แชร์

บทที่ 53 เรื่องรักแค่บทนิยาย

ผู้เขียน: นิพานัน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-10-27 23:48:37

สวนสาธารณะ

หลังจบเรื่องราววุ่นวายที่ชั้นศาล ประธานธันย์ก็พาธารตะวันมาผ่อนคลาย นั่งเล่นกันบนพื้นหญ้าใกล้ริมสระน้ำ

ความจริงก็เหนื่อยกันมาสักพักใหญ่ โชคดีที่ปรานเดือนฟ้าหลักฐานแน่น การลากสามีไม่รักดี มาฟาดกันด้วยหลักฐานกลางศาล จึงไม่ใช่เรื่องยากสักเท่าไหร่

จะยากก็แค่สงสารเด็กน้อย

แม่ของลูกก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน

เรื่องนี้มันสอนให้ธารตะวันรู้ ชีวิตคู่ไม่ง่ายอย่างที่คิด การมีลูกกับใครสักคนเป็นเหมือนบททดสอบใหญ่ ทั้งบทบาทการเป็นพ่อแม่ บททดสอบของความอดทนครั้งยิ่งใหญ่อีกต่างหาก

“คุณธันย์คิดว่าเราจะได้กลับโลกเดิมไหมคะ”

ระหว่างที่นั่งกอดเข่า เหม่อมองน้ำพุใจกลางสระ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกอย่างที่เป็นอยู่ในโลกใบนี้

มันเป็นแค่นิยายภาคต่อเท่านั้น...

“ไม่รู้สิ คุณถามทำไมเหรอ”

เธอผินใบหน้าหันมาสบตาเขา พลางวาดโค้งรอยยิ้มจางๆ ที่มุมปาก

อยู่ดีๆ หัวใจมันก็วูบโหวง เมื่อจิตใต้สำนึกตอกย้ำกัน ให้นึกขึ้นได้ว่าแสงที่ตกกระทบผิวน้ำตอนนี้ สายลมที่พัดโชยปะทะแก้ม หรือแม้มือเธอที่สัมผัสต้นไม้ใบหญ้า

ทุกอย่างล้วนเป็นของปลอม...

เป็นเพียงแค่มิติในโลกนิยายเท่านั้น

“ถ้าเราสองคนทะลุมิติกลับไป เรื่องราวความรัก
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 112 ได้เวลาปะป๊าฮีโร่

    หลังโดนดุด้วยความห่วงใย พบตะวันก็งุดหน้าสำนึกผิด เพราะเคยเตือนความคิดเรื่องนี้แล้ว ว่าจะไม่บั่นทอนหรือด้อยค่าตัวเองอีก ในเมื่อองศาสมุทรไม่เคยทำให้เธอรู้สึกแบบนั้นเลยเขามีแต่จะทำให้เธอมั่นใจไม่เคยอายที่ได้ยืนข้างกันสักครั้งแล้วเธอ… ทำไมถึงด้อยค่าตัวเองได้ขนาดนี้กันนะ“ตะวันจะไม่ด้อยค่าตัวเองแบบนั้นอีกค่ะ” เธอช้อนตามองเขา ไม่อยากให้ดุกันอีก ซึ่งประธานองศาก็ยิ้มให้บางๆ พลางตักข้าวไก่เทอริยากิจะป้อนเธอ“ดีมาก”“อื้อ”“งั้นกินอีกคำเร็วเด็กดี”พบตะวันหลุบตามองช้อนที่เขาจ่อปาก พลันรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา จนใบหน้าเหยเกจวนสำรอกกับอาการแพ้ท้องนึกว่าจะดีขึ้นบ้างแล้ว แต่เธอแพ้หนักมากต่างหาก“ตะวันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า” เธอผลักมือเขาออกนิดๆ ก่อนทำท่าว่าจะลุกขึ้นยืน แต่โดนมือของเขารั้งแขนเอาไว้“เป็นอะไรหรือเปล่า”“ไม่ค่ะ พี่องศาทานให้หมดนะคะ”ร่างบางส่ายหัวแล้วกลั้นอาเจียนไว้ เธอแกะมือเขาออกแล้วรีบวิ่งหาห้องน้ำทันที พอผลักเข้าไปก็โก่งคออาเจียนในชักโครก หมดรอบแล้วถึงออกมาที่อ่างล้างมือ วักน้ำล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นหน่อยแกรกเสียงผลักประตูดังขึ้น พร้อมร่างสูงที่พุ่งตัวเข้ามา“เธอไม่สบายใช่

