ตอนที่ 26 ป่วนอารมณ์

[อีกด้านหนึ่ง...ห้องทำงานบริษัทวรารักษ์เมธานนท์]

          “ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะยุ่งยากตรงไหนเลย เธอมาสมัครงานตามที่นายนนท์บอกเธอไว้แล้วนี่ เธอก็รู้อยู่แล้ว ทำไมจะต้องทำเรื่องนี้ให้วุ่นวายไปอีก ฉันไม่เข้าใจ”

หม่อมราชวงศ์อคิราห์มองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา และต้องการที่จะพบเขาในเวลานี้ เหตุผลของเธอเพียงเพื่ออยากสมัครงานตามระบบแค่นั้นหรือ เขาไม่เข้าใจเลย

          “ดิฉันคิดว่ามันไม่ถูกต้องค่ะ ดิฉันไม่อยากจะใช้เส้นค่ะ ดิฉันแค่ต้องการได้สอบและสัมภาษณ์ตามปกติเหมือนคนทั่วไป ก็แค่นั้นเองค่ะท่านชาย”

          “แล้วเธอได้อะไร จากสิ่งที่เธอกำลังเรียกร้องอยู่ตอนนี้”

          “ดิฉันไม่ได้เรียกร้องค่ะ แค่ต้องการทำให้มันถูกต้องตามระบบก็เท่านั้นเองค่ะท่านชาย”

ดวงตากลมโตจ้องกลับใบหน้าคม เอาจริงๆ วันนี้เป็นครั้งแรกของขวัญข้าวเลยก็ว่าได้ ที่เธอได้มองหน้าเขาได้ชัดเจนและเต็มตามากขนาดนี้ เธออยู่ห่างจากเขาไม่ถึงเมตรเลยด้วยซ้ำ ลมหายใจร้อนเป่ารดมาที่เธอ จนเธอสัมผัสได้ และทำให้เธออดนึกถึงความรู้สึกบางอย่างเมื่อเจ็ดปีที่แล้วไม่ได้...

          “ผลสุดท้าย เธอก็ต้องเข้าทำงานอยู่ดี ทำไมต้องเรื่องมาก”

          “นี่ดิฉันอธิบายท่านชายไม่เข้าใจ หรือว่าท่านชายไม่ยอมเข้าใจกันแน่คะ ดิฉันก็บอกท่านชายอยู่นี่ไงคะ ว่าอยากทำตามระบบที่บริษัทควรจะทำ ไม่ได้เรียกร้องหรือเรื่องมากอะไร ถ้าดิฉันเข้ามาโดยไม่สอบไม่สัมภาษณ์ นั่นก็เท่ากับว่าดิฉันเป็นเด็กเส้น แล้วดิฉันจะทำงานอย่างไรคะท่านชาย”

ขวัญข้าวรู้สึกว่าขีดจำกัดทางอารมณ์ของเธอนั้นเริ่มลดน้อยลงเรื่อยๆ เรื่องแค่นี้ทำไมถึงไม่เข้าใจสักที

          “เธออยู่บ้านวรารักษ์เมธานนท์ คิดว่าคนอื่นไม่รู้กันหรือไงขวัญข้าว...แล้วกับเรื่องแค่นี้ เธอเดินเข้าบริษัทมาเขาก็รู้กันหมดแล้ว ว่าเธอเป็นเด็กเส้น...อืม...หรือเธอจะเปิดตัวในฐานะแฟนกับนายนนท์ก็ได้นะ คนอื่นจะได้ไม่ต้องมองเธอว่าเป็นเด็กเส้นอีก!”

