LOGINShare
ไม่มีสิทธิ์
Last Updated:
2025-08-26 16:19:0401.00 น.
กลับเข้ามาในห้องเวลาตีหนึ่ง หลังออกไปอัดบุหรี่เข้าปอดเพื่อระบายความตึงเครียด และกลับเข้าไปอาบน้ำอีกครั้ง สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม ดึงคนตัวเล็กที่นอนหันหลังให้เขา หันหน้ามาสบตากัน เฟรญ่ายังไม่หลับ เขารู้ และเธอขืนตัวเอาไว้ ขยับตัวเข้าไปเบียดชิดแผ่นหลังบาง กดปากกดจมูกลงซอกคอเล็ก สอดมือเข้าไปบีบก้อนนุ่มที่ไอ้เวรนั่นบอกว่าน่าฟัด แต่โทษที คนที่มีสิทธิ์ฟัดเธอมีแค่เขาคนเดียวว่ะ “อย่าค่ะ” ขยับตัวหนีเขา แต่ศิราชก็ดึงเธอกลับมาชิดตัวได้อยู่ดี “อ๊ะ อย่าเขี่ยสิคะ” ใช้ปลายนิ้วเขี่ยเม็ดบัวสีชมพู อ้าปากงับหูเล็ก เฟรญ่าหดคอหนี หันตัวนอนหงาย หันศีรษะมาสบตากับเขา ดึงแขนเขาออกจากหน้าอกเธอ เฟรญ่าไม่ได้มีแรงมากพอทำให้เขายอมทำตามความต้องการของเธอหรอก แต่ที่เธอดึงแขนเขาออกได้ เป็นเพราะเขายอมเธอมากกว่า “มีเรื่องจะบอกเฟรญ่าไหมคะ” “เธอหมายถึงเรื่องไหนล่ะ?” เท้าแขนกับที่นอน ใช้นิ้วพันเส้นผมของเธอเล่น สบตากับกระต่ายตัวน้อยที่กำลังมองเขาอย่างจับผิด “ถ้าเป็นเรื่องที่เธอกำลังจะตั้งคำถามกับฉันว่าไปมีเรื่องได้อย่างไง ไม่มี” “งั้นเฟรญ่าจะไปถามคนอื่น” “เหรอ มีใครให้คำตอบเธอได้ดีกว่าฉันล่ะ” คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุตั้งแต่ต้นจนจบมีแค่เขา ไอชิแค่วิ่งมาเห็นตอนที่เขาลงไปปล่อยหมัดกับไอ้สวะนั่น “แม้แต่เฟรญ่า ศิราชก็บอกไม่ได้เหรอคะ” มองเขาด้วยแววตาตัดพ้อ “เธอเป็นอะไรกับฉันล่ะ แฟนเก่าที่กำลังนอนมองตากันอยู่ เหรอ?” จิกเล็บลงบนแขนเขา เม้มปากเข้าหากัน ศิราชหลุบตามองแขนข้างที่โดนเธอจิกเล็บใส่เพียงนิด ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาสบตากับเธอ เรื่องนี้เขาไม่อยากให้เธอรู้ ว่าเขาต่อยมันเพราะเธอเป็นต้นเหตุ เมื่อก่อนสาเหตุหลักๆ ที่เขามีเรื่องต่อยตีทุกวัน ก็เพราะมันมาล่วงเกินผู้หญิงของเขา จากที่ไม่ได้ต่อยตีถี่มากนัก แต่พอมีเฟรญ่าเข้ามาในชีวิต การต่อยตีก็เริ่มหนักขึ้น มันเล่นงานเขาไม่ได้ มันก็เลือกที่จะเล่นงานเธอ ถึงไม่ได้เล่นแรงถึงเนื้อถึงตัว ทำเพียงขู่ให้เธอกลัว พูดจาล่วงเกินเธอ เขาก็พร้อมทุ่มสุดตัวอัดมันให้น่วมแล้ว และการที่เป็นแบบนั้นมาเรื่อยๆ สุดท้ายเฟรญ่าก็เลือกที่จะหนีไปจากเขา เธอรับไม่ได้ เธอไม่มั่นใจว่าเขาปกป้องเธอได้ เธอกำลังกลัว เหตุผลของเฟรญ่าเขาพอเข้าใจ และทำความเข้าใจมาโดยตลอด นิสัยนักเลงพวกนั้นถึงได้หายขาดจากเขาไปนาน และมันก็กลับมาอีกครั้งในวันนี้ แต่เขาจะไม่ถือว่ามันเป็นนิสัยของนักเลงหรอก เขาแค่ปกป้องของรักของหวงของตัวเอง มันผิดตรงไหน? ใครจะมองอย่างไงก็ช่างหัวมันสิ “ทำไมถึงได้ปากร้ายขนาดนี้คะ” ขยับตัวถอยห่าง แต่ชายหนุ่มกลับพาดขาขึ้นมารัดตัวเธอเอาไว้ เลิกเสื้อของเธอขึ้น แนบหน้าลงบนหน้าอกเธอ “ศิราช!” “นอนเถอะ ดึกแล้ว” ถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะไม่ว่าอย่างไง ศิราชก็คงไม่ยอมบอกเรื่องนั้นกับเธอแน่ อยากรู้มากแค่ไหน ถ้าเขาไม่บอกก็คือไม่บอก “ยังไม่หายอารมณ์เสียอีกเหรอคะ เห็นหายออกไปจากห้องตั้งนาน” ยามเขานอนบนหน้าอกเธอ นั่นหมายความว่าเขาอารมณ์ไม่ดี เป็นภาษาทางกายที่เธอรับรู้มานาน วางมือบนศีรษะเขา ลูบช้าๆ “อือ” ส่งเสียงในลำคอตอบเธอ “ฉันออกไปสูบบุหรี่มา จะมานอนจับนมเธอให้หายหงุดหงิด แต่เธอเล่นตัว” “ก็ศิราชไม่ยอมบอก” เลือกที่จะเงียบ เรื่องของความรุนแรงประเภทนี้หากเธอไม่รู้เลยตั้งแต่แรก คงจะไม่ต้องมานั่งตั้งคำถาม และเป็นห่วงเขาแบบนี้ เขาไม่ต้องการให้เธอมารู้เรื่องอะไรพวกนี้เลยสักนิดเดียว “เฟรญ่าคิดว่าศิราชเลิกสูบบุหรี่ไปแล้วเสียอีก..” ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอยังไม่เห็นเขาแตะบุหรี่เลยสักครั้ง “ยังไม่เลิกสินะคะ..” ถามเขาเสียงแผ่วลง “หงุดหงิด หาที่ระบาย” เขาเลิกสูบบุหรี่ไปนานตั้งแต่เธอมาอยู่ด้วย เขาเดินออกจากห้องเพราะไม่อยากแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดใส่เฟรญ่า เมื่อเห็นเธอพูดเหมือนเป็นห่วงไอ้เหี้ยนั่น จากที่ไม่สูบเขาก็ต้องหยิบออกมาสูบ “เฟรญ่าแพ้บุหรี่..” “ฉันอาบน้ำแล้ว” รีบพูด “ก่อนเข้ามาในห้อง ฉันอาบน้ำแปรงฟัน ไม่มีกลิ่นติดตัว” พูดย้ำกับเธอชัดๆ เขาอาบน้ำไปแล้วหนึ่งรอบ แต่น้ำก็เหมือนจะไม่ช่วยลดความหงุดหงิดในใจ หยิบบุหรี่มาสูบเสร็จ ก็เข้าไปอาบน้ำอีกครั้งก่อนจะเข้าห้องมาหาเธอ “ศิราชจะนอนท่านี้ทั้งคืนเลยเหรอคะ” “เดี๋ยวก็เช้า” อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว “เฟรญ่าเมื่อยนะ” ขยับตัว แต่ก็ขยับมากไม่ได้ เพราะเขาเกยขาอยู่บนตัวเธอ พันธนาการเธอเอาไว้ด้วยตัวของเขา ศิราชขยับตัว ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเราทั้งสองคน เลื่อนศีรษะขึ้นไปหนุนหมอนใบเดียวกับเธอ วางมือลงบนหน้าอกกลมกลึง