6.ไม่อาจหวนคืน
“ภพ คุณพ่อภพมีผู้หญิงคนอื่น”
“ฮื่อ ภพ แม่ใจจะขาดแล้ว ทำไมคุณพ่อของภพทำกับแม่แบบนี้ เป็นคนอื่นไม่ได้เหรอ ทำไมต้องเป็นรดา”
“รดาแอบเป็นชู้กับคุณพ่อของภพ ภพแม่จะทำยังไงดี”
“แม่ผิดอะไร ภพแม่ผิดอะไร ทำไมคุณตรีถึงทำกับแม่ได้ลงคอ”
“แม่เห็นมันออกมาจากห้องนอนใหญ่ มันกล้าถึงขั้นมานอนทับที่ของแม่ ภพแม่เกลียดมัน”
“แม่ไม่น่ารับมันสองแม่ลูกเข้ามาอยู่ในบ้านเลย”
ตลอดปีแรกที่ตรีภพไปเรียนอเมริกา คุณหญิงปาดวานมักจะโทรไประบายเรื่องพ่อของเขากับรดาที่แอบเล่นชู้กันในบ้านเสมอ เสียงสะอื้นไห้ของคุณแม่ยังก้องอยู่ในหูมาจนถึงวันนี้ เขาเคยโทรเลียบๆ เคียงคุณพ่อให้หยุดพฤติกรรมนี้ซะแต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จนกระทั้ง ข่าวการตายของรดา ประสบอุบัติเหตุตกบันไดลงมาจากชั้น 2 ของบ้านคอหักเสียชีวิตคาที่ หลังจากนั้นคุณแม่ก็หยุดโทรมาร้องไห้เรื่องของคุณพ่อกับรดา แต่รับเด็กหญิงวีรดาเป็นลูกบุญธรรมแทน
ถึงคุณแม่จะให้ลืมเรื่องนี้และให้รักวีรดาเหมือนน้องสาว แต่เขาไม่เคยลืม ไม่เคยลืมความเจ็บซ้ำที่ผู้หญิงคนนั้นทำไว้กับแม่ของเขา และเขาไม่เคยลืมว่าเธอคือลูกสาวของผู้หญิงคนนั้น
“ไง วันนี้ประจบได้อะไรติดไม้ติดมือมาอีกล่ะ”
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จวีรดาจะพาคุณหญิงไปนั่งที่เรือนกระจก เสร็จแล้วเธอก็จะเตรียมยาและจัดตารางนัดหมายต่างๆ แค่ก้าวเท้าห่างจากเรือนกระจกยังไม่ถึงห้าก้าว ก็ได้ยินเสียงกระซิบของซาตานทันที วีรดาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ค่อยๆ หันกลับมาช้าๆ เตรียมใจรองรับถ่อยคำเหยียดหยามจากอีกฝ่าย
“วีไม่เคย ประจบขออะไรจากคุณแม่เลยนะคะ”
“เหอะ เรียกคุณแม่เต็มคำเลยสิน่ะ ดีใจไหม จากลูกแม่บ้าน กลายมาเป็นเมียของฉัน”
“แล้ววีเลือกอะไรได้มั้ยค่ะ ถ้าเลือกได้ วีก็ไม่ได้อยากให้ทุกอยากให้มันเป็นแบบนี้เลย”
“เรียนจบแล้วทำไมไม่ย้ายออกไป ที่ยังอยู่ทุกวันนี้ คือหวังสูงเกินตัว จะจับฉันสินะ ไงล่ะ ทำสำเร็จแล้วนิ”
“ชีวิตของวี คุณท่านมอบให้ วีทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณ”
“เป็นการตอบแทนบุญคุณที่เธอได้ประโยชน์สูงสุดสิน่ะ ประทับใจสุดๆ ใครได้ฟังคนประทับใจจนน้ำตาไหล” แต่ไม่ใช่เขา หากคนอื่นได้ยินประโยคนี้คงจะยกเธอเป็นเด็กกตัญญลูกจักบุญคุณคน
