LOGINShare
บทที่ 1 เราเลิกกันเถอะ
Last Updated:
2025-04-01 15:43:05บทที่ 1 เราเลิกกันเถอะ
‘เราเลิกกันเถอะค่ะ’ เสียงหวานใสของ ‘พิมพ์พธู’ วัยยี่สิบปีเอ่ยกับแฟนหนุ่มที่คบหากันตั้งแต่สมัยเธอยังเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่ง และเขาเป็นรุ่นพี่ปีสามที่ตกหลุมรักใบหน้าหวานนี้ตั้งแต่แรกพบ
คอยดูแล เทคแคร์และเอาอกเอาใจ จนพิมพ์พธูใจอ่อนยอมคบด้วย ทว่าคบกันได้เพียงแค่ปีกว่า ๆ เรื่องในวันนี้ก็เกิดขึ้นแบบไม่มีสัญญาณแจ้งเตือนใด ๆ จากเธอ
‘พี่ขอถามเหตุผลได้มั้ย’
เสียงทุ้มสั่นเครือเจือความเจ็บปวดผ่านดวงตาทั้งสองข้าง ‘สหรัฐ’ ทอดมองอีกฝ่ายด้วยมีคำถามในหัวอยู่เต็มไปหมด
เขาทำอะไรผิด ?
เธอหมดรักเขาแล้วหรือ ?
คนตัวเล็กไม่ตอบกลับในทันที เธอหลับตาลงนิ่ง พยายามไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ทั้งนั้น รอยยิ้มสดใสของพิมพ์พธูที่เขาเคยชอบในเวลานี้ไม่แต่งแต้มอยู่บนใบหน้านั้นอีกแล้ว เหลือเพียงความเฉยชาราวกับคนแปลกหน้าต่อกันเท่านั้นที่สหรัฐรับรู้ได้
‘พิมพ์แค่เบื่อพี่รัฐค่ะ ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอคะ’
‘แต่ที่ผ่านมาเราก็รักกันดีมาโดยตลอด แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาบอกว่าเบื่อพี่ล่ะ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่พิมพ์ เล่าให้พี่ฟังไม่ได้เหรอ’
เขาคว้ามือเธอมาจับเอาไว้ ถามอย่างเว้าวอนด้วยต้องการคำอธิบายที่มากกว่าการขอเลิกสั้น ๆ โดยให้เหตุผลว่าเบื่อเขาแบบนี้
‘ก็เพราะพี่รัฐเป็นแบบนี้ไง เพราะพี่เซ้าซี้น่ารำคาญ เพราะพี่เอาแต่ตามพิมพ์ต้อย ๆ พิมพ์ทั้งเบื่อ ทั้งอึดอัด ไม่เป็นอิสระเลยตั้งแต่พี่เข้ามาในชีวิต พี่เข้าใจมั้ย ว่ามันน่าเบื่อ เบื่อ เบื่อ เบื่อ!!’
‘แต่เมื่อวานเรายังไปเดตกันอยู่เลย’
ร่างสูงไม่อาจยอมรับการเลิกราครั้งนี้ได้ ขณะที่พิมพ์พธูคว่ำปากลงด้วยความรู้สึกรำคาญเขาก่อนจะรีบหันหลังให้
‘เอาเป็นว่าพิมพ์บอกพี่แล้วนะคะ จากนี้ไปก็อย่ามายุ่งกับพิมพ์อีก’
‘ไม่ พี่ไม่เลิก พิมพ์อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ’
เขาตรงเข้าสวมกอดเธอจากด้านหลังด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด น้ำตาลูกผู้ชายรินไหลหยดลงบนไหล่ของหญิงสาว ซึมผ่านเสื้อนักศึกษาจนพิมพ์พธูรับรู้ได้
‘ปล่อยพิมพ์ค่ะ’
‘ไม่...พิมพ์อยากให้พี่ทำอะไรพี่ยอมทุกอย่างเลย ขออย่างเดียว อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ’
‘พิมพ์รำคาญ! พี่ได้ยินมั้ย..ว่าพิมพ์รำคาญพี่ จะอะไรนักหนา ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยค่ะ’
พิมพ์พธูแกะมือเขาออกแล้วเดินจากไปอย่างไม่ไยดีในตัวชายหนุ่มที่ครั้งหนึ่งเธอเคยบอกว่ารักเขาจนหมดใจและจะไม่มีวันเลิกรักเขาเด็ดขาด
ผู้หญิงที่พูดประโยคเหล่านั้น เธอหายไปไหนแล้ว...
