บทที่ 1227

“ท่านแม่ ท่านยังจำได้หรือไม่ว่าเขาเป็นใคร?” หวงชิงชิงเอ่ยถามเสียงเปี่ยมความคาดหวัง

นายหญิงหวงนึกสงสัยอย่างอดไม่ได้ นางมองอย่างละเอียดแวบหนึ่ง ถึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “นี่ไม่ใช่คุณชายท่านนั้นที่เคยช่วยพวกเราหรอกหรือ?”

หวงชิงชิงหัวเราะร่า “ข้าก็รู้ว่าท่านแม่จะต้องจำได้”

“เหตุใดกลายเป็นเช่นนี้ไปได้?” นายหญิงหวงมองจ้าวจื่ออี้ด้วยความปวดใจ ร้องตะโกนเข้าไปภายใน “ท่านพี่ รีบไปต้มน้ำ ไปหาชุดดีๆ ออกมาให้ข้าสักชุด!”

นายท่านหวงเดินออกมาด้วยความงุนงง หลังได้เห็นสถานการณ์ภายในลานบ้านแล้วกลับไม่ถามมาก เดินไปต้มน้ำ

“ท่านแม่ วันนี้ข้าถูกหญิงบ้าคนหนึ่งผลักลงแม่น้ำ โชคดีพี่อี้ช่วยข้าเอาไว้ หาไม่แล้วน่ากลัวว่าข้าคงไม่มีชีวิตรอดกลับมา”

หวงชิงชิงนึกถึงภาพตอนตกน้ำก่อนหน้านี้ ภายในใจยังมีความกลัวหลงเหลืออยู่ แม้ว่าตอนนั้นมีคนไม่น้อย กลับไม่มีคนช่วยนาง โชคดีพี่อี้ลงมาช่วยเหลือ

“เจ้าเองก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าจะไปต้มน้ำแกงขิง อย่าได้เป็นหวัดเป็นอันขาด!”

นายหญิงหวงเผยสีหน้ากังวล อยากถามว่าตกลงเกิดเรื่องใดขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไม่ใช่โอกาสอันดีในการเอ่ยถาม

“ข้าช่วยเอง” ชิงเถิงตามนายหญิงหวงเข้าไป