“เลิกบิดเบือนคำพูดของวีซักที มองวีในแง่ดีบ้างได้มั้ยค่ะ” วีรดาเผลอขึ้นเสียงใส่ผู้ชายตัวโตตรงหน้า
“ว๊าวว นี้สิน่ะธาตุแท้ของเธอ เธอแสดงธาตุกับฉันได้เสมอ แต่อย่าแสดงให้คุณแม่ฉันเห็นเป็นพอ จำเอาไว้ที่ฉันยอมลงมาเกลือกกลั้วกับเธอ เพราะต้องการให้คุณแม่มีความสุข ฉันลงทุนลงแรงขนาดนี้ หวังว่าเธอจะให้ความร่วมมือ ฉันสนแค่ความต้องการของคุณแม่เท่านั้น”
“วีไม่ลืมค่ะ ว่าคุณเกลียดวีกับแม่ ทั้งๆ ที่วีกับแม่ก็ไม่เคยทำอะไรให้คุณ”
“ใช่ ฉันเกลียดเธอ เกลียดสายเลือดที่โสโครกที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอ ถึงเธอจะรักฉันมากแค่ไหน สำหรับฉันแล้วความรักของเธอที่มีให้ฉันมันก็แค่ฝุ่นผงในอากาศ”
วีรดาตกใจจนอ้าปากค้าง เขารู้ ความลับที่เธอแอบซ่อนไว้ในใจ
“หึ ฉันรู้ว่าเธอรักฉัน แสดงละครบทไหนล่ะ คุณแม่ถึงได้บังคับฉันให้แต่งงานและมีลูกกับเธอ ตอบแทนบุญคุณงั้นเหรอฮ่าๆ อยากจะขำ เพราะเธอรักฉันแต่ฉันเกลียดเธอ ชาตินี้ทั้งชาติไม่มีวันที่ฉันเอาเธอทำเมีย ถ้าไม่ถูกบังคับ งั้นคืนนี้ก็ช่วยตอบแทนบุญคุณหลายๆ ท่าหน่อยนะ”
ตรีภพเดินหายเข้าบ้านไปนานแล้ว แต่วีรดายังยืนตัวสั่นอยู่ที่เดิม ใช่เธอรักเขา รักตั้งแต่เด็กๆ เขาคือความประทับใจที่สลักลงบนหัวใจดวงน้อยๆ แม้เขาจะเกลียดเธอแต่ ทำร้ายเธอด้วยคำพูดรุนแรงมากแค่ไหนเธอไม่เคยลบรอยสลักรักนั้นออกจากใจได้เลย
ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ไรท์จะอัพวันล่ะ 1 ตอน
เม้นติดชมให้กำลังใจไรท์ด้วยน้า
1เม้นเท่ากับหนึ่งแรงใจ
56.ไม่อาจหายใจร่วมกันได้ จบบริบูรณ์วีรดา ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าในรั้วคฤหาสน์ชินณรงค์ ความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่ วันแรกที่เธอก้าวเข้าเมื่อ 20ปี ก่อนเธอจำได้ดี วันที่เสียเสาหลักของครอบครัว แม่ดาจูงมือน้อยๆ ของเธอเดินผ่านรั้วสีทองเข้ามาใน กว่าจะเดินมาถึงตัวตึกเล่นเอาเด็กอายุเพียง 5 ขวบอย่างวีรดาเหงื่อซึม แต่เธอไม่ร้องโยเย ไม่งอแง เพราะรู้ดีว่าแม่พามาหาที่พึ่งพิง หากไม่ได้เข้าทำงานที่นี่ เธอกับแม่อาจต้องอดตาย อดมื้อกินมื้อมาหลายวันแล้ว ไม่นึกเลยว่าที่พึ่งพิงสุดท้ายกลับกลายเป็นที่ตายของแม่เธอ“วี” คุณหญิงปานวาดวิ่งออกมารับวีรดา หลังจากที่ยามหน้าประตูบอกว่าวีรดากลับมาแล้ว“วี วีให้อภัยแม่นะ แม่ผิดไปแล้วลูก ให้แม่ทำอะไรก็ได้ ขอแค่วีกลับมา”“เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ แดดร้อน” วีรดาพยักหยักหน้าเรียกให้คนที่มากับเธอตามเข้าตึกไปด้วยเธอไม่ได้มาเพียงลำพัง พี่ชาติและพี่มุกขอตามมาด้วยไม่งั้นจะไม่ให้มา เธอจึงยอมวีรดานั่งลงบนโซฟา แจ้งคุณหญิงปานวาดว่าต้องการคุยกับทุกคนของชินณรงค์ เธอนั่งรออย่างใจเย็น รอ รอจนทุกคนมาครบ“วี” ตรีภพวิ่งเข้ามาสวมกอดทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาแทบจะเหาะกลับบ้าน ที่เธอยอมกลับมา
55.สุดท้ายผ่านไปเกือบสามเดือนที่วีรดาหายตัวไป ตรีภพมาทำงานด้วยสภาพร่างกายไม่ต่างจากศพ เขาโหมงานหนัก ทั้งเลขาอย่างมุกมณีก็ลาออก เลขาคนใหม่ก็ทำงานยังไม่คล่อง ทำให้เหนื่อยอีกเท่าตัวตรีภพเปิดรูปภาพในโทรศัพท์ขึ้นดู เดือนแรกที่เธอหายไปเขาให้นักสืบหยุดตามหาเธอ เพราะละอายใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่แล้วในที่สุดเขาก็ทนความคิดถึงไม่ไหว จึงให้ตามหาเธออีกครั้ง เขาไม่ได้ไปหาไปหาเธอ เพียงเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ เท่านั้น แค่อยากรู้ว่าเธอสบายดีมั้ย ไม่เคยคิดที่จะตามเธอกลับมา ผิดกับคุณแม่ ที่อยากให้เขาพาเธอกลับมา คุณแม่ยังเชื่อมั่นว่าวีรดารักเขา หากเขาออกปากคุยกับเธอให้อภัย โดยนิสัยของวีรดาต้องยอมอภัยให้เธอยิ่งถ้าเขาทำให้เธอท้องได้ หลานจะทำให้วีรดาไม่ทิ้งครอบครัวชินณรงค์ไปไหน เขาจึงทำได้เพียงแค่บอกว่ายังหาวีรดาไม่เจอข่าวลือว่าวีรดาย้ายออกจากคฤหาสน์ จนถึงขั้นว่าตรีภพกับวีรดาเลิกลากันแล้ว เหตุจากมือที่สามทำเอาพริมาเนื้อเต้น ในที่สุดเวลาของเธอก็มาถึง ตอนนี้เธอไม่สามารถใช้ชีวิตหรูหราแบบเก่าได้อีกต่อไป คุณปู่ตัดเงินกงสีเธอจริงๆ เพราะตรีภพสั่งหยุดโครงปูเเลยมโนว่าเป็นเพราะเธอ เธอพยายามอธิบายแล้วว่าไม่เค
54.หมด 2สิ้นเสียงสุชาติ ก็เกิดความชุนละมุน คุณหญิงปานวาดหมดสติไป ตรีภพต้องปล่อยมือวีรดาเพื่ออุ้มคุณหญิงขึ้นรถ ขับบึ่งไปโรงพยาบาลทันทีโชคดีที่ท่านแต่เป็นลมหมดสติไป พอวางใจเรื่องคุณแม่แล้ว เขาจึงให้คุณพ่อเฝ้าดูอาการของคุณแม่รีบขับรถกลับบ้าน เพราะเขาโทรหาก็ปิดเครื่อง ข้อความไปก็ไม่อ่าน เมื่อถึงบ้านกลับไม่เจอคนที่ตามหา วีรดา สุชาติแม้แต่ลุงชม ก็หายไปโดยไม่ได้เอาอะไรไปด้วยเลย ข้าวของเสื้อผ้าอยู่ครบทุกชิ้นตรีภพตัดสินใจโทรพาพาทิศให้ถามจากพรนับพันให้ที่ ซึ่งก็ไม่ไเ้คำตอบ พรนับพันก็ติดวีรดาไมด้เหมือนกันเวลาผ่านไป