Share

Chapter2

last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-07 00:56:44

Chapter2

“ฉันลืมเรื่องวันนั้นไม่ได้ ถ้าฉันไม่ก้มลงไปเก็บมือถือ เรื่องร้ายคงไม่เกิดขึ้น คุณเดือนกับน้องลูกแก้วคงไม่ตาย และมีความสุขกับครอบครัว แล้วฉันก็ไม่สร้างความเจ็บปวดให้ครอบครัวคุณเดือนด้วย มันยากนะที่จะลืมได้ ฉันพยายามแล้ว แต่ทำไม่ได้” พูดไปน้ำตาไหลไป อุบัติเหตุคืนนั้นเสมือนฝังในสมอง แม้ไม่คิดถึงมัน ทว่าภาพความทรงจำแวบเข้ามาเนืองๆ ราวกับว่าตอกย้ำซ้ำๆ ไม่ให้เธอลืมอย่างไรอย่างนั้น “ที่สำคัญ สามีคุณเดือนแค้นฉันมาก เขาไม่ให้อภัยฉัน ฉันรู้สึกว่ามันเป็นบาปติดตัว บางทีฉันก็คิดว่า คำว่ายกโทษจากปากสามีคุณเดือน อาจปลดเปลื้องความทุกข์ ความรู้สึกผิดที่รัดใจฉันก็ได้”

          พิมรดาก้มลงกราบแทบเท้าบิดามารดารัตน์ชนก พร้อมขอโทษกับอุบัติเหตุที่ไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งทั้งสองอโหสิกรรมให้ ทว่ามีเพียงคนเดียวที่ชักเท้าหนี ไม่ยอมให้เธอกราบขอโทษ และไม่ให้อภัย แถมยังสาบส่งให้พิมรดาตายตามลูกเมีย พิมรดาร้องไห้ เข้าใจความเสียใจของณคุณ ไม่ถือโทษโกรธนายหัวผู้สูญเสียไม่ว่าด้วยน้ำเสียง คำพูดและสายตา

          ยุพาพรรณกับวิรัญญามองหน้ากัน เข้าใจความรู้สึกพิมรดาดี ไม่มีใครอยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น ผลกระทบไม่ได้อยู่แค่ตัวต้นเหตุ เกี่ยวโยงถึงญาติผู้เสียชีวิตที่ต่างพากันเสียใจกับการจากไปโดยไม่ทันล่ำลา สองสาวเห็นความเสียใจนั้น เห็นคนหลายคนหลั่งน้ำตา โดยเฉพาะสามีผู้เสียชีวิต เขาร่ำไห้ปานขาดใจ อยากตายตามเมียและลูก ภาพนั้นยังติดตาติดใจไม่หาย แล้วเชื่อว่ามันตรึงในความทรงจำพิมรดา เป็นเหตุให้พิมรดาลืมความประมาทของตนไม่ได้

          “ลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืม ฉันขอแค่แกรักและห่วงตัวเองบ้างก็พอ แล้วขอให้มีผัวเร็วๆ ด้วย ไม่ใช่ทุกข์จนขึ้นคานล่ะ” ยุพาพรรณเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากให้พิมรดาเศร้า        

อย่างที่รู้กันว่าพิมรดามีคนรักและขอแต่งงาน แต่หลังจากคืนนั้น พิมรดาบอกเลิกณัฐกิตต์ ให้เหตุผลว่า การจากไปของสองแม่ลูก ทำให้เธอรู้สึกติดอยู่ในกรงบาป ราวกับว่าความสุขในชีวิตถูกปลิดออกจากใจ ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้นหากใจยังไม่ละทิ้งความรู้สึกนั้น แน่นอนว่าณัฐกิตต์ไม่ยอม เขาบอกว่ารอได้ รอให้เธอมีพลังกายและใจ ทว่าพิมรดาตัดสินใจเด็ดขาด เลิกคือเลิก เพราะเกรงว่าหากแต่งงานกับณัฐกิตต์ ความผิดค้างคาในใจอาจทำให้ชีวิตคู่พัง เลิกเพื่อให้เขาพบเจอกับผู้หญิงที่พร้อมเป็นภรรยาและแม่ของลูก ซึ่งเวลานี้ เขาได้พบเจอผู้หญิงคนนั้นแล้ว

          “อวยพรคนอื่น อย่างกับแกจะชิ่งมีผัว ฉันว่าห้อยตัวอยู่บนคานมากกว่า” วิรัญญาสวนเพื่อน

