บทที่ 4 น่าเป็นห่วง

บทที่ 4 น่าเป็นห่วง

สามวันต่อมา...

@บริษัทพชร

"อื้ออ~" พริมโรสบิดขี้เกียจไปมาที่โต๊ะทำงานด้วยความเหนื่อยล้า ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มครึ่งแล้ว หลังจากที่พชรไปฝรั่งเศส พริมโรสก็เข้ามาเรียนรู้งานกับอัครพลที่บริษัททุกวัน

และวันนี้เธอก็ยังไม่ได้กลับบ้าน เพราะเหลือเอกสารที่ต้องเรียนรู้อีกมาก ในแต่ละวันกว่าจะกลับบ้านก็เกือบเช้า ทำงานหามรุ่งหามค่ำมาก

"ลุงอัครพลคะช่วงนี้หุ้นที่บริษัทเราเป็นยังไงบ้างค่ะ"

"สามปีมานี้หุ้นบริษัทเราไม่มีท่าทีว่าจะขึ้นเลยครับยังคงที่ตลอด และช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาหุ้นตกหนักมาก ตอนนี้บริษัทน่าเป็นห่วงมากครับ พวกเราคิดหาวิธีตลอดว่าจะทำยังไง ที่จะกู้วิกฤตนี้ได้ ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ก็ขอถอนหุ้นออกไปแบบไม่มีเหตุผล ถ้าเรายังแก้วิกฤตไม่ได้...กะ..."

"กะ...ก็ จะล้มละลายใช่ไหมคะ" พริมโรสเป็นคนเอ่ยแทรก

"ประมาณนั้นครับ"

"เฮ้อออ~" เธอถอนหายใจพรืดใหญ่กับปัญหาที่เจอ กลัวว่าบริษัทที่พ่อกับแม่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของท่านจะพังทลายลง

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้" พริมโรสได้แต่เอามือกุมขมับ เธอไม่รู้จะแบกหน้าไปขอความช่วยเหลือจากใคร บริษัทที่ต่างประเทศก็วิกฤตหนัก

ด้านพ่อเธอก็เงียบไม่โทรมา สงสัยจะยุ่งมากจริงๆ เธอเองก็ไม่อยากรบกวนจึงไม่ได้โทรหา

"ผมว่าคุณพริมโรสกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนดีกว่าครับ เหนื่อยมาหลายวันแล้ว เดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอานะครับ ผมรู้ว่าคุณพริมโรสเป็นห่วงบริษัทมาก แต่ถ้าไม่สบายขึ้นมาจะทำอะไรไม่ได้เลยนะครับ"

"ก็ได้ค่ะ" เธอจึงต้องทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะสิ่งที่อัครพลพูดไม่สามารถปฏิเสธได้เลย เธอจึงตัดสินใจกลับไปพักที่บ้านก่อน

@คอนโดพริมโรส

ครืดดดด~ ครืดดดด~

"ว่า"

(ไปเที่ยวไหม?)

"ที่ไหน?"

(ทะเลหัวหิน...ฉันอยากให้แกผ่อนคลาย ฉันรู้ว่าช่วงนี้แกยุ่งๆที่บริษัท)

"แต่ว่าฉัน..."

(อย่าปฏิเสธความหวังดีจากเพื่อนเลยนะ ไปเที่ยวครั้งนี้มันอาจจะเป็นผลดีกับตัวแกเองก็ได้ เผื่อคิดไอเดียใหม่ๆออกไง เอาน่าไปสองวันก็กลับ พักผ่อนบ้างร่างกายจะได้เฟรช)

"โอเคๆ ไปก็ได้"

(เจอกันพรุ่งนี้นะ)

"ฮะ!? พรุ่งนี้เลยเหรอ ฉันยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย"

(มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกไปแป๊ปเดียว รีบไปเก็บเสื้อผ้าให้ไว บายจ๊ะเพื่อนรัก)

'เอ้า! ยัยนี่นิ ปุบปั๊ป จริงๆ'

@หัวหิน

"ห้องสวยมากเลยแก น่าจะแพงหูฉี่แน่ ทำไมช่วงนี้แกดูมีเงิน"

"ฉันถูกหวยจ้าาา" เกรซลินเอ่ยด้วยรอยยิ้มร่า

"เฮ้ยจริงดิ!"

