LOGINShare
บทที่ 4 ขอแต่งงาน
Last Updated:
2025-04-01 15:44:04บทที่ 4 ขอแต่งงาน
“คะ...คุณว่ายังไงนะคะ”
พิมพ์พธูเอ่ยถามทันทีพลางมองเขาอย่างตกใจ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีแผนอะไรก็ตาม แต่เธอจะไม่ยอมให้เขาสมหวังแน่ ๆ
“คิดว่าคุณคงไม่เคยรู้ แต่ผมกับพิมพ์...เราเคยคบกันสมัยเรียนมหาลัยครับ และผมยังรักเธออยู่ พอรู้ว่าเธอลำบากก็เลยอยากช่วยและฉวยโอกาสนี้ทำคะแนนให้เธอกลับมารักผมอีกครั้ง”
สหรัฐปั้นหน้าเศร้าเมื่อพูดถึงเรื่องราวความหลังให้แก่ผู้เป็นพ่อของหญิงสาวฟัง และส่งสายตาเว้าวอนให้ชายสูงวัยตรงหน้ารับปากรับคำ
“จริงเหรอครับ”
ผู้เป็นพ่อตกใจไม่น้อยกับความจริงเรื่องนี้ แต่เมื่อไม่มีคำปฏิเสธจากบุตรสาวเขาจึงมั่นใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มพูดนั้นจริงทุกประการ พศินครุ่นคิดอย่างหนักด้วยไม่ว่าจะมองมุมไหน สหรัฐก็ถือเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมและมีทุกอย่างให้พิมพ์พธูได้โดยที่หล่อนไม่ต้องทนกัดก้อนเกลือกิน อยู่อย่างลำบากเหมือนตอนอยู่กับพ่อแบบเขา
“ลองคิดดูนะครับ ผมจะปลดหนี้ทั้งหมดและจะฝากงานให้คุณทำบนฝั่งด้วย ที่สำคัญ...พิมพ์จะปลอดภัยเมื่ออยู่กับผม ไม่มีนักเลงหรือพวกทวงหนี้ที่ไหนกล้ามาแตะต้องเธอแน่”
“ไม่นะจ๊ะพ่อ หนูไม่เป็นไรเลย พ่ออย่านะ”
หล่อนจับแขนบิดาแล้วอ้อนวอน เธอยอมลำบากแต่จะไม่ขอเลือกสบายด้วยวิธีนี้แน่ อีกอย่าง...สายตาของสหรัฐที่จับจ้องมามันไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
“แต่ที่คุณเขาพูดมามันก็ถูกนะลูก ที่ผ่านมาพวกเราหนีกันมาตลอด พ่อไม่อยากหนีอีกแล้ว”
“พ่อ...”
“คุณพศินคิดถูกแล้วครับ สำหรับคนเป็นพ่อ...จะมีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของลูกสาวล่ะ”
คำพูดเหมือนจะเข้าใจและเห็นใจ หากแต่แววตาของเขาที่มองเธออยู่ในตอนนี้ราวกับมัจจุราชเสียมากกว่า รอยยิ้มของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความมาดร้ายจนหล่อนรับรู้ได้จากก้นบึ้งของหัวใจ
“ขอบคุณนะครับที่เข้าใจ พิมพ์...อย่างไรเสียก็คนเคยคบกัน ซ้ำเขาก็ยังรักลูกอยู่ พ่อไม่รู้หรอกนะว่าเคยเลิกกันด้วยเหตุผลอะไร แต่พ่อคิดว่าลูกควรให้โอกาสเขานะ”
“ไม่จ้ะ หนูไม่แต่ง ยังไงหนูก็ไม่แต่ง!”
หญิงสาวขัดคำสั่งบิดาเป็นครั้งแรกก่อนจะลุกวิ่งออกไปนอกบ้าน ผู้เป็นพ่อตั้งท่าจะวิ่งตามแต่ถูกชายหนุ่มรั้งเอาไว้
“ผมไปคุยเองครับ”
“แต่ว่า...”
“เธออาจจะสับสนเพราะเราไม่ได้เจอกันหลายปีแล้ว ผมจะอธิบายให้พิมพ์เข้าใจเอง”
เมื่อเห็นความตั้งใจจริงของอีกฝ่าย พศินเลยยอมโอนอ่อนปล่อยให้ชายหนุ่มตามลูกสาวไป
หมับ!
