LOGINShare
ขี้โรค
Last Updated:
2025-08-26 16:13:21ลงจากรถจักรยานไปยืนตรงหน้าเขา เป็นศิราชเองที่ใช้มือจับจักรยานของเธอเอาไว้ไม่ให้ล้มลง
“เฟรญ่าไม่ได้ตั้งใจตื่นขึ้นมาปั่นจักรยานนะคะ แค่เห็นว่าศิราชออกมาวิ่ง แล้วเฟรญ่าต้องเข้าร้านแต่เช้า ไม่มีคนไปส่ง เลยหยิบจักรยานออกมาปั่น” เพราะถ้าจะเดินก็ไกลเหลือเกิน นานกว่าจะถึง
“ตั้งใจหรือไม่ฉันไม่สนใจ เธอมีทางเลือก แค่รอให้ฉันวิ่งกลับไป และให้ฉันมาส่งที่ร้าน หรือขึ้นบ้านไปเปลี่ยนชุด” หันหน้าหนีมือเล็กที่เจ้าตัวยกขึ้นจะเช็ดเหงื่อให้เขา
“เฟรญ่าไม่ทันคิดค่ะ”
“เหรอ เธอก็ไม่เคยจะคิดได้อยู่แล้วนี่ หลบ” ขยับหนีคนตัวสูง ศิราชคนคร่อมจักรยาน หันมามองเธอที่ยืนมองเขาอยู่ “ขึ้น ฉันจะปั่นไปส่ง” เฟรญ่ารีบขึ้นซ้อนท้ายเขาทันที เรียวแขนเล็กกอดเอวสอบของชายหนุ่มเอาไว้ แนบแก้มชิดแผ่นหลังกว้างอย่างไม่นึกรังเกียจเหงื่อที่เปียกชื้นผ่านเสื้อกล้ามของเขา
“เฟรญ่าจะไม่ทำแบบนี้อีกค่ะ ถ้าจะปั่นจักรยานเฟรญ่าจะเปลี่ยนไปใส่กางเกง”
“คิดได้อย่างนั้นก็ดี” ปั่นไม่นานจักรยานก็ถูกจอดหน้าคาเฟ่ หญิงสาวลงจากรถก่อน เขาถึงได้ลงตาม ใช้ปลายเท้าตวัดขาตั้งเพื่อยันไม่ให้จักรยานล้ม
“ศิราชทานข้าวเช้าที่นี่ไหมคะ”
“อืม” รับคำและเดินมาจับมือเธอเข้าไปในร้าน มิลล์ที่มาถึงก่อนกำลังทำความสะอาดเช็ดโต๊ะอยู่ พอเห็นว่าเป็นศิราชมาก็รีบเช็ดโต๊ะ เพื่อที่จะให้เจ้าของที่นี่เลือกโต๊ะนั่งได้ตามใจชอบ
“ศิราชอยากกินอะไรคะ”
“เธอได้กินข้าวบ้างหรือเปล่าเฟรญ่า”
“เฟรญ่าถามศิราชก่อนนะคะ”
“ตอบฉันก่อน”
“เฟรญ่าก็ต้องกินสิคะ ไม่ปล่อยให้ตัวเองหิวหรอก”
“อะไรก็ได้ง่ายๆ ที่กินแล้วอิ่มท้อง”
“รับทราบค่ะเจ้านาย” ยิ้มรับชายหนุ่มเพียงนิด ก่อนจะเดินหายเข้าไปหลังร้าน ชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ กวาดสายตามองดูการตกแต่งภายในร้านเงียบๆ ของตกแต่งพวกนี้เฟรญ่าเป็นคนซื้อเข้ามาตกแต่งเอง ตกแต่งตามเทศกาล และช่วงเวลาที่เธออิน
“เฟรญ่ากินข้าวบ้างหรือเปล่า” เลื่อนสายตาไปมองมิลล์ที่กำลังเช็ดโต๊ะเก้าอี้อยู่
“คะ เอ่อ..ช่วงเช้าคุณเฟรญ่าไม่ค่อยกินค่ะ”
“ขอแบบละเอียด” เคาะนิ้วบนโต๊ะ ระหว่างรอฟังมิลล์พนักงานในร้านพูด เธอน่าจะรู้ดีที่สุดเพราะถ้าไม่มีธุระอะไรก็มักจะอยู่ในร้าน และปิดร้านกลับบ้านคนสุดท้ายเสมอ
“ตอนเช้าคุณเฟรญ่าชอบบอกว่าไม่ค่อยหิว แล้วเข้าไปทำขนมหลังร้าน ช่วงกลางวันเป็นช่วงที่ลูกค้าค่อนข้างเยอะ วุ่นวายไม่ค่อยมีใครได้ทานข้าวเวลานี้ค่ะ” จะมีอะไรตกถึงท้องอีกทีคือช่วงบ่าย หรือตกเย็นไปเลย “แต่ระหว่างนั้นก็มีขนมกินเล่นค่ะ” เพราะหยิบเข้าปากง่ายกว่าการกินข้าวในช่วงที่ลูกค้าเยอะ
