ว่าที่สะใภ้พ่อกับแม่ครับ!

มือใหญ่ช่วยประคองร่างบางไว้จนกระทั่งหญิงสาวสามารถตั้งหลักยืนเองได้จึงค่อยปล่อยมืออย่างสุภาพ สัมผัสที่เต็มไปด้วยความแข็งแรงหากนุ่มนวลในทีไม่ทำให้รู้สึกว่าถูกจาบจ้วงหรือล่วงเกินใดๆ อย่างที่ใครบางคนคิดไม่

“เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ” เสียงนุ่มๆ ถามอย่างอาทร

“ไม่ค่ะ” ศุภิสรารีบเอ่ย “ทราย เอ่อ... หนูไม่เป็นไหรค่ะ ขอบคุณท่านมากๆ นะคะที่ช่วยหนูไว้...” ศุภิสราเงยหน้ามองสีหน้าอบอุ่นของเจ้าของมือที่เต็มไปด้วยความห่วงใยอย่างจริงใจ ทำให้เด็กสาวเต็มตื้น แอบหวังลึกๆ ในใจ

... จะดีแค่ไหนนะ ถ้าชีวิตนี้เธอมีมือที่แสนอบอุ่นคู่นี้คอยปกป้องคุ้มครองจากความเจ็บปวดทั้งมวล คงไม่มีใครดูถูกเหยียดหยามหรือทำร้ายเธอได้อีกต่อไป จะดีแค่ไหนนะ ถ้าเขาผู้นี้คือ ‘พ่อบังเกิดเกล้า’ ที่เธอเฝ้าฝันถึงมาตลอดจริงๆ มันคงจะดีมาก

ความคิดนั้นทำให้เธอเผลอยิ้มบางๆ ออกมาโดยไม่รู้ตัว รอยยิ้มนั้นทำให้ชายมากวัยกว่าเบิกตากว้าง นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ รูปลักษณ์ของเด็กสาวตรงหน้าราวกับมีเงาบางๆ ของผู้หญิงอีกคนหนึ่งทาบทับ

“ไม่จริง! เป็นไปได้ยังไง” เสียงพึมพำนั้นเบาจนคนฟังจับใจความไม่ได้

“คะ? ท่านว่าอะไรนะคะ”

“อะ... เอ่อ... เราเคยพบกันที่ไหนมาก่อนหรือเ