เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter3
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-07 00:56:52Chapter3
“ไปนะพี่พิม ไปเที่ยวกัน เราสองคนจะได้ดำน้ำด้วยกันไง ไม่ได้ดำมาสองปีกว่าแล้ว” พิมรพีน้องสาวต่างมารดาชวนอีกคน “นะพี่พิม ไปด้วยกันนะ”
“พิมอยากอยู่บ้านค่ะ” ไม่ใช่ครั้งแรกที่บรรพตกชวนพิมรดาไปเที่ยว เขาชวนทุกครั้งที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ ทว่าลูกสาวคนโตปฎิเสธทุกครั้ง “พิมกลัวว่า จะทำให้ทุกคนหมดสนุก พิมอยู่บ้านดีแล้วค่ะ”
ทุกคนที่กล่าวชวนพิมรดารู้เหตุผล ทว่าทั้งสามอยากให้เธอปล่อยวาง เพราะเรื่องนั้นผ่านมานานสองปีแล้ว เรื่องคดีความก็จบลงด้วยดี มันเป็นอุบัติเหตุอย่างแท้จริง
“ถ้าพิมอยากอยู่บ้านพ่อก็ไม่บังคับ พิมพร้อมเมื่อไหร่ค่อยไปกับพ่อนะลูก” บรรพตรักลูกเท่ากัน แม้ว่าเกิดกับภรรยาคนละคน “กินต้มยำกุ้งนะลูก น้าแก้วทำให้พิมกินโดยเฉพาะ”
ก่อนตักกุ้งและน้ำต้มยำใส่ถ้วยแบ่ง วางลงใกล้จานข้าวลูกสาวคนโต
“ผัดคะน้าหมูกรอบด้วยค่ะ อร่อยมากๆ เลย ตอนคุณแม่ทำ รพีชิมไปตั้งหลายช้อน” พิมรพีตักอาหารดังกล่าวใส่จานข้าวพิมรดาอย่างเอาใจ พิมรดายิ้มตักอาหารใส่ปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
ในความทุกข์เกาะกินจิตใจ พิมรดามีครอบครัวที่รักและเอาใจใส่ บางครั้งบางเวลาความรู้สึกติดค้างในใจปัดเป่าออกไปชั่วขณะ
“พรุ่งนี้บุญจะขับรถให้พ่อนะ เพราะบุญขับรถไปไกลๆ คล่องกว่าบัญชา”
ปกติบัญชาขับรถให้บรรพตและพรแก้วที่เก่งขับรถในกรุงเทพ ปริมณฑลมากกว่า หากไปต่างจังหวัดจะเรียกใช้งานบุญ
“ค่ะคุณพ่อ” พิมรดาไม่ขัดข้องเรื่องนี้ “ว่าแต่คุณพ่อจะไปกี่วันคะ”
“สามคืนสี่วันน่ะลูก ถ้าอยากได้อะไรโทรบอกพ่อนะ หรือถ้าเปลี่ยนใจก็บอก”
“ค่ะคุณพ่อ” การสนทนาเรื่องไปเที่ยวหยุดลงแค่นี้ เพราะพูดไปก็ไม่อาจเปลี่ยนใจพิมรดาได้ บรรพต พรแก้วและพิมรพีหวังว่า สักวันหนึ่งจะได้พิมรดาคนเดิมกลับมา
น้ำเมาคือสิ่งเดียวที่เยียวยาจิตใจชอกช้ำของคนเสียลูกเสียเมีย ไม่มีวันไหนที่ณคุณไม่เสียใจ คล้ายกับว่ามันฝังลึกแน่นหนาอยู่ในใจ ยิ่งวันนี้เป็นวันครบรอบสองปีกับการจากไปของลูกเมีย ณคุณยิ่งเศร้าหนักมากขึ้น เพราะมันควรเป็นวันที่เขามีความสุข เนื่องจากตรงกับวันคล้ายวันเกิดของชนกนันท์ แก้วตาดวงใจของเขา
แทนที่วันนี้จะได้เห็นลูกสาวเป่าเค้ก เห็นรอยยิ้ม และได้ยินเสียงหัวเราะของคนในครอบครัว เขากลับทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้าของวันเกิด เป็นความเศร้าที่ยากเกินบรรยาย เขาพูดไม่ออก เจ็บแล้วเจ็บอีก ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด ความแค้นเคืองจึงปักหลักในหัวใจอยู่เช่นนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน
ย้อนกลับไปคืนนั้น ณคุณจัดงานวันคล้ายวันเกิดให้ลูกสาวในบ้านพ่อตาแม่ยายย่านลาดพร้าว เดิมทีตั้งใจให้สองแม่ลูกนอนค้างที่นั่นเพราะเห็นว่าดึกมากแล้ว และอีกเหตุผลหนึ่งคือ เขาต้องขับรถไปส่งบิดามารดาที่บ้านย่านประตูน้ำ เนื่องจากคนขับรถเกิดท้องเสีย อ่อนเพลียเกินกว่าจะขับรถได้ ทว่ารัตน์ชนกยืนกรานจะกลับบ้าน เหตุผลคือมีการเดินทางไปภูเก็ตในช่วงเช้า หากค้างบ้านหลังนี้จะต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อไปบ้านย่านประชาชื่น สู้กลับตอนนี้ดีกว่า ณคุณไม่ขัดใจเมียรัก จึงให้สมชายทำหน้าที่ขับรถพารัตน์ชนกกับชนกนันท์กลับบ้าน หากเขาไม่ตามใจ บังคับให้นอนบ้านพ่อตาแม่ยาย เรื่องร้ายคงไม่เกิดขึ้น
“พี่คิดถึงเดือนเหลือเกิน คิดถึงลูกแก้วด้วย คิดถึงจนใจแทบขาด...ฮือ” ณคุณร้องไห้ น้ำตาไหลอาบแก้ม ขณะนั่งมองภาพถ่ายครอบครัว ตอนอยู่กันพร้อมหน้าพ่อแม่ลูก มือใหญ่สั่นเทาลูบไปบนภาพถ่ายใบนั้น ลูบทั้งน้ำตา น้ำตาแห่งความคิดถึงจับขั้วหัวใจ น้ำตาแห่งความเสียใจที่พลั่งพลูตามความรู้สึก ก่อนนำภาพนั้นมาแนบตรงหัวใจ แล้วร้องไห้เช่นเดิม “ทำไม...ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไม...ฮือ”
ณคุณยังระบายความเสียใจไม่ผ่อนพัก เขาร้องไห้หนักมาก ร้องไห้อย่างไม่กลัวน้ำตาจะหมด หัวใจเขาสลายเป็นผุยผง จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ อยากตายตามลูกเมียสุดที่รัก ทว่าเขายั้งความคิดได้ทัน เพราะต้องการดูผลสรุปของคดี
พิมรดารอดจากการติดคุก แม้ว่าพิมรดารับผิดทุกข้อกล่าวหา เนื่องจากคำให้การกับหลักฐานในรถสอดคล้องกัน รองเท้าส้นสูงอยู่ใต้เบรก ทำให้เบรกไม่สามารถหยุดรถได้ตามตั้งใจ โทษที่ได้รับคือ ชดเชยค่าเสียหายให้กับญาติผู้เสียชีวิตรวมเป็นเงิน ห้าล้านสามแสนบาท และให้ผู้บาดเจ็บหนึ่งล้านบาท ความที่พิมรดาไม่เคยทำผิดมาก่อน ศาลเมตตาให้รอลงอาญาสองปี
แน่นอนว่าณคุณไม่พอใจกับคำตัดสิน ทว่าเขาไม่อุทรณ์ปล่อยให้เรื่องนี้จบลงตามนั้น แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ทำอะไร เขาปล่อยให้เวลาผ่านไปจนคนคิดว่า ณคุณปล่อยวางเรื่องนี้จริง อดทนรอด้วยใจร้าวราน อดทนอย่างใจเย็น รอเวลาปิดบัญชีพิมรดา
“เธอจะต้องได้รับโทษที่พรากเดือนกับลูกแก้วไปจากฉัน เธอจะต้องตายทั้งเป็น ต้องเจ็บปวดทรมานมากกว่าฉัน”
ความเสียใจก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธแค้น มือข้างหนึ่งจับกรอบรูปไว้ มืออีกข้างกำแน่น นัยน์ตาเขาน่ากลัวมาก ราวกับมีกองไฟกองเล็กๆ สุมอยู่นับพัน วาวโรจน์อย่างน่ากลัว เป็นความแค้นที่ยากดับได้ มันจะสลายก็ต่อเมื่อ แผนเขาสำเร็จดั่งหวัง