สหรัฐได้แต่มองตามแผ่นหลังเล็กนั้นเดินจากไป ด้วยความรู้สึกเหมือนหัวใจถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ความสงสัยมากมายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ต้องจบลงยังค้างคาอยู่ในความคิด
จบแล้วสินะ รักแรกของเขา...
ก๊อกก๊อก!!
เสียงเคาะประตูดังลั่น ปลุกให้สหรัฐในวัยสามสิบต้องลืมตาตื่น หลังผล็อยหลับไประหว่างดูเอกสารเรื่องงาน ‘ทะนง’ เลขาส่วนตัวของเขาเข้ามาเพื่อรายงานเรื่องการจัดหาที่ดินสำหรับขยายสาขาโรงแรมไปบนฝั่ง ด้วยมีคำสั่งตรงจากบิดาของเขาให้เริ่มขยับขยายกิจการนี้ได้แล้ว
ชายหนุ่มรับช่วงต่อกิจการโรงแรมบน ‘เกาะมุกดา’ เกาะส่วนตัวของครอบครัวที่อยู่ฝั่งอันดามันทางใต้ของไทย ซึ่งเป็นธุรกิจที่คุณพ่อและคุณแม่ร่วมกันสร้างมาตั้งแต่ยังเป็นเพียงรีสอร์ตเล็ก ๆ ไม่กี่หลัง กระทั่งกินพื้นที่ไปครึ่งเกาะอย่างทุกวันนี้
“รูปภาพพวกนี้เป็นที่ดินที่เหมาะกับการสร้างโรงแรมของเราบนฝั่งครับ อยู่ติดกับท่าเรือและท่ารถออกไปในตัวเมืองด้วย ผมว่าสะดวกต่อนักท่องเที่ยวที่จะมาพักมากเลยครับนาย”
“ที่ดินมีเจ้าของทั้งหมดมั้ย ? ”
เสียงทุ้มต่ำถามพลางไล่เปิดดูรูปไปทีละรูป ดวงตาคมดุดันฉายแววความโมโหบางอย่างทั้งที่วันนี้เขายังไม่ได้โมโหเลยด้วยซ้ำ
ทั้งหมดมาจากความฝันบ้า ๆ นั่น
เรื่องผ่านไปนานถึงแปดปี แต่กลับยังจำได้ชัดราวกับเพิ่งเกิดเมื่อวาน
“มีบางส่วนครับ ผมให้คนของเราไปเจรจาต่อรองเรื่องการซื้อขายอยู่ วันสองวันนี้คงทราบเรื่องครับ”
“สืบดูประวัติคนในครอบครัวของเจ้าของที่ดินทั้งหมดด้วย หากใครมีลูกหลานที่เพิ่งเรียนจบหรือหางานทำอยู่บอกพวกเขาไปเลยว่า เรายินดีรับเข้าทำงานในโรงแรมใหม่ที่จะสร้าง แล้วพวกชาวบ้านยิบย่อยแถวนั้นล่ะ มีบ้านเรือนใครกีดขวางอยู่บ้างมั้ย เส้นทางเข้าออกสะดวกหรือเปล่า ฉันอยากได้ทางเข้าออกสำหรับรถวิ่งสองเลนได้ เพราะงั้นต้องเคลียร์บ้านที่ขวางทางออกไปให้เร็วที่สุด ลองดูบ้านจัดสรรที่เพิ่งสร้างใหม่ไม่ไกลจากที่ดินพวกนี้แล้วเสนอให้พวกเขาซะ”
ปากพูดทว่ามือยังคงพลิกดูรูปไปทีละรูปเพื่อคิดแผนงานในหัวไปด้วย
“รับทราบครับนายหัว”
“แล้วเรื่องแปลนการสร้าง...”