ศิราชพยักหน้ารับ ดันตัวลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเฟรญ่าที่เดินหายเข้าไปหลังร้าน
“ทำอะไรให้ฉันกิน”
“ผัดกะเพราเนื้อได้ไหมคะ”
“ขอไข่ดาวไม่สุกด้วย” กอดอกยืนพิงเคาน์เตอร์มองเธอที่กำลังทำมื้อเช้าให้เขากิน
“ไข่ดาวสองฟอง อ๊ะ อย่าทำตัวรุ่มร่ามสิคะ มิลล์อยู่ข้างนอกนะ” หันมองคนหน้าดุที่เดินเข้ามายืนซ้อนด้านหลังเธอ อ้าปากงับหูเล็ก มือหนาเลื่อนขึ้นมาเคล้นอกอวบ
“ต้องแคร์ไหม”
“เฟรญ่าทำมื้อเช้าให้ศิราชอยู่นะ”
“แล้วมื้อเช้าวันนี้ของเธอคืออะไร”
“ก็…”
“ก็? ..น้ำเปล่า ขนมที่มีแต่น้ำตาล แป้ง ที่แทบจะเรียกว่าขยะน่ะเหรอ”
“ศิราช” ตีมือบนแขนเขา หันหน้ากลับไปมองคนที่พูดว่าขนมที่เธอทำคือขยะ เฟรญ่าเรียนทำขนมเพราะชอบ และเธอไม่ชอบที่เขามองว่าขนมที่เธอทำหรือกินคือขยะ
“กินข้าวด้วยเฟรญ่า อย่าให้ฉันต้องย้ำเรื่องนี้กับเธอหลายครั้ง รู้ว่าชอบกินขนม ชอบทำขนม ฉันไม่ได้ว่าอะไร แต่การที่เธอกินพวกนั้นแทนข้าว มันไม่ได้ต่างอะไรกับการที่เธอเอาของไร้ประโยชน์เข้าร่างกายหรอกนะ”
“ทีศิราชยังกินเหล้าทุกวันเลย เหล้าก็ไม่มีประโยชน์เหมือนกันนั่นแหละ”
“อย่าย้อน พูดเพราะเป็นห่วง ถ้าโรคกระเพาะกำเริบขึ้นมาจะทำอย่างไง”
“…”
“อย่าศักแต่จะพูด ฉันไม่ได้ขี้โรคเหมือนเธอ วันนี้เธอต้องกินข้าวเช้ากับฉัน”
“แต่เฟรญ่าต้องทำขนม…ก็ได้ค่ะ” หยุดพูดและยอมเขาโดยง่าย เพราะหากเธอพูดต่อ คำพูดร้ายกาจที่จะพ่นออกมาจากปากเขา เธอเดาได้ไม่ยาก
‘ช่างหัวขนมมันสิ ห่วงตัวเองก่อน’
เมื่อคราวนี้สายตาของศิราชมองเธออย่างเอาจริง ว่าเขาไม่ยอมแน่หากเธอยังทำตัวดื้อใส่เขาอยู่
Latest chapter
ทวงรักเมีย แต่งงาน (จบ)
6 วันถัดมา..เช้าวันใหม่ศิราชวิ่งออกกำลังกายตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ เขาวิ่งทว่าเฟรญ่าปั่นจักรยานตาม เพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ตอนเช้า และเพื่อไปเที่ยวดูสวนทุเรียนของคุณพ่อด้วยคุณพ่อกับคุณแม่เข้าสวนตั้งแต่เช้าไปดูคนตัดทุเรียน เฟรญ่าจึงถือโอกาสออกกำลังกายขาด้วยการปั่นจักรยานเพื่อไปหาท่านขับมาถึงหน้าสวน ตั้งขายั้งกับพื้น เดินเข้าไปในสวนพร้อมกับศิราช เฟรญ่ามาอยู่ที่นี่เกือบอาทิตย์ เธอยังไม่ได้เข้าสวนทุเรียนสักครั้ง มัวแต่หากิจกรรมทำกับครอบครัว เป็นต้นว่าพาคุณพ่อกับคุณแม่ไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันใกล้ๆ บ้าน