บททั้งหมดของ ถ้ายังรักได้โปรดหยุดร้าย: บทที่ 1 - บทที่ 10

74

บทที่ 1 เด็กหญิงวุ่นวายกับพี่ชายเย็นชา

แอด…เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น ‘บุรินทร์’ ละสายตาจากหนังสือกองโตตรงหน้า ถอนหายใจลากยาวเมื่อมองเห็นเด็กน้อยตัวอ้วนกลมผมหน้าม้าแหว่ง สวมชุดเจ้าหญิงฟูฟ่องสีชมพูเดินเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต‘เดมี่’ คือเด็กหญิงลูกครึ่งไทยรัสเซียวัยสิบขวบ ดวงตาของเธอกลมโตเป็นประกายไร้เดียงสา ปากได้รูปเป็นกระจับ มีผิวพรรณนุ่มนิ่มขาวผ่องอมชมพู รูปร่างอวบอ้วนชอบถักผมเปียสองข้างเธอเป็นลูกสาวเพื่อนสนิทของพ่อ ครอบครัวทั้งสองมักจะไปมาหาสู่กันอยู่เป็นประจำ“เข้ามาทำไม”“มี่เอาของขวัญมาให้” เด็กน้อยบอกผ่านเสียงเจื้อยแจ้ว ค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงนอนของชายหนุ่มด้วยความทุลักทุเล “ตุ๊กตาน้องไข่เน่าของมี่เอง”บุรินทร์ในวัยสิบเก้าปี เขาสวมแว่นสายตากรอบหนา ทรงผมถูกเซตเสยขึ้นโชว์ใบหน้าหล่อเหลาเหมือนที่เธอเคยเห็นอยู่บ่อยๆ เฟยเป็นนักศึกษาคณะแพทย์ เขามีหัวสมองอันหลักแหลม เป็นถึงนักเรียนทุนอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยชื่อดัง“เหม็นแต่น้ำลาย เอามาให้ฉันทำไม”“เดี๋ยวมี่ต้องไปอยู่ไกลแล้ว เวลาเฮียคิดถึงมี่ จะได้กอดตุ๊กตาน้องไข่เน่าตัวนี้ไง” อีกไม่กี่เดือนเดมี่และครอบครัวต้องย้ายถิ่นฐานไปอาศัยอยู่ต่างประเทศ และไม่รู้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 2 เสี่ยบุรินทร์

-สิบปีผ่านไป-‘ล้อมจับแก๊งค้าอาวุธเถื่อนย่านอรัญประเทศ พบอาวุธสงครามและเครื่องกระสุนเป็นจำนวนมากเตรียมส่งออกมาเล บุกยึดของกลางได้จำนวนไม่ตำกว่าสามร้อยล้านบาท ตำรวจคาดการณ์ทายาทลูกชายตระกูลดังเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง’พรึ่บ!บุรินทร์เหลือบหางตามองเพียงนิดเมื่อถูกแผ่นเอกสารจำนวนมากฟาดเข้าที่ใบหน้าอย่างแรงตอนนี้เขากำลังเป็นที่จับตามองจากสังคมหลังจากถูกตำรวจบุกค้นโกดังสินค้าจนไปเจอหลักฐานสำคัญ“ของเฮียใช่ไหม”“…..”“ทำไมถึงยังไม่เลิกทำงานพวกนี้”“…..” ไม่มีคำตอบจากปากของชายหนุ่ม ‘บุรินทร์’ ในวัยยี่สิบเก้าปี เขาเป็นถึงอดีตแพทย์ฝีมือดีที่ผันตัวมาเป็นนักธุรกิจสืบทอดกิจการต่อจากผู้เป็นพ่อ“ตอบคำถามป๊าด้วย”“…..” บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัด ได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงานอยู่บุรินทร์มองหน้าคนทั้งสองสลับกันเพียงนิด บุรินทร์ภัทร(แฟรงก์-แฝดพี่)คือพ่อผู้ให้กำเนิด ส่วนบุรินทร์วัชร์(ฟริน-แฝดน้อง) คือคนที่เลี้ยงมา ให้ความเคาคนับถือเสมือนพ่อแท้ๆ“ต้องรอให้ป๊าตายก่อนใช่ไหมถึงจะคิดได้”“เอาน่าไอ้แว่น แค่เรื่องเล็กน้อยมึงจะทำให้มีปัญหาทำไม” ผู้เป็นพ่อใบหน้าซีดเผือด หันซ้ายมองขวาอย่างร้อน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 3 ชีวิตอันแสนโดดเดี่ยวของเดมี่