"ตามที่พูดนั่นแหละ ฉันก็เลยสามารถจองห้องพักสุดหรูให้กับคุณหนูแสนสวยได้ไงล่ะจ๊ะ"

"แกไม่เอาเงินไปลงทุนร้านเสื้อแกล่ะ"

"เรื่องนั้นน่ะฉันเตรียมไว้แล้ว แกไม่ต้องเป็นห่วง"

"วันนี้ที่ฉันชวนมาหัวหินก็เพราะอยากพาแกมาฉลองให้กับความโชคดีที่พระเจ้ามอบชีวิตใหม่ให้ฉัน ใครจะคิดว่าการเดินดุ่มๆไปซื้อหวยด้วยความเซ็งจะทำให้ถูกรางวัลที่หนึ่งได้ การมีเงินทำให้ฉันได้สร้างความฝันที่วาดไว้ ทำให้ครอบครัวไม่ลำบาก" เกรซลิน พูดด้วยแววตามีความสุขมาก

"ฉันดีใจกับแกด้วยนะ"

"ขอบคุณนะ" ทั้งสองจึงโผกอดกัน

"ถึงฉันจะช่วยแกไม่ได้มาก แต่เพื่อนคนนี้จะคอยรับฟังทุกปัญหาของแกนะ มีอะไรก็แบ่งความทุกข์มาให้ฉันด้วย อย่าแบกอะไรไว้คนเดียว"

"ขอบคุณแกมากจริงๆ" พริมโรสโพกอดเพื่อนอีกครั้งด้วยความซึ้งใจ

"พักเบรคความเศร้าเอาไว้แค่นี้ก่อนจ๊ะ อย่าคิดอะไรให้มันเยอะ ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ ถ้าเราไม่ยอมแพ้"

"ป่ะ ไปเล่นน้ำกัน" พูดจบเกรซลินก็จับมือพริมโรสวิ่งออกไประเบียงข้างนอก ห้องพักที่เกรซลินจองมีสระว่ายน้ำส่วนตัวนอกระเบียง เห็นวิวได้แบบสามร้อยหกสิบองศา ฉ่ำมากจ้า

"คืนนี้จัดเต็ม เหล้าไม่หมดเราไม่นอน"

พริมโรสได้แต่สายหน้าน้อยๆ ให้กับคำพูดของเพื่อน

เกรซลินสั่งเหล้ามาหลายขวดมาก เราสองคนก็ไม่ได้คอแข็งด้วยสิ จะไหวไม่เนี่ยคืนนี้ ห้าวจริงๆเพื่อนฉัน ไม่ใช่ว่าฟุบไปตั้งแต่ยังไม่หมดขวดแรกนะ

@เพนต์เฮาส์ทอร์ช

"นายครับ"

"ไอ้อัลดริส มันส่งคนมาสอดแนมสินค้าล็อตใหม่ที่เรากำลังจะส่ง พวกเราจัดการคนที่มันส่งมาแล้วไม่มีใครรอดคาบข่าวไปบอกนายมันสักคนครับ"

"มึงแน่ใจใช่ไหม ว่าคนของมันไม่มีใครรอดจริงๆ"

"แน่ใจครับ ผมขอเอาหัวไปเป็นประกันได้"

"หึ...นิสัยหมาลอบกัดวันยันค่ำ ไม่เคยที่จะกล้าโผล่หัวออกมาสู้กันซึ่งๆหน้า"

"ตอนนี้แบล็คไหนค้ำกะลาหัวมันอยู่"

"ซานเดอร์ ครับ"

"หึ...หาแบล็คได้โง่เหมือนตัวเองมาก วันส่งสินค้าล็อตใหม่ถ้ามีเศษสวะตัวไหนมันมาเกะกะเอามันไปโยนลงบ่อจระเข้ทันที"

"ครับนาย"