ตอนที่ 12 : โมโห

-KAOTU PART-

แสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องผ่านช่องว่างของต้นก้ามปูต้นใหญ่ที่ตั้งเด่นสง่าอยู่ใจกลางสวนสาธารณะภายในหมู่บ้านของฉัน ความร่มรื่นของที่นี่ไม่ได้ช่วยให้หัวใจที่ร้อนรุ่มของฉันสงบลงได้เลย

“เฮ้ยยย” ฉันทำได้แค่ถอนหายใจออกมาด้วยความอึดอัดใจ ฉันรวบรวมความกล้าก่อนที่จะเดินเข้าไปเปิดประตูบ้าน

“แม่ค่ะ” ฉันเอ่ยเรียกแม่ไปทันทีที่เดินเข้ามาถึงในบ้าน

“กลับมาแล้วหรอลูก” แม่พูดออกมาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหวานที่ฉันแสนจะคุ้นเคยไม่เคยมีสักครั้งที่ฉันหันกลับมา ฉันจะไม่ได้รับรอยยิ้มจากใบหน้านี้

“ฮึก ฮือออ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่พร้อมกับร้องไห้ออกมา ความรู้สึกอัดอั้นที่ฉันเก็บสะสมมาตลอด พอได้เห็นผู้หญิงที่เป็นเหมือนกับทุกอย่างในชีวิตฉัน ทุกสัมผัสที่ท่านทำให้ฉันรู้ว่าท่านรักฉันมากมันยิ่งทำให้ฉันไม่สามารถเก็บกดความรู้สึกไว้ได้อีก

“เป็นอะไรรึป่าวลูก” แม่เอ่ยถามฉันเสียงอ่อน ก่อนที่มือบางของท่านจะลูบลงที่หัวของฉันอย่างรักใคร่เอ็นดู

“ฮึก ข้าวคิดถึงแม่ค่ะ” ฉันตอบแม่กลับไปแบบนั้น ทั้งๆที่จริงแล้วมันไม่ใช่เลยความรู้สึกและคำพูดมากมายที่มันอัดแน่นอยู่ในอกฉัน แต่ฉันก็ไม่สามารถพูดมันออกไปได้ เพร