ตอนที่ 25 เอ๊ะ!

[บริษัทวรารักษ์เมธานนท์]

          “ขอโทษนะคะ คือว่าดิฉันยังไม่ได้สอบข้อเขียน และสัมภาษณ์เลยนะคะ คุณจะให้ดิฉันเริ่มงานวันพรุ่งนี้เลยเหรอคะ”

ขวัญข้าวมาสมัครงานที่บริษัทวรารักษ์เมธานนท์ในวันรุ่งขึ้น ในตำแหน่ง Sales Engineer ตามที่บริษัทได้ประกาศรับ เธอพึ่งจะกรอกใบสมัครไปใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที ขวัญข้าวก็ทราบผล เธอรู้สึกไม่โอเคกับสิ่งที่คุณธนนท์ทำมากนัก เธอไม่อยากเป็นเด็กเส้นในสายตาของคนอื่น สังคมการทำงานของเธอก็จะลำบากมากขึ้น

          “คุณธนนท์เธอได้บอกไว้แล้วค่ะ ว่าถ้าคุณขวัญข้าวมา ก็รับได้เลยแค่กรอกใบสมัครก็พอค่ะ รายละเอียดต่างๆ ในการทำงานอยู่ซองกระดาษนี่นะคะ ดิฉันเตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ”

          “ดิฉันขอคุยกับคุณธนนท์หน่อยได้มั้ยคะ”

          “คุณธนนท์ไม่อยู่ค่ะ เธอไปจังหวัดระยองกับเลขา และฝ่าย Sales Engineer คนใหม่ตั้งแต่เมื่อเช้าค่ะ”

          “Sales Engineer คนใหม่เหรอคะ เอ่อ ไม่ทราบว่าเธอชื่อชมพูนุทหรือเปล่าคะ”

เมื่อเช้าเพื่อนของเธอได้แชทหาเธอตั้งแต่เช้า ว่าจะรีบออกไปทำงาน วันแรกของชมพูนุทก็ดูจะรีบร้อนไปหมด

          “ใช่ค่ะ คุณชมพูนุทพึ่งมาทำงานวันนี้วันแรกค่ะ เผอิญมีลูกค้าใหญ่ที่จังหวัดระยองต้องการให้เราไปนำเสนอโปรเจคการวางผังเครื่องจักรอุตสาหกรรมในนิคมเปิดใหม่ค่ะ”

          “อ่อค่ะ เอ่อ สรุปแล้วดิฉันไม่ต้องสอบและสัมภาษณ์แล้วใช่ไหมคะ ดิฉันว่า คุณทำตามระบบดีกว่านะคะ ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ”

          “นอกจากคุณธนนท์ที่สั่งไว้ แล้วยังมีท่านชายคินน์อีกคนนะคะ ที่บอกไว้ ว่าถ้าคุณมาให้รับคุณได้เลย ดิฉันไม่แน่ใจว่า คุณคุยกับท่านทั้งสองหรือยังคะ เพราะถ้ายัง ดิฉันอยากจะให้คุณคุยกับคุณธนนท์ หรือไม่ก็ท่านชายคินน์นะคะ เรื่องนี้ดิฉันตัดสินใจเองไม่ได้หรอกค่ะ”

          “แล้ววันนี้ ท่านชายคินน์อยู่หรือเปล่าคะ”

ขวัญข้าวไม่ได้อยากเป็นคนเรื่องมากในเรื่องนี้หรอกนะ แต่เธอไม่สบายใจอยู่ดี หากตัวเองต้องใช้เส้นเพื่อเข้าทำงานครั้งนี้

          “อยู่ค่ะ งั้นเดี๋ยวดิฉันต่อสายถึงเลขาท่านชายก่อนนะคะ”

          “ค่ะ”

          [5 นาทีต่อมา...]