-สนามบินประเทศไทย-“ฮึก…” ริมฝีปากบางเปล่งเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น หยดน้ำตารินไหลอาบแก้มทั้งสองข้างครั้งแล้วครั้งเล่าดวงตากลมโตวาดสายตามองอย่างหวาดระแวงพลางกอดกระเป๋าเสื้อผ้าไว้แน่น มองไปทางไหนก็เจอแต่สถานที่แปลกตาไม่คุ้นเคยสิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือนั่งก้มหน้าร้องไห้อย่างหมดหนทางเดมี่เติบโตที่ต่างประเทศ เธออ่านภาษาไทยไม่ออก เขียนหนังสือก็ไม่ได้ ทำได้เพียงสื่อสารและพูดคุยให้พอเข้าใจบ้างนิดหน่อย“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ”“เฮือก!” เดมี่สะดุ้งด้วยความตกใจและตื่นกลัวเมื่อเห็นพนักงานรักษาความปลอดภัยของสนามบินเดินเข้ามาทัก“ไม่ต้องกลัวครับ ผมเป็นพนักงานของที่นี่” เป็นเพราะเห็นเธอนั่งร้องไห้มานานหลายชั่วโมง จึงอยากอาสาเข้ามาช่วย“ฉันอยากไปที่นี่ค่ะ” หญิงสาวพูดเสียงสั่นพลางยื่นนามบัตรให้‘SBD Casino’ ก่อนที่พ่อจะตายท่านได้ให้นามบัตรนี่ไว้กับเธอพร้อมกับจดหมายลายมืออีกหนึ่งฉบับอยู่ที่ต่างประเทศไม่มีญาติพี่น้อง พ่อและแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่อหลายเดือนก่อน เลยต้องอาศัยอยู่ตามลำพังตำรวจสันนิษฐานว่าอาจจะเกิดจากเหตุฆาตกรรมไม่ใช่อุบัติทั่วไป เนื่องจากศัตรูของพ่อมีอิทธิพลมาก เด็กไร้เดีย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 4 เดมี่หายไปไหน

พลั่ก! หญิงสาวเสียหลักล้มลงไปนอนกองที่พื้นเมื่อถูกชายฉกรรจ์ฉุดกระชากหิ้วปีกมาทิ้งข้างทาง คนมากมายที่เห็นเหตุการณ์ต่างไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยเหลือเพราะรู้ดีว่าชายชุดดำกลุ่มนั้นเป็นคนของใคร“ปล่อยฉันนะ!”“ถ้าไม่อยากตาย อย่ากลับมาที่นี่อีก”เดมี่พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนทั้งน้ำตา ได้แต่มองตามอย่างสิ้นหวัง แสงสุดท้ายที่เหลือในชีวิตค่อยๆ ดับมืดสนิทมองไม่เห็นหนทางที่จะใช้ชีวิตต่อ-เช้าวันต่อมา-“เฮ้ย…ตื่น! ตื่นได้แล้ว”หญิงสาวปรือตามองด้วยความงัวเงีย ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความทุลักทุเลทันทีที่ขยับเพียงนิดก็รู้สึกปวดร้าวระบมเหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ไอความร้อนที่แผ่กระจายผ่านลมหายใจบ่งบอกได้ว่าเธอกำลังป่วยหลังจากที่นอนตากน้ำค้างอยู่ข้างทางมาตลอดทั้งคืน“นี่แกอีกแล้วเหรอ” ชายชุดดำยืนเท้าเอวมองหญิงสาวอย่างรำคาญใจ นังเด็กคนนี้มันดื้อด้านเกินใคร ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป“ฉันอยากเจอคุณอา”“พูดไม่รู้เรื่องหรือไง“แต่ฉันไม่มีที่ไปจริงๆ พี่พาฉันไปหาคุณอาเถอะนะ ได้โปรด” เดมี่พนมมืออ้อนวอนขอร้องทั้งน้ำตา ยังไงก็ต้องเจอคุณอาให้ได้ เขาเป็นที่พึ่งสุดท้ายเพื่อให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อ“เอาไงดีวะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 5 เด็กเลี้ยงของบุรินทร์

