Share

บทที่ 20

Author: จี้เวยเวย
หลินจือเยว่คิดแล้วก็ไม่เข้าใจ เหตุใดฉู่อ๋องจึงให้ท้ายซ่งรั่วเจิน

ฉู่อ๋องถึงวัยออกเรือนแล้ว แต่กลับยังไม่แต่งงาน คุณหนูในเมืองหลวงมากมายล้วนหลงใหล กลับไม่มีผู้ใดสามารถเข้าตาของเขาได้ เหตุใดบัดนี้กลับปกป้องซ่งรั่วเจิน?

“เมื่อครู่เป็นข้าเข้าใจผิดไป ขออภัย”

หลินจือเยว่พูดขอโทษอย่างฝืนๆ อึดอัดคับข้องใจเป็นที่สุด เขาเป็นขุนนางใหม่ในราชสำนัก เมื่อหลายวันก่อนทุกคนในราชสำนักล้วนชื่นชม ทุกคนที่ได้พบต่างเข้ามาผูกไมตรีกับเขา ทว่านับตั้งแต่เมื่อวานก็เริ่มขายหน้าอย่างต่อเนื่อง

“หวังว่าท่านโหวจะจดจำไว้ อย่าเปิดปากขอโทษเพราะทำผิดบ่อยเกินไปนัก ข้าฟังแล้วเลี่ยนนัก” ซ่งรั่วเจินรับคำนิ่งๆ ไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่น้อย

สายตาฉู่จวินถิงกวาดมองบนตัวพวกซุนฮั่นเฟย “เมื่อครู่คนพูดจาส่งเดชคล้ายมิใช่เพียงหลินโหวคนเดียวกระมัง?”

เห็นสถานการณ์แล้ว หลิ่วเฟยเยี่ยนที่กำลังวางแผนหลบหลีกเข้ากลุ่มคนพลันชะงักฝีเท้า ใบหน้าเผยรอยยิ้มประจบเอาใจ “รั่วเจิน ล้วนเป็นน้าไม่ดีเอง เข้าใจเจ้าผิดไปแล้ว น้าเองก็กังวลเจ้าพูดผิดไปจะสร้างปัญหาเอาได้ เจ้าไม่ถือสาน้าใช่หรือไม่?”

“ญาติผู้น้อง พวกเราล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน” ซุนฮั่นเฟยพูดยิ้ม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Nokyung Zaza
สนุกค่ะ น่าติดตาม
goodnovel comment avatar
Thongmee Noylublao
สนุกมากอ่านทุกวัน
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1486  

    “ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ที่สำนักเทียนฉือขึ้นชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์มาตลอด บรรดาแม่ชีแต่ละคนในนั้นล้วนจิตใจดีมีเมตตา ยิ่งซือไท่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง คิดว่าไม่น่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอก!” “ข้าเองก็มักจะไปที่นั่นเดือนละครั้ง บัดนี้จู่ ๆ กลับไม่ให้เข้าไปเสียอย่างนั้น จิตใจรู้สึกกระวนกระวายไม่สบายใจเอาเสียเลย” ซ่งรั่วเจินได้ฟังเสียงวิจารณ์และถกเถียงของเหล่าชาวบ้านเรื่อยมาตลอดทาง ก็สัมผัสได้ว่าพวกเขามีความประทับใจต่อสำนักเทียนฉือไม่เลวเลยทีเดียว เห็นได้ชัดเจนเลยว่าทั้งซือไท่รวมถึงแม่ชีแต่ละคน ล้วนมิใช่คนที่เป็นพิษเป็นภัยกับใครอย่างแน่นอน ฉู่จวินถิงมองเห็นความสงสัยของซ่งรั่วเจิน จึงอธิบายมา “จากข้อมูลที่ข้าให้คนไปสืบทราบมา ชาวบ้านในละแวกนี้ล้วนชื่นชมและศรัทธาในสำนักเทียนฉือทั้งสิ้น โดยเฉพาะซือไท่คนที่เพิ่งปลิดชีวิตตนเองไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ที่ผ่านมาคอยหยิบยื่นความช่วยเหลือให้ชาวบ้านไปไม่น้อย” “ว่ากันว่านางมีจิตใจดั่งโพธิสัตว์อย่างแท้จริง เมื่อปีที่เกิดทุพภิกขภัย สำนักเทียนฉือเคยรับเลี้ยงดูผู้ประสบภัยไว้จำนวนไม่น้อย เรื่องนี้จึงเป็นเหตุผลให้ชาวบ้านในละแวกนี้เคารพเลื่อมใสพวกเขามากเป็นพิเศ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1485  

