LOGINShare
บทที่ 1 การกลับมา
Last Updated:
2025-07-07 16:51:14ทุกคนที่ได้ยินก็ตะลึงงัน นังปากร้ายนี่พูดจาเหตุผลตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติมีแต่โวยวายพูดจาไร้สาระไม่รู้เรื่องหรือไม่ก็ด่าทออย่างหยาบคายแต่ไม่สามารถจับใจความได้ แต่ครั้งนี้มันแปลก หรือเป็นเพราะหัวเธอกระแทกเลยผิดปกติไปแล้ว!
“นี่สะใภ้รอง เธอพูดแบบนี้ก็ไม่ถูก จื่อหานเป็นน้องชายต้องกตัญญูกับพ่อแม่พี่ชายพี่สะใภ้เป็นเรื่องที่ถูกต้อง” เหมยลี่ว่าพลางเชิดหน้า “ใช่ เขาไปเป็นทหารไม่ได้ดูแลพ่อแม่ มีแค่พี่ชายและพี่สะใภ้ดูแลเงินที่ได้มาควรตอบแทนนั้นถูกต้อง” แม่เฒ่าจางเห็นด้วยอย่างที่สุด “ฉันเข้าใจแล้ว จื่อหานไม่ได้เลี้ยงดูพ่อแม่เพราะงั้นต้องให้เงินตอบแทนเป็นเรื่องที่ถูกต้อง งั้นไม่สู้ให้พี่ใหญ่ไปเป็นทหารแล้วให้จื่อหานมาดูแลพ่อแม่ที่บ้านแทนสิ เขาจะได้แสดงความกตัญญูได้อย่างเต็มที่” ซิ่วอิงตอบกลับอย่างยียวน “นี่แก พูดบ้าอะไร” เหมยลี่พูดอย่างไม่พอใจ นังบ้านี่คิดจะให้สามีของเธอไปเป็นทหาร ไปตายในสนามรบงั้นเหรอใครจะไปยอม “ทำไม ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้แม่กับสะใภ้ใหญ่บอกว่าจื่อหานไม่ได้ดูแลพ่อแม่ เพราะงั้นก็ควรให้เขากลับมาดูแลพ่อแม่ที่บ้านนั่นถูกแล้ว” ซิ่วอิงเอ่ยย้ำว่านี่มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง “แก แก แม่ ฉันคิดว่าน้องสะใภ้รองต้องการกำจัดจื่อซวานด้วยการส่งเขาเข้ากองทัพแน่ๆ” เหมยลี่รีบเป่าหูแม่สามีทันที “แก นังชั่ว แกคิดจะส่งลูกชายฉันไปตายเหรอ” แม่เฒ่าจางชี้หน้ามือสั่นเมื่อได้ยินว่าซิ่วอิงคิดจะกำจัดลูกชายคนโตสุดที่รักของเธอ “มันน่าตลก แม่ห่วงลูกชายคนโตแต่ไม่ห่วงลูกชายคนเล็กหรือ” ซิ่วอิงหัวเราะในลำคอกับความลำเอียงที่ชัดเจนนี้ น่ารังเกียจมาก! “แกพูดอะไร หยุดทำตัวเฉไฉแล้วคืนไข่ไก่ฉันมา” แม่เฒ่าจางเปลี่ยนเรื่องในทันที เจ้าเล็กไปอยู่กองทัพตั้งหลายปีทำไมต้องห่วง หน้าที่ของเขาคือส่งเงินมาให้เธอเพื่อแสดงความกตัญญูไม่ใช่หรือ ส่วนลูกชายคนโตคือคนที่เธอจะอยู่ด้วยในอนาคตอีกทั้งเขาอ่อนแอกว่าลูกคนเล็กเธอจะส่งเขาไปในที่ที่อันตรายเช่นนั้นได้อย่างไร “ฉันเป็นคนตรงไปตรงมา ไข่นั่นหมดแล้ว” ซิ่วอิงเอ่ยบอกอย่างไม่ยี่หระ “อะไรนะ หมดแล้ว” แม่เฒ่าจางมีอารมณ์ครุกกรุ่นอีกครั้ง