เสียงของสหรัฐเงียบไป.. ก่อนมือใหญ่จะคว้าเอารูปที่เพิ่งดูเสร็จเมื่อครู่กลับขึ้นมามองอีกครั้ง เมื่อสายตาเหมือนจะเห็นใครบางคน
คนที่แสนคุ้นเคย...
“รูปนี้ถูกถ่ายเมื่อไหร่”
“รูปพวกนี้เหรอครับ ผมเพิ่งไปถ่ายมาเองกับมือเมื่อเช้านี้ครับ นายมีอะไรหรือเปล่า”
“พาฉันไปเดี๋ยวนี้!!”
สหรัฐไม่ตอบคำถาม แต่รีบจ้ำอ้าวออกไปยังท่าเรือก่อนขึ้นสปีดโบ๊ทไปพร้อมกับทะนง ระดับความเร็วในการขับเรือของชายหนุ่มพลุ่งพล่านจนคนมาด้วยต้องกอดขาด้านในเอาไว้ด้วยความกลัว
ไม่ผิดแน่ ๆ
ถึงคนในรูปจะใส่ผ้าโพกหัวปิดหน้าปิดตาเอาไว้ แต่เขาจำทั้งหมดที่เป็นเธอได้ ผู้หญิงเจ้าของฝันร้ายตลอดแปดปีของเขาปรากฏตัวออกมาแล้ว!
“นายครับ! นายหัวครับ! ขับเร็วไปมั้ยครับ”
“หุบปาก!”
เมื่อพ้นเวลางานออกมา เขาก็คือชายหนุ่มเจ้าอารมณ์ที่ทะนงต้องรับมืออยู่เสมอ เรือกระแทกกับคลื่นเต็มแรง จนเขากระเด้งเกือบตกน้ำ ทว่าสหรัฐกลับไม่ไหวติงใด ๆ สายตามุ่งมั่นวาวโรจน์เต็มไปด้วยความชิงชังอย่างน่าแปลกประหลาด
ปกติแม้เจ้านายของเขาจะร้าย แต่ก็ไม่เคยหุนหันพลันแล่นแบบนี้ ชายหนุ่มเห็นอะไรในรูปใบนั้นกันแน่?
Latest chapter
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) ตอนพิเศษ ของขวัญที่แสนพิเศษ
ตอนพิเศษ ของขวัญที่แสนพิเศษหลายปีต่อมา…“เอ้า ดื่ม!”เสียงโหวกเหวกโวยวายตามประสาผู้ชายขี้เมาดังขึ้น ธีรภัทร์ชูแก้วเหล้าไปตรงหน้าเพื่อนทั้งสี่คน ที่นัดมาดื่มสังสรรค์กันที่บ้านด้วยตัวเขาเองไม่อยากจะออกไปดื่มกินที่ไหน“พวกเราต้องกินให้เต็มที่นะเว้ย เพราะตั้งแต่ไอ้ภีมแต่งงานมีเมียเนี่ย มันเหมือนพระเข้าไปทุกวัน นอนเร็ว งดเที่ยว จนเพื่อนฝูงแทบจะจำหน้ามันไม่ได้แล้ว”เสียงหัวเราะร่วนอย่างสนุกสนานดังขึ้นอีกครั้ง“ถามจริงเถอะครับไอ้คุณภีม เมียเด็กของมึงนี่ โหดมากเหรอวะ มึงถึงได้ทำตัวเป็นลูกเสือแรกเกิดอยู่ในโอวาทเมียเสียเหลือเกิน”เสียงแซวของกันต์เพื่อนรักดังขึ้นอีกหน“มึงเมาก็กลับบ้านไปนอนไป”ธีรภัทร์ส่ายหน้าให้ ก่อนจะกระดกเหล้าในแก้วดื่มพรวดลงคอ ตั้งแต่มาถึงบ้านแต่ละคนไม่หยุดล้อเลียนเขาเรื่องเขมมิกาเลย เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบสายตาจับผิดของพวกเพื่อน ๆ“มองอะไรกัน กูไม่ได้กลัวเมีย”“พวกกูก็ไม่ได้พูดสักคำว่ามึงกลัวเมีย”เหมือนจะร้อนตัวรีบบอกออกไป แต่นั่นกลายเป็นว่าเขายอมรับแล้วสินะว่าเขามันคนกลัวเมีย“กู…”ไม่ทันได้ปฏิเสธ ก็ต้องกลืนทุกอย่างลงคอไป เมื่อร่างบางระหงเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน ใบหน้าของเ
