ตอนที่ 24 มีบางอย่างผิดปกติ

“ค่ะ คุณนนท์ เอ่อ พี่นนท์”

          “พี่ขอโทษข้าวด้วยนะ เรื่องในอดีตที่พี่ทำไม่ดีไว้กับข้าว”

          “อ๋อ เรื่องนั้นเอง ข้าวไม่ได้โกรธคุณนนท์หรอกค่ะ เอ่อ ให้ข้าวเรียกว่าคุณนนท์เถอะนะคะ ข้าวไม่ชินน่ะค่ะ”

          “โอเค แล้วแต่ข้าวเถอะ พี่ไม่ติด”

          “ค่ะ แล้วนี่คุณนนท์ เอ่อ มีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่าคะ”

          “มีสิ ก็มีเรื่องคุยหลายเรื่องเลย ทำไมเหรอ ข้าวไม่ว่างใช่มั้ย”

“อ๋อ ไม่ใช่หรอกค่ะ คือเอาจริงๆ นะคะ ระหว่างข้าวกับคุณนนท์นี่ เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่ ข้าวเองก็ไม่มีเรื่องจะคุยกับคุณนนท์ด้วยสิคะ”

ธนนท์ในตอนนั้น เขาก็อายุห่างจากเธอ 6 ปี จะว่าไปเขาก็ยังเด็กมากเหมือนกัน สไตล์วัยรุ่นเลือดร้อนอยู่แล้ว ขวัญข้าวไม่คิดถือโทษโกรธเขาเลย แต่กับใครบางคนนี่สิ ในตอนนั้นอายุก็เกือบจะ 30 แล้ว ก็ยังแค้นเคืองเหมือนเด็กๆ

          “งั้นอยู่คุยกับพี่ก่อนได้มั้ย พี่มีเรื่องถามข้าวเยอะเลย”

          “ได้ค่ะ”

          “พี่กำลังรับสมัครงานตำแหน่งวิศวกรฝ่ายขาย พี่ได้ข่าวมาว่าข้าวเรียนจบวิศวะเกียรตินิยมอันดับหนึ่งจากอเมริกามา พี่เลยอยากจะชวนข้าวไปทำงานด้วยกัน”

          “นี่คุณนนท์รู้ว่าข้าวเรียนจบวิศวะมาได้ยังไงคะ”

ขวัญข้าวกลับจากอเมริกานี่พึ่งเข้าวันที่สองเองนะ เขาจะรู้ได้อย่างไรกัน

          “คุณแม่บอกพี่”

          “ห๊ะ! คุณหญิงเหรอคะ?”

          “ครับ” ไม่ใช่แค่เธอที่แปลกใจ ธนนท์เองก็แปลกใจที่คุณแม่ของเขาโทรบอกเขาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว อีกอย่างรู้สึกเหมือนคุณแม่จะสนับสนุนให้เขาสนใจขวัญข้าวอยู่นะ ไม่รู้ว่าแม่เขาคิดอะไรอยู่กันแน่

“แต่ก่อนคุณหญิงไม่โอเคกับข้าวนี่คะ ทำไมท่านถึง...”

          “นั่นสินะ แต่เรื่องราวมันผ่านมาตั้ง 7 ปีแล้วนะ พี่ว่าอดีตก็คืออดีตนะ ลืมมันไปเถอะ อืม แล้วเรื่องงาน ข้าวคิดไว้แล้วหรือยัง เรื่องที่พี่เสนอน่ะ”

          “เรื่องงาน ข้าวก็คงจะตกลงตามนี้แหละค่ะ ข้าวยังมีภาระอีกเยอะค่ะ น้องชายข้าวก็ยังอยู่อเมริกา เรียนยังไม่จบค่ะ เราสองคนพี่น้องตกลงกันไว้ว่าเรียนจบ ก็จะหางานทำ และซื้อบ้านเป็นของตัวเองค่ะ ในช่วงระหว่างที่รอน้อง ข้าวก็จะทำงานไปพลางก่อนค่ะคุณนนท์ ข้าวต้องขอบคุณ...คุณนนท์มากๆ นะคะที่กรุณาข้าวน่ะค่ะ”