ไข่ห้าฟองทุกวันหลานที่น่ารักของเธอได้กินกันแค่คนละหนึ่งฟองแต่นังปากร้ายบอกว่าไข่ห้าฟองหมดในวันเดียว เห็นได้ชัดว่าพวกมันฟุ่มเฟือยและไร้ประโยชน์ “ใช่ ต่อให้แม่โมโหไปฉันก็ไม่มีไข่มาคืนหรอกเพราะงั้นออกจากห้องฉันไปได้แล้ว” ซิ่วอิงพูดพร้อมกับโบกมือไล่ “สะใภ้รองทำไมเธอถึงไร้ยางอายแบบนี้” เหมยลี่พูดพลางกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ “ถ้าฉันไร้ยางอายเธอมันก็คนหน้าด้าน” ซิ่วอิงตอบกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน “แม่ ฉันคิดว่าแม่ควรสั่งสอนเธอให้หลาบจำ” เหมยลี่หันไปบอกแม่สามี “เสิ่นซิ่วอิง ถ้าวันนี้เธอไม่คืนไข่มาอย่าหาว่าแม่สามีอย่างฉันใจร้าย” แม่เฒ่าจางพูดอย่างกดดัน เธอต้องการไข่ไก่ของเธอคืน “แม่ ฉันบอกแล้วไงว่าไข่ถูกกินหมดไปแล้วต่อให้แม่ทุบตีฉันมันก็เปล่าประโยชน์” ซิ่วอิงยังคงยืนกราน เรื่องอะไรเธอจะคืน ถ้าลูกๆ ของเธอไม่ได้กินคนอื่นก็ต้องไม่ได้กินอีกอย่างเธอเห็นว่าแม่สามียังซ่อนไข่ไว้จำนวนมากไม่จำเป็นต้องมาทวงไข่ห้าฟองจากเธอ “ย่า แม่บอกแล้วว่าไม่มีทำไมยังคาดคั้น เราก็หลานย่าเหมือนกันทำไมพี่เฉิงกับถิงถิงกินได้แต่เรากินไม่ได้” ซูเม่ยพูดอย่างไม่ยินยอม “หุบปาก นังเด็กบ้า” แม่เฒ่าจางตวาดลั่น ซีห่าวรู้สึกกลัวมากเขากอดซิ่วอิงไว้แน่น “แม่ ฉันว่าค้นดูดีกว่า ฉันไม่เชื่อหรอกว่ามันจะกินหมดแล้ว” เหมยลี่เสนอแนวทางร้ายทันที “นี่ อย่านะ” ซูเม่ยรีบขวางป้าสะใภ้ ส่วนซีซวนมองดูด้วยสายตาเย็นชา “หลบไปนังเด็กนอกคอก” เหมยลี่ผลักซูเม่ยให้พ้นทาง ซีซวนเห็นดังนั้นดวงตาของเขาก็มืดครึ้มลง ซิ่วอิงที่เห็นลูกสาวถูกผลักเธอก็รู้สึกโมโหเป็นอย่างมากพุ่งเข้าไปตบสะใภ้ใหญ่ทันที เพี๊ยะ! “โอ๊ย!” เหมยลี่กุมหน้าด้วยความเจ็บปวด นังปากร้ายมันกล้าตบเธอ “อย่ามารังแกลูกสาวของฉัน” ซิ่วอิงตวาดลั่น ซีซวนมองอย่างตะลึงท่าทางของเธอตอนนี้ราวกับแม่นกกางปีกปกป้องลูก มันดูดีมาก! “แก แกกล้าตีฉัน” เหมยลี่ชี้หน้าซิ่วอิงอย่างโมโห “ถ้าเธอกล้ารังแกลูกของฉัน ฉันย่อมกล้าตีเธอ” ซิ่วอิงตอบกลับอย่างโมโหเช่นกัน “แม่คะ” เหมยลี่หันไปหาแม่สามีให้ช่วยตน “แก นังปากร้ายกล้าตีคนได้ยังไง” แม่เฒ่าจางยังคงเข้าข้างลูกสะใภ้ใหญ่และด่าซิ่วอิง “ฉันกล้ามากกว่านี้แน่ถ้ายังไม่พากันออกไป” ซิ่วอิงว่าก่อนจะหันไปคว้าไม้กวาดแล้วนำมาขับไล่ทั้งสองคน “ออกไป