          “แหม แกก็เหมือนกันนั่นแหละ เลือกมากอยู่ได้ คนนั้นก็ไม่ดี คนนี้ก็ไม่ใช่ อย่างกับว่าผู้ชายสมบูรณ์แบบมันมีเป็นล้านคนไปได้ คนเราน่ะมันมีดีและไม่ดีปะปนกันไปทั้งนั้น ห้อยตัวบนคานไปกับฉันสองคนนี่แหละ ไม่มีผู้ชายเราก็อยู่ได้” ยุพาพรรณเอาเรื่องจริงมาพูด

          “อยู่เป็นคานก็ดีนะ เพราะฉันก็ไม่คิดมีแฟน ไม่คิดมีผัว ตราบใดที่ฉันปลดปล่อยความรู้สึกผิดไม่ได้ ฉันคงใช้ชีวิตไม่ได้เต็มที่”

พิมรดาพูดขณะโยนขนมปังลงไปในน้ำ มองดูปลาสวายแย่งอาหารกัน อาหารที่เปรียบเสมือนความสุข เป็นความสุขที่ได้กินอาหาร เพื่อให้มันอิ่มท้อง

พิมรดามีพร้อมทุกอย่าง แต่กลับไม่มีความสุข เพราะเธอตรึงตัวเองอยู่ในความทุกข์ ไม่ก้าวเท้าออกมาจากความเจ็บปวดนั้นเสียที ไม่ต่างกับโบกปูนทับอย่างไรอย่างนั้น

สามสาวเดินกลับมาที่รถตู้ของพิมรดา ที่นับตั้งแต่วันนั้นเธอไม่เคยนั่งอยู่หลังพวงมาลัยอีกเลย หวาดกลัว กังวลและประหม่า กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาอีกครั้ง น้าบุญจึงทำหน้าที่พลขับให้เจ้านายสาวเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้

สายตาคมกริบอัดแน่นไปด้วยความแค้น ความโกรธและความเจ็บปวด มองไปยังพิมรดาที่กำลังก้าวขึ้นรถอย่างมาดร้าย เขาไม่เคยลืมเรื่องเลวร้ายในคืนนั้น และไม่เคยลืมตัวต้นเหตุที่ทำให้ลูกเมียสุดที่รักจากโลกนี้ไปด้วย

“อย่าคิดว่าบุญจะล้างบาปได้ กฎหมายทำอะไรเธอไม่ได้ ฉันนี่แหละจะลงโทษเธอเอง ให้สาสมกับเรื่องที่เธอทำไว้กับฉัน” ณคุณกำพวงมาลัยแน่น สายตาวาวโรจน์มองพิมรดาอย่างกินเลือดกินเนื้อ อยากฉีกร่างเธอออกมาเป็นชิ้นๆ ให้หายคับแค้นใจ

ทว่าหากณคุณฆ่าพิมรดาให้ตายตกตามเมียและลูกสุดที่รัก มันดูง่ายไปหน่อย คำว่าตกนรกทั้งเป็นต่างหากที่พิมรดาควรได้รับ จะได้อิ่มไปกับความรู้สึกนั้น เหมือนเขาทุกวันนี้ ความเสียใจ เจ็บปวด ทนทุกข์ทรมานไม่หลุดไปจากจิตใจสักวัน กลับมีความคิดถึงบุคคลอันเป็นที่รักเพิ่มขึ้นทุกขณะจิต ความรู้สึกดังกล่าวจึงอยู่ที่เดิม

พิมรดาต้องรับผิดชอบทุกความรู้สึกในใจณคุณ...ในแบบฉบับนายหัวสุดเถื่อน

อีกไม่นานพิมรดา...อีกไม่นาน

          สามวันต่อมา

          “พรุ่งนี้พ่อจะไประยอง พิมไปกับพ่อไหมลูก ไปเที่ยวบ้าง เปิดหูเปิดตา” บรรพตถามลูกสาวขณะกินมื้อเย็น

          “ไปด้วยกันนะพิม บ้านพักที่น้าจองไว้สวยมากเลย อยู่ริมทะเล มีสระว่ายน้ำส่วนตัวด้วยนะ มีครอบครัวน้าศรีกับป้าพรไปด้วย ไปกันหลายๆ คนสนุกดี ตอนเย็นก็ทำบาร์บีคิวกันหรือไม่ก็ปิ้งย่าง” พรแก้ว แม่เลี้ยงพิมรดาที่ดีกับลูกเลี้ยงทั้งต่อหน้าและลับหลัง กล่าวชวนด้วยอีกคน