“จะไปไหน!”
“ปล่อยฉันนะ!”
เธอดีดดิ้นพยายามแกะมือเหนียวแน่นของสหรัฐที่จับข้อมือเธอไว้ แรงบีบของเขามันมากพอจะทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บ
“คิดว่าฉันอยากจับมากนักเหรอ”
“ถ้าไม่อยากจับก็ปล่อยค่ะ”
“ไม่มีวัน”
น้ำเสียงดุดันและสายตาของเขาที่จ้องมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ นี่สินะใบหน้าที่แท้จริงที่ซ่อนเอาไว้ภายใต้ความเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าบิดาของเธอ แท้จริงแล้วเขามันก็แค่ปีศาจร้าย
“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่”
“คิดว่ายังไงล่ะ ฉันได้กลับมาเจอผู้หญิงที่เคยทิ้งฉันอย่างไม่ไยดีทั้งที เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเหรอ”
เขาพูดพลางก้มหน้าลงมาใกล้จนพิมพ์พธูต้องเบือนหน้าหนี
“ถ้าคุณยังโกรธเรื่องในวันนั้น ฉันขอโทษค่ะ ช่วยปล่อยฉันไป แล้วทำเหมือนเราไม่เคยกลับมาเจอกันไม่ได้เหรอ”
“ไม่”
เขาตอบกลับทันควัน น้ำเสียงเข้มเย็นยะเยือก ทำเอาหญิงสาวหนาวสั่นจับขั้วหัวใจ
ผู้ชายที่เปรียบเหมือนฤดูที่แสนอบอุ่นของเธอคงหายไปแล้ว เพราะคนตรงหน้าไม่มีวี่แววของความอ่อนโยนพวกนั้นหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย
“แต่ถ้าเธอยังยืนยันคำเดิมว่าจะไป ไม่ว่ายังไงก็จะไม่แต่งงานกับฉัน ก็ได้...”
“...”
“แต่เตรียมรับศพพ่อของตัวเองไปด้วยแล้วกัน เพราะไอ้พวกทวงหนี้มันคงไม่ปล่อยเธอกับพ่อเดินหน้าสลอนกลับไปได้ง่าย ๆ หรอก!”
เพี๊ยะ!
เสียงตบฉาดใหญ่ดังลั่นหาด พิมพ์พธูตบเขาจนหน้าหัน รอบดวงตาของเธอแดงก่ำรื้นไปด้วยน้ำตา หากแต่ยังพยายามเข้มแข็งกลั้นมันเอาไว้ หญิงสาวกัดฟันแน่นเพื่อให้ตัวเองยังคงอดทนไหว ด้วยสิ่งที่ชายหนุ่มพูดออกมามันถูกทุกอย่าง พวกทวงหนี้ตามหล่อนกับพ่อเจอแล้ว อย่างไรเสียพวกมันต้องไม่มีทางยอมกลับไปมือเปล่าแน่
“ฉันจะถือว่าตบเมื่อกี้ คือค่าที่ฉันต้องจ่ายให้กับเธอหลังจากนี้ก็แล้วกัน เลือกมาสิ จะอยู่...หรือตายไปพร้อมกับพ่อ!”
