เปียกฝน

เปิดประตูเข้าไปในร้านสักด้วยสภาพเปียกปอน ไม่ได้เปียกถึงขนาดเสื้อผ้าแนบเนื้อเห็นไปถึงข้างใน แต่เส้นผมถูกดัดลอนมีหยดน้ำเกาะอยู่ รวมถึงตามแขนตามขาทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว

“น้องเฟรญ่า” เดินอ้อมเคาน์เตอร์มาช่วยรับกล่องข้าวจากมือเล็กไปวาง รวมถึงเครื่องดื่มที่ลิสต์ไปที่คาเฟ่ด้วย

“ขอบคุณนะคะ” ยิ้มส่งให้ไอชิด้วยท่าทางเกรงใจ เพราะในร้านยังมีลูกค้าอยู่ และไอชิก็ทำงานอยู่ด้วย มีลูกค้านั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์ วางแขนบนเบาะรอง ดูด้วยสายตาคงกำลังติดแทททู

“ทำไมไม่รอให้ฝนหยุดก่อนล่ะครับ ถ้าเฮียใหญ่ออกมาเห็นโดนดุแน่เลย” มองออกไปนอกร้าน สายฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ดูจากท้องฟ้าที่อึมครึมตั้งแต่เช้า ไม่ใช่เรื่องที่คาดเดาได้ยากว่าวันนี้ฝนจะตก “นั่งอยู่ในร้านก่อนเถอะ ฝนตกหนักขนาดนี้ วิ่งตากฝนกลับไปที่ร้านเฮียใหญ่รู้จะโดนดุหนักกว่าเดิม”

เฟรญ่าไม่พูดอะไร เดินไปนั่งบนโซฟา หยิบหมอนอิงขึ้นมาวางบนตัก เม้มริมฝีปากเข้าหากัน ก้มหน้ามองมือตัวเอง เธอตั้งใจเอาข้าวมาให้ทุกคนในร้านเพราะมีรายการสั่งไว้เป็นมื้อเที่ยง ตอนเธอถือออกมาจากร้าน ฝนที่ตกหนักช่วงสายเบาลงแล้ว เหลือแค่รินประปราย พอเธอเดินออกจากคาเฟ่ได้ครึ่งทาง อยู่ๆ เม็ดฝนก็เทกระหน่ำลงมา พลอยให้ตัวเธอชื้นน้ำฝนไปด้วย

เงยหน้ามองลูกค้าผู้หญิงซึ่งนั่งรอเพื่อนที่กำลังแปะแทททูอยู่กับไอชิ ลายแทททูสวย คนแปะหล่อ เป็นการดึงดูดลูกค้าเฉพาะกลุ่มได้ดีมาก ใช้ปลายนิ้วลูบแทททูบนข้อมือของตัวเองเบาๆ เอนหลังพิงพนักโซฟาเอียงศีรษะหันไปทางอื่น เพื่อไม่ให้เผลอหันมองลูกค้าในร้านอย่างเสียมารยาท

“ขอบคุณนะคะ สักสวยมากเลย ไว้คราวหน้าจะมาสักลายใหม่นะคะ^^” กะพริบตามองผู้หญิงร่างเล็ก ดัดผมลอน ผมสีบลอนด์มองกิมเล้งช่างสักประจำตำแหน่งแสนเพลย์บอยดวงตาหวานเยิ้ม ราวกับหลงคารมเสน่ห์เล่ห์ลวงไปแล้วก็ไม่ปาน เฟรญ่าไม่ได้ตั้งใจหันไปมอง แต่เธอหันหน้าไปทางห้องสักพอดี และลูกค้าคนนี้ก็เพิ่งเดินออกมาจากห้องสัก

“ด้วยความยินดีครับ”

“จะเป็นอะไรไหมถ้ากิ๊ฟจะขอเบอร์ติดต่อเอาไว้ เผื่อมีโอกาสได้สักกับคุณกิมเล้งเป็นการส่วนตัว> <”

ติดกับคารมของคุณกิมเล้งไปแล้วจริงๆ ด้วย

“กฎของที่นี่คือห้ามให้เบอร์ลูกค้าครับ ไว้เจอกันนอกร้านน้องกิ๊ฟค่อยขอเบอร์จากพี่ก็แล้วกัน เชิญชำระเงินได้ที่เคาน์เตอร์เลยครับ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก” ส่งรอยยิ้มที่สามารถทำให้ผู้หญิงใจเต้นระรัวสั่นไหวออกมา ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง

แบบนี้ถือว่าเป็นความสามารถพิเศษหรือเปล่า เพราะถ้าเธอไม่รู้จักคุณกิมเล้งมาก่อน คงคิดว่าอีกฝ่ายสนใจและอยากพัฒนาสานสัมพันธ์ต่อ แต่ในความเป็นจริงแล้วเขาก็แค่บริหารเสน่ห์ ไม่กินลูกค้าตัวเอง เว้นแต่จะเจอกันโดยบังเอิญในสถานบันเทิงอื่น เพราะในหนึ่งวันสักให้ก็หลายคน ไม่มีทางจำหน้าได้หมด

เสื้อแขนยาวถูกโยนคลุมศีรษะเธอ หญิงสาวขมวดคิ้วยุ่ง ดึงเสื้อที่คลุมหน้าเธอออก ไม่มีใครทำแบบนี้กับเธอหรอก เว้นแค่เจ้านายของเธอคนเดียว หันไปมองไอชิก็เห็นว่าอีกฝ่ายตั้งใจดูแลลูกค้าที่เข้ามาแปะแทททูอย่างเกินจริง ดูจากสายตาดุๆ ของศิราช ต้องมีคนนำเรื่องที่ทำให้เขาไม่สบอารมณ์ถึงขั้นเดินเข้ามาหาเธอแบบนี้ไปบอกเขาเป็นแน่ และคนนั้นเป็นใครไม่ได้นอกจากไอชิ