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 111 เลือกเธอแล้วจะให้รักใคร

    หลายวันที่ผ่านมา พบตะวันยังหาโอกาสที่ดีบอกเขาไม่ได้ องศาสมุทรทำแต่งานจนแทบไม่ได้พักร่าง ตื่นเช้ากลับบ้านเย็น ช่วงค่ำก็ยังมีวาดงานอีก พอมีวันหยุดก็ไม่ได้หยุด ต้องหอบหิ้วงานติดประชุมบ่อยครั้งเรื่องนี้มันใหญ่เกินไป…เธอจะบอกเขาอยู่แล้วล่ะ แค่ไม่ใช่วันนี้หรือพรุ่งนี้แน่นอนเช้านี้เป็นวันหยุดของพบตะวัน เธอก็เลยตื่นแต่เช้า ขึ้นมาทำแซนวิซที่อุดมด้วยผักกับไข่แล้วชงกาแฟ เตรียมให้เขาทานก่อนออกไปทำงานติดหน้าที่ภรรยาไปแล้วสามีดีก็อยากทำสิ่งที่ดีให้“อรุณสวัสดิ์ครับ…”เสียงทักทายดังขึ้น ร่างสูงที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ เดินเข้าไปสวมกอดพบตะวันจากด้านหลัง พลางวางปลายคางบนไหล่เล็ก“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่องศา” เธอบอกกลับ ก่อนจะหันไปหอมแก้มเขาทีนึงพอวางไข่ดาวลงบนแซนวิช ปิดประกบแล้วหั่นแบ่งครึ่งเสร็จ เธอก็เอาจัดวางใส่จานไปวางไว้บนโต๊ะ โดยมีองศาสมุทรเกาะหลังเป็นลูกลิง เดินตามติดไม่ยอมให้คลาดสายตาสักวินาทีเดียวเธอจับไหล่เขาให้นั่งที่เก้าอี้ ส่วนตัวเธอเดินลงไปนั่งตรงข้ามแทน“อยากไปพักร้อนสิ้นปีที่ไร่องุ่นมั้ย” ใบหน้าหล่อยกยิ้ม ณิชากับพ่อเลี้ยงภูผาเพิ่งมาชวนเขาไปเที่ยวไร่องุ่น หลังวางแผนกันมาเป็นเดือนแล้วตั้งแต

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 110 สมุดชมพูชี้ชะตาชีวิต

    หลังโดนเขาดุปนขู่ไม่จริงจังนัก พบตะวันก็เก็บอาการพะอืดพะอม ชะเง้อหน้ามองถ้วยโจ๊กไก่ที่เขาเอามาวางบนเตียง หลุบตาสำรวจหน้าตาของโจ๊กไก่เขาที่น่ากินสุดๆ แต่เธอไม่อยากอาหารนี่แหละปัญหาไม่อยากเลยสักนิดเชียวล่ะกลัวเข้าปากแล้วบ้วนนี่สิ ทีนี้จะบันเทิงโดนงอนยาวแน่นอน“หอมมั้ย”“อึก”“หน้าตามันดูแย่ใช่ไหมเธอ…”พบตะวันสะอึกในลำคอ ก่อนจะฉีกยิ้มจืดเจื่อน รีบเอาหน้าไปถูไถต้นแขนกำยำของแฟนหนุ่ม หลังรู้สึกอาเจียนจนหน้าเหยเก“ไม่หรอกค่ะ ถ้างั้นทานสองคำโอเคมั้ย” เธอช้อนตามองเขา พลางกะพริบตาปริบๆ ออดอ้อนให้อีกฝ่ายเห็นใจองศาสมุทรใช้ช้อนคนโจ๊กในถ้วย ควันไอร้อนลอยขึ้นสู่อากาศ จนเขาต้องตักข้าวใส่ช้อนแล้วเป่าเบาๆ กลัวเพดานปากเธอจะพองซะก่อน กลิ่นหอมที่ลอยฟุ้งหอมกรุ่นในตอนนี้ คนป่วยน่าจะไม่ได้กลิ่นแน่นอนพบตะวันสูดจมูก พลางนั่งรอเขาเป่าให้เสร็จ“สามก็แล้วกัน”“พี่องศา…”“เป็นเด็กดีหน่อยตะวัน”สองคำที่ขอไปโดนปัดตก…ร่างบางทำหน้างอง้ำใส่เขา แต่ช้อนโจ๊กจ่อเข้าที่ริมฝีปากแล้วครั้นเธอไม่ยอมอ้าปาก องศาสมุทรก็ถอนหายใจเบาๆ เชิงน้อยใจที่เธอทำเหมือนไม่อยากกิน เขาไม่ได้หงุดหงิด ไม่มีอารมณ์โกรธเลยสักนิด แต่เพราะว่าเขาเป