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ทะเลเถื่อน   Chapter9

    Chapter9ในทางกลับกัน ถ้าไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดคิด พิมรดาอาจไม่รู้สึกอะไร คิดว่าเป็นการชดเชยความผิดที่ตัวเองกระทำ ณคุณถือว่า การลงทัณฑ์นับตั้งแต่วันนี้ คือบทเรียนที่เธอจำไปจนวันตาย เธอต้องเจ็บปวดทั้งทางร่างกายและจิตใจ จนกว่าลูกของเขาถือกำเนิดในตัวเธอ ก่อนณคุณเดินไปห้องพิมรดา เขาเดินไปหยุดยืนหน้าตู้โชว์ หยิบบางอย่างในลิ้นชักออกมา มันคือหลอดเจลหล่อลื่นสำหรับกิจกรรมทางเพศห้องที่พิมรดาใช้หลับนอน ประตูห้องณคุณเปิดประตูห้องอย่างไม่เกรงใจคนในห้องด้วยการใช้เท้าถีบ ซึ่งเขาออกแรงไปเพียงสองครั้ง เหตุผลที่มันเปิดง่ายเป็นเพราะ ที่จับประตูเป็นแบบมือจับขาบัว และล็อคด้วยกลอนประตูธรรมดา เมื่อณคุณรู้ว่า ประตูล็อคจากทางด้านใน ความไม่พอใจพุ่งพรวด เขาไม่คิดเคาะประตูเรียกคนในห้อง แต่กลับใช้เท้ากระแทกประตูสองครั้ง ประตูก็เปิดกว้าง นายหัวสุดโหดเดินเข้าไปในห้อง มองร่างพิมรดาที่หลับสนิทบนฟูก ประกายตาลุกวาวโชติช่วงจากเพลิงแค้นผ้าขาวม้าถูกปลดออกจากกาย มือซ้ายโยนเจลหล่อลื่นลงไปบนฟูก มือขวากุมความเป็นบุรุษเพศ รูดขึ้นลงคล้ายปลุกให้ตื่น น่าแปลกที่ว่า มันตื่นตัวเร็วกว่าปกติมาก ราวกับว่าเตรียมพร้อมสำหรับเกมสวาท เข

  • ทะเลเถื่อน   Chapter8

    Chapter823.30 น. เกาะนพเก้า จ.ตรัง อากาศทางภาคใต้แปรปรวนมาก ในหนึ่งวันอาจมีสองถึงสามฤดู ตลอดทั้งวันอากาศดี แดดเปรี้ยง หากนักท่องเที่ยวต้องการดำน้ำ ถือว่าอากาศเป็นใจมาก แสงแดดจัดผ่านผืนน้ำทะเลทำให้ภาพใต้น้ำเพิ่มความสวยงามมากขึ้น แต่พอตกเย็นฟ้าครึ้ม ตกค่ำฝนตกและลมแรง ฝนตกตั้งแต่หนึ่งทุ่มกว่าจะหยุดก็ราวสามทุ่มกว่า เหมือนมันจะไม่หยุดสนิท มีฟ้าคะนองเป็นช่วงๆ ลมกรรโชกแรงเป็นสัญญาณว่า จะมีฝนตกหนักอีกรอบ แล้วอาจหนักกว่าครั้งแรกด้วยซ้ำไป คนงานบนเกาะต่างพากันเข้านอนในบ้านพักกันหมดเช่นเดียวกับเชลยสาวที่นอนหลับสนิทบนฟูกจากความอ่อนเพลีย โดยมีผ้าห่มกลางเก่ากลางใหม่ทว่าถูกซักอย่างสะอาดคลุมกายไว้ สาเหตุของความอ่อนเพลียเป็นเพราะ ครึ่งวันหลังเที่ยงพิมรดาทำงานตามคำสั่งณคุณ ที่แม้ว่าไม่มาคุมเธอด้วยตัวเองแต่ก็มีตัวแทนคือบัญชา คุมเธอไม่คลาดสายตาเริ่มจากทำความสะอาดภาชนะใช้แล้วในครัว งานที่สองคือไปขุดดินเพื่อเพาะปลูกพืชผักสวนครัวไว้บริโภคภายในไร่ ตอนแรกก็สงสัยว่าบนเกาะแห่งนี้ปลูกผักได้หรือ เธอเคยดูสารคดีเกี่ยวกับเกาะรังนกซึ่งส่วนใหญ่จะมีแต่หินที่เป็นถ้ำไว้สำหรับให้นกนางแอ่นทำรัง พิมรด