จากวัน เป็นอาทิตย์ จนคุณหญิงออกจากโรงพยาบาล วีรดาก็ยังไม่ติดต่อกลับ จนตรีภพทนไม่ไหว ถามตรีดนัย“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับคุณพ่อ ที่ผมเงียบ เพราะผมรอได้ยินจากปากคุณพ่อเอง แต่จนแล้วรอเล่าจนจะบ้าตายอยู่แล้วคุณพ่อก็เงียบ เมียผมหายไปกับไอ้ชาติทั้งคน”ในเมื่อปิดไม่ได้อีกต่อไป ตรีดนัยจึงพาตรีภพออกมานั่งที่สวนเพื่อบอกความจริงทั้งหมดตรีภพนั่งฟังสิ่งที่คุณพ่อเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ ดวงตาค่อยๆ แดงก่ำ“ทำไม คุณพ่อกับคุณแม่ทำกับวีแบบนี้”“มันเป็นอุบัติเหตุ” ตรีดนัยพูดเพียงสั้นๆ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้
53.หมด 1สุชาติขับรถเข้ามาภายในคฤหาสน์ เข้าเดินมุ่งหน้าไปยังตัวตึกอย่างไม่ลังเล ตอนบอกเรื่องนี้กับวี เขาจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างๆ เธอ“ชาติจะไปไหนเหรอ”“ผมมีธุระคุณกับน้องวีครับ” สุขาติหลบสายตาคุณตรีดนัย เขาเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้“ชาติ เรื่องมันผ่านไปนานแล้ว บ่อยให้มันถูกลืมไปกับกาลเวลาได้มั้ย ฉันของร้อง ฉันรู้ว่าที่ขอมันมากไป มันเป็นแค่อุบัติเหตุ อย่าไปเรื้อฟื้นมันอีกเลย” ลูกน้องโทรมาแจ้งว่า มือปืนที่จ้างวานทำงานไม่สำเร็จ มีคนไปช่วยจอมพลเอาไว้ในเมื่อวีรดาอยู่บ้าน แสดงว่าคนที่ช่วยคงเป็นสุชาติ และคงรู้เขทั้งหมดจากจอมพลแล้ว“น้องวีแค่ต้องการรู้ความจริง ให้น้องวีดูหลักฐานทั้งหมดแล้วตัดสินใจเองเถอะครับว่าเป็นอุบัติเหตุหรือเปล่า”“ทำไมที่ผ่านมา ฉันไม่แอะใจซักนิด ว่าวีกับชาติ สืบเรื่องดามาตลอด” ถ้าเขาแอะใจซักนิด เขาคงปิดปากจอมพลตั้งแต่ในคุกไปแล้ว“ทำไมครับ ถ้าคุณรู้คุณจะฆ่าปิดปากพยานบุคคลแบบที่ทำวันนี้เหรอครับ”“นายออกไปจากบ้านฉันซะ ก่อนที่ฉันจะให้คนมาลากนายกับพ่อออกไป” ตรีดนัยย่างสามขุมประชิดตัวสุชาติ แววตาแข็งกร้าว เขาพูดจริง หากยังไม่หยุดเขาคงไม่แต่ไล่ออกจากบ้านไป“วี วี ได้ยินพี่มั้ย วีออกมา
52.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 3จอมพล หนีหัวซุกหัวซุก จากเดิมตั้งใจไปเข้าหาคุณหญิงปานวาดเพื่อข่มขู่ของเงินเพิ่ม แต่กลับถูกคนของตรีดนัยตามล่า เขาคาดไม่ถึงว่าคนที่จิตใจดีแบบตรีดนัยแล้วคุณหญิงปานวาด จะกล้าลงมือเหี้ยมโหดได้ขนาดนี้ หากมือปืนไม่ยิงพลาด วันนี้เขาคงได้ไปเยี่ยมยมบาลแล้ว