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 109 กำลังจะเป็นคุณแม่มือใหม่

    พบตะวันกัดฟันฝืนร่างลงไปร้านขายยา พอกลับขึ้นห้องมา เธอก็ยืนจ้องที่ตรวจครรภ์ด้วยสีหน้าคิดหนัก คิดจนสมองจะระเบิด เธอพยายามหาเหตุผลมาเข้าข้างตัวเองทุกอย่าง แต่ก็ไม่วาย อดคิดไม่ได้ว่าเกิดอาการแพ้ท้อง“เอาก็เอา”เธอสูดลมหายใจเรียกขวัญ พลางถอนหายใจทิ้งเฮือกใหญ่ก่อนเธอจะใช้เวลาไม่นาน ในการหยดน้ำปัสสาวะลงบนที่ตรวจครรภ์ เธอยืนกอดอกแล้วควบคุมลมหายใจให้ช้าลงแต่มันยากเหลือเกิน เมื่อต้องรอผลตรวจที่อีกสักพักจะแสดงผล ระหว่างที่ยังไม่รู้ผลตรวจ พบตะวันมีอาการหน้ามืดจะอาเจียนอีกครั้งใจเธอหล่นวูบไปที่ตาตุ่มแล้ว…“ถ้าท้องขึ้นมาจะทำยังไง… ทำยังไงดี”คิ้วเธอขมวดเป็นปม พลางยกมือขยุ้มเส้นผมข่มความคิดมาก ก่อนเธอจะเดินวนไปมาอยู่ในห้องน้ำ ใช้เวลาเกือบสามนาที พบตะวันเลยหยุดเดินแล้วก้มหน้ามองผลตรวจอึก…เสียงกลืนน้ำลายดังอึก พรากลมหายใจเธอให้สั่นกระตุกด้วย“ไม่จริง…”พบตะวันหายใจแรง หน้ามืดขึ้นมาฉับพลัน จนต้องเอามือค้ำยันขอบอ่างล่างหน้าเอาไว้ พอตั้งสติได้ เธอก็รีบออกไปหยิบโทรศัพท์ กดเบอร์โทรหาเพลงพลอยในทันที“เพลง” เธอเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงสั่น หลังสัญญาณสายกดรับดังขึ้น( “มีอะไรวะแก ทำไมเสียงไม่ค่อยดีเลยอ่า” )