          “ไม่เป็นไรหรอกข้าว ในอดีตพี่ก็ทำไม่ดีกับข้าวไว้เยอะ   อันไหนที่พอจะลบล้างเรื่องเลวๆ ของพี่ได้ พี่ก็พร้อมจะทำนะ เอ่อ งั้น พรุ่งนี้ข้าวเข้าไปที่บริษัทได้เลยนะ เดี๋ยวพี่จะบอกฝ่ายบุคคลไว้ ยังไงเดี๋ยวเราคงได้ทำงานร่วมกันอยู่แล้ว”

          “ค่ะคุณนนท์”

          ในขณะที่สองหนุ่มสาวกำลังนั่งสนทนากันอย่างออกรส ประมุขของบ้านก็กำลังเดินเข้ามาภายในห้องรับแขก หม่อมราชวงศ์หนุ่มได้ยินเสียงการสนทนาของคนทั้งสอง ทำให้เขาชะงักไปทันที สายตาเขากวาดมองไปยังห้องรับแขก

          “อ้าวพี่คินน์ มาพอดีเลยครับ ผมกำลังนั่งคุยกับข้าวอยู่ครับพี่คินน์”

ธนนท์ลุกขึ้นยืนเมื่อพี่ชายต่างมารดาของเขาเดินเข้ามาใกล้

          “สวัสดีค่ะท่านชาย”

ขวัญข้าวยกมือไหว้ตามธรรมเนียมการเจอกัน ใบหน้าของชายหนุ่มดูเคร่งขรึมผิดปกติ ผิดจากเมื่อวานมาก อาจจะเคร่งเครียดกับงานก็เป็นได้

          “อืม” สายตาของอคิราห์จับจ้องไปที่ดวงหน้าหวานของเธอ ‘ในอดีตน้องชายต่างมารดาของเขาก็ชอบเธอเหมือนกันนี่ และในตอนนั้นเธอเองก็ดูจะสนใจน้องชายของเขาอยู่เหมือนกัน’

          “พี่คินน์นั่งก่อนสิครับ อยู่คุยกันก่อน ผมคุยกับข้าวเรื่องงานน่ะครับ พรุ่งนี้ข้าวจะไปสมัครงานที่บริษัทครับพี่ ผมเลยชวนให้ไปทำกับผมครับ เพราะรับตำแหน่ง Sales Engineer ยังว่างอยู่ครับ”

          “นายก็จัดการไปเลยล่ะกัน พี่ไม่ได้มีปัญหาอะไร มันเป็นในส่วนที่นายรับผิดชอบอยู่แล้วนี่ ทำได้เลย ไม่ต้องบอกพี่หรอก”

สายตาคมเหลือบมองใบหน้าเนียน เมื่อวานอคิราห์ก็คุยกับเธอเรื่องงานไปแล้วนี่ หรือว่าเป็นเพราะเขาชวน เธอเลยดูอิดออด แต่พอเป็นนายนนท์เธอกลับยินดีและไม่ปฏิเสธงั้นหรือ

          “อ่อ ครับพี่คินน์ งั้น เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าวไปบริษัทพร้อมกับพี่เลยนะครับ”

ธนนท์หันมาบอกขวัญข้าว โดยที่เขาไม่ทันได้สังเกตสายตาของพี่ชายตัวเองเลยสักนิด ^_<>^

          “ค่ะ คุณนนท์”

ขวัญข้าวตอบกลับพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้กับชายหนุ่มโดยไม่สนใจใครอีกคน ที่จ้องมองด้วยแววตาแข็งกร้าว นัยน์ตาสีเหล็กของเขาเหมือนมีกองไฟลุกโชนโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัว

          “โอเค ไม่มีอะไรกับพี่แล้วใช่มั้ย พี่จะขอตัว”

อคิราห์รู้สึกร้อนและอยากจะเอาน้ำมาราดบนตัวเขาเสียจริง ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงรู้สึกขัดหูขัดตาไปหมด ให้ตายสิ!