จอมพลยกมือไหว้ชายหนุ่มตรงหน้า“ขอบคุณที่ช่วยลุงเอาไว้”“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รู้ว่าใครปองร้ายคุณลุง แต่ที่ผมช่วยในวันนี้ ผมหวังประโยชน์” นักสืบแจ้งว่าเจอจอมพลแล้ว เขาจึงรีบขับรถมาหา คาดไม่ถึงว่ารถของจอมพลกำลังถูกประกบไล่ยิง“ผมไม่อ้อมค้อมก็แล้วกัน ผมกำลังสืบเรื่องน้ารดา คนที่ประสบอุบัติเหตุตกบันไดในคฤหาสน์ชินณรงค์เมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมกับวีรดาลูกสาวของคนตาย วีจะให้เงินคุณลุง 1 ล้าน แลกกับคุณลุงต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นทั้งหมด”จอมพลกลืนน้ำลาย ดูจากที่ตรีดนัยส่งมือปืนมาคงไม่ต้องการเจรจาและถูกเขาขู่เอาเงินแน่นอน หากไม่หนีไปคงไม่มีชีวิตรอด “ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่า คุณจะไม่ฆ่าผม”“ถ้าคิดแบบนั้นคงไม่เสี่ยงเข้ามาช่วย”จอมพลพยักหน้า พอสุชาติโทรศัพท์มาอัดวีดีโอ จอมพลจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด “ผมเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาวิทยาลัย
51.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 2ข้อศึเท้าหัวเข่าทั้งสองข้าง มือหนากุมขมับ สุชาติหลังจากที่วีรดาให้หาข้อมูลพนักงานที่ชื่อจอมพล ด้วยอำนาจหน้าที่ของรองผู้จัดการแผนกบุคคลทำให้เขาเขาถึงข้อมูลพนักงานได้ไม่อยาก ในเมื่อรู้ชื่อขนาดนั้นแล้ว สุชาติคิดว่าเรื่องมันจะง่ายดาย เขาไม่พบพนักงานชื่อจอมพล ชื่อใกล้เคียง อายุราวๆ 50 ไม่มีเลย เขามั่นใจส่าวีรดาไม่มีทางจำผิด จึงสืบเรื่องการทุจริตเมื่อ สิบกว่าปีก่อน พบว่าพนักถูกพ้นสภาพและดำเนินคดีความ เขาจึงนั่งงมเข็มโดยการให้นักสืบหาผู้ต้องหาที่ชื่อจอมพล ที่ถูกตัดสินคดีในข้อหา ลักทรัพย์นายจ้าง ในระยะเวลา 10-15 ปีที่แล้วใช้เวลาอยู่หลายวันในที่สุดนักสืบก็ส่งข่าวกลับมา นายจอมพล อัสสะ ถูกตัดสินจำคุก 13 ปี 6 เดือน เพิ่งพ้นโทษเมื่อต้นปีที่แล้ว ข้อมูลนี้ไม่น่าหนักใจเท่าอีกเรื่อง นักสืบเข้าไปหามูลวีรดาได้มาอย่างง่ายดาย แต่ข้อมูลของน้ารดากลับได้มาอย่างยากลำบาก เพิ่งถึงมือเขาสดๆ ร้อนเมื่อกี้อีกนี้เอง หลังอ่านจบ สุชาติถึงกับต้องนั่งกุมขมับ เขาไม่คิดจะปิดบัง แต่ก็ยังไม่พร้อมจะบอกเธอตอนนี้เช่นเดียวกัน ขอเวลาเขาอีกหน่อย ขอหลักฐานเพิ่มเติมอีกซักนิด จริงๆ เขาพอจะเดาสาเหตุการตายของน้า