-บ้านของบุรินทร์-ตึกตัก…เสียงของฝีเท้านับสิบดังขึ้นอย่างรีบร้อน ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องพักภายในคฤหาสน์ของลูกชาย“เดมี่อยู่ไหน” บุรินทร์ภัทรถามลูกน้องคนสนิทอย่างร้อนใจ พอมีคนของบุรินทร์โทรบอกว่าเจอเดมี่ก็รีบขับรถมาหาในทันที“คุณเดมี่อยู่ในห้องครับนายใหญ่”“เดมี่เป็นยังไงบ้าง”“มีอาการขาดน้ำและอ่อนเพลียครับ”แกร๊ก…บานประตูห้องพักถูกเปิดออก บุรินทร์ภัทรค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปหาหลานสาวที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียงด้วยความระมัดระวังตามเนื้อตัวของเดมี่มีแต่ร่องรอยฟกช้ำแถมเสื้อผ้าก็ยังดูเก่าเปรอะเปื้อนน่าสงสาร“เดมี่…เดมี่ได้ยินอาไหม”“คุณอาเหรอคะ” หญิงสาวลืมตาขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงเรียก“ใช่! อาแฟรงก์เอง เดมี่จำอาได้ไหม”“…..” หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ พลางจ้องมองใบหน้าของคนที่เพิ่งมาใหม่ ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก“ฮึก…คุณอา”“เล่าให้อาฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”“ฮึก…แด๊ดดี้กับหม่ามี้ตายแล้วค่ะ”“หลานไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม”“จดหมายจากแด๊ดดี้ฝากให้คุณอาค่ะ” เดมี่สะอึกสะอื้นยื่นจดหมายฉบับสุดท้ายที่พ่อฝากไว้ให้ก่อนตายส่งถึงมือเพื่อนคนที่ไว้ใจที่สุด“…..”เขารับมันมาด้วยมือสั่นเทา บ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 6 คนในจินตนาการ

หลายสัปดาห์ผ่านไป-มหาวิทยาลัย-“กระเป๋าใหม่เหรอเดมี่ รองเท้าก็คู่ใหม่ แถมนาฬิกายังคอลเลคชั่นใหม่อีก”‘เทียนหอม’ เพื่อนสนิทรีบเดินเข้ามาทักทายพลางวาดสายตามองด้วยความตื่นเต้นตั้งแต่หัวจรดเท้าที่อยู่บนตัวของเดมี่ล้วนเป็นสิ่งของแบรนด์เนมราคาแพง บางรุ่นก็หายากมาก ไม่มีขายในประเทศไทย“ใช่แล้ว…เฮียเฟยซื้อให้” หญิงสาวพยักหน้าตอบรับ ส่งรอยยิ้มกว้างจนตาปิดเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ชีวิตฟ้าหลังฝนของเธอถูกดูแลอย่างดี มีอาหารที่ชอบมากมายให้เลือกกิน มีเตียงนอนนุ่มๆ ให้นอนหลับสนิทในทุกคืน แถมยังได้เรียนต่อในมหาวิทยาลัยเอกชนภาคอินเตอร์ที่มีค่าเทอมหลักล้านถ้ามีแบรนด์เนมคอลเลคชั่นใหม่ออกมา ไม่ว่าจะราคาแพงแค่ไหน วันรุ่งขึ้นคนของบุรินทร์จะนำสิ่งของพวกนั้นมากองอยู่ตรงหน้าเธอในทันที“พี่ชายแกดูท่าทางจะรวยมากแถมยังใจดี ทำไมถึงไม่พามาแนะนำให้พวกฉันรู้จักบ้าง” เทียนหอมกระซิบถามเพราะอยากรู้ในคำตอบรู้จักและสนิทกันมาสักพัก เห็นเดมี่ชอบพูดถึงพี่ชายที่แสนดีบ่อยๆ แต่พวกเธอกลับไม่เคยได้เห็นหน้าพอเลิกเรียนปุ๊บ จะมีคนท่าทางแปลกประหลาดมายืนดักรออยู่หน้าห้องแล้วรีบพาเดมี่ขึ้นรถกลับบ้านในทันทีชีวิตของเธอวนอยู่แบบนี้มา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-01
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 7 คนที่อยากเจอ