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 30 จบบริบูรณ์ NC
บทที่ 30 จบบริบูรณ์ NCอาการของเขมมิกาดีขึ้นตามลำดับ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอไม่ได้รับบาดเจ็บมากนักตามร่างกาย มีเพียงร่องรอยฟกช้ำเท่านั้น อีกทั้งได้บุรุษพยาบาลดีทำให้สภาพจิตใจของเธอเองก็ค่อย ๆ ดีขึ้นเช่นกันก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องผู้ป่วยดังขึ้นพอเป็นพิธี ก่อนที่ร่างสูงสง่าของเจ้าสัวธนาจะเดินเข้ามา ในมือของท่านมีกระเช้าของเยี่ยมติดมือไปมาด้วย มากไปกว่านั้นใบหน้าเกรงขามดุดันเวลานี้กลับประดับไปด้วยรอยยิ้มใจดีสองคู่รักหันหน้ามองกันเลิ่กลั่ก ธีรภัทร์ถึงขั้นขยี้ตาตัวเองด้วยไม่นึกไม่ฝันว่าจะเห็นบิดาที่นี่“สวัสดีค่ะ”มือเล็กยกขึ้นไหว้ ภาพจำในคืนดินเนอร์ยังตราตรึงไม่หาย ก็จะให้ลืมง่าย ๆ ได้อย่างไร ในเมื่อพ่อของว่าที่สามีทำหล่อนร้องไห้กลับบ้าน แถมนั่งน้ำตาแตกนานอยู่หลายชั่วโมง“เป็นยังไงบ้าง”เจ้าสัวธนาวางกระเช้าของเยี่ยมลงบนโต๊ะข้างเตียง เอ่ยถามด้วยใบหน้าปกติอย่างที่สุด ราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องบาดหมางแคลงใจกันมาก่อน“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ มะรืนก็น่าจะกลับบ้านได้แล้วค่ะ”เขมมิกาตอบพลางชำเลืองสายตามองคนตัวสูงด้านข้าง“พักให้หายดีก่อน แล้วค่อยกลับ ค่ารักษาพยาบาลเดี๋ยวพ่อจ่ายเอง”“คะ?”พะ พ่ออย
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 29 พี่มาช่วยแล้ว
บทที่ 29 พี่มาช่วยแล้ว“กรี๊ด!!!”เสียงกรีดร้องของเขมมิกาดังขึ้นเมื่อชายฉกรรจ์หน้าเหี้ยมสองคนกระโจนเข้ามาแล้วลากเธอกลับขึ้นไปบนเตียง หมายจะปลุกปล้ำทำลายเธอ ที่ตรงมุมห้องหญิงสาวอีกคนที่คิดว่าเดินจากไปแล้วกำลังยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่ออัดคลิปวิดีโอ“ปล่อยนะ ปล่อยนะไอ้พวกชั่ว ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที”เขมมิกาพยายามปัดป้องไม่ให้ไอ้พวกคนชั่วข่มเหงเธอได้ ปากเล็กตะโกนร้องเรียกให้คนช่วย เวลานี้ในสถานที่แบบนี้ใครกันจะมาช่วยเธอได้ น้ำตาเม็ดแล้วเม็ดเล่าไหลพรากอาบสองแก้มบวมช้ำ ในใจคิดถึงแต่หน้าชายคนรัก‘พี่ภีมขา ช่วยขิมด้วย..’แควก! แควก!“กรี๊ด!!! ปล่อยนะ ปล่อย!”