บทล่าสุด
ทะเลเถื่อน Chapter54
Chapter544 ปี 6 เดือนต่อมา “คุงพ่อฮะ คุงพ่อ” เสียงดังมาก่อนตัว ตามด้วยเสียงเท้าวิ่งบนพื้นดังตึงๆ “คุงพ่อ คุงพ่อฮะ” เจ้าของชื่อสะลึมสะลือตื่น ผงกหัวมองคนกำลังวิ่งเข้ามาในห้อง เขาขยับตัวเล็กน้อยคล้ายตั้งรับ ไม่กี่วินาทีต่อมา ร่างตุ้ยนุ้ยนำหนักตัวกว่ายี่สิบกิโลกรัมกระโดดมาทับตัวณคุณที่เจ็บจนจุก แต่ก็อดทนและชิน เนื่องจากเกิดขึ้นเป็นประจำ “คุงพ่อฮะตื่นฮะ ปิกนิกกัน คุงแม่ทำของกินเพียบเลย” พอพูดถึงของกิน ณภัทรหรือภีม ลูกชายคนโตของณคุณกับพิมรดาวัยสองขวบครึ่ง ตาโตเท่าไข่ห่าน เลียริมฝีปากช้าๆ คนเป็นพ่อเห็นอดยิ้มกับความน่ารักไม่ได้ แต่มาฉุกใจตรงประโยคท้าย “คุณแม่ทำของกินเองหรือครับน้องภีม” ณคุณถาม “ฮะ คุงแม่ทำเอง” ได้ยินคำตอบ ณคุณยันตัวลุกขึ้นนั่ง ไม่คณาน้ำหนักตัวลูกชาย อุ้มเดินออกไปจากห้อง ไปยังชั้นล่างของบ้าน เมื่อเดินเข้าไปในครัวก็เห็นพิมรดายืนทำอาหารหน้าเตา โดยมีนงค์กับผิวยืนขนาบข้าง “พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ทำอะไร ทำไมถึงไม่เชื่อกันบ้าง พี่ไม่น่าเผลอหลับเลย” น้ำเสียงดุๆ ของนายหัวทำให้ลูกน้องหญิงสองคนถึงกับหดหัวจากความกลัว พิมรดาห
ทะเลเถื่อน Chapter53
Chapter53 ณคุณตระเวนหาบ้านหลายวัน แต่ก็ยังไม่มีถูกใจทั้งหมด บางหมู่บ้านทำเลถูกใจ แต่ตัวบ้านไม่ถูกใจ อีกหมู่บ้านบ้านถูกใจ ทว่าทำเลกลับไม่ดี สิ่งแวดล้อมใช้ไม่ได้ ต้องขอบคุณยศวินที่บอกข่าวให้เขารู้เรื่องบ้านหลังนี้ ญาติของยศวินประสบปัญหาเรื่องธุรกิจต้องการนำเงินไปหมุน ยศวินช่วยไปแล้วครั้งหนึ่งเป็นจำนวนเงินสามสิบล้านแต่ก็ยังไม่พอ จึงตัดสินใจขายบ้านหลังนี้ นายหัวหนุ่มไปดูบ้านครั้งแรกเกิดถูกใจ สิ่งที่เขาต้องการมีครบ อีกทั้งเฟอร์นิเจอร์ ล้วนแล้วแต่แบรนด์เนมทั้งสิ้น แค่โคมไฟระย้าที่สั่งตรงมาจากฝรั่งเศสก็ปาเข้าไปสองล้านสามแสนบาท ยังไม่รวมอื่นๆ ณคุณจึงตอบตกลงซื้อในราคาสี่สิบล้านบาท ซึ่งถือว่าถูกมากหากเทียบกับที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง รวมถึงของตกแต่งบ้าน ณคุณจึงเพิ่มเงินให้อีกสิบล้านเป็นห้าสิบล้าน ถือว่าช่วยๆ กัน ณคุณใช้เวลากว่าหนึ่งเดือนครึ่งตกแต่งเพิ่มเติม เฟอร์นิเจอร์ในห้องนอนที่เขาตั้งใจอยู่กับพิมรดา เขารื้อออกทั้งหมด ซื้อของใหม่เข้าไปแทนที่ เบ็ดเสร็จค่าใช้จ่ายของเขาไม่ต่ำกว่าสี่ล้านบาท เงินที่เสียไปคุ้มค่ากับสิ่งที่ได้มา ก่อนสั่งให้ช่างทำป้ายทำป้ายสวยๆ ติดเหนือที่
ทะเลเถื่อน Chapter52