บีบเคล้นราวกับกำลังบริหารมือ “นอนเถอะ” “ศิราชทำแบบนี้เฟรญ่านอนไม่หลับนะ” ดูเขาสิ บีบหน้าอกเธอเล่น และหลับใส่เธอเฉยเลย “ศิราช…” “เดี๋ยวก็ชิน” ขยับริมฝีปากขึ้นมางับหูเธอ เฟรญ่าหดคอหนี แต่ก็โดนมืออีกข้างของเขารั้งศีรษะของเธอเอาไว้ไม่ให้ขยับหนี “เดี๋ยวเธอก็ชอบ แล้วก็หลับไปเอง” “อื้อออ มักจักจี้นะ” ยิ่งเธอหดคอหนี ศิราชก็เหมือนจะยิ่งได้ใจ แกล้งเธอหนักขึ้นกว่าเดิม “เหรอ เดี๋ยวก็เสียวแล้ว” ทำแก้มป่องใส่เขา เขาพูดเหมือนรู้ทันเธอไปเสียทุกอย่าง และเหมือนชายหนุ่มจะรู้ตัว ถึงค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ เลื่อนมือมาเชยคางเธอ กดจมูกลงไปคลอเคลียกับปลายจมูกโด่งรั้น “คำว่าน่าฟัดน่ะ นอกจากฉันแล้ว คนอื่นไม่มีสิทธิ์ใช้มันกับเธอ” มืออีกข้างยังคงบีบก้อนนุ่มนิ่มที่เขานึกเสพติด แม้จะงุนงงกับคำพูดของเขา แต่เธอก็ยอมหลับตาลง เมื่อริมฝีปากร้อนกดจูบลงมาที่เปลือกตาทั้งสองข้างของเธอ ไม่ว่าอย่างไงศิราชก็คงไม่หยุดบีบเนื้อนุ่มนิ่มของเธออยู่ดี นี่ก็ดึกมากแล้ว เปลือกตาเธอก็หนักจนจะปิดเข้าหากัน ใต้ผืนผ้าห่มมีมืออุ่นของศิราชยุ่มย่ามกับหน้าอกเธอ ไหนจะลมหายใจอุ่นที่เป่ารดหน้าเธอ แม้ว่าเครื่องปรับอากาศในห้องจะทำงานหนักโดยการลดอุณหภูมิห้องให้เย็นมากแค่ไหน แต่เธอกลับรู้สึกอบอุ่นมากอยู่ดี
Latest chapter
ทวงรักเมีย แต่งงาน (จบ)
6 วันถัดมา..เช้าวันใหม่ศิราชวิ่งออกกำลังกายตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ เขาวิ่งทว่าเฟรญ่าปั่นจักรยานตาม เพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ตอนเช้า และเพื่อไปเที่ยวดูสวนทุเรียนของคุณพ่อด้วยคุณพ่อกับคุณแม่เข้าสวนตั้งแต่เช้าไปดูคนตัดทุเรียน เฟรญ่าจึงถือโอกาสออกกำลังกายขาด้วยการปั่นจักรยานเพื่อไปหาท่านขับมาถึงหน้าสวน ตั้งขายั้งกับพื้น เดินเข้าไปในสวนพร้อมกับศิราช เฟรญ่ามาอยู่ที่นี่เกือบอาทิตย์ เธอยังไม่ได้เข้าสวนทุเรียนสักครั้ง มัวแต่หากิจกรรมทำกับครอบครัว เป็นต้นว่าพาคุณพ่อกับคุณแม่ไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันใกล้ๆ บ้าน ให้คุณพ่อได้ทำความคุ้นเคยกับว่าที่ลูกเขย“เดินดีๆ” มองเฟรญ่าที่เดินเซไปเซมาเพราะพื้นไม่เสมอเรียบเหมือนพื้นปูน “บอกว่าเป็นลูกชาวสวนใครจะเชื่อ” ส่ายหน้ามองเธอ“เฟรญ่าไม่ได้ใส่ผ้าใบมานี่คะ เลยเดินไม่คล่องตัว” ชายหนุ่มจับมือเธอ ตรงเข้าไปหาคุณพ่อ การปรากฏตัวพร้อมกันของทั้งคู่ เหมือนเป็นการประกาศว่าที่ลูกเขยของที่นี่ก็ไม่ปาน“น้องเฟรญ่าของพี่~” เสียงยานเรียกเฟรญ่าดังขึ้นบนต้นทุเรียน “จำพี่ได้ไหมจ๊ะ” บอกตรงจำไม่ได้ แต่เฟรญ่าก็เลือกที่จะอมยิ้มส่งให้ “จำไม่ได้แต่พี่จำน้องเฟรญ่าได้นะจ๊ะ คนสวยของพี่~”