    เซียวอ๋องเห็นฉู่จวินถิงและซ่งรั่วเจินเป็นคู่สามีภรรยาที่รักใคร่กลมเกลียว แววตาพลันฉายประกายซับซ้อนขึ้นมา เมื่อก่อนเขามิได้รู้สึกอะไร ทว่าบัดนี้เห็นฉู่อ๋องใช้ชีวิตแต่งงานมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ความรักความผูกพันที่มีให้ซ่งรั่วเจินก็มิได้จืดจาง กลับกันยังยิ่งแนบแน่นเหมือนตังเม ความรู้สึกภายในใจจึงยิ่งซับซ้อน คิดถึงตอนแรกที่ตนเองรีบร้อนแต่งงาน ในขณะที่ฉู่จวินถิงปฏิเสธการแต่งงานครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อตอนนั้นเสด็จพ่อและเสด็จแม่เอาแต่กลัดกลุ้มเป็นกังวลเรื่องการแต่งงานของฉู่จวินถิงไม่หยุด ทว่าฉู่จวินถิงกลับหมกมุ่นอยู่กับการยกทัพทำศึกท่าเดียว ตนเองยังเคยรู้สึกสะใจอยู่บ้าง คิดถึงตอนแรกที่เขารีบร้อนเข้าพิธีอภิเษก ยิ่งเห็นฉู่จวินถิงปฏิเสธการแต่งงานครั้งแล้วครั้งเล่า และเสด็จพ่อเสด็จแม่ก็ทรงกังวลเรื่องพิธีอภิเษกของเขาไม่หยุด ในขณะที่เขาเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับการรบทัพจับศึก ในใจยังเคยนึกสะใจอยู่บ้าง ทว่าบัดนี้เรือนชั้นในของเขาวุ่นวายปั่นป่วนจนกลายเป็นสภาพนี้ไปแล้ว ทว่าฉู่จวินถิงในตอนนี้กลับเป็นที่ชื่นชมของทุกคนไม่ขาดปาก จริงดังคำกล่าวที่ว่าสามสิบปีแม่น้ำประจิม สามสิบปีแม่น้ำบูรพา ไม่ถึงตอนสุดท้าย