Chapter52 “เอางั้นเลยเหรอ” “ค่ะ ตามนี้ค่ะ” คำพูดพรแก้วเหมือนบทสรุป บรรพตไม่ได้โต้แย้ง ส่งยิ้มให้ภรรยา “นอนเถอะค่ะคุณพี่ พรุ่งนี้เรามีนัดไปทำบุญให้พี่ดานะคะ” ในวันครบรอบการเสียชีวิตของพิมพร มารดาพิมรดาในแต่ละปี บรรพตกับครอบครัวจะไปทำบุญเลี้ยงอาหารเพลที่วัด พร้อมกับตั้งโรงทาน โดยจ้างร้านอาหารเจ้าประจำเป็นคนจัดการให้ เดินทางไปแต่ตัวกับเงินทำบุญใส่ซองให้พระและสามเณรเท่านั้น คืนนี้เป็นคืนแรกในรอบสองปีกว่าที่บรรพตคิดว่า ตัวเองหลับสนิท คล้ายไม่มีความกังวลใดใดในจิตใจ นับต่อจากนี้ความหมองเศร้าของพิมรดาถูกกำจัดไปจนสิ้น แทนที่ด้วยความสุขที่เขาเชื่อมั่นว่า ได้เห็นทุกวันไปตลอดชั่วชีวิต วันที่รอคอยของณคุณมาถึงแล้ว วันนี้ครบสามเดือนตามข้อตกลงไว้กับบรรพต ณคุณมาบ้านบรรพตตามเวลานัดหมายคือ เก้านาฬิกา เมื่อก้าวลงจากรถและกำลังเดินเข้าบ้าน เขาแปลกใจที่เห็นกระเป๋าเดินทางสามใบวางอยู่หน้าประตู ราวกับว่ากำลังมีการเดินทาง “มาแล้วเหรอคะพี่เพชร เข้าไปในบ้านเร็วๆ ค่ะ เข้าไปเลย”คนพูดคือพิมรพี เธอจับข้อมือใหญ่ ก่อนจูงเดินเข้าไปในบ้าน ในห้องรับแขกมีบรรพ พรแ
ทะเลเถื่อน Chapter51
Chapter51พรแก้วชิงพูด ณคุณยิ้มกว้างที่มีพรแก้วเป็นพวก จะว่าไปขาดสมาชิกในบ้านคนสำคัญอีกหนึ่งคนคือ พิมรพี เธอไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน “ไปชวนเพชรทำไม” บรรพตเสียงเข้มใส่ภรรยา “แล้วทำไมแก้วถึงชวนไม่ได้ล่ะคะ ทีเอ็มคุณพี่ยังชวนได้เลย อย่างที่แก้วบอกไปว่า มื้อนี้แก้วสั่งให้พี่หวินทำกับข้าวไว้หลายอย่าง กินสี่คนไม่หมดค่ะ แก้วถึงชวนเพชรกับวินกินข้าวด้วยกัน” พรแก้วตอบกลับเสียงเรียบ ทว่ามีรอยยิ้มบนใบหน้า “ขอบคุณครับคุณน้า” ณคุณยกมือไหว้พรแก้ว “สำคัญที่สุดคือ คุณพี่พูดเมื่อกี้ว่า หมดเวลาที่คุณพี่กำหนดให้เพชร นั่นหมายความว่า เวลาต่อจากนี้ไปเพชรไม่ได้อยู่ในการควบคุมของคุณพี่ แก้วถือว่าเพชรเป็นแขกของแก้วค่ะ ซึ่งแก้วชวนแขกกินข้าวก็ไม่ใช่เรื่องแปลก จริงไหมคะคุณพี่” พรแก้วพูดต่อ “คุณพี่หิวไม่ใช่หรือคะ ไปกินข้าวกันดีกว่าค่ะ” บรรพตใหญ่ในบ้านที่สุดก็จริง ทว่าบางครั้งก็ไม่กล้าขัดใจภรรยา ออกจะกลัวๆ ไม่กล้าโต้เถียง ครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาลุกขึ้นยืน เดินไปยังห้องกินข้าวที่อยู่ห่างไม่ถึงสิบเมตร โดยมีอีกห้าชีวิตเดินตามไปพรแก้วเปรียบเสมือนกามเทพแสนสวยทำให้ณคุณไ
ทะเลเถื่อน Chapter50