“ใส่ซะ”

“ศิราชสักเสร็จแล้วเหรอคะ”

“ฉันบอกให้ใส่” มองเขาด้วยสีหน้างองำ วางหมอนอิงลงด้านข้าง คลี่เสื้อที่ชายหนุ่มโยนให้ใส่

“รูดซิป” นอกจากใส่แล้ว เธอยังต้องรูดซิปขึ้นตามคำสั่งของเขาอีกด้วย หญิงสาวหันไปมองลูกค้าในร้านสัก ต่างก็เริ่มหันมาสนใจเธอกับศิราช

“อย่าให้ฉันต้องเห็นเธอเปียกฝนแล้วมานั่งตากแอร์เย็นๆ แบบนี้อีกนะเฟรญ่า”

“มันไม่ได้เปียกเยอะสักหน่อยนี่คะ” หยิบหมอนอิงขึ้นมากอด ไม่รู้ว่าศิราชโกรธอะไรเธอ หน้าตาเขาตอนนี้ถึงดูไม่สบอารมณ์มากขนาดนี้ เซหลบตาคมมองผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟาอีกตัวตั้งกล้องขึ้นเนียนๆ เพื่อเก็บภาพของศิราชไว้ในมือถือ

บุคลิกของชายหนุ่มกร้าวใจต่อความรู้สึกของสาวๆ หลายคน หากศิราชจะได้รับความสนใจจึงไม่ใช่เรื่องที่เธอคิดว่าแปลกอะไร

“นั่งรอฉันอยู่นี่” มองเธอพร้อมถอนหายใจออกมา พลิกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูก่อนจะผละตัวเดินไปด้านหลังเคาน์เตอร์ หยิบรีโมตแอร์ขึ้นมาปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้นอีกเล็กน้อย ปกติความเย็นในร้านสักไอชิจะเป็นคนกำหนด และมันไม่เคยสูงกว่ายี่สิบสามองศาเลยสักครั้ง ปรับเสร็จชายหนุ่มถึงได้เดินเข้าไปทำงานต่อให้เสร็จ

เพราะเป็นลูกค้าที่นัดมาลงเข็มให้เสร็จ และมันเหลือไม่มาก เลยเวลาพักกลางวันไปแล้วหากลูกค้ายังยืนยันที่จะทำให้เสร็จเขาก็ต้องทำ เรื่องส่วนตัวจะจัดการที่หลัง

ส่งสายตาคาดโทษให้ไอชิที่พึ่งติดแทททูให้สาวๆ คิดเงินและบอกลาเสร็จ อีกฝ่ายก็หันมายิ้มจนตาหยีส่งให้เธอ

เป็นการยิ้มที่ไม่จริงใจเอาเสียเลย

“อ้าว! น้องเฟรญ่า มาหาเฮียเหรอ” ถามคนตัวเล็กบนโซฟา หลุบตามองเสื้อตัวโปรดของเฮียใหญ่ที่สวมอยู่บนตัวผู้หญิงตรงหน้า

“สวัสดีค่ะคุณก๊วน เฟรเอาข้าวกับเครื่องดื่มมาส่งค่ะ อยู่หลังเคาน์เตอร์” ละสายตาจากไอชิหันกลับมามองตามเสียง

“ครับผม” ว่าพลางเดินไปหลังเคาน์เตอร์เพื่อดูข้าวกล่องที่เธอเอามาส่ง “แต่หน้าตาน้องเฟรญ่าดูไม่ดีเลยนะครับ” หยิบกล่องข้าวออกมาวาง ถามทั้งที่ไม่มองหน้าเธอ

“เพราะน้องเฟรญ่าตัวเปียกเลยโดนเฮียดุน่ะครับ” เป็นเสียงของไอชิตอบแทนเธอ หันไปมองผู้หญิงของเฮียที่ตอนนี้เอนศีรษะพิงผนังห้อง จิ้มนิ้วกับมือถือในมือของตัวเองไปแล้ว

“มึงไปเสือกเรื่องอะไรของเขา” หันกลับมามองเฮียก๊วน ที่ใช้ช้อนตักข้าวเข้าปากอย่างรวดเร็ว เพราะต้องทำเวลา หาเวลาส่วนตัวไปคุยกับเมียสาวละมั้ง

“มันเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องคอยรายงาน เฮียใหญ่สั่งมา” ที่เรียกว่าเฮียใหญ่ เพราะที่ร้านมีเฮียๆ หลายคนเหลือเกิน สรรพนามที่แทนว่าเฮียใหญ่ถือว่าทุกคนเข้าใจตรงกันว่าหมายถึงใคร

พยักหน้ารับ เก็บกล่องข้าวที่เพิ่งกินหมดไปทิ้ง หยิบขวดน้ำขึ้นดื่ม และหยิบกาแฟเย็นที่น้องเฟรญ่าชงมาให้ เดินกลับไปที่ห้อง ถ้าเฮียใหญ่สั่งเอาไว้ คงไม่มีใครกล้าโต้แย้งอะไร ไอชิอยู่หน้าร้านคอยเป็นหูเป็นตาให้ทุกคนเป็นเรื่องปกติ

อีกอย่างมันเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่มีใครอยากเข้าไปยุ่งหรอก