บทที่ 27 ต่อต้าน

-ชีวิตหลังแต่งงาน-

ชีวิตหลังแต่งงาน ไม่ได้แตกต่างอะไรจากเดิมเหมือนที่เคยเป็น ถึงเธอจะขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของบุรินทร์แต่กลับไม่ได้รู้สึกยินดีเลยสักนิด

เธอไม่มีอิสระ ไม่ได้ใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองต้องการ เป็นเหมือนแค่สัตว์เลี้ยงตัวโปรดที่ถูกเลี้ยงอยู่ในกรงทอง มีหน้าที่แค่ใช้ร่างกายคอยบำเรอความสุขเป็นของเล่นคนรวยไปวันๆ

“นายหญิงทำอะไรอยู่ครับ”

ครามเอ่ยทักทาย มองหญิงสาวที่กำลังก้มหน้าทำบางสิ่งบางอย่างอยู่ในห้องครัวด้วยความตั้งใจ ถัดไม่ไกลจากนั้นมีบุรินทร์ที่คอยนั่งเฝ้าไม่ยอมให้ห่างไปไหน

“มี่กำลังหัดทำเค้กทิรามิสุอยู่ค่ะ ทำไว้ให้พี่ครามด้วยนะ” เดมี่บอกผ่านรอยยิ้มกว้าง มองข้ามมาเฟียหนุ่มทำเหมือนว่าเขาเป็นแค่ธาตุอากาศไม่มีตัวตน

“หน้าตาน่าทานใช้ได้ ขอบคุณมากเลยนะครับ” ครามชำเลืองมองไปยังรอยบีบรัดที่ข้อมือทั้งสองข้างของเดมี่ ทั้งยังมีรอยขบเม้มแดงช้ำอีกหลายจุดที่ปรากฏอยู่บนผิวขาวนวล

ถ้ารอยมันจางลง บุรินทร์จะเป็นคนสร้างรอยใหม่ขึ้นมาแทนที่ จนกลายเป็นเรื่องปกติของคนที่พบเห็น “ว่าแต่มีของผมแค่ชิ้นเดียวเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ มีแค่ของมี่กับพี่คราม”

“แล้วของนายน้อย…เอ่อ” จากรู้สึกดีเริ่มแปร