อคิราห์ไม่รู้ว่าตัวเองจะเอาเรื่องนี้มาพูดเพื่ออะไร หรือเหตุการณ์เมื่อวาน ที่เขาเห็นเธอหัวเราะต่อกระซิกกับน้องชายของเขา คงมองเป็นอื่นไปไม่ได้หรอก

          “สรุปท่านชายก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เอาเป็นว่า ตามที่ท่านชายแนะนำก็ได้นะคะ การเปิดตัวเป็นแฟนกับคุณนนท์ก็ดีเหมือนกันค่ะ ดิฉันเองจะได้ไม่ต้องทำตัวลำบากค่ะ ถ้าจะเป็นเด็กเส้น หรือเป็นเด็กคุณนนท์ คนอื่นก็คงจะไม่ได้คิดอะไรแล้วค่ะ”

ทำไมขวัญข้าวต้องยอมให้เขา ‘ขิง เธอฝ่ายเดียวด้วยล่ะ เมื่อไม่ยอมเข้าใจ ก็ตามนั้นเลยล่ะกัน

          “อ่อ เธอคงยอมรับแล้วสินะ ว่าเมื่อก่อนและตอนนี้ ตัวเธอเองก็สนใจนายนนท์เหมือนกัน ฉันพูดแบบนี้ ก็คงเข้าทางเธอแล้วสิ”

          “ใช่ค่ะ ดิฉันชอบคุณนนท์ค่ะ อืม ท่านชายคงจะเข้าใจแล้วนะคะ อีกอย่างตอนนี้คุณนนท์ยังไม่ได้เปิดตัวว่าจะคบกับดิฉันเลยนะคะ อยู่ดีๆ จะให้ดิฉันไปเปิดเองได้ยังไงคะ ถ้าจะให้ดี ท่านชายบอกน้องชายของท่านชายหน่อยค่ะ ว่าควรจะเป็นฝ่ายเอ่ยขอดิฉันได้แล้วนะคะ ดิฉันจะได้ไม่ต้องรอ และไม่ต้องสงสัยอะไรอีก!”

เส้นอารมณ์ของขวัญข้าวขาดลงในทันที ผู้ชายอะไรยั่วอารมณ์เก่งเป็นที่หนึ่ง เขาต้องการอะไรกันแน่

          “ขวัญข้าว!”

อารมณ์หม่อมราชวงศ์หนุ่มพุ่งปรี๊ดทันที เขาตะคอกด้วยน้ำเสียงโกรธขึ้งออกมาทันที พร้อมกับลุกพรวดขึ้นยืนทันใด

          “คะ ท่านชาย?”

ขวัญข้าวข่มความตื่นตระหนกของตัวเองเอาไว้ เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะมีอารมณ์อ่อนไหวกับเรื่องนี้ นี่มันเรื่องของเธอนะ ทำไมเขาจะต้องโกรธเธอด้วยเล่า

          “เธออย่ายั่วฉัน! และควรหยุด! ก่อนที่ฉันจะ...”

          “ท่านชายจะทำอะไรกับดิฉันเหรอคะ?”

ขวัญข้าวลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับหม่อมราชวงศ์ผู้เกรี้ยวกราดทันที ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ เธอไม่ใช่ขวัญข้าวคนเดิมแล้วนะ

          “เก่งจริงนะ!”

          หมับ! มือหนาคว้าข้อมือของเธอในทันใด พร้อมกับออกแรงกระชากมือนั้นอย่างแรง จนร่างอวบอิ่มของเธอปลิวร่อนเข้ามาปะทะอกกว้าง ทั้งที่มีโต๊ะทำงานกั้นอยู่ แต่ด้วยแรงอันมหาศาลของเขา ทำให้ร่างของเธอลอยละลิ่วขึ้นมาเกยอยู่บนโต๊ะในทันใด

          “อุ้ย!!!” ขวัญข้าวร้องออกมาด้วยความตกใจ

          “ฉันเตือนเธอแล้วนะ...ขวัญข้าว อดีตระหว่างเธอกับฉันมันเป็นยังไง...เธออยากจะให้ฉันเตือนเธออีกครั้งใช่มั้ย!”

