้อันใดอย่างที่เขากล่าวหาทว่าหากมันเป็นเช่นนั้นจริง เหตุไฉนเจ้าน้องจึงหมางเมินสามีอย่างพี่ได้เล่า ไม่ว่าจะขอเข้าไปช่วยดูแลประคบประหงมก็ไม่ยอมให้ทายา บอกจะทำเอง ไล่ให้เขาไปทำพิธีดูแลลูกดวง หรือตอนจะกินจะนอนคุยได้แค่เรื่องผิวเผินซึ่งไม่ต่างจากตอนจีบแรก ๆ เลยสักนิดทั้งที่เรามีแหวนคู่ลงยาประดับนิ้วนางข้างซ้ายแล้วแท้ ๆหรือว่าเมียเขาจะโดนของก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เพราะตำหนักนี้มนตร์คุ้มกันปัดเป่าแน่นหนา แบบที่ต่อให้คนโดนของมา เพียงแค่เดินเข้าเขตเรือนพวกของมนตร์ดำบางส่วนก็จะหลุดออกไปเองเสียด้วยซ้ำสินครุ่นคิดหนักหลังลูกดวงซึ่งเป็นพ่อค้ากล่าวขอบคุณและเดินออกไปจากห้องพิธี ร่างใหญ่เผยใบหูและหาง

CW: มีการกล่าวถึงเรื่องเหนือธรรมชาติ, เลือด, ความรุนแรง, เนื้อหาล่อแหลมทางเพศ, ภาวะซึมเศร้า และการอัตวินิบากกรม**โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างสูง** เสียงนาฬิกาปลุกลอดเข้ามาในโสตประสาท ดึงให้สติที่ล่องลอยอยู่ในห้วงฝันค่อย ๆ คืนกลับมาอีกครั้ง ดวงตาเบิกกว้างไปรอบห้องด้วยความสงสัยที่มีอยู่เต็มเปี่ยม โต๊ะไม้ตัวเล็กที่มีร่องรอยขีดเขียนจากปากกาลูกลื่น ชั้นวางหนังสือเต็มไปด้วยตำราเรียนคุ้นตา ร่างกายรู้สึกแปลกประหลาดเหมือนถูกบีบให้เล็กลง แขนขาที่เคยยาวกลับดูสั้นทู่ เสื้อยืดตัวโคร่งที่สวมอยู่ให้สัมผัสคุ้นเคยอย่างประหลาด ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นปฏิทินบนผนัง หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อพบว่าตัวเลขที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคือปี ๒๔๐๒ปีที่เขาอายุสิบห้าลมหายใจสะดุด สมองหมุนวนราวกับพายุโหมกระหน่ำ เสียงหัวใจเต้นดังระรัวในอก มือยกข