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1484  

    ฉู่จวินถิงพยักหน้า “พวกข้าเองก็คิดเช่นนี้ หากแค่ศพเดียวก็ว่าไปอย่าง บางทีพวกเขาอาจจะไม่ทราบจริง ๆ ก็เป็นไปได้ แต่ศพจำนวนมากเพียงนั้น มิหนำซ้ำปีที่ฝังศพยังต่างกันอีก เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติ” “พวกข้าจับตัวซือไท่ที่เป็นผู้นำมาสอบสวน กลับคิดไม่ถึงว่านางจะปลิดชีวิตตนเองก่อนที่พวกข้าจะไปถึง” “แม่ชีคนอื่นหลังจากรู้ว่าซือไท่ปลิดชีวิตตนเองไปแล้ว ก็เหมือนสะเทือนใจอย่างรุนแรง ซือไท่อาวุโสที่บำเพ็ญมานานอีกสองรูปก็ปลิดชีพตนเองไปในคืนเดียวกัน ส่วนคนที่เหลือก็นิ่งเงียบไม่ยอมตอบอะไร” “หลังจากพวกข้าได้หารือกับเสนาบดีศาลต้าหลี่แล้ว ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้จะห้ามใช้แรงกดดันมากเกินไปเด็ดขาด เพื่อเลี่ยงมิให้มีแม่ชีคนใดปลิดชีวิตตนเองอีก” “เพียงแต่ จนถึงตอนนี้ เรื่องนี้ยังไม่มีความคืบหน้าใด และไม่มีข้อมูลใด ๆ ที่เป็นประโยชน์เพิ่มเติมออกมาด้วย” ซ่งรั่วเจินได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ ก็รู้สึกว่ามีลับลมคมในอยู่ทุกจุด “เรื่องนี้ฟังดูแล้วประหลาดยิ่งนัก ว่าตามเหตุผลแล้ว สถานที่บริสุทธิ์อย่างสำนักชีไม่สมควรมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นเป็นอย่างยิ่ง แต่กลับมีศพของเด็กทารกจำนวนมากถึงเพียงนี้อยู่ด้วยกัน ต

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1483  

    ฉู่จวินถิงดูแลชายแดนมาหลายปี เคยเห็นชาวบ้านที่พลัดถิ่นไร้ที่อยู่มาแล้วนับไม่ถ้วน เพื่อความอยู่รอด ผู้คนมากมายสูญสิ้นศีลธรรมกันไปนานแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรล้วนทำออกมาได้ทั้งสิ้น สวีเหวินเฉิงคนพรรค์นี้ เพราะชีวิตตนเองลำบาก จึงพาลอิจฉาทุกคนที่มีชีวิตสุขสบายกว่าเขา นิสัยเช่นนี้ มองไปอาจดูเกินจริง แต่เอาเข้าจริงแล้วก็มีให้พบบ่อยครั้งนัก ใต้หล้านี้มีคนใจแคบอยู่มาก มิใช่ว่าทุกคนจะสามารถทำใจยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างของตนเองได้อย่างสงบเยือกเย็น คำว่าพอใจในสิ่งที่ตนเองมี คนที่สามารถทำได้ถึงจุดนี้จริง ๆ มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้น เสียดายก็แต่จวนจิ้งเป่ยโหวมองธาตุแท้ของสวีเหวินเฉิงคนนี้ไม่ออก ถึงได้เกือบโดนเขาทำร้าย“บุญคุณความแค้นของพวกผู้ใหญ่สามารถฝังรากลึกเข้าไปในใจของเขาได้ ในขณะที่เขายังเยาว์วัย เกรงว่ามิใช่เพียงความใจแคบของเขา แต่เป็นเพราะได้รับอิทธิพลมาตลอดทุกช่วงการเติบโต” ซ่งรั่วเจินมองไปยังฮูหยินผู้เฒ่าท่านโหวที่อยู่ไม่ไกล เกรงว่ามิเพียงสวีเหวินเฉิงที่โกรธแค้นนาง แต่พี่หญิงท่านนั้นของนางก็คงจะอิจฉานาง และไม่พอใจนางเช่นกัน หยางอ๋องชะงักไปในทีแรก จากนั้นก็เข้าใจความหมายของนาง แววตาเต็มไป