ทวงรักเมีย ให้ผ่าน
ดินเนอร์มื้อค่ำง่ายๆ เกิดขึ้นหน้าบ้าน ศิราชกับคุณพ่อไม่มีบรรยากาศอึมครึมต่อกัน แถมยังดูเข้ากันง่ายขึ้นเพราะกินเหล้าเหมือนกันชายหนุ่มตักหมูกระเทียมให้เธอเพราะเห็นว่าอยู่ไกลมือ การใส่ใจของศิราชอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งหมด แม้จะมีการดูแลคุณพ่อคุณแม่ของเฟรญ่าเพื่อเรียกคะแนนอยู่บ้าง แต่การดูแลลูกสาวของตนดูออกง่ายมาก ว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามธรรมชาติเพราะทำแบบนี้ให้เฟรญ่าบ่อย“เฟรญ่าอยากกินกุ้งหรือเปล่าลูกรัก” คุณพ่อพูดและหันไปมองศิราช “ให้พ่อตักให้ไหม”“เฟรญ่าแพ้กุ้งครับ” ศิราชพูดดักเอาไว้“ฮึ” ยกแก้วเหล้าขึ้นกิน พูดไปงั้นแหละ อยากรู้ว่าเขยจะรู้หรือเปล่าว่าเฟรญ่าแพ้ ดูจากการตอบสนองจากคำถามที่ถามเฟรญ่า สีหน้าก็ออกทันที“ถ้าเฟรญ่ามาอยู่ที่นี่ คงมีหนุ่มจีบตรึม เนื้อหอมมากรู้หรือเปล่า” คุณพ่อพูดกับใครไม่มีใครรู้ เสมือนพูดขึ้นมาลอยๆ“แต่เฟรญ่าชอบศิราชค่ะ” พูดกับคุณพ่อยิ้มๆ ได้รับเสียงหัวเราะจากคุณแม่เป็นการยกใหญ่“คุณก็อย่าแกล้งลูก” คุณแม่หันไปพูดกับคุณพ่อ“แล้วศิราชล่ะชอบลูกสาวพ่อหรือเปล่า ไม่สิรักหรือเปล่า ชอบมันพูดง่ายเกินไป มาเพื่อที่จะขอเฟรญ่าแต่งงานคงไม่ตอบว่าแค่ชอบหรอกใช่ไหม?”เฟรญ่าอมยิ้
ทวงรักเมีย มีความสุข
“คุณพ่อจะไปไหนคะ” เดินเข้ามาในบ้าน เห็นคุณพ่อสวมเสื้อแขนยาว เหมือนจะออกไปไหน แถมยังโยนเสื้อแขนยาวอีกตัวให้ศิราชอีกด้วย ชายหนุ่มเองก็รับเอาไว้ได้ทัน“จะเข้าสวน พ่อหนุ่มตามมา จะเป็นลูกเขยของชาวสวน ก็ต้องเก็บทุเรียนให้เป็น”“คุณพ่อ…” เรียกท่านเสียงอ่อน มองตามหลังท่านที่เดินผ่านเธอไป ศิราชเองก็สวมเสื้อและเดินตามท่านไปเช่นกันเฟรญ่ากังวล เพราะกลัวว่าคุณพ่อจะทดสอบอะไรแผลงๆ ถึงศิราชจะไม่ใช่คนที่ใช้ชีวิตฟู่ฟ่าหรูหรา แต่เขาก็ไม่เคยลำบาก แถมตอนนี้แดดยังร้อนจัดอีกด้วย ขนาดเธอเป็นลูกเจ้าของสวน เฟรญ่ายังไม่เคยเก็บทุกเรียนเองเลยมันต้องใช้ความชำนาญ ซึ่งมีคนงานคอยทำหน้าที่นี้อยู่แล้วคุณพ่อนะคุณพ่ออยากเดินตามทั้งสองคนไป แต่คุณแม่จับแขนเธอเอาไว้ พร้อมส่ายหน้า“เราซื้ออะไรมาเยอะแยะจ๊ะ พาแม่ไปดูหน่อยสิ เตรียมมื้อเย็นให้ทั้งสองคนนั้นด้วย กลับมาคงเหนื่อยและหิว” มองคุณแม่อ้อนๆ แต่ในเมื่อท่านยังคงส่ายหน้าเฟรญ่าจึงจำยอม เดินตามท่านไปในครัว“ตอนนี้ทำงานอะไร” เปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างคนขับ คุณพ่อของเฟรญ่าใช้รถกระบะขับเข้าไปในสวนที่อยู่ห่างออกไป“เปิดร้านสักครับ มีหุ้นธุรกิจกับเพื่อนอีกนิดหน่อย” ตอบท่านอย่างตรง
ทวงรักเมีย พ่อแม่เฟรญ่า
สองอาทิตย์ต่อมา..เลื่อนกระเป๋าไปให้ศิราชยกขึ้นท้ายรถ เฟรญ่ายิ้มตั้งแต่ตื่นเช้า เธอทั้งตื่นเต้นมากและยินดีมาก เพราะวันนี้เป็นวันที่ศิราชจะเดินทางไปพบคุณพ่อกับคุณแม่ของเธอท่านเป็นคนต่างจังหวัด และศิราชต้องการขับรถไปเอง แม้จะเหนื่อยหน่อยแต่มันสะดวกต่อการเดินทาง จะแวะที่ไหนก็ได้ระหว่างทาง และเฟรญ่าชอบนั่งรถมากกว่านั่งเครื่องบิน“ไม่ต้องยก” หันมาพูดกับเธอ “พูดไม่ฟังเดี๋ยวโดน” เฟรญ่าย่นจมูกใส่เขา เธอแค่อยากช่วยเขายกกระเป๋าเอง อีกอย่างมันเป็นใบเล็ก“โดนอะไรคะ”“โดนจับจูบ ถ้าไม่อายเด็กในค่ายก็ลองยกอีกรอบ” เฟรญ่าหันไปมองเด็กในค่ายมวยที่มองตรงมายังเธอ ก่อนจะเบือนหน้าหนี“อายค่ะ ไม่ยกแล้ว” ก้าวขาถอยหลัง แต่เฟรญ่ากลับถูกดึงให้กลับเข้าไปชิดตัวเขา “อื้อออ” ชายหนุ่มจูบหนักๆ บนปากนุ่ม“ยิ้มตั้งแต่เช้า ตอนนี้ก็ยังไม่หยุดยิ้ม”“เหมือนคนบ้าไหมคะ” ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น“ไม่เหมือน” ส่ายหน้าตอบ “ไม่มีคนบ้าที่ไหนน่ารักเท่าเธอแล้วเฟรญ่า”“ฮืออออ” วางมือบนแผ่นอกกว้าง ก่อนจะกดหน้าลงเพื่อหลบซ่อนความเขินอายของตัวเองชายหนุ่มปล่อยตัวเธอ ยกกระเป๋าใบสุดท้ายขึ้นรถ ก่อนจะจูงมือเฟรญ่าไปขึ้นรถเพื่อออกเดินท
ทวงรักเมีย ยอมแล้ว
07.40 น.วางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะ มองคนตัวโตเดินลงบันไดตรงมาที่โต๊ะทานข้าว วันนี้เฟรญ่าทำข้าวต้มเองในครัว ไม่ได้ออกไปทำที่ร้านเฉกเช่นทุกวันชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะดึงเฟรญ่านั่งลงบนตัก เกยคางบนไหล่บอบบาง “วัดไข้ให้หน่อย” จับมือเล็กวางบนหน้าผากเขา “ยังมีไข้อยู่ไหม”เฟรญ่าอมยิ้ม หอมแก้มของชายหนุ่มเป็นการเอาใจคนป่วย “ตัวไม่ร้อนแล้วค่ะ” เมื่อคืนเธอคาดการณ์ว่าเขาอาจไข้สูง แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น หลังจากกินยา อาบน้ำ นอนพัก แปะแผ่นเจลลดไข้ ศิราชก็ไม่ไข้อีกเลย “ตัวเย็นมากเลย”“เพราะเพิ่งอาบน้ำมา” เฟรญ่าพยักหน้ารับ เพราะกลิ่นครีมอาบน้ำยังติดตัวเขาอยู่เลย “ป้อนหน่อย” มองข้าวต้มในถ้วย บอกเฟรญ่าชิดริมหูเฟรญ่าอมยิ้มน้อยๆ นานทีเธอจะเจอศิราชโหมดนี้ ใช้ช้อนตักข้าวต้มเป่าป้อนเขา ศิราชก็อ้าปากรับกินจนหมด วันนี้เขานอนตื่นสายกว่าทุกวัน อยากลุกไปออกกำลังกายตามความเคยชิน แต่ก็โดนเมียตัวน้อยห้ามเอาไว้ แถมยังขู่อีกด้วยว่า หากเขาดื้อ เธอจะขังเขาเอาไว้ในห้องตัวก็แค่นี้ยังมีหน้ามาขู่ ทว่าศิราชก็ยอมทำตาม“วันนี้หยุดทำงานสักวันดีไหมคะ”“เมื่อกี้ฉันมีไข้ไหม” เฟรญ่าส่ายหน้าตอบ “แสดงว่าหายแล้ว”“แต่อาจจะยังไม่
ทวงรักเมีย ศิราชป่วย
19.00 น.‘มึงอยากให้กูจัดการแบบไหน’ เสียงพูดธิเบศร์ดังผ่านมือถือเข้ามากระทบหูเขา ศิราชถอดถุงมือโยนใส่ถังขยะ เพราะพึ่งสักให้ลูกค้าเสร็จ ทว่ายังไม่เสร็จทั้งหมด ต้องมาทำต่ออีกในวันพรุ่งนี้“แล้วแต่ดุลพินิจ” ตอบเรียบๆ หันไปคว้าเสื้อแขนยาวมาพาดบ่า มองนาฬิกาบนข้อมือเพียงนิด “สองคนนั้นทำร้ายว่าที่น้องสะใภ้มึง”‘…’“น้องสะใภ้คนแรกของมึง”‘เออ’ ตอบรับอย่างหงุดหงิด รู้อยู่หรอกว่าเฟรญ่าเป็นว่าที่น้องสะใภ้ มีใครไม่รู้บ้าง ธิเบศร์เองก็เพิ่งรู้เรื่องว่าพ่อของเขาไปหาว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยตัวเอง ไปดูให้เห็นกับตา“จัดการให้เหมาะสมแล้วกัน”‘ไอ้เวร ทำไมมึงไม่จัดการเองวะ’“หรือมึงจะคอยตามเช็ดให้กู?” ศิราชจัดการเองได้ แต่เพราะเขาละเอียดไม่มากพอ เส้นสายไม่เยอะเท่าธิเบศร์ อารมณ์ร้อนดั่งไฟ เผลอพลั้งมือทำอะไรเกินกว่าเหตุคงไม่ใช่เรื่องดี “จะเอาอย่างนั้นก็ได้ กูไม่มีปัญหา”‘เฮ้อ เดี๋ยวกูจัดการเอง เก็บเงินเตรียมแต่งน้องสะใภ้กูแล้วกัน’“อย่าห่วง เฟรญ่าพร้อมเมื่อไหร่แต่งเมื่อนั้น”‘เออ กูรอดู’สายถูกตัดไป ชายหนุ่มเดินออกจากห้อง มองเฟรญ่าที่นั่งกินผัดไทยอยู่บนโซฟา ดวงตาคู่สวยมองซีรีเกาหลีบนหน้าจอไอแพด โดยมีไอชินั่งเล่น
You may also like
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี51.6K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn70.9K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.24.2K viewsวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์26.6K viewsCall Love รักนะยัยคอลเซ็นเตอร์
J.Jusmin44 viewsน้ำผึ้งมัจจุราช
เตชิตา295 viewsสามีเฮงซวย
เม็ดขนุน684 viewsพลีกาย
ฤกษ์รัก92 views