“คุณมันเลวที่สุด”
เสียงหวานเอ่ยเจือไปด้วยความเจ็บปวด มองหน้าสหรัฐอย่างผิดหวังหากแต่ก็เข้าใจได้ว่าเวลาผ่านไปนานขนาดนั้น คนเราจะเปลี่ยนไปมันไม่แปลกเลย
“คนที่เปลี่ยนให้ฉันเลวมันคือเธอ เอาล่ะ...เวลาของฉันเป็นเงินเป็นทอง รีบตัดสินใจมา ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจแล้วปล่อยให้พวกมันทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้แต่แรก”
“ถ้าฉันตกลง คุณจะช่วยพ่อใช่มั้ย?” พิมพ์พธูไม่ห่วงตนเองเท่ากับที่ห่วงบิดา พศินอายุมากขึ้นแล้วคงจะหนีต่อไปจนสุดหล้าฟ้าเขียวเหมือนแต่ก่อนคงไม่ได้
“แน่นอน เธอคงคาดไม่ถึงว่าอำนาจของฉันมีมากแค่ไหน”
“ค่ะ ฉันรู้ว่าคุณมีอำนาจ”
หญิงสาวตอบกลับสีหน้ายังคงเต็มไปด้วยความลังเล หากแต่ชีวิตของบิดาขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอในครั้งนี้
หากปฏิเสธเขา...ชายหนุ่มคงจะปล่อยให้คนพวกนั้นฆ่าพ่อ และส่งเธอไปขายซ่อง
แต่หากยอมรับ...พิมพ์พธูก็รู้ได้ว่าชีวิตของเธอนับจากนี้คงเหมือนตกนรกทั้งเป็น
“ตัดสินใจได้เมื่อไหร่ก็ตามเข้ามาแล้วกัน ฉันให้เวลาเธอคิดห้านาที”
เขาปล่อยข้อมือเธอให้เป็นอิสระแล้วกลับเข้าไปในบ้าน ทิ้งคนตัวเล็กยืนก้มมองรอยแดงจากฝ่ามือของเขาน้ำตาคลอ
สหรัฐกลับเข้ามาถึงก็เห็นว่าพวกทวงหนี้เข้ามานั่งรอเรียบร้อยแล้ว พวกมันเอาแต่นั่งจ้องบิดาของหญิงสาวเพื่อข่มขู่ เพราะตราบใดที่ยังไม่ได้เงิน อีกฝ่ายก็คือของมีค่าที่จะนำไปแลกเป็นเงินได้
“ว่ายังไงบ้างครับ ลูกสาวผมตกลงมั้ย?”
“เธอขอเวลาคิดครับ ถ้าพิมพ์ไม่โอเคผมก็คงช่วยอะไรไม่ได้ รวมถึงเรื่องซื้อที่ดินผืนนี้ด้วย”
คำพูดของเขาคล้ายกับคำขู่เป็นนัย ๆ จนพศินแอบกังวล
“อ้าว ไหนบอกว่าถ้ามาที่นี่ฉันจะได้เงินสิบล้านไม่ใช่เหรอ แล้วมันหมายความว่ายังไงกันแน่ คิดจะเบี้ยวกันเหรอ! ว่ายังไงลุง ตกลงจะได้มั้ยเงินจากการขายที่เนี่ย!”
มันเริ่มโมโหและหงุดหงิดเพราะยังไม่ได้เงินที่ควรจะได้เสียที จึงลุกขึ้นเพื่อจะลงไม้ลงมือกับพศินดับอารมณ์พลุ่งพล่าน
“ฉันตกลง!”
พิมพ์พธูปรากฏตัวขึ้นพร้อมบอกคำตัดสินใจของตนเอง และมันก็เรียกรอยยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ บนใบหน้าหล่อคมคายของชายหนุ่มได้ในทันที
Latest chapter
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) ตอนพิเศษ ของขวัญที่แสนพิเศษ
ตอนพิเศษ ของขวัญที่แสนพิเศษหลายปีต่อมา…“เอ้า ดื่ม!”