เสียงเสื้อผ้าขาดวิ่นจากการถูกกระชากดังขึ้น พร้อมเสียงกรีดร้องของเขมมิกา มือเล็กยกขึ้นปกปิดส่วนสงวนของตนเอง ร่างเล็กสั่นเทิ้มด้วยความกลัวจนสุดขีด เขมมิกาถดกายไปจนสุดขอบเตียงนอน แผ่นหลังเล็กแนบไปกับฝาบ้าน ดวงตากลมโตสั่นระริกส่ายหน้าไปมางันงก ตั้งแต่เกิดมาหล่อนไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้มาก่อนทำไมมนุษย์ถึงต่ำช้ากับมนุษย์ด้วยกันได้ลงคอ…หนึ่งในชายโฉด กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ยกมือข้างที่ถือเศษชิ้นส่วนเสื้อผ้าของหญิงสาวขึ้นมาสูดดมก่
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 28 แม่นกต่อ 2
บทที่ 28 แม่นกต่อ 2“ขิมขับเข้าไปอีกหน่อยนะลูก ห้องพักของแม่อยู่ในซอยข้างหน้านี้แหละจ้ะ”เอมอรชี้ไปที่ปากทางเข้าซอยเล็กแคบ ที่ดูยังไงรถของเธอก็เข้าไปไม่ได้“รถขิมน่าจะเข้าไปไม่ได้นะคะ ซอยเล็กขนาดนี้ เราคงต้องลงเดินแล้วล่ะค่ะ”เขมมิกาจอดรถตรงปากทางเข้า หล่อนชะโงกหน้ามองถนนเล็กน้อย ตรงนี้มันทั้งมืดทั้งเปลี่ยว ก่อนจะหันมามองมารดาที่เริ่มเมาได้ที่ หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะหันไปมองทางเข้าซอยอีกครั้งปล่อยแม่เดินกลับเข้าบ้านไปตามลำพังคงจะไม่ได้ มันอันตรายเกินไป ในใจก็คิดไปถึงการหาที่อยู่ใหม่ให้ผู้เป็นแม่ หญิงสาวตัดสินใจดับเครื่องยนต์แล้วเดินลงจากรถ อ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่ง ก่อนจะประคองร่างหนักอึ้งของมารดาออกมา“ไหวมั้ยคะ แม่ระวังหัวค่ะ ค่อย ๆ นะคะ เดี๋ยวขิมไปส่งที่บ้านนะ”“โอ๊ย ไม่เป็นไรหรอกลูก กลับไปพักเถอะ อีกนิดเดียวเอง แม่เดินไปเองได้”เอมอรยกมือโบก ทำท่าจะดันร่างเล็กของลูกสาวออก ก่อนจะขาอ่อนแรงเดือดร้อนเขมมิกาต้องรีบประคองช่วย พาหิ้วปีกเดินเข้าซอยเล็กอย่างทุลักทุเล ข้างหน้ามีแสงไฟสลัว ๆ จากหลอดไฟนีออนของบ้านคน เดินไปอีกนิดก็เจอสะพานไม้เก่าข้ามคูคลอง ได้กลิ่นน้ำเน่าลอยแตะจมูก สภา
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 27 แม่นกต่อ 1
บทที่ 27 แม่นกต่อ 1“เอางี้ดีกว่า แม่ไม่อยากคลาดกับขิมอีก เดี๋ยวแม่นั่งรอแถว ๆ นี้ก็ได้ หรือถ้าขิมกลัวอายคนอื่นเดี๋ยวแม่ไปนั่งรอตรงป้ายรถเมล์ก็ได้นะลูก ดะ.. ดูนี่สิ แม่เพิ่งได้ค่าแรงมา วันนี้ให้แม่ได้เลี้ยงข้าวลูกสักมื้อเถอะนะ”เอมอรล้วงเงินในกระเป๋าผ้าออกมานับรวมเหรียญแล้วได้เงินสามร้อยหกสิบแปดบาท ซึ่งเป็นค่าแรงที่หล่อนบอกว่า แบ่งเก็บไว้จากการทำงานสามวัน ใบหน้าอิดโรยพยายามยิ้มกว้างอวดเงินในมืออย่างภาคภูมิใจ“ก็ได้ค่ะ แต่แม่รอตรงป้ายรถเมล์หรือรอตรงนี้ไม่ได้หรอก