  • ทะเลเถื่อน   Chapter7

    Chapter7 ขณะนั่งหิวพิมรดานึกถึงชะตาชีวิตตัวเองไปด้วย มาถึงเกาะวันแรกเธอเกือบตาย ถูกกดหัวให้จมอยู่ในน้ำ ให้เป็นแม่บ้านทำความสะอาด และงดให้อาหาร ทำราวกับว่าเธอไม่มีหัวใจ ไม่มีความรู้สึก คิดไปน้ำตาก็ไหลไป หิวจนแสบท้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก...คนกำลังหิวมองประตูห้อง อึดใจต่อมามันถูกเปิดกว้าง บุรุษสองคนยืนอยู่หน้าห้อง พิมรดารู้จักแค่บัญชา ส่วนอีกคนรูปร่างสูงใหญ่พอๆ กับณคุณ “เธอคงหิวแล้ว ฉันจะพาเธอไปกินข้าว” ยศวินบอกเชลยสาว น้ำเสียงเขาไม่มีความโกรธแค้นกลับนุ่มนวลเป็นมิตร “ฉันเตือนไว้อย่างหนึ่งว่า อย่าทำให้เพชรโกรธมากกว่านี้ เพราะฉันกลัวว่ามันจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ มันยิ่งอยากฆ่าเธอทุกวินาทีด้วย” “ฉันรู้ค่ะ ฉันเข้าใจความเกลียด ความแค้นของคุณเพชร” “ไปกันได้แล้ว ระหว่างทางที่ไปโรงครัว ฉันจะบอกเรื่องที่เธอต้องทำ” พิมรดาลุกเดินตามยศวินกับบัญชาอย่างว่าง่าย ยศวินบอกงานในแต่ละวันที่พิมรดาต้องทำ แต่ละอย่างเป็นเรื่องที่หญิงสาวไม่เคยทำ ทว่าก็ต้องทำไม่เช่นนั้น เธอจะได้รับบทลงโทษจากเจ้าของเกาะที่เวลานี้ขึ้นฝั่งเพื่อจัดการเรื่องด่วน ยศวินจึงทำหน้าที่เป็นผู้

  • ทะเลเถื่อน   Chapter6

    Chapter6เหตุผลที่ณคุณไม่อุทรณ์คำสั่งศาล ให้ทุกคนเข้าใจว่า ทุกอย่างจบลงแล้ว ต่างคนต่างใช้ชีวิต แต่ไม่เลย ณคุณบ่มเพาะไฟแค้น คอยจับตาดูเธออย่างใกล้ชิด รอเวลาเอาคืนอย่างสาสม“คุณพิมอย่าดื้อ อย่าขัดขืนคำสั่งนายหัวนะครับ นายหัวใจดีกับบางคนเท่านั้น สำหรับคนที่นายหัวเกลียด นายหัวฆ่าได้ทุกเมื่อ และจะเดือดร้อนถึงครอบครัวคุณพิมด้วย” บัญชาพูดเชิงเตือน รูดซิปกระเป๋าด้านข้าง หยิบสิ่งหนึ่งออกมา ก่อนยื่นให้เชลยสาวนายหัว “โทรไปหาคุณพ่อครับ แล้วบอกว่าคุณพิมอยากพักใจ เลยมาเที่ยวทะเลแถวภาคใต้แบบไม่มีกำหนดกลับ สบายใจเมื่อไหร่จะกลับเอง ผมเชื่อว่าคุณท่านคงไม่ถามอะไรมากมาย” พิมรดามองมือถือของตนในมือบัญชา ยื่นมือไปรับมันไว้ “นายหัวรอบคอบดีนะ ทำแบบนี้ก็ไม่มีใครสงสัย” “ทุกอย่างเตรียมการไว้ดีครับ ผมก็เช่นกัน” ในส่วนของบัญชา เขาต้องกลับไปทำงานเป็นคนขับรถตามเดิม เพื่อดูความเคลื่อนไหวของบรรพตกับครอบครัว หากถูกซักไซ้ถาม เขาก็มีคำตอบ เป็นคำตอบที่จะไม่มีคำถามตอบกลับมา‘ผมขับรถไปส่งคุณพิมที่สนามบินครับ คุณพิมให้ส่งแค่นั้น แล้วให้ผมกลับบ้านเลยครับ’ เพียงแค่นี้บรรพตก็จะไม่สงสัยกับ