          “ท่านชายอนุญาตให้เข้าพบได้ค่ะ เชิญคุณตามดิฉันมาเลยนะคะ”

เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลเดินนำหญิงสาวไป ภายในใจของเธอ แอบอิจฉาเธอคนนี้เป็นอย่างมาก ทั้งท่านประธานและรองประธานต่างก็ให้ความสนใจ โดยที่เธอเองก็ไม่เคยเห็นว่าหม่อมราชวงศ์อคิราห์จะสนใจใครเลยสักครั้ง ครองความเป็นโสดมานาน 36 ปี สงสัยจะมีข่าวดีก็คราวนี้แล้วสินะ

          “นี่คุณขวัญข้าวที่ขอพบท่านชายคินน์ ยังไงพราวใจพาเข้าพบท่านชายหน่อยนะ”

          “โอเคค่ะ พี่ปอย เดี๋ยวพราวรับช่วงต่อเองค่ะ เชิญค่ะคุณขวัญข้าว ท่านชายคินน์รออยู่ด้านในแล้วค่ะ”

          “รอแล้ว...เหรอคะ”

ขวัญข้าวไม่คิดว่าเธอจะพบเขาได้ง่ายดายขนาดนี้มาก่อน ปกติตำแหน่งท่านประธานใหญ่นั้น จะต้องนัดล่วงหน้าก่อนถึงจะได้เข้าพบ

          “ใช่ค่ะ ท่านชายคินน์รอคุณขวัญข้าวแล้วค่ะ เชิญค่ะ”

          “ค่ะ...ขอบคุณนะคะ”

.........................

          [นิคมอุตสาหกรรม…จังหวัดระยอง]

          “คุณเขมมิกาคะ เอ่อ เตยจะต้องทำอะไรบ้างคะ”

ชมพูนุทกระซิบถามเลขาคนสนิทของท่านรองประธาน วันนี้เธอพึ่งมาทำงานวันแรก แจ๊คพอตลงมาที่ชมพูนุททันที โดยที่เธอยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวเลยสักนิด ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่เธอแอบปลื้มก็ตาม แต่กระชั้นชิดจนเธอตั้งตัวไม่ทันเลย แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ

          “วันนี้เตยดูงานไปก่อนนะ คอยจดรายละเอียดก่อนก็แล้วกัน พี่เองได้แจ้งกับคุณนนท์ไว้แล้วค่ะ ว่าเตยพึ่งมาทำงานวันแรก คงจะอธิบายขอบเขตของงานยังไม่ได้”

          “ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ เตยตื่นเต้นไปหมดแล้วค่ะ กลัวว่าจะทำไม่ได้ค่ะ”

ชมพูนุทกระซิบ สายตาของเธอเหลือบมองโอปป้าสุดหล่อของเธอกำลังคุยกับลูกค้า ยิ่งมองใกล้ๆ พี่นนท์ของเธอหล่อสุดๆ ชมพูนุทไม่คิดว่าจะได้ทำงานใกล้เขามากขนาดนี้มาก่อน อย่างมากก็แค่เดินไปชื่นชมรูปของเขาตรงบอร์ดผู้บริหารเท่านั้น โอย...ตายแน่ๆ เลย ชีวิตฉันจะรอดไหมเนี่ย หล่อก็หล่อ ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น...(เธอจะ ‘ขิต ไหมเนี่ยยัยเตย >o<)

          “เดี๋ยววันนี้ เราคงต้องค้างที่นี่สักคืนนะคุณเขมมิกา เราดิวเสร็จแล้ว ลูกค้าตกลงกับเรา...ผมคิดว่ายังไงคืนนี้คงจะต้องพาลูกค้าของเราไปเลี้ยงสักหน่อยครับ”

ธนนท์หันมาคุยกับเลขาคนสนิทของเขา พร้อมกับปรายตามอง ‘ยัยเด็กใหม่’ ธนนท์รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตายัยเด็กใหม่คนนี้มาก เหมือนเขาเคยเจอเธอที่ไหนสักแห่งแต่ก็ยังจำไม่ได้

          “ค่ะ คุณนนท์ ให้เขมจองร้านอาหารกับที่พักได้เลยนะคะ เอาเป็นโรงแรมที่จัดเลี้ยงไปในนั้นเลยมั้ยคะ โรงแรมอยู่ติดกับริมทะเลบรรยากาศดีมากค่ะ เขมว่าลูกค้าต้องชอบแน่ๆ เลยค่ะ”

          “อืม เอาตามที่คุณเขมบอกเลยก็ได้ครับ”