-มหาวิทยาลัย-“วันนี้อาจารย์ยกคลาส ไปโยนโบลิ่งกันมั้ย”“เป็นความคิดที่ดี ฉันกำลังเบื่อๆ เซ็งๆ อยากหาอะไรทำ”“ไก่ทอดร้านที่เราไปกินวันนั้นอร่อยมาก อยากกินอีกจัง”“บราวนี่กับบิงซูโคตรอร่อย ราดนมข้นฉ่ำๆ แสงออกปาก!”พอได้ยินเรื่องของกินถึงกับหูผึ่ง เดมี่กระพริบตาปริบๆ อย่างให้ความสนใจ นั่งเอียงคอฟังบทสนทนาของเพื่อนทั้งสองที่กำลังพูดคุยกัน“แล้วแกล่ะมี่ จะไปด้วยกันไปมั้ย”“…..” หญิงสาวตัวอ้วนแก้มป่องทำสีหน้าครุ่นคิดพลางหันมองซ้ายขวา วันนี้เธอเลิกเรียนเร็วกว่าปกติ จึงไม่มีคนของบุรินทร์คอยยืนเฝ้าเหมือนทุกวัน“คงไม่เป็นอะไรหรอกน่า ไปแค่แป๊บเดียวเอง ตอนนี้ทางสะดวก” เทียนหอมออกความเห็น“ปะ…ไปก็ได้”“ขากลับเดี๋ยวฉันแวะไปส่งที่บ้านแกเอง พี่ชายแกคงไม่ว่าอะไร”“…..”…-ห้างสรรพสินค้า-“เป็นอะไรเดมี่ ทำอย่างกับไม่เคยเห็น” เชอรีนหันไปกอดแขนเพื่อนสาวไว้แน่น หลังจากเห็นท่าทางตื่นตาตื่นใจของเดมี่ชีวิตในแต่ละวัน วนเวียนอยู่ที่บ้านกับมหาลัย ไม่เคยได้ไปเที่ยวเล่นที่ไหนเหมือนคนอื่น เสมือนเป็นนกน้อยในกรงทองที่บุรินทร์เลี้ยงไว้“อันนั้นเขาเรียกว่าอะไร” เพราะได้กลิ่นหอมของมัน เลยทำให้เธอเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-04
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 8 ไม่ใช่น้องสาว

“ฉันอยู่ตรงนี้ มีอะไรก็รีบพูดมา”บุรินทร์มองท่าทางตื่นกลัวของคนตรงหน้า หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาหรูหราราคาแพง ไม่ยอมละสายตาจากเธอไปไหน“…..” เดมี่เอาแต่ยืนก้มหน้า สองมือประสานกันไว้ดูท่าทางสำรวม บุรินทร์ดูเปลี่ยนไปมาก จนแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง“ฉันให้เวลาแค่ห้านาที”“ทำไมเฮียต้องทำร้ายพี่ครามด้วย”“มันทำงานพลาดก็สมควรแล้ว”“แต่พี่ครามไม่ผิด มี่เป็นคนผิดเองค่ะ ไม่เห็นจะต้องทำถึงขนาดนี้”“…..” ชายหนุ่มหยิบมวนบุหรี่ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาจุดสูบ ถอนหายใจลากยาวพลางขบกรามไว้แน่นเมื่อเดมี่ออกหน้ารับแทนผู้ชายคนอื่น“มี่ไปเดินห้างกับเพื่อน ไม่รู้ว่าเฮียจะโกรธขนาดนี้ มะ…มี่ขอโทษค่ะ” เดมี่รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหา ก่อนจะคุกเข่านั่งลงบนพื้นอย่างสำนึกผิดสองมือวางบนต้นขาแกร่งเหมือนที่เคยชอบทำตอนเป็นเด็กเวลาออดอ้อนอยากให้คนอื่นตามใจ “มี่ทำตัวไม่น่ารักเอง เฮียอย่าดุมี่กับพี่ครามได้มั้ย”“เอามือของเธอออกไป!”“…..” หญิงสาวสะดุ้งรีบดึงมือออก เขาเคยดุยังไง มาวันนี้ก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม“จะเอาอะไรก็พูดมา” ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้พูดออกมาแต่เขาก็พอจะเดาออกว่าเดมี่กำลังมีบางสิ่งบางอย่างในใจ“มี่อยากได้โทรศัพท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 9 สร้างความคุ้นเคย