Chapter50“ขอบคุณมากที่รัก ผมรักคุณ” คราวนี้เขาเปลี่ยนสรรพเรียกแทนตัวเพราะขึ้น ยิ้มให้สามเจ้าอันเป็นที่รัก หอมแก้มนวลฟอดใหญ่ “หมดเวลาแล้ว” เสียงบรรพตดังมาก่อนตัว สองร่างผละออกจากกัน “กลับไปได้แล้ว อีกหนึ่งเดือนค่อยมาเจอหน้าพิม” “ครับคุณลุง” ณคุณจำใจกลับ ก่อนกลับไม่วายหอมแก้มพิมรดาต่อหน้าบรรพต ณคุณยกมือไหว้บรรพจากนั้นก็เดินคอตกออกไปจากห้อง โดยมียศวินเดินตามไป “พ่อตกลงกับเพชรแล้ว พิมต้องทำตามเงื่อนไขของพ่อ” บรรพตบอกลูกสาว “เพชรต้องได้รับบทลงโทษบ้าง ซึ่งพ่อคิดว่า บทลงโทษนี้เบามาก”“พิมเข้าใจคุณพ่อค่ะ” “งั้นพิมพักผ่อนนะ พ่อจะอยู่ที่นี่กับพิมจนกว่าพิมจะออกจากโรงพยาบาล แล้วเราจะกลับบ้านพร้อมกัน” พิมรดาไม่ขัดบรรพต เพราะไม่อยากให้เรื่องยุ่งยากมากกว่านี้ คงทรมานใจแค่เดือนแรกที่ไม่ได้เจอหน้ากัน อดทนหน่อย หนึ่งเดือนไม่นานเลย นับตั้งแต่นั้นเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มที่ณคุณไม่ได้เจอหน้าพิมรดา ต่างฝ่ายต่างทรมานใจ ทว่าก็ต้องอดทนทำตามข้อตกลงของบรรพต แม้ว่าบางครั้งพิมรพีสงสารทั้งพี่สาวและว่าที่พี่เขย ยื่นมือเข้าช่วย ด้วยการพาพิมรดาออกไปห้างสรรพสินค้า เพื่อให้พิมรดาได้เจอกับณคุณนอกรอบ เหมือนบรรพตรู
ทะเลเถื่อน Chapter49
Chapter49“ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นบนเกาะของคุณ” ณคุณไม่ได้ตกใจมากนัก เขาพอเดาออกว่า บรรพตรู้เรื่องนี้จากใคร ณคุณไม่กล่าวคำใด เขาคุกเข่าลงตรงหน้าบรรพต ก้มกราบเท้าอีกฝ่าย ยกตัวขึ้นหลังตั้งตรง“ผมขอโทษคุณลุงครับ ตอนนั้นผมอาจขาดสติ คิดและทำทั้งหมดเพราะความแค้น แต่ตอนนี้ความโกรธแค้นไม่มีหลงเหลือแล้ว ผมรักพิม เราตั้งใจเริ่มต้นกันใหม่ ผมพร้อมชดเชยความผิดทุกอย่างที่ผมทำกับพิม ด้วยความรัก ด้วยความเอาใจใส่ดูแลพิมไปตลอดชีวิตครับ” ณคุณพูดจากใจบรรพตหลุบตามองณคุณ ประทับใจกับคำขอโทษที่ไม่กลัวเสียหน้า ก้มกราบเขาด้วยความรู้สึกจากใจ อีกทั้งคำพูดณคุณหนักแน่น ราวกับอยากให้เขารู้ว่า พูดจริงทำจริง แต่ถึงกระนั้นก็ไม่อาจลบความโกรธในใจคนเป็นพ่อได้ “ผมรู้ว่าคุณผ่านความเจ็บปวดมามากและนานร่วมสองปี ผมเข้าใจความสูญเสียของคุณ รู้ถึงเหตุผลที่คุณทำกับลูกผมแบบนี้ แม้ว่าพิมยินยอมให้คุณลงโทษก็เถอะ ยิ่งข้อแม้ของคุณ ผมก็รับไม่ได้ คุณคิดหรือว่าการที่พิมตั้งท้องลูกคนใหม่ของคุณมันจะไม่เกิดปัญหา มันมีแน่ เพราะคุณไม่รู้จักนิสัยพิมดีพอ พิมรักเด็ก แล้วผมก็เชื่อว่าพิมต้องรักลูกตัวเองด้วย มันจะยิ่งเป็นปัญหาไม่จ
บางทีคุณอาจจะชอบ
หนี้รักมาเฟียจอมคลั่ง
มงกุฎดอกหญ้า4.4K viewsความลับ รักเลว ANAKATE
MaNIE-STORY2.9K viewsมาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex)
จินต์พิชา2.6K viewsกำราบรัก
โซลสตาร์ seoulstar9.1K viewsนายหัวคะ ล้วงเข้ามาลึกๆ
KraTak903 viewsปรปักษ์คลั่งรัก
ซากิระ78 viewsเมียประมูล
ซาลาห์1.4K viewsFWB อย่าเผลอรักมาเฟีย
นัก(ละ)เลง852 views