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 108 อาการคล้ายคนแพ้ท้อง

    ในเช้าวันที่ท้องฟ้าอึมครึ้ม ฝนเพิ่งตกไปเมื่อเช้ามืดหมาดๆ แต่ร่างบางของพบตะวันยังซุกตัวใต้ผ้าห่ม โผล่มาแค่หน้าให้เห็น เธอวาดยิ้มให้ร่างสูงที่เดินมานั่งข้างเตียงวันนี้เธอลาป่วยกับหัวหน้าแล้ว รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวตั้งแต่เมื่อวาน ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ฝนตกสลับแดดออกมาหลายวันแล้วร่างกายเธอก็เลยเริ่มต่อต้าน ประท้วงให้นอนซมจมเตียงลุกไม่ขึ้น“พี่ไปทำงานก่อนนะ” องศาสมุทรลูบหัวเธอ ก่อนที่จะก้มลงไปจูบริมฝีปากอีกฝ่าย พลันมุ่นคิ้วเป็นปมหลังผละออก“อื้อ…”“ทำไมตัวร้อนจัง”“ไม่รู้สิคะ รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวนิดหน่อย”ใบหน้าหล่อเหลาฉายชัดว่าเป็นห่วง หลังเห็นใบหน้าขาวดูซีดจาง ไร้เลือดฝาดบนผิวแก้มจนน่าเป็นห่วง“แต่ตะวันลางานแล้ว ถึงบริษัทแล้วทักมาบอกด้วยนะคะ” เธอยิ้มให้ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ เมื่อคนตรงหน้านั่งนิ่ง“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เลื่อนประชุมบ่ายดีกว่า”“อย่าเลื่อนประชุมเลยค่ะพี่องศา”“เธอไม่สบายพี่จะทิ้งได้ยังไง”“ตะวันไม่อยากเป็นต้นเหตุให้พี่ทิ้งงานนี่คะ”พบตะวันสั่นหัว ไม่เห็นด้วยอย่างรุนแรงเลยล่ะ เธอแค่รู้สึกเหมือนจะป่วยก็แค่นั้น สมองมันไม่ค่อยตอบสนองคำสั่งการเท่าไหร่ ขืนฝืนร่างกายไปที่ทำง

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 107 บริการคลายเครียดคืนนี้ NC

    ร่างบางเปลื้องผ้าโยนเรี่ยราดลงบนพื้น เธอเปลือยเปล่าอวดเรือนร่างที่ทุกสัดส่วนล่อตาล่อใจ ปลุกอารมณ์ให้องศาสมุทรกระสันกว่าเดิม มองเธอที่ควบขี่อยู่บนตักด้วยสีหน้าเสียวสยิวพบตะวันบดร่อนเอวบนแท่งร้อน เธอมุ่นคิ้วเว้าวอน เสียวจนส่งเสียงครางหวานแล้วโน้มตัวไปจูบเขาก่อน“อือ…”เธอเป็นฝ่ายใช้ลิ้นบุกก่อน พลางออกแรงบีบบ่าแกร่ง เมื่อรู้สึกเสียววาบในท้องน้อย ทุกครั้งที่แท่งร้อนผลุบเข้าออกในร่องรักองศาสมุทรรั้งท้ายทอยเธอไว้ พลางควงคว้านเรียวลิ้นโพรงปากเธอพบตะวันสู้ยาก เธอผ่อนลมหายใจไม่ทัน เสียงน้ำลายที่ฉ่ำแฉะข้างในปากทำแก้มเธอเห่อร้อน เกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นจนกระสันหนักกว่าเก่า แต่พอโดนเขาจับเอวให้ควบขี่บนแก่นกาย เธอก็เชิดหน้าหายใจถี่กระชั้น“อึก… แฮ่ก”หยาดน้ำลายเธอเหนียวหนืดในลำคอ เกร็งขาทั้งสองข้างจนเบ้หน้า คล้ายว่าอาการเหน็บชาเล่นงาน เพราะขึ้นคุมบังเหียนนานเกินไปใบหน้าสวยแดงปานลูกตำลึงสุก มันก็ดีอยู่หรอกที่อยู่ข้างบน แต่พอทำไปทำมา ตะคริวกลับกินขาในจังหวะกำลังเสียวพอดีเลยน่าอาย…ขืนบอกว่าขึ้นให้เขาแล้วเมื่อย อีกฝ่ายได้หัวเราะเธอกรามค้างแน่“ไหวมั้ย”“ไหวค่ะ”พบตะวันมันเลือดนักสู้ ไม่เคยยอมแพ้แต่ไ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status