          “ค่ะคุณนนท์”

          “อ่าว พี่เขม แล้วเตยล่ะคะพี่ ต้องค้างด้วยมั้ยคะ”

ชมพูนุทกระซิบเบาๆ อีกครั้ง เธอพึ่งมาทำงานวันนี้วันแรกเลยทำตัวไม่ถูก ว่าตัวเองจะต้องทำอะไรบ้าง ยิ่งอยู่ใกล้พี่นนท์สุดหล่อของเธอแล้วด้วย ทำเอาเธอไปแทบไม่เป็นเลยทีเดียว

          “ก็ต้องค้างด้วยสิเตย เดี๋ยวเราต้องไปหาชุดสวยๆ ใส่งานเลี้ยงต้อนรับลูกค้าคืนนี้นะ เป็นหนุ่มหล่อสาย‘ฝอ ด้วยสิ >_<>< ”

          “เตยด้วยเหรอคะพี่”

          “เอ๊า! ยัยบ๊องเอ้ย เรามาด้วยกันนะ และอีกหน่อยเราก็คงต้องไปแบบนี้ตลอดแหละ พี่เป็นเลขา เธอเป็นวิศวกรฝ่ายขาย และคุณธนนท์ก็เป็นรองประธาน เราไปไหนก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้ว นี่อย่าบอกนะ ว่าหล่อนไม่ได้อ่านรายละเอียดของงานในตำแหน่งน่ะ”

          “ไม่ได้อ่านค่ะพี่ เตยคิดว่า เตยต้องไปกับทีมงานฝ่ายขายไงคะ ไม่คิดว่าจะมากับคุณธนนท์แบบนี้นี่”

          “อืม จริงๆ คุณธนนท์เธอจะไม่มาก็ได้นะ แต่คุณธนนท์ อยากลุยงานนี้ด้วยตัวเองน่ะ คุณนนท์อยากเรียนรู้เรื่องงานทุกด้าน วิศวกรอย่างเตยน่ะก็ต้องอธิบายงานเกี่ยวกับโครงสร้างของเครื่องจักรการทำงานกลไกของมันร่วมกับคุณนนท์ตอนพบลูกค้าอยู่แล้ว ส่วนพี่เป็นเลขาก็ต้องคอยจดรายละเอียด เราออกต่างประเทศเลยก็มีนะ เอ่อ แล้วเตยมีครอบครัวหรือยังคะ พี่ลืมถามเลย เพราะการทำงานแบบนี้ต้องเดินทางตลอด”

          “ไม่มีค่ะ...แล้วพี่เขมล่ะคะ”

          “พี่จะมีได้ยังไงยะ...พี่ก็พึ่งบอกอยู่นี่ไง ว่าคืนนี้ลูกค้าสายฝอน่าสนใจมาก พี่อายุ 32 แล้วนะยังไม่มีใครเลยอ่ะ ก็ต้องหาแบบนี้แหละ ปูนนี้แล้วหนุ่มๆ คงไม่มาตามจีบพี่หรอก หล่อนอายุแค่ 23 เอง ยังมีเวลามากกว่าพี่เยอะมาก”

          “แต่พี่เขมเอง ก็สเปคสายฝออยู่แล้วนี่คะ รับรองได้แน่นอนค่ะ สรุปเตยต้องค้างที่นี่ แล้วอยู่ต้อนรับลูกค้ากับพี่ด้วยใช่ไหมคะ แล้วพี่เขมบอกคุณนนท์หรือยังคะ ที่เตยต้องอยู่ด้วยแบบนี้”

          “นี่...เรามากันสามคนนะ ถ้าไม่รวมคนขับรถ เธอคิดเหรอว่าคุณนนท์จะมองไม่เห็นหล่อนน่ะ คุณนนท์ก็ต้องรู้สิ จะไม่รู้ได้ยังไง เฮ้อ ยัยเด็กใหม่เอ้ย ไปๆ คุณนนท์เรียกแล้ว เดี๋ยวพี่จะจองที่พักกับร้านอาหารเสร็จ เราค่อยไปหาชุดใส่คืนนี้กัน”

          “ค่ะพี่เขม =_<>=”

…………………