“ฉันถามว่ากี่วัน”บุรินทร์ทวนคำถามด้วยเสียงที่ดังขึ้น เขามองเห็นท่าทางตื่นตระหนกและแววตาหวาดระแวงของหญิงสาว“มี่ยังตอบไม่ได้ค่ะ” หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อดึงสติ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนเธอเองตั้งตัวไม่ทัน และไม่ได้คาดคิดว่าเหตุการณ์มันจะพลิกผันกลายเป็นแบบนี้“คิดว่าฉันมีความอดทนกับเธอมากขนาดนั้น?”“มี่มีความรู้สึกดีๆ ให้เฮียก็จริง แต่มันไม่ใช่แบบนี้”“…..”“มี่รักเฮียเหมือนพี่ชายอีกคน”“แค่พี่ชาย?” บุรินทร์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะขยับใบหน้าคมคายเข้าใกล้จนปลายจมูกโด่งสัมผัสกับพวงแก้มชมพูระเรื่อ “แต่ฉันอยากเป็นมากกว่านั้น”สองมือเล็กกำชายกระโปรงนักศึกษาไว้แน่น หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนควบคุมไม่อยู่“จูบฉันสิ…” บีบปลายคางของหญิงสาวให้หันกลับมาสบตาเคลื่อนริมฝีปากเข้าหาจนเกือบจะจูบกันอยู่รอมร่อ “จูบฉันแรงๆ”เดมี่ส่ายหน้าปฏิเสธ ดวงตาที่เคยสดใสค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสั่นคลอน “เฮียเฟย พอแล้ว มี่กลัวนะ”“ถ้าเธอตกลง ฉันสัญญาว่าจะอ่อนโยนกับเธอ”“วันนี้มี่เหนื่อย อยากพักแล้วค่ะ”“คืนนี้นอนกับฉัน”“เฮียช่วยรับปากก่อนได้ไหม ว่าจะไม่ทำอะไรมี่”“ฉันจะทำแบบนั้นก็ต่อเมื่อเธอเต็มใจ”“…..”แกร๊ก…บาน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 10 แผนการของเด็กน้อย

-เช้าวันต่อมา-หญิงสาวขยับพลิกตัวอยู่บนเตียงนอนในช่วงเช้าของวันใหม่ กระชับผ้านวมหนาขึ้นมาห่มร่างกายที่เปลือยเปล่าเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองอย่างงัวเงีย สอดส่องสายตามองบริเวณรอบห้องนอนไปมาคล้ายกับมองหาใครบางคนแต่กลับไร้วี่แวว“มอนิ่งน้องไข่” เดมี่หยิบตุ๊กตาที่นอนอยู่ข้างกันขึ้นมาสำรวจ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะยังเก็บมันไว้แถมดูแลอย่างดีเมื่อคืนบุรินทร์และเธอเปลือยเปล่านอนกอดกันอยู่บนเตียงนี้ ก่อนที่ตัวเองจะผล็อยหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขาตลอดทั้งคืน‘เฮียเฟย เบาหน่อยมั้ย มี่ไม่ไหวแล้ว’‘ของเธอเล็กมาก รัดนิ้วฉันแน่นไปหมด’‘อึก…ไม่เอาแล้ว เอามันออกไป’‘แค่นิ้วจะกลัวอะไร’‘มี่เจ็บ…’‘ฉันแทบจะทนไม่ไหว อยากxxxเดี๋ยวนี้’‘ฮึก! ไม่เอา มี่กลัว’เดมี่สะบัดหัวอย่างแรงเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่าน ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นนั่งขยับแผ่นหลังพิงหัวเตียงพลางถอนหายใจลากยาว ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวจนขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาคำพูดหยาบโลนและการกระทำของบุรินทร์ฝังลงลึกเข้าไปในโสตประสาทไม่สามารถสลัดมันออกไปได้“อรุณสวัสดิ์ครับคุณเดมี่” เดมี่ตื่นจากความคิด เมื่อครามเดินเข้ามาทัก เขามองสีหน้าอิดโรยของเดมี่ที
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-06
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
123456
...
8
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status