เสียงโหวกเหวกโวยวายตามประสาผู้ชายขี้เมาดังขึ้น ธีรภัทร์ชูแก้วเหล้าไปตรงหน้าเพื่อนทั้งสี่คน ที่นัดมาดื่มสังสรรค์กันที่บ้านด้วยตัวเขาเองไม่อยากจะออกไปดื่มกินที่ไหน“พวกเราต้องกินให้เต็มที่นะเว้ย เพราะตั้งแต่ไอ้ภีมแต่งงานมีเมียเนี่ย มันเหมือนพระเข้าไปทุกวัน นอนเร็ว งดเที่ยว จนเพื่อนฝูงแทบจะจำหน้ามันไม่ได้แล้ว”เสียงหัวเราะร่วนอย่างสนุกสนานดังขึ้นอีกครั้ง“ถามจริงเถอะครับไอ้คุณภีม เมียเด็กของมึงนี่ โหดมากเหรอวะ มึงถึงได้ทำตัวเป็นลูกเสือแรกเกิดอยู่ในโอวาทเมียเสียเหลือเกิน”เสียงแซวของกันต์เพื่อนรักดังขึ้นอีกหน“มึงเมาก็กลับบ้านไปนอนไป”ธีรภัทร์ส่ายหน้าให้ ก่อนจะกระดกเหล้าในแก้วดื่มพรวดลงคอ ตั้งแต่มาถึงบ้านแต่ละคนไม่หยุดล้อเลียนเขาเรื่องเขมมิกาเลย เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบสายตาจับผิดของพวกเพื่อน ๆ“มองอะไรกัน กูไม่ได้กลัวเมีย”“พวกกูก็ไม่ได้พูดสักคำว่ามึงกลัวเมีย”เหมือนจะร้อนตัวรีบบอกออกไป แต่นั่นกลายเป็นว่าเขายอมรับแล้วสินะว่าเขามันคนกลัวเมีย“กู…”ไม่ทันได้ปฏิเสธ ก็ต้องกลืนทุกอย่างลงคอไป เมื่อร่างบางระหงเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน ใบหน้าของเ
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 30 จบบริบูรณ์ NC
บทที่ 30 จบบริบูรณ์ NCอาการของเขมมิกาดีขึ้นตามลำดับ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอไม่ได้รับบาดเจ็บมากนักตามร่างกาย มีเพียงร่องรอยฟกช้ำเท่านั้น อีกทั้งได้บุรุษพยาบาลดีทำให้สภาพจิตใจของเธอเองก็ค่อย ๆ ดีขึ้นเช่นกันก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องผู้ป่วยดังขึ้นพอเป็นพิธี ก่อนที่ร่างสูงสง่าของเจ้าสัวธนาจะเดินเข้ามา ในมือของท่านมีกระเช้าของเยี่ยมติดมือไปมาด้วย มากไปกว่านั้นใบหน้าเกรงขามดุดันเวลานี้กลับประดับไปด้วยรอยยิ้มใจดีสองคู่รักหันหน้ามองกันเลิ่กลั่ก ธีรภัทร์ถึงขั้นขยี้ตาตัวเองด้วยไม่นึกไม่ฝันว่าจะเห็นบิดาที่นี่“สวัสดีค่ะ”มือเล็กยกขึ้นไหว้ ภาพจำในคืนดินเนอร์ยังตราตรึงไม่หาย ก็จะให้ลืมง่าย ๆ ได้อย่างไร ในเมื่อพ่อของว่าที่สามีทำหล่อนร้องไห้กลับบ้าน แถมนั่งน้ำตาแตกนานอยู่หลายชั่วโมง“เป็นยังไงบ้าง”เจ้าสัวธนาวางกระเช้าของเยี่ยมลงบนโต๊ะข้างเตียง เอ่ยถามด้วยใบหน้าปกติอย่างที่สุด ราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องบาดหมางแคลงใจกันมาก่อน“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ มะรืนก็น่าจะกลับบ้านได้แล้วค่ะ”เขมมิกาตอบพลางชำเลืองสายตามองคนตัวสูงด้านข้าง“พักให้หายดีก่อน แล้วค่อยกลับ ค่ารักษาพยาบาลเดี๋ยวพ่อจ่ายเอง”“คะ?”พะ พ่ออย
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 29 พี่มาช่วยแล้ว