          “งั้น ตามสบายเลยครับพี่คินน์”

ธนนท์ตอบกลับพี่ชายโดยไม่ได้สังเกตอาการผิดปกติของพี่ชายเขาแต่อย่างใด ธนนท์หันกลับมาสนใจหญิงสาวตรงหน้าต่อ เขาคิดไว้แล้ว ว่าอยากจะสานสัมพันธ์กับขวัญข้าว เธอคือคนที่เขาชอบ และอยากเป็นเจ้าของ ในตอนนั้นเธอเป็นเด็กสาวที่น่ารัก แต่ดูเธอตอนนี้สิ ธนนท์ชักไม่แน่ใจเสียแล้ว ว่าเขาจะจีบเธอได้หรือเปล่า ความสวยของเธอ อาจจะมีหนุ่มๆ หมายปองอยู่แล้วก็เป็นได้

          “คุณนนท์คะ เรื่องพรุ่งนี้ ข้าวจะขอไปด้วยตัวเองค่ะ ถ้าไปพร้อมกับคุณนนท์แล้ว ข้าวเกรงว่ามันจะดูไม่ดีค่ะ”

ขวัญข้าวพูดกับธนนท์หลังจากที่ท่านชายอคิราห์เดินจากไป เธอไม่ต้องการที่จะรบกวนบ้านวรารักษ์เมธานนท์อีกแล้ว

          “อ้าว ทำไมล่ะครับ ไปกับพี่ก็ได้ไม่มีอะไรหรอก ใครจะไปคิดอะไร ข้าวก็อยู่บ้านเดียวกับพี่ ไม่แปลกอะไรเลย”

          “ข้าวขอไปเองดีกว่าค่ะ และสมัครงานตามระบบของบริษัทดีกว่านะคะคุณนนท์ ข้าวจะได้ทำงานอย่างสบายใจค่ะ”

          “อืม จะเอาแบบนั้นก็ได้นะ แล้วแต่ข้าวเลยละกัน แล้วข้าวจะไปยังไงล่ะ ไม่มีรถขับด้วยนี่ เอารถที่บ้านไปสิ มีหลายคันมาก หรือจะให้คนขับรถพาไปส่งก็ได้นะ”

          “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวข้าวให้เพื่อนข้าวมารับค่ะ เรื่องรถ เดี๋ยวข้าวจะไปดูไว้เหมือนกันค่ะ เวลาไปไหนจะได้สะดวก”

ขวัญข้าวคงจะต้องซื้อรถไว้ใช้ไปทำงาน เธอไม่อยากที่จะรบกวนบ้านวรารักษ์เมธานนท์มากนัก แค่อาศัยอยู่ตอนนี้ก็รู้สึกเกรงใจมากพออยู่แล้ว

          “พี่มีรถหลายคัน เอาของพี่ไปก็ได้นะ”

          “ไม่เป็นไรค่ะคุณนนท์ ข้าวขอบคุณมากนะคะ เรื่องนี้เดี๋ยวข้าวจัดการเองได้ค่ะ”

          “อืม ข้าวเล่นดักพี่ทุกทางแบบนี้ สรุปพี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรข้าวเลยนะ แย่จัง”

          “ความจริงข้าวไม่อยากรบกวนคุณนนท์ค่ะ และอีกอย่างบ้านวรารักษ์เมธานนท์ก็ให้ข้าวกับน้องมาเยอะแล้วค่ะ ข้าวกับน้องขอรบกวนแค่นี้ค่ะ ไม่มีอะไรหรอกนะคะคุณนนท์”

          “โอเค เอาตามข้าวก็แล้วกันนะ”

ธนนท์รู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้คงไม่ใช่เด็กสาวคนเดิมอีกต่อไป เธอเป็นหญิงสาวที่มีพร้อมทุกอย่างแล้ว ซึ่งเธอสามารถใช้ชีวิตได้เองอย่างอิสระต้องไม่ต้องพึ่งพาใครอีกต่อไปแล้ว ธนนท์เองก็คงจะต้องตามลุ้นต่อไปนะ ว่าเขาจะสามารถเข้าไปอยู่ในใจของเธอได้บ้างหรือเปล่า...ของแบบนี้ก็ต้องลองแล้วแหละ

.......................