ออกไปจากห้องฉัน” ซิ่วอิงใช้ไม้กวาดดันทั้งสองคนออกไป “กรี๊ด! นังบ้า” เหมยลี่กรีดร้องทันที “แก นังชั่ว ฉันจะให้เจ้าเล็กหย่ากับแก” แม่เฒ่าจางตะโกนด่าทันที พูดแต่ว่าจะให้ลูกชายคนเล็กของเธอหย่า ซิ่วอิงไม่สนใจยังคงใช้ไม้กวาดดันทั้งสองคนออกไปทำท่าจะตีแต่ไม่ได้ตี แม่เฒ่าจางกับลูกสะใภ้ต่างร้องโวยวาย “หยุด!” เสียงเข้มดังขึ้นทำให้ทุกคนหยุดชะงัก ซิ่วอิงถือไม้กวาดยกค้างในขณะนั้นเองก็มีมือหนามาคว้าไม้กวาดเธอไป “นี่” ซิ่วอิงถลึงตาใส่ก่อนจะชะงักเพื่อพบว่าเป็นใคร “เจ้าเล็กลูกกลับมาแล้ว เมียของลูกเกือบฆ่าแม่แล้ว” แม่เฒ่าจางเห็นว่าเป็นลูกชายคนเล็กก็รีบเข้ามาเล่นละครร้องห่มร้องไห้ทันที “เกิดอะไรขึ้น?” จางจื่อหานขมวดคิ้ว วันนี้เขากลับมาบ้านแต่พอมาถึงได้ยินเสียงทะเลาะกันจึงรีบมาดู มาถึงก็เห็นภรรยาของเขายกไม้กวาดขึ้นเหมือนจะตีคนเขาจึงต้องจับและแย่งชิงไม้กวาดนั่นมา “น้องชายดูที่นังนี่สิมันตบพี่สะใภ้และไล่ตีแม่ น้องชายต้องรีบจัดการนะ” เหมยลี่รีบผสมโรงทันที “เจ้าเล็กภรรยาของลูกนั้นแย่มาก ลูกควรหย่ากับมันแล้วส่งกลับบ้านเดิมซะ” แม่เฒ่าจางเอ่ยบอกลูกชาย หลังจากแล้วก็หาผู้หญิงดีๆ ที่เชื่อฟังมาแต่งงานหรือไม่ลูกเล็กเป็นนายทหารหากได้แต่งกับลูกสาวผู้อำนวยการกองทัพก็ยิ่งมีแต่จะก้าวหน้า “เกิดอะไรขึ้น? เจ้าเล็กกลับมาแล้วเหรอ” พ่อเฒ่าจางกับจางจื่อซวานมาพอดีก็เอ่ยถาม เหมยลี่รีบใส่ไฟทันที เธอบอกพ่อสามีกับสามีว่าซิ่วอิงขโมยไข่และยังตบตีเธอและแม่สามี “น้องชายนายควรจะสั่งสอนภรรยาให้ดี มาทำแบบนี้กับแม่กับพี่สะใภ้ได้ไง” จางจื่อซวานเอ่ยบอกน้องชายตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ จางจื่อหานหันหน้าไปมองภรรยาเธอแตกต่างจากครั้งสุดท้ายที่ได้เจอไม่โวยวายหรือด่าทอ แต่กลับเลิกคิ้วใส่เขา? “เจ้าเล็กรีบหย่ากับมันซะ” แม่เฒ่าจางยังคงยืนยัน “แม่” จางจื่อหานเอ่ยเรียกแม่ของตนเอง “อะไร แกไม่เห็นเหรอว่ามันตีแม่ นังนี่มันเป็นหมาป่าตาขาวอกตัญญู เด็กพวกนี้ก็เป็นเด็กเหลือขอเลี้ยงไว้ก็ไร้ประโยชน์และสิ้นเปลือง” แม่เฒ่าจางเอ่ยบอกกับลูกชาย จางจื่อหานได้ยินว่าแม่ด่าภรรยากับลูกก็รู้สึกจุกในอกแต่ในฐานะลูกเขาไม่สามารถด่าแม่กลับได้ “อยากหย่าก็หย่า แต่ค่าเลี้ยงดูลูกคุณต้องจ่าย” ซิ่วอิงพูดกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี “ฝันไปเถอะ” แม่เฒ่าจางและคนอื่นไม่ยินยอมที่จะสูญเสียเงินก้อนนี้ “แม่ไปพักก่อนเถอะ” จางจื่อหานเอ่ยบอกแม่ของตน “ไม่ แกต้องจัดการให้จบตอนนี้” แม่เฒ่าจางไม่ยินยอม “เจ้าเล็กมาเหนื่อยๆ แยกย้ายไปพักกันก่อนเถอะ มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน” พ่อเฒ่าจางเอ่ย อย่างไรเขาต้องรักษาหน้าต่อหน้าลูกคนเล็กเขาจะแสดงความลำเอียงออกมาไม่ได้ ผลสุดท้ายไม่มีใครกล้าขัดผู้นำของบ้านทุกคนต่างแยกย้ายกันไป
Latest chapter
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาปากร้ายยุค 70 บทที่ 13 สามีที่ดีคือสามีที่ตามใจภรรยา
“ผมอยากคุยเรื่องพ่อของผม” จางจื่อหานเห็นว่าคนเป็นภรรยานิ่งเงียบก็รู้สึกใจเสีย เขาไม่น่าพูดเรื่องนี้ออกมาจริงๆ คิดได้ดังนั้นจึงรีบเอ่ยขึ้น“คุณลืมมันไปเถอะครับ” เขาไม่อยากให้ภรรยารู้สึกไม่ดี“ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรคุณสักหน่อย ฉันเองก็กำลังคิดอยู่ว่าเราควรที่จะแบ่งอาหารให้ที่บ้านเดิมของคุณบ้างอย่างน้อยปีละครั้งยิ่งตอนนี้พ่อเฒ่าต้องทำงานอยู่คนเดียวแล้วยังต้องดูแลเด็กๆ ไม่ด้วยเขาคงลำบากไม่น้อยเลย” อย่างไรก็ตามตอนนี้จางจื่อหานเป็นถึงรองผู้อำนวยการกรรมการปฏิวัติและผู้บัญชาการทหารชุมชนเขาไม่ควรมีชื่อเสียงเรื่องความไม่กตัญญู ซิ่วอิงคิดถึงเรื่องนี้ เธอคิดว่าควรให้ทุกคนได้เห็นว่าแม้ว่าเขาจะมีความซื่อตรงจับคนผิดไปลงโทษไม่เว้นแม้แต่ครอบครัวตัวเองแต่ในขณะเดียวกันเขาก็มีความกตัญญูช่วยเหลือครอบครัวเดิมอยู่เสมอ นี่คือแนวคิดที่ถูกต้อง เป็นลูกก็ต้องกตัญญู เป็นคนผิดก็ต้องถูกลงโทษ ต่อไปจะไม่มีใครมาพูดถึงเขาในแง่ร้ายได้“ผมนึกว่าคุณจะไม่พอใจซะอีก” สิ่งที่ซิ่วอิงพูดทำให้จางจื่อหานรู้สึกแปลกใจ“ทำไมฉันจะต้องไม่พอใจล่ะคะ ยังไงการกตัญญูต่อพ่อแม่ก็เป็นสิ่งที่ลูกหลานควรทำอยู่แล้ว” เธอย่อมทำดีต่อเขาทำให้เขเห็นว่าเธ
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาปากร้ายยุค 70 บทที่ 12 แม่ผู้อยากใกล้ชิดกับลูกชายที่ห่างเหิน
