บทที่ 2 เจอเขาอีกแล้ว

บทที่ 2 เจอเขาอีกแล้ว

@AAA777 Pub

เอี๊ยด~ เสียงรถหรูของพริมโรสขับเข้ามาจอดภายในผับ

"แกคิดยังไงชวนฉันมาผับ"

เกรซลินเอ่ยถามด้วยความแปลกใจเพราะปกติเราไม่ค่อยมาสถานที่แบบนี้เท่าไหร่ เราจะมาก็เวลาเลี้ยงสายรหัสอะไรทำนองนั้นมากกว่า

"เซ็ง"

"ฮะ! เซ็ง" เธอทวนคำพูดเพื่อนสนิทอีกครั้ง อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาไม่ค่อยเห็นอารมณ์นี้ของเพื่อนสักเท่าไหร่ ยิ่งชวนไปผับยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย

"ทำไมว่ะ! ใครมากระตุกต่อมอะไรอีก"

"ปกติแกไม่มีปัญหากับใครนะ" เกรซลินเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

"ก็วันนี้ดิ จู่ๆใครไม่รู้ ขับรถมาปาดหน้า แถมพูดจาแปลกๆ เหมือนว่าพ่อฉันไปทำอะไรให้เขา"

"บ้าชิบ! ฉันไม่เคยรู้จักเขามาก่อนเลย ท่าทางดูเป็นคนอันตราย แต่เหมือนเราจะเคยเห็นเขาหรือเปล่านะช่วงหนึ่ง ตอนที่เราอยู่ปีหนึ่งอ่ะ ที่แกทักว่าใครก็ไม่รู้มาจ้องฉันด้วยสายตาน่ากลัว"

"ผู้ชายคนหล่อๆคนนั้นนะเหรอ"

"..."

"คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ แกก็อย่ามองคนแค่ภายนอกหล่อ...แต่ดูอันตรายขนาดนั้น ควรระวังตัวมากกว่า" พริมโรสเอ่ยบอกเพื่อน

"เขาบอกด้วยนะว่าสามปีที่ผ่านมาเขารู้ความเคลื่อนไหวฉันกับพ่อทุกอย่าง"

"เฮ้ย! แกโรคจิตป่ะ น่ากลัวอ่ะ"

"นั่นดิ ก็ถึงบอกไงว่าอันตราย"

"แกระวังตัวด้วยนะ อย่าลืมบอกพ่อแกด้วย ช่วงนี้ให้ฉันไปอยู่เป็นเพื่อนไหม" เกรซลินเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

"ขอบคุณนะ แต่คอนโดฉันระบบรักษาความปลอดภัยดีมาก ถ้าเจ้าของห้องไม่อนุญาต ก็ไม่มีทางเข้ามาหากันได้ง่ายๆหรอก แกไม่ต้องห่วง"

"ยังไงก็ระวังด้วยนะเผื่อเป็นพวกมีอิทธิพลอะไรแบบนั้น พวกนี้ทำได้ทุกอย่างที่ต้องการ เวลาไปไหนมาไหนต้องระวังถ้าเขาพูดขนาดนั้น ฉันว่าแกต้องเจอเขาอีกเรื่อยๆแน่ไปแจ้งความไว้ไหม"

"คงยัง...รอดูสักพักก่อน แล้วฉันจะระวัง เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนะเดี๋ยวมา"

"โอเค" เกรซลินเอ่ยตอบเพื่อนสั้นๆ

ปึก!

"โอ๊ะ!" ระหว่างที่พริมโรสกำลังเดินจะไปเข้าห้องน้ำ ก็ได้เดินชนกับใครคนหนึ่ง

"ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทันมอง"

"ไม่เป็นไร" เจ้าของร่างสูงเอ่ย

"คุณ!" เมื่อพริมโรสเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าเป็นเขาอีกแล้วคนที่ขับรถปาดหน้าเธอเมื่อเช้า

"เจอกันอีกแล้วนะ"

ยัยเกรซพูดไม่ทันขาดคำ.....ใครอยากเจอไม่ทราบ คนตัวเล็กเอ่ยในใจ

"จะเรียกว่าเป็นพรมลิขิตหรือเวรกรรมดีนะ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยพลางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ

แววตาเขาไม่เป็นมิตรเอาซะเลย เวรกรรมของฉันนะสิ ถึงได้เจอกับเขาอีกแล้ว เธอเอ่ยในใจ

"ขอตัวนะคะฉันรีบ

"หมับ"

"นี่! ปล่อยนะ ไม่งั้นฉันจะตะโกนให้คนช่วย"

"หึ...แค่อยากมาเช็กของเฉยๆ"

ทอร์ชพูดพลางมองตามร่างกายของเธอด้วยสายตาแทะโลมอย่างเปิดเผย

"เช็กบ้าอะไรของคุณ โรคจิตเหรอ ชะ...."

ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยให้คนช่วย มือหนาก็เข้ามาปิดปากเธอ แล้วดันตัวเธอชิดกับผนัง เขาก้มหน้าลงมาระยะประชิด

"ถ้าฉันบอกว่าเป็นเรื่องของผัวเมีย ใครจะกล้ายุ่ง"

พริมโรสได้แต่ส่งเสียงร้องอู้อี้ แบบไม่เป็นภาษา

"ถือว่าฉันใจดีมากนะที่ผ่านมายังไม่ลงทำมืออะไร แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้น ฉันจะทำให้เธอต้องตายทั้งเป็น ชดใช้ในสิ่งที่ไอ้พชรมันทำ" พูดจบเขาก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระแล้วเดินออกไปทันที

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!" พริมโรสพึมพำออกมาด้วยสีหน้าตกใจกับสิ่งที่ได้ฟังเมื่อครู่

"ทำไมเขาพูดถึงแดดดี๊แบบนั้น" พริมโรสสะบัดหน้าไปมาเพื่อตัดความกังวล เพราะไม่อยากคิดมาก เธอเชื่อในตัวพ่อของเธอไม่มีทางที่พ่อของเธอจะทำเรื่องไม่ดีกับใครแน่นอน

สักพักพริมโรสก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

"พริมมีอะไรหรือเปล่า? ดูสีหน้าแกไม่ค่อยโอเค"

"รู้สึกปวดๆหัวอ่ะ"

"ไหวไหม"

"พอไหวอยู่ ได้กินยาแก้ปวดก็คงหาย"

"ถ้างั้นเรารีบกลับกันเถอะ พรุ่งนี้ต้องเข้ามหาลัยไปคุยเรื่องโปรเจคจบกับอาจาย์ แกจะได้รีบพักผ่อนด้วย"

"อืม ดีเหมือนกัน"

พริมโรสไม่อยากเล่าให้เกรซลินฟังว่าเจอผู้ชายคนนั้นกลัวว่าเพื่อนจะเป็นกังวล

"คืนนี้แกไปนอนกับฉันนะ"

"ได้ไม่มีปัญหา วันนี้เกรซลินคนสวยจะรับบทเป็นพยาบาลส่วนตัวให้แกเอง"

"หึ..พริมโรสยิ้มร่าให้กับคำพูดติดตลกของเพื่อน ในวันที่แย่ๆของเธอ ก็มีเพื่อนคนนี้และที่คอยทำให้เธอยิ้มได้เสมอ

@มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง

"เย้~ โปรเจคจบผ่านแล้ว เหลือเข้าเล่ม และพรีเซนต์ ใกล้จะถึงความจริงแล้วเรา" พริมโรสกับเกรซลินพูดพร้อมมองหน้ากัน วันนี้ฉันกับเกรซเอาโปรเจคจบ มาให้อาจารย์ที่ปรึกษาตรวจรอบสุดท้าย ผ่านสักที...

"อีกสองเดือนเจอกันพร้อมพรีเซนต์ โปรเจคจบนะคะ อาจารย์ขอให้ทั้งสองคนโชคดีในเส้นทางข้างหน้าของตัวเองนะ มีอะไรสามารถปรึกษาอาจารย์ได้ตลอด แล้วเจอกันค่ะ..."

@ร้านชานมไข่มุก

"วันสุดท้ายแล้วเนอะ เพราะจะมามหาลัยอีกที คือวันพรีเซนต์โปรเจคจบ คงจะคิดถึงบรรยากาศในมหาลัยน่าดู ใจหายว่ะ อยู่มาตั้งสี่ปี เห้อ!"

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาเกรซลินเอ่ยบอกเพื่อน

"อืม ไม่อยากพูดเยอะเดี๋ยวร้องไห้"

"ไปไหนต่อไหมแก"

"ไม่ล่ะ...เรากลับกันเถอะ" พริมโรสเอ่ย

...

วันต่อมา

ติ้ง~

เสียงแจ้งเตือนไลน์พริมโรส

LINE

Daddy : ลูกสาวคนสวย ได้ข่าวว่าไม่ต้องไปมหาลัยแล้ว ไปอีกที พรีเซน โปรเจคจบ กลับมาอยู่กลับแด๊ดได้แล้ว

Primrose : รู้ข่าวเร็วมากกกกนะคะแดดดี๊สุดหล่อ

Daddy : ก็แด๊ด รอวันที่เราจะมาอยู่กับแด๊ดตลอดแหละ จะได้อยู่ในสายตา

Primrose : ได้ค่าาาา ถึงไม่ได้อยู่บ้านแด๊ดก็รู้ความเคลื่อนไหวทุกอย่างของพริมอยู่แล้วละค่ะ ถ้าอย่างนั้นวันเสาร์เจอกันนะคะแด๊ด พริมขอเก็บของก่อน

Daddy : แด๊ดจะเตรียมต้อนรับกลับบ้านนะ

คนตัวเล็กยิ้มกว้างออกมาหลังคุยไลน์กับพ่อตัวเอง ฉันก็คิดนะว่าจะคุยกับแดดดี๊เรื่องผู้ชายคนนั้นไหม แต่ก็กลัวว่าท่านจะเป็นห่วงมากเกินไป ไม่อยากให้ท่านต้องกังวล ถ้าแดดดี๊ทำอะไรให้เขาจริงๆไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ฉันจะปกป้องแดดดี๊ด้วยชีวิต