เขาพูดเสียงเย็นดูทรงอํานาจ มุมปากหนายกขึ้นเล็กน้อย คล้ายกับต้องการที่จะข่มคนตรงหน้า อคิราห์คิดจะเอ่ยปากขอโทษเธอเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตนับครั้งไม่ถ้วน ซึ่งมันติดแหง็กอยู่ในใจเขามาตลอด แต่ทว่าดูเธอตอนนี้สิ ไม่ได้ทุกข์ร้อนกับเรื่องในอดีตของเธอเลยสักนิด เฝ้าแต่ก่อกวนอารมณ์ของเขาให้ขุ่นมัวอยู่เรื่อยไป

“เรื่องอะไรเหรอคะ...ท่านชาย”

ขวัญข้าวเชิดหน้าช้อนตามองคนตัวใหญ่ ‘อดีตก็คืออดีต...คนอย่างขวัญข้าวไม่เคยสนใจอยู่แล้ว’

“ฮึ่ม!”

มือใหญ่เพิ่มแรงบีบข้อมือของเธอ พร้อมกับรัดตัวเธอให้แนบกับอกแกร่ง สายตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยของเธอ เพื่อหาร่องรอยของความหวาดกลัว แต่ทว่า คนตรงหน้ากลับถลึงตาใส่เขา ราวกับต้องการที่จะท้าทายเขาเพิ่มขึ้นไปอีก

“ปล่อยดิฉันนะคะ ทำไมเหรอคะ คำถามของดิฉันมันไปกระตุกต่อมส่วนไหนของท่านชายมิทราบ! ท่านชายถึงกับต้องเอาเรื่องราวในอดีตมาขู่ดิฉันแบบนี้!”

“เธอคงคิดว่าตอนนี้ฉันทำอะไรเธอไม่ได้งั้นสิ”

สายตาคมกวาดมองทั่วดวงหน้าเนียน และหยุดตรงริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอค้างไว้ ครั้งหนึ่งอคิราห์เคยลิ้มรสความหวานจาก   ริมฝีปากอิ่มนี้มาแล้ว ถึงแม้มันจะเนิ่นนานมาแล้ว แต่เขาก็ยังจำได้เป็นอย่างดี ความสุขที่เขาได้รับจากเรือนกายของเธอ มันไม่เคยทำให้เขาอิ่มเอมเลยสักครั้ง ส่วนลึกของร่างกายเขา ยังคงต้องการร่างอรชรนี้อยู่ร่ำไป

“เอาจริงๆ ดิฉันก็คงจะทำอะไรท่านชายไม่ได้หรอกค่ะ ดิฉันเป็นผู้หญิง เป็นเพศที่อ่อนแอกว่าท่านชายมาก แต่ถ้าเรื่องจิตใจของดิฉันตอนนี้ล่ะก็ สู้ไม่ถอยค่ะ”

ขวัญข้าวยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาอย่างกล้าหาญ ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นเบี้ยล่างของเขามาตลอด และครั้งนี้ ขวัญข้าวจะไม่ยอมให้ผู้ชายคนนี้ มาทำอะไรเธอได้อีกแล้ว

“โอเค อย่าหาว่าฉันไม่เตือนแล้วกัน!”

พูดจบใบหน้าคมก็โฉบวูบลงมาทันใด ริมฝีปากหนากระแทกลงมาที่ปากบาง บดเบียดริมฝีปากที่เม้มชิดไม่ยอมให้เขาได้รุกรานได้อย่างใจ เขากัดริมฝีปากเธอเพื่อดุนรอยแยกและส่งปลายลิ้นรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากนุ่ม มือข้างหนึ่งของเขาบังคับดวงหน้าสวยขึ้นมารับจูบเขา ในขณะที่วงแขนอันแข็งแกร่งรัดร่างของเธอเอาไว้ในอ้อมแขน หม่อมราชวงศ์หนุ่มกดจูบปากบางอย่างหนักหน่วงจังหวะที่จู่โจมรุนแรง และเอาชนะคนตัวเล็กได้สำเร็จ