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1482  

    ฮูหยินผู้เฒ่าท่านโหวตัวสั่นเล็กน้อย ความจริงไม่อยากเชื่อเลยว่าความหวังดีของตนเองในตอนแรกจะถูกบิดเบือนจนกลายเป็นเช่นนี้ไปได้ “ตอนแรกที่ข้าเกลี้ยกล่อมพี่หญิงไปเช่นนั้น ก็เป็นเพราะตัวเจ้ายังเยาว์วัยนัก และในครรภ์ของนางยังมีทารกอีกคน” “หากหย่ากันจริง เด็กก็ต้องถูกทิ้งให้อยู่กับฝ่ายชาย ความจริงพี่หญิงเองก็อาวรณ์พวกเจ้า ฉะนั้นข้าถึงได้เกลี้ยกล่อมนางว่าหากมิใช่เพราะมีปัญหาที่ความประพฤติ ก็ยังพอฝืนอยู่ต่อได้ ไม่จำเป็นต้องให้เรื่องมันบานปลายถึงขั้นหย่าร้าง!”“หลายปีมานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างบิดาและมารดาของเจ้าก็มิได้มีปัญหานัก แต่เป็นเพราะครอบครัวตกต่ำขาดแคลนเงินทอง ทางข้าเองก็ช่วยเหลือจุนเจืออยู่ตลอด เพื่อให้พวกเจ้าได้มีชีวิตที่ดีขึ้นมาสักหน่อย” “พี่หญิงบอกว่าเจ้าจะเข้าเมืองหลวงมาเข้าร่วมการสอบเคอจวี่ ข้าก็ให้เจ้ามาพำนักที่จวน ช่วยเจ้าเตรียมตัวในเรื่องต่าง ๆ มิหนำซ้ำยังเชิญท่านอาจารย์ผู้มีฝีมือมาชี้แนะวิชาให้เจ้าด้วย เหตุใดเจ้าจึงไม่รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้ถึงเพียงนี้!” ทว่า แม้เผชิญหน้ากับถ้อยคำอธิบายของฮูหยินผู้เฒ่าท่านโหว สวีเหวินเฉิงกลับไม่เชื่อแท้แต่น้อย “เจ้าเลิกแสร้งทำตัวเป

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1481  

    “เจ้าไม่เคยทำอะไรสักอย่าง แล้วยังจะกล้าพูดออกมาอีกว่าจะสืบทอดทรัพย์สินสมบัติทั้งหมดของจวนโหวพวกข้า?” ฮูหยินผู้เฒ่าท่านโหวโกรธจนตัวสั่น “แต่ไหนแต่ไรมา ข้าล้วนคิดว่าเจ้าคือเด็กกตัญญูคนหนึ่ง ไหนเลยจะคิดว่าเจ้าจะมีนิสัยโฉดชั่วเหมือนหมาป่าเยี่ยงนี้!”“ข้าก็แค่พูดอวดไปเท่านั้น!” สวีเหวินเฉิงรวบรวมสติ รีบอธิบายทันที “ท่านน้า ความจริงช่วงนี้ข้าถูกแม่นางคนหนึ่งทำให้หลงหัวปักหัวปำ ข้าเพียงกลัวว่าหากนางรู้ว่าข้ามีชาติกำเนิดในครอบครัวธรรมดาแล้วนางจะทิ้งข้า ถึงได้จงใจปั้นเรื่องขึ้นมาเป็นข้ออ้าง” “คำพูดพวกนี้ก็แค่คำพูดสวยหรู พูดให้ฟังมีอรรถรส เหตุใดพวกท่านจึงเข้าใจข้าผิดไปได้ถึงเพียงนี้?” ได้ยินเช่นนั้น โหวผู้เฒ่ากลับดึงสีหน้า เอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “เจ้าลองมองซากศพร่างนี้ให้ดี เจ้าพอจะคุ้นตาบ้างหรือไม่?”“ศพอะไร?” เสี้ยวพริบตาที่สวีเหวินเฉิงมองเห็นซากศพที่ห่างออกไปไม่ไกล แววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกรุนแรง เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? ตอนแรกเขาจัดการเรื่องอย่างมิดชิดเป็นความลับ ว่าตามเหตุผลแล้วไม่ว่าอย่างไรก็ไม่น่าจะถูกพบเจอ อีกอย่างนักพรตเต๋าเฒ่าคนนั้นยังบอกชัดเจนว่า วิธีนี้ล้ำลึกแ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status