บทที่ 29 พี่มาช่วยแล้ว“กรี๊ด!!!”เสียงกรีดร้องของเขมมิกาดังขึ้นเมื่อชายฉกรรจ์หน้าเหี้ยมสองคนกระโจนเข้ามาแล้วลากเธอกลับขึ้นไปบนเตียง หมายจะปลุกปล้ำทำลายเธอ ที่ตรงมุมห้องหญิงสาวอีกคนที่คิดว่าเดินจากไปแล้วกำลังยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่ออัดคลิปวิดีโอ“ปล่อยนะ ปล่อยนะไอ้พวกชั่ว ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที”เขมมิกาพยายามปัดป้องไม่ให้ไอ้พวกคนชั่วข่มเหงเธอได้ ปากเล็กตะโกนร้องเรียกให้คนช่วย เวลานี้ในสถานที่แบบนี้ใครกันจะมาช่วยเธอได้ น้ำตาเม็ดแล้วเม็ดเล่าไหลพรากอาบสองแก้มบวมช้ำ ในใจคิดถึงแต่หน้าชายคนรัก‘พี่ภีมขา ช่วยขิมด้วย..’แควก! แควก!“กรี๊ด!!! ปล่อยนะ ปล่อย!”เสียงเสื้อผ้าขาดวิ่นจากการถูกกระชากดังขึ้น พร้อมเสียงกรีดร้องของเขมมิกา มือเล็กยกขึ้นปกปิดส่วนสงวนของตนเอง ร่างเล็กสั่นเทิ้มด้วยความกลัวจนสุดขีด เขมมิกาถดกายไปจนสุดขอบเตียงนอน แผ่นหลังเล็กแนบไปกับฝาบ้าน ดวงตากลมโตสั่นระริกส่ายหน้าไปมางันงก ตั้งแต่เกิดมาหล่อนไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้มาก่อนทำไมมนุษย์ถึงต่ำช้ากับมนุษย์ด้วยกันได้ลงคอ…หนึ่งในชายโฉด กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ยกมือข้างที่ถือเศษชิ้นส่วนเสื้อผ้าของหญิงสาวขึ้นมาสูดดมก่
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 28 แม่นกต่อ 2
บทที่ 28 แม่นกต่อ 2“ขิมขับเข้าไปอีกหน่อยนะลูก ห้องพักของแม่อยู่ในซอยข้างหน้านี้แหละจ้ะ”เอมอรชี้ไปที่ปากทางเข้าซอยเล็กแคบ ที่ดูยังไงรถของเธอก็เข้าไปไม่ได้“รถขิมน่าจะเข้าไปไม่ได้นะคะ ซอยเล็กขนาดนี้ เราคงต้องลงเดินแล้วล่ะค่ะ”เขมมิกาจอดรถตรงปากทางเข้า หล่อนชะโงกหน้ามองถนนเล็กน้อย ตรงนี้มันทั้งมืดทั้งเปลี่ยว ก่อนจะหันมามองมารดาที่เริ่มเมาได้ที่ หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะหันไปมองทางเข้าซอยอีกครั้งปล่อยแม่เดินกลับเข้าบ้านไปตามลำพังคงจะไม่ได้ มันอันตรายเกินไป ในใจก็คิดไปถึงการหาที่อยู่ใหม่ให้ผู้เป็นแม่ หญิงสาวตัดสินใจดับเครื่องยนต์แล้วเดินลงจากรถ อ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่ง ก่อนจะประคองร่างหนักอึ้งของมารดาออกมา“ไหวมั้ยคะ แม่ระวังหัวค่ะ ค่อย ๆ นะคะ เดี๋ยวขิมไปส่งที่บ้านนะ”“โอ๊ย ไม่เป็นไรหรอกลูก กลับไปพักเถอะ อีกนิดเดียวเอง แม่เดินไปเองได้”เอมอรยกมือโบก ทำท่าจะดันร่างเล็กของลูกสาวออก ก่อนจะขาอ่อนแรงเดือดร้อนเขมมิกาต้องรีบประคองช่วย พาหิ้วปีกเดินเข้าซอยเล็กอย่างทุลักทุเล ข้างหน้ามีแสงไฟสลัว ๆ จากหลอดไฟนีออนของบ้านคน เดินไปอีกนิดก็เจอสะพานไม้เก่าข้ามคูคลอง ได้กลิ่นน้ำเน่าลอยแตะจมูก สภา
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 27 แม่นกต่อ 1