อากาศร้อนแบบนี้ได้เป็นลมเป็นแล้งกันพอดี ฝั่งโน้นมีร้านสปา ขิมว่าแม่ไปนอนรอให้เขานวดตัวให้สักสามชั่วโมงดีกว่าค่ะ เดี๋ยววันนี้ขิมจะขอลาหัวหน้าขอกลับก่อน บ่ายสามเดี๋ยวขิมไปรับนะคะ หรือถ้าแม่หิวแม่หาอะไรรองท้องก่อนได้เลยนะคะ”“อื้อ ได้ ๆ เอาตามนี้ละกัน”เอมอรพยักหน้าเห็นด้วยกับข้อเสนอของลูกสาว เขมมิกาหยิบธนบัตรจากกระเป๋าเงินส่งให้ผู้เป็นแม่สองพันเงินจำนวนนี้ทำเอมอรตาลุกวาว ในใจก็เริ่มคิดว่าบางทีเขมมิกาก็อาจช่วยให้หล่อนไม่ลำบากได้เช่นกันคล้อยหลังเขมมิกา เอมอรก็ล้วงโทรศัพท์มือถือที่ซ่อนไว้ใต้เสื้อออกมาก่อนจะพิมพ์ข้อความรายงานความคื
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 26 สารภาพรัก 2 NC
บทที่ 26 สารภาพรัก 2 NC“พี่รักขิมนะ”เสียงทุ้มกระซิบบอกรักซ้ำ ๆ คนตัวเล็กในอ้อมกอดเงยหน้าขึ้นมอง น้ำตามากมายไหลอาบสองแก้มแดงเรื่อ ธีรภัทร์ก้มลงจูบซับสองเปลือกตาอย่างรักใคร่“พี่ภีมรักขิมจริง ๆ หรือคะ”เพราะเขาไม่เคยบอก และเธอก็ไม่เคยคาดหวังว่าจะได้ยินคำคำนี้ออกจากปากชายหนุ่ม ผู้ชายที่ตั้งกำแพงความสัมพันธ์ตั้งแต่วันแรกที่มาเหยียบที่นี่“ถ้าไม่จริงพี่คงไม่พาเธอไปเปิดตัวกับคุณพ่อ และก็คงไม่ประกาศต่อหน้าทุกคนว่าจะเลือกเธอ”การกระทำของเขาสำคัญกว่าคำพูดเสมอ ถึงแม้จะรู้แบบนั้น แต่เขมมิกาก็อยากจะได้รับคำยืนยันจากปากของเขาอยู่ดี“พี่รักขิม”“…”“รักขิมคนเดียว”ธีรภัทร์โน้มใบหน้าลงมาอีกครั้ง สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดกันและกัน เขมมิกาหลับตาพริ้มปล่อยตัวปล่อยใจรับจูบอ่อนหวานจากเขา เรียวลิ้นสากชำแรกเข้ามาในโพรงปากเล็ก วงแขนแข็งแรงกอดรัดเอวบางแนบแน่น มือข้างหนึ่งบีบขยำเต้าอวบหนักสลับเบาปลุกเร้าอารมณ์คนในอ้อมกอด ก่อนจะใช้มือเพียงข้างเดียวปลดกระดุมเสื้อทั้งหมด ก่อนจะสอดมือไปปลดตะขอบราเซียและเปลื้องทุกอย่างออกในคราเดียวกัน นิ้วโป้งบีบบี้เม็ดทับทิมสีเรื่อจนเขมมิกาเสียวสะท้านไปทั้งร่าง ส่งเสียงค
You may also like
ยั่ว
มังกรเล่นน้ำ66.2K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ96.0K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้233.1K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์15.9K viewsตีตรารัก
นานิซัง190 viewsจริตหมอนวดทำรัก 2
CokeAuttaphon136 viewsอุ๊ย!!โทษที สามีของฉันเป็นมาเฟีย
หลงเวลา /จู้หมิง416 viewsMafia Obsession พิษรักมาเฟีย
หน่วยพลังงาน73 views
