บทที่ 1111

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันเองก็จะไปดูด้วยเพคะ!”

ซ่งรั่วเจินเองก็รีบตามไป สุขภาพพี่สะใภ้ได้รับการบำรุงดูแลอยู่ตลอด ค่อยๆ ดีขึ้นแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้รับการกระตุ้นเช่นนี้ ถึงขั้นหมดสติไปแล้ว

หากเป็นอันใดไปจริงๆ ย่อมหนีไม่พ้นเจียงฉิงหลาน

หลังเจียงฉิงหลานได้ยินว่าลั่วชิงอินหมดสติไป รู้สึกเพียงคิ้วกระตุกขึ้นมา เหตุใดกลายเป็นเช่นนี้ไปได้?

นางก็แค่พูดตามปากพาไปเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าลั่วชิงอินจะสะเทือนใจจนหมดสติไปเช่นนี้ ทั้งๆ ที่นางสุขภาพไม่ดีเอง ตอนนี้ไม่ใช่ทุกเรื่องล้วนโยนมาที่นางหรอกหรือ?

ซวยอย่างถึงที่สุดโดยแท้!

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจเพคะ!” เจียงฉิงหลานมองฉู่มู่ชวน ใบหน้าเรียวเล็กเปี่ยมความกลัว

ฉู่มู่ชวนขมวดคิ้วแน่น เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะบังเอิญถึงเพียงนี้ ลั่วชิงอินเป็นลมหมดสติไปในช่วงเวลานี้ ถูกพวกเขาจับเป็นจุดอ่อนไปแล้ว

หากเกิดเรื่องขึ้น เช่นนั้นก็หนีไม่พ้นพวกเขาจริงๆ!

“ภายภาคหน้าเจ้าจะต้องระวังคำพูดสักหน่อย อย่าได้พูดปากไม่มีหูรูด!” เซียวอ๋องพูดเสียงเคร่งขรึม

เจียงฉิงหลานพยักหน้าเชื่อฟัง กลับมองท่าทีของเขาออกผ่านคำพูด

เขาไม่ได้โมโหนางจริง ตราบใดที่มีเซียวอ๋องเป็นที