บทที่ 27 แม่นกต่อ 1“เอางี้ดีกว่า แม่ไม่อยากคลาดกับขิมอีก เดี๋ยวแม่นั่งรอแถว ๆ นี้ก็ได้ หรือถ้าขิมกลัวอายคนอื่นเดี๋ยวแม่ไปนั่งรอตรงป้ายรถเมล์ก็ได้นะลูก ดะ.. ดูนี่สิ แม่เพิ่งได้ค่าแรงมา วันนี้ให้แม่ได้เลี้ยงข้าวลูกสักมื้อเถอะนะ”เอมอรล้วงเงินในกระเป๋าผ้าออกมานับรวมเหรียญแล้วได้เงินสามร้อยหกสิบแปดบาท ซึ่งเป็นค่าแรงที่หล่อนบอกว่า แบ่งเก็บไว้จากการทำงานสามวัน ใบหน้าอิดโรยพยายามยิ้มกว้างอวดเงินในมืออย่างภาคภูมิใจ“ก็ได้ค่ะ แต่แม่รอตรงป้ายรถเมล์หรือรอตรงนี้ไม่ได้หรอก อากาศร้อนแบบนี้ได้เป็นลมเป็นแล้งกันพอดี ฝั่งโน้นมีร้านสปา ขิมว่าแม่ไปนอนรอให้เขานวดตัวให้สักสามชั่วโมงดีกว่าค่ะ เดี๋ยววันนี้ขิมจะขอลาหัวหน้าขอกลับก่อน บ่ายสามเดี๋ยวขิมไปรับนะคะ หรือถ้าแม่หิวแม่หาอะไรรองท้องก่อนได้เลยนะคะ”“อื้อ ได้ ๆ เอาตามนี้ละกัน”เอมอรพยักหน้าเห็นด้วยกับข้อเสนอของลูกสาว เขมมิกาหยิบธนบัตรจากกระเป๋าเงินส่งให้ผู้เป็นแม่สองพันเงินจำนวนนี้ทำเอมอรตาลุกวาว ในใจก็เริ่มคิดว่าบางทีเขมมิกาก็อาจช่วยให้หล่อนไม่ลำบากได้เช่นกันคล้อยหลังเขมมิกา เอมอรก็ล้วงโทรศัพท์มือถือที่ซ่อนไว้ใต้เสื้อออกมาก่อนจะพิมพ์ข้อความรายงานความคื
ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+) บทที่ 26 สารภาพรัก 2 NC
บทที่ 26 สารภาพรัก 2 NC“พี่รักขิมนะ”เสียงทุ้มกระซิบบอกรักซ้ำ ๆ คนตัวเล็กในอ้อมกอดเงยหน้าขึ้นมอง น้ำตามากมายไหลอาบสองแก้มแดงเรื่อ ธีรภัทร์ก้มลงจูบซับสองเปลือกตาอย่างรักใคร่“พี่ภีมรักขิมจริง ๆ หรือคะ”เพราะเขาไม่เคยบอก และเธอก็ไม่เคยคาดหวังว่าจะได้ยินคำคำนี้ออกจากปากชายหนุ่ม ผู้ชายที่ตั้งกำแพงความสัมพันธ์ตั้งแต่วันแรกที่มาเหยียบที่นี่“ถ้าไม่จริงพี่คงไม่พาเธอไปเปิดตัวกับคุณพ่อ และก็คงไม่ประกาศต่อหน้าทุกคนว่าจะเลือกเธอ”การกระทำของเขาสำคัญกว่าคำพูดเสมอ ถึงแม้จะรู้แบบนั้น แต่เขมมิกาก็อยากจะได้รับคำยืนยันจากปากของเขาอยู่ดี“พี่รักขิม”“…”“รักขิมคนเดียว”ธีรภัทร์โน้มใบหน้าลงมาอีกครั้ง สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดกันและกัน เขมมิกาหลับตาพริ้มปล่อยตัวปล่อยใจรับจูบอ่อนหวานจากเขา เรียวลิ้นสากชำแรกเข้ามาในโพรงปากเล็ก วงแขนแข็งแรงกอดรัดเอวบางแนบแน่น มือข้างหนึ่งบีบขยำเต้าอวบหนักสลับเบาปลุกเร้าอารมณ์คนในอ้อมกอด ก่อนจะใช้มือเพียงข้างเดียวปลดกระดุมเสื้อทั้งหมด ก่อนจะสอดมือไปปลดตะขอบราเซียและเปลื้องทุกอย่างออกในคราเดียวกัน นิ้วโป้งบีบบี้เม็ดทับทิมสีเรื่อจนเขมมิกาเสียวสะท้านไปทั้งร่าง ส่งเสียงค
You may also like
น้องเมีย (Secret)
ลำเจียก19.6K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์37.0K viewsเสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก29.1K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ32.2K viewsลิขิตรักเปลี่ยนเกย์ให้เป็นชาย
Bee yong236 viewsเผลอรัก... ผู้ชายเจ้าเล่ห์
อาภาลดา465 viewsเฟรนด์โซน ห้ามข้ามมา
เค้กมัฟฟิ่นn323 viewsรอยกัดอันตรายคุณแวมไพร์ที่รัก
นิ่งเฟยหรง80 views