จางจื่อหานใช้เวลาไม่นานก็เดินกลับมาถึงบ้าน เมื่อเข้ามาในบ้านก็พบว่าภรรยากำลังเช็ดตัวให้ลูกชายเล็กอยู่เขาจึงเดินไปใกล้ๆ แล้วยืนดู ในตอนนี้เขารู้สึกว่าเธออ่อนโยนมากแตกต่างจากคนก่อนเป็นอย่างมากหัวใจของจางจื่อหานสั่นไหวเขาไม่สามารถห้ามมุมปากที่ยกขึ้นได้“กลับมาแล้วเหรอคะ” ซิ่วอิงรู้สึกถึงสายตาร้อนแรงที่จ้องมองมาจึงหันไปดูพบว่าเป็นจางจื่อหานที่กำลังยืนมองเธออยู่“ให้คุณเลือก” จางจื่อหานยื่นแผนผังให้กับภรรยา ซิ่วอิงรับมาแล้วเปิดออกดูก่อนจะเงยหน้าขึ้นถามเขา“อนุมัติการสร้างบ้านแล้วเหรอ?” ไม่ใช่เขาบอกเธอว่าอาจใช้เวลาอย่างน้อยสองสามปีหรอกเหรอ“ผู้อำนวยการกรรมการปฏิวัติอนุมัติให้เราเป็นกรณีพิเศษ” เขาบอกพร้อมกับมองเธอที่กำลังยิ้มดีใจ หัวใจของเขาเต้นแรงอีกแล้ว“ดีจริงๆ คุณกลับมาครอบครัวเราก็มีแต่เรื่องดีๆ” ทั้งเงินเดือนและอาหารไหนจะสร้างบ้านใหม่ จางจื่อหานนี่คือขาทองคำชัดๆ จางจื่อหานได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกอบอุ่นในใจ“คุณชอบตรงไหน” เขาเอ่ยถามเธอพร้อมกับก้มลงมามองกระดาษแผ่นเดียวกัน“ฉันคิดว่าที่ตรงนี้ดี” ซิ่วอิงชี้ไปที่กระดาษ ที่นั่นห่งจากบ้านอื่นหน่อยดูไม่แออัดและเป็นพื้นที่กว้างอีกทั้งยังอยู่ไม่ไกล
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาปากร้ายยุค 70 บทที่ 11 ไม่ช่วย
“เจ้าเล็ก ยังไงพวกเขาก็เป็นแม่และพี่ชายของลูก” พ่อเฒ่าจางพาหลานทั้งสองมาที่บ้านท้ายหมู่บ้านเพื่อพูดคุยกับซิ่วอิง ระหว่างที่เดินมาเขารู้สึกหนักใจไม่น้อยกลัวว่าลูกสะใภ้เล็กจะไม่ยอมและอาละวาดแต่เมื่อเดินมาถึงก็พบว่าลูกชายคนเล็กได้อยู่ที่บ้านด้วยเขาจึงรู้สึกโล่งคิดว่าลูกชายคนเล็กคงเห็นแก่แม่อยู่บ้าง“ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรกับพวกเขา” จางจื่อหานตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“เจ้าเล็กตอนนี้พี่ชายของลูกกำลังบาดเจ็บ” พ่อเฒ่าจางยังไม่ยอมถอย เขาต้องการกดดันลูกชายคนเล็กให้ช่วยลูกชายคนโตออกมา“พ่อ พ่อบอกว่าพี่ใหญ่เจ็บแล้วซีห่าวของเราไม่เจ็บเหรอ เขาป่วยอยู่แล้วยังถูกพี่ใหญ่ที่เป็นลุกของเขาทำร้ายจนหัวแตกอีก” ซิ่วอิงเอ่ยขึ้น เธอไม่พอใจเป็นอย่างมากที่จนถึงขนาดนี้คนพวกนี้ยังไม่รู้จักสำนึกอีก“สะใภ้เล็กเจ้าใหญ่คงไม่ได้ตั้งใจ” พ่อเฒ่าจางเอ่ยแก้ต่างแทนลูกชาย“ฉันเห็นกับตาว่าเขากำลังเข้าไปทำร้ายร่างกายของลูกชายฉันซ้ำ แบบนี้เรียกไม่ได้ตั้งใจเหรอ พ่อควรบอกให้เขาสำนึกผิดไม่ใช่มาขอให้เราไม่เอาผิดพวกเขาไม่งั้นชาวบ้านจะมองพ่อเป็นอะไร รักลุกชายคนโตรังแกลูกชายคนเล็กเหรอ” ซิ่วอิงจี้จุดพ่อเฒ่า เธอรู้ดีว่าของสามีห่วงหน้าตาตัวเอ