ให้คุณพ่อได้ทำความคุ้นเคยกับว่าที่ลูกเขย“เดินดีๆ” มองเฟรญ่าที่เดินเซไปเซมาเพราะพื้นไม่เสมอเรียบเหมือนพื้นปูน “บอกว่าเป็นลูกชาวสวนใครจะเชื่อ” ส่ายหน้ามองเธอ“เฟรญ่าไม่ได้ใส่ผ้าใบมานี่คะ เลยเดินไม่คล่องตัว” ชายหนุ่มจับมือเธอ ตรงเข้าไปหาคุณพ่อ การปรากฏตัวพร้อมกันของทั้งคู่ เหมือนเป็นการประกาศว่าที่ลูกเขยของที่นี่ก็ไม่ปาน“น้องเฟรญ่าของพี่~” เสียงยานเรียกเฟรญ่าดังขึ้นบนต้นทุเรียน “จำพี่ได้ไหมจ๊ะ” บอกตรงจำไม่ได้ แต่เฟรญ่าก็เลือกที่จะอมยิ้มส่งให้ “จำไม่ได้แต่พี่จำน้องเฟรญ่าได้นะจ๊ะ คนสวยของพี่~”
ทวงรักเมีย ให้ผ่าน
ดินเนอร์มื้อค่ำง่ายๆ เกิดขึ้นหน้าบ้าน ศิราชกับคุณพ่อไม่มีบรรยากาศอึมครึมต่อกัน แถมยังดูเข้ากันง่ายขึ้นเพราะกินเหล้าเหมือนกันชายหนุ่มตักหมูกระเทียมให้เธอเพราะเห็นว่าอยู่ไกลมือ การใส่ใจของศิราชอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งหมด แม้จะมีการดูแลคุณพ่อคุณแม่ของเฟรญ่าเพื่อเรียกคะแนนอยู่บ้าง แต่การดูแลลูกสาวของตนดูออกง่ายมาก ว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามธรรมชาติเพราะทำแบบนี้ให้เฟรญ่าบ่อย“เฟรญ่าอยากกินกุ้งหรือเปล่าลูกรัก” คุณพ่อพูดและหันไปมองศิราช “ให้พ่อตักให้ไหม”“เฟรญ่าแพ้กุ้งครับ” ศิราชพูดดักเอาไว้“ฮึ” ยกแก้วเหล้าขึ้นกิน พูดไปงั้นแหละ อยากรู้ว่าเขยจะรู้หรือเปล่าว่าเฟรญ่าแพ้ ดูจากการตอบสนองจากคำถามที่ถามเฟรญ่า สีหน้าก็ออกทันที“ถ้าเฟรญ่ามาอยู่ที่นี่ คงมีหนุ่มจีบตรึม เนื้อหอมมากรู้หรือเปล่า” คุณพ่อพูดกับใครไม่มีใครรู้ เสมือนพูดขึ้นมาลอยๆ“แต่เฟรญ่าชอบศิราชค่ะ” พูดกับคุณพ่อยิ้มๆ ได้รับเสียงหัวเราะจากคุณแม่เป็นการยกใหญ่“คุณก็อย่าแกล้งลูก” คุณแม่หันไปพูดกับคุณพ่อ“แล้วศิราชล่ะชอบลูกสาวพ่อหรือเปล่า ไม่สิรักหรือเปล่า ชอบมันพูดง่ายเกินไป มาเพื่อที่จะขอเฟรญ่าแต่งงานคงไม่ตอบว่าแค่ชอบหรอกใช่ไหม?”เฟรญ่าอมยิ้
ทวงรักเมีย มีความสุข
“คุณพ่อจะไปไหนคะ” เดินเข้ามาในบ้าน เห็นคุณพ่อสวมเสื้อแขนยาว เหมือนจะออกไปไหน แถมยังโยนเสื้อแขนยาวอีกตัวให้ศิราชอีกด้วย ชายหนุ่มเองก็รับเอาไว้ได้ทัน“จะเข้าสวน พ่อหนุ่มตามมา จะเป็นลูกเขยของชาวสวน ก็ต้องเก็บทุเรียนให้เป็น”“คุณพ่อ…” เรียกท่านเสียงอ่อน มองตามหลังท่านที่เดินผ่านเธอไป ศิราชเองก็สวมเสื้อและเดินตามท่านไปเช่นกันเฟรญ่ากังวล เพราะกลัวว่าคุณพ่อจะทดสอบอะไรแผลงๆ ถึงศิราชจะไม่ใช่คนที่ใช้ชีวิตฟู่ฟ่าหรูหรา แต่เขาก็ไม่เคยลำบาก แถมตอนนี้แดดยังร้อนจัดอีกด้วย ขนาดเธอเป็นลูกเจ้าของสวน เฟรญ่ายังไม่เคยเก็บทุกเรียนเองเลยมันต้องใช้ความชำนาญ ซึ่งมีคนงานคอยทำหน้าที่นี้อยู่แล้วคุณพ่อนะคุณพ่ออยากเดินตามทั้งสองคนไป แต่คุณแม่จับแขนเธอเอาไว้ พร้อมส่ายหน้า“เราซื้ออะไรมาเยอะแยะจ๊ะ พาแม่ไปดูหน่อยสิ เตรียมมื้อเย็นให้ทั้งสองคนนั้นด้วย กลับมาคงเหนื่อยและหิว” มองคุณแม่อ้อนๆ แต่ในเมื่อท่านยังคงส่ายหน้าเฟรญ่าจึงจำยอม เดินตามท่านไปในครัว“ตอนนี้ทำงานอะไร” เปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างคนขับ คุณพ่อของเฟรญ่าใช้รถกระบะขับเข้าไปในสวนที่อยู่ห่างออกไป“เปิดร้านสักครับ มีหุ้นธุรกิจกับเพื่อนอีกนิดหน่อย” ตอบท่านอย่างตรง
ทวงรักเมีย พ่อแม่เฟรญ่า
สองอาทิตย์ต่อมา..เลื่อนกระเป๋าไปให้ศิราชยกขึ้นท้ายรถ เฟรญ่ายิ้มตั้งแต่ตื่นเช้า เธอทั้งตื่นเต้นมากและยินดีมาก เพราะวันนี้เป็นวันที่ศิราชจะเดินทางไปพบคุณพ่อกับคุณแม่ของเธอท่านเป็นคนต่างจังหวัด และศิราชต้องการขับรถไปเอง แม้จะเหนื่อยหน่อยแต่มันสะดวกต่อการเดินทาง จะแวะที่ไหนก็ได้ระหว่างทาง และเฟรญ่าชอบนั่งรถมากกว่านั่งเครื่องบิน“ไม่ต้องยก” หันมาพูดกับเธอ “พูดไม่ฟังเดี๋ยวโดน” เฟรญ่าย่นจมูกใส่เขา เธอแค่อยากช่วยเขายกกระเป๋าเอง อีกอย่างมันเป็นใบเล็ก“โดนอะไรคะ”“โดนจับจูบ ถ้าไม่อายเด็กในค่ายก็ลองยกอีกรอบ” เฟรญ่าหันไปมองเด็กในค่ายมวยที่มองตรงมายังเธอ ก่อนจะเบือนหน้าหนี“อายค่ะ ไม่ยกแล้ว” ก้าวขาถอยหลัง แต่เฟรญ่ากลับถูกดึงให้กลับเข้าไปชิดตัวเขา “อื้อออ” ชายหนุ่มจูบหนักๆ บนปากนุ่ม“ยิ้มตั้งแต่เช้า ตอนนี้ก็ยังไม่หยุดยิ้ม”“เหมือนคนบ้าไหมคะ” ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น“ไม่เหมือน” ส่ายหน้าตอบ “ไม่มีคนบ้าที่ไหนน่ารักเท่าเธอแล้วเฟรญ่า”“ฮืออออ” วางมือบนแผ่นอกกว้าง ก่อนจะกดหน้าลงเพื่อหลบซ่อนความเขินอายของตัวเองชายหนุ่มปล่อยตัวเธอ ยกกระเป๋าใบสุดท้ายขึ้นรถ ก่อนจะจูงมือเฟรญ่าไปขึ้นรถเพื่อออกเดินท
ทวงรักเมีย ยอมแล้ว
07.40 น.วางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะ มองคนตัวโตเดินลงบันไดตรงมาที่โต๊ะทานข้าว วันนี้เฟรญ่าทำข้าวต้มเองในครัว ไม่ได้ออกไปทำที่ร้านเฉกเช่นทุกวันชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะดึงเฟรญ่านั่งลงบนตัก เกยคางบนไหล่บอบบาง “วัดไข้ให้หน่อย” จับมือเล็กวางบนหน้าผากเขา “ยังมีไข้อยู่ไหม”เฟรญ่าอมยิ้ม หอมแก้มของชายหนุ่มเป็นการเอาใจคนป่วย “ตัวไม่ร้อนแล้วค่ะ” เมื่อคืนเธอคาดการณ์ว่าเขาอาจไข้สูง แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น หลังจากกินยา อาบน้ำ นอนพัก แปะแผ่นเจลลดไข้ ศิราชก็ไม่ไข้อีกเลย “ตัวเย็นมากเลย”“เพราะเพิ่งอาบน้ำมา” เฟรญ่าพยักหน้ารับ เพราะกลิ่นครีมอาบน้ำยังติดตัวเขาอยู่เลย “ป้อนหน่อย” มองข้าวต้มในถ้วย บอกเฟรญ่าชิดริมหูเฟรญ่าอมยิ้มน้อยๆ นานทีเธอจะเจอศิราชโหมดนี้ ใช้ช้อนตักข้าวต้มเป่าป้อนเขา ศิราชก็อ้าปากรับกินจนหมด วันนี้เขานอนตื่นสายกว่าทุกวัน อยากลุกไปออกกำลังกายตามความเคยชิน แต่ก็โดนเมียตัวน้อยห้ามเอาไว้ แถมยังขู่อีกด้วยว่า หากเขาดื้อ เธอจะขังเขาเอาไว้ในห้องตัวก็แค่นี้ยังมีหน้ามาขู่ ทว่าศิราชก็ยอมทำตาม“วันนี้หยุดทำงานสักวันดีไหมคะ”“เมื่อกี้ฉันมีไข้ไหม” เฟรญ่าส่ายหน้าตอบ “แสดงว่าหายแล้ว”“แต่อาจจะยังไม่
ทวงรักเมีย ศิราชป่วย
19.00 น.‘มึงอยากให้กูจัดการแบบไหน’ เสียงพูดธิเบศร์ดังผ่านมือถือเข้ามากระทบหูเขา ศิราชถอดถุงมือโยนใส่ถังขยะ เพราะพึ่งสักให้ลูกค้าเสร็จ ทว่ายังไม่เสร็จทั้งหมด ต้องมาทำต่ออีกในวันพรุ่งนี้“แล้วแต่ดุลพินิจ” ตอบเรียบๆ หันไปคว้าเสื้อแขนยาวมาพาดบ่า มองนาฬิกาบนข้อมือเพียงนิด “สองคนนั้นทำร้ายว่าที่น้องสะใภ้มึง”‘…’“น้องสะใภ้คนแรกของมึง”‘เออ’ ตอบรับอย่างหงุดหงิด รู้อยู่หรอกว่าเฟรญ่าเป็นว่าที่น้องสะใภ้ มีใครไม่รู้บ้าง ธิเบศร์เองก็เพิ่งรู้เรื่องว่าพ่อของเขาไปหาว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยตัวเอง ไปดูให้เห็นกับตา“จัดการให้เหมาะสมแล้วกัน”‘ไอ้เวร ทำไมมึงไม่จัดการเองวะ’“หรือมึงจะคอยตามเช็ดให้กู?” ศิราชจัดการเองได้ แต่เพราะเขาละเอียดไม่มากพอ เส้นสายไม่เยอะเท่าธิเบศร์ อารมณ์ร้อนดั่งไฟ เผลอพลั้งมือทำอะไรเกินกว่าเหตุคงไม่ใช่เรื่องดี “จะเอาอย่างนั้นก็ได้ กูไม่มีปัญหา”‘เฮ้อ เดี๋ยวกูจัดการเอง เก็บเงินเตรียมแต่งน้องสะใภ้กูแล้วกัน’“อย่าห่วง เฟรญ่าพร้อมเมื่อไหร่แต่งเมื่อนั้น”‘เออ กูรอดู’สายถูกตัดไป ชายหนุ่มเดินออกจากห้อง มองเฟรญ่าที่นั่งกินผัดไทยอยู่บนโซฟา ดวงตาคู่สวยมองซีรีเกาหลีบนหน้าจอไอแพด โดยมีไอชินั่งเล่น
You may also like
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋80.4K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์37.5K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้200.3K views(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก95.0K viewsสัญญารักไร้หัวใจ
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง73 viewsรักแรก แลกรัก
กาแฟหอมกรุ่น776 viewsรักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี
ในน้ำมีปลา4.3K viewsเฮียนักเลง
เพียงหนึ่งในใต้หล้า533 views