  • ทะเลเถื่อน   Chapter5

    Chapter5“โอ๊ย!” เธอร้องเจ็บ นำมือไปคลำสะโพก เงยหน้ามองณคุณ ชายหน้ายักษ์ที่แยกเขี้ยวใส่ “คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม” “พามาลงโทษไงล่ะ กฎหมายทำอะไรเธอไม่ได้ ฉันก็เลยจับเธอมาลงโทษในแบบของฉัน” พิมรดากลัวใบหน้าขึงขังเขาไม่พอ เธอยังกลัวคำพูดเขาอีกด้วย “ทั้งที่ฉันอยากฆ่าเธอให้ตายตามเดือนและลูกแก้ว ให้ครอบครัวเธอได้รับรู้ถึงความสูญเสีย แต่ฉันมาคิดๆ ดู ความตายมันไม่ทำให้เธอเจ็บปวด เท่ากับบทเรียนที่ฉันจะมอบให้เธอ” หนาวสั่นทั้งตัว หัวใจสั่นหนักมากขึ้นไปอีก แววตา น้ำเสียงและใบหน้าเข้มขึงของณคุณน่ากลัวมาก ราวกับซาตานหลุดออกมาจากนรก ทว่าเธอกลับเห็นความเจ็บปวดในแววตาคู่นี้ “แล้วคุณจะลงโทษฉันยังไง คุณถึงพอใจ คุณถึงอภัยให้ฉัน”พิมรดาเข้าใจความรู้สึกคนสูญเสีย การจากไปของภรรยาและลูกสร้างความเจ็บปวดให้ณคุณมาก เสมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจ เป็นเรื่องไม่คาดฝันไม่ทันตั้งตัว ความโกรธแค้นในตัวคนกระทำย่อมเกิดขึ้น พิมรดารับรู้ถึงพลังนั้น ขนาดเธอยังไม่ให้อภัยตัวเอง แล้วเขาล่ะ จะให้อภัยเธอได้อย่างไร “เธอพูดแบบนี้ ทำให้ฉันคิดว่า เธอยอมทำตามทุกอย่างที่ฉันบอกใช่ไหม” “ไม่ใช่แค่คุณ

  • ทะเลเถื่อน   Chapter4

    Chapter4สองวันต่อมาเสียงเครื่องยนต์เรือและจังหวะการกระแทกของเรือกับผืนน้ำ ส่งผลให้หญิงสาวที่นอนสลบอยู่บนเรือรู้สึกตัว เธอลืมตาขึ้นมาเชื่องช้า มึนหัวเบาๆ ร่างสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆ อย่างมึนงง แต่ยังไม่ทันที่เธอได้ทวนความจำดี หรือคิดอ่านสิ่งใด พิมรดารู้สึกราวกับว่าร่างตัวเองลอย ก่อนกระทบกับผืนน้ำในขณะที่เรือกำลังจอดตูม...แคกๆพิมรดาทะลึ่งตัวขึ้นมาเหนือน้ำ เธอสำลักหลายครั้ง ยังไม่ทันได้ลืมตา ศีรษะเธอเหมือนมีบางอย่างกดลงไปใต้น้ำ เธอดิ้นรนพยายามดันร่างให้พ้นน้ำเพื่อหายใจ เพราะเธอเป็นมนุษย์หายใจในน้ำไม่ได้ พิมรดาดึงตัวเองหลายครั้งหลายหน แต่ก็มีบางอย่างกดไว้เช่นเดิม หญิงสาวสำลักน้ำไปแล้วหลายอึก คิดในใจว่า หากเป็นเช่นนี้ต่อไปมีหวังได้วายชีวาตรงนี้แน่ มือเล็กจับสิ่งที่กดอยู่หัว เพิ่งรู้ว่าคือมือใครบางคนที่หมายเอาชีวิต เรี่ยวแรงน้อยนิดออกแรงปัด แต่ไม่เลย มือยังยึดมั่นตามเดิม กดหัวไว้ไม่ปล่อย“ไอ้เพชรพอ ไอ้เพชร เดี๋ยวเธอก็ตายหรอก” ยศวินหรือวินที่เป็นทั้งเพื่อนและลูกน้องห้าม ไม่ห้ามแค่ปาก ยังจับมือคนกำลังโกรธให้พ้นศีรษะเชลยสาว“เออ กูอยากให้เธอตาย ตายตามเมียกับลูกกู”“ถ้าเธอตาย มึงก็ไม

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status