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาปากร้ายยุค 70 บทที่ 10 จับกุม
จางจื่อหานพาลูกและภรรยามาที่บ้านโดยมีจางจื่อชิงติดสอยห้อยตามมาด้วย จางจื่อหานวางลูกชายคนเล็กลงบนเตียงเตาก่อนจะถอยออกมาให้ซิ่วอิงได้เข้าไปดู“ห่าวห่าว เป็นยังบ้าง” ซิ่วอิงเอ่ยถามอีกครั้ง“แม่ ฉันไม่เป็นไร” ซีห่าวเอ่ยตอบ ซิ่วอิงที่เห็นเด็กน้อยยืนยันเธอก็รู้สึกผ่อนคลายลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ เขามองดูเธอด้วยสายตามีคำถามว่าเกิดอะไรขึ้น“ห่าวห่าว ลูกนอนพักก่อนนะ” ซิ่วอิงเอ่ยบอกเด็กน้อยที่นั่งอยู่บนเตียง เธอรู้สึกสงสารซีห่าวมากทั้งป่วยแล้วยังจะมีบาดเจ็บอีก เมื่อซีห่าวทำตามที่เธอบอกเธอจึงพยักหน้าให้สามีว่าออกไปคุยกันข้างนอก“พี่จื่อหาน ทำไมพี่กลับมาเร็วจัง” จางจื่อชิงทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม“จัดการธุระเสร็จแล้วเลยรีบกลับมา” จางจื่อหานเอ่ยเสียงนิ่งตามนิสัยของเจ้าตัว“วันนี้ขอบคุณมากเลยนะจื่อชิง” ถ้าวันนี้ไม่มีจื่อชิงเธอคงพาซีห่าวไปถึงอนามัยไม่เร็วเท่านี้“พี่สะใภ้ไม่ต้องเกรงใจ เราคนกันเองว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้น?” จางจื่อชิงถามด้วยความสงสัย“ฉันก็ไม่รู้ ฉันกลับมาถึงบ้านก็เห็นว่าเด็กๆ ถูกรังแกและซีห่าวหัวแตก ฉันก็เลยโมโหเอาไม้ไล่ตีพวกเขา” เธอเหลือบตามองจางจื่อหาน เขาจะคิดว่าเธอ
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาปากร้ายยุค 70 บทที่ 9 กล้าดียังไงมาทำลูกฉัน
“หยุด!” ซิ่วอิงตะโกนดังลั่น หลังจากไปทำงานเธอรู้สึกเป็นห่วงซีห่าวมากกลัวว่าจะไข้ขึ้นสูงเธอจึงรีบเร่งทำงานพื้นที่ที่ได้รับมอบหมายให้เสณ้จโดยเร็วหลังจากผ่านไปพักใหญ่หน้างานของเธอเหลือไม่มากซีซวนที่มองอาการของผู้เป็นแม่ออกก็อาสาทำที่เหลือแทนและให้เธอกลับมาที่บ้านก่อนหลังจากทำงานเสร็จเขาจึงจะตามมาทีหลัง เมื่อซิ่วอิงเดินมาใกล้จะถึงบ้านเธอได้ยินเสียงของซูเม่ยตะโกนขอความช่วยเหลือเธอตกใจกลัวว่าซีห่าวอาจจะไข้ขึ้นสูงจนช็อคจึงรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็วแต่สิ่งที่เห็นคือคนชั่วทั้งสาวคนนั่นกำลังรังแกลลูกของเธอทำให้เธอตะโกนบอกให้พวกเขาหยุดด้วยอารมณ์ที่โมโห ยิ่งเมื่อเธอมองเห็นเลือดที่ไหลอาบใบหน้าของซีห่าวดวงตาของเธอก็เริ่มดำมืดขึ้น ซิ่วอิงคว้าไม้กวาดที่อยู่ไม่ไกลมาถือไว้ในมือแล้วก้าวฉับๆ ไปหาทั้งสามคนทันที“กล้าดียังไงมารังแกลูกของฉันห้ะ” ซิ่วอิงพูดพร้อมกับง้างไม้กวาดไล่ฟาดทั้งสามคนโดยไม่สนว่าจะเป็นครอบครัวของสามี“กรี๊ดด อย่านะ” เหมยลี่กรีดร้องอย่างหวาดกลัว“นังปากร้ายจะฆ่าคนแล้ว ช่วยด้วย จะฆ่าคนแล้ว โอ้ย!” จางจื่อซวานที่โดนตีก็ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เขารู้สึกหวาดกลัวมากจึงวิ่งไปชนประตูอย่างแรงจนทำให้
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาปากร้ายยุค 70 บทที่ 8 บุกรุก!
“เรื่องนี้อย่าให้พ่อของแกรู้” แม่เฒ่าจางเอ่ยบอกลูกชายคนโต แม้ว่าพ่อเฒ่าจางจะลำเอียงรักลูกชายคนโตแต่เขาก็มักจะไว้หน้าตัวเองเสมอไม่แสดงออกถึงความลำเอียงมากเกินไป วันนี้พ่อเฒ่าจางมัววแต่ไปพูดคุยกับเพื่อนฝูงทำให้ทั้งสามคนคิดวางแผนที่จะทำเรื่องนี้“คุณแม่คะ แล้วนังนั่นจะไม่ไปแจ้งสันติบาลเหรอคะ” เหมยลี่เองก็อยากได้เงินห้าร้อยหยวนแต่เธอก็กังวลไม่ได้ หากนังปากร้ายนั่นไปแจ้งสันติบาลหรือคณะกรรมการปฏิวัติพวกเธออาจจะถูกจับ“มีลูกสะใภ้ที่ไหนจะแจ้งจับแม่สามี” จะสามารถทำแบบนั้นได้ยังไง ไม่เคยมีสะใภ้คนไหนกล้าแจ้งจับแม่สามีแม้ว่าจะเป็นเรื่องที่โดนทุบตีก็ตามมันถูกมองว่าเป็นปกติเว้นเสียแต่ว่าจะมีคนตาย“แต่มันแยกบ้านไปแล้วนะคะ” เหมยลี่ไม่แน่ใจว่าสามารถทำแบบนั้นได้ เธอไม่อยากถูกจับ“นี่สะใภ้ใหญ่ เธอกลายเป็นคนขี้ขลาดตั้งแต่เมื่อไหร่” แม่เฒ่าจางพูดอย่างไม่สบอารมณ์“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะแม่” เหมยลี่ที่เห็นแม่สามีเริ่มไม่พอใจก็ไม่กล้าที่จะแย้งอีก ในใจก็แอบเห็นด้วยว่าจางจื่อหานคงไม่แจ้งจับแม่ตัวเองหรอก“แม่ครับ ผมว่าเราควรไปตอนที่มันออกไปทำงาน” เวลานั้นชาวบ้านจะออกไปทำงานแลกคะแนนกันหมดไม่มีใครอยู่บ้านถือว่าทางสะด
You may also like
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ230.9K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ31.5K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล572.7K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น13.4K viewsข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง
l3oonm@6.7K viewsชายาอ๋องตัวร้าย
เด็กน้อยคว้าฝัน5.8K viewsคุณหนูตัวปลอมขอลาก่อนนะคะ
Teddy's2.9K viewsข้าหมดใจแต่โหวใจร้ายกลับคลั่งรัก
เลี่ยงจิน339 views
