INICIAR SESIÓN“คุณพ่อจัดการทุกอย่างให้หมดแล้ว ท่านอยากให้ผมไป ก็เลยต้องมาจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง”
สายตาคมเข้าสอดส่องไปยังเคาน์เตอร์แคชเชียร์ข้างหน้า ที่เด็กสาวคนนั้นกำลังยืนอยู่ เพื่อรอคิดเงินกับลูกค้าอีกโต๊ะหนึ่ง เรื่องการแก้แค้นระหว่างเขากับเธอนั้น พี่สาวเขาเองก็พึ่งจะรู้ไม่กี่วันนี้เอง ‘ดีเลย! น้องทำดีมาก ทีนี้แม่มันก็จะได้รู้สักที ว่าการที่อยากจะเป็นเมียน้อยจนตัวสั่นมันเป็นยังไง สุดท้ายลูกของมันก็มาโดนซะเอง สะใจที่สุด’
ติ๊ง! ติ๊ง! เสียงแอพพลิเคชันแชทของปุณณดาดังขึ้น
ID777 : คิดว่าหลบฉัน...แล้วจะพ้นเหรอ?
ID777 : ถ้าตอนคิดเงิน เธอไม่เดินมาทำด้วยตัวเองล่ะก็ วันนี้แม่ของเธอรู้เรื่องของเธอแน่ๆ เด็กน้อย!
มิลิน : … (สถานะอ่าน)
เวลาต่อมา...
“ทั้งหมดสองพันสองร้อยห้าสิบบาทค่ะ”
ปุณณดาจำใจต้องทำตามในสิ่งที่เขาสั่ง ไม่ว่าจะยังไงเธอก็ไม่พ้นเขาอยู่ดี
“อาหารอร่อยมากนะคะ...ครั้งหน้าพี่จะมาทานใหม่นะคะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ปุณณดารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ช่างคุ้นหน้าเธอเหลือเกิน เหมือนกับว่าเธอเคยเจอที่ไหนสักแห่ง (รูปวาดของแม็กซ์เวล) แต่เธอก็ยังนึกไม่ออกสักที ความสวยแบบละมุนที่ดูสดชื่นยามเมื่ออยู่ใกล้
“ผมคงไม่ได้มากับคุณนะครับไลลา...อีกนานหลายปี หวังว่าคุณจะคิดถึงผมนะครับ...”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นแต่สายตาคมยังคงจับจ้องไปที่เด็กสาว เหมือนต้องการสื่ออะไรบางอย่างให้เธอได้รู้
“อ่อ...ค่ะ ถ้าไลลาคิดถึงคุณก็อาจจะบินไปเที่ยวหาคุณก็ได้ค่ะ อเมริกาไม่ไกลเท่าไหร่เลยค่ะ”
กิริฎาต้องเล่นไปตามน้ำทุกอย่าง เธอรู้ว่าเด็กสาวตรงหน้าเธอนี้ จะต้องมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับแม็กซ์เวลแน่นอน ปกติแล้วเขาไม่เคยที่จะหวานใส่เธอขนาดนี้ แม็กซ์เวลไม่ได้ชอบเธอถึงขนาดที่จะต้องทำแบบนี้
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบพระคุณมากๆ นะคะ วันหลังใช้บริการอีกได้นะคะ”
ปุณณดาฟังคำพูดหยอกล้อของทั้งสองอยู่นาน เธอเลยเอ่ยตัดบททุกอย่าง ปุณณดาไม่มีสิทธิ์อะไรสักอย่าง เขาทำสำเร็จการแก้แค้นเธอและแม่ของเธอสำเร็จแล้ว ปุณณดาต้องจำยอมรับสภาพนี้ต่อไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...
.....................
เวลา 21.30 น.
“แกพักก่อนก็ได้นะมิลิน...แกอาจจะเครียดมากเกินไปหรือเปล่าทำให้เป็นลมแบบนี้”
กันยกรพยุงเพื่อนของเธอมานั่งพักผ่อน ปุณณดาเกือบจะล้ม เพราะรู้สึกมึนศีรษะ คลื่นไส้ และวิ่งไปอาเจียนอยู่หลายรอบ กันยกรรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนมากเหลือเกิน เรื่องเครียดๆ เมื่อไหร่จะจบสิ้นเสียที
“น่าจะใช่”
ปุณณดาคิดว่าตัวเองน่าจะเครียดเรื่องหลายอย่างมากเกินไป ร่างกายอ่อนแอ เลยทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย
“แกก็อย่าทำงานมากจนเกินไปนะมิลิน แกลองคิดดูสิ วันหนึ่งแกเรียนกับทำงานกี่ชั่วโมง และเวลานอนกี่ชั่วโมงกันเชียว จริงๆ แล้วแกต้องนอนสัก 7-8 ชั่วโมงต่อวันนะ”
“อืม...ช่วงหลังมานี้ฉันพักผ่อนน้อยจริงๆ แหละ”
ปุณณดานึกถึงสาเหตุของตัวเองที่นอนน้อย กลางคืนเธอก็ต้องไปหา ‘เขา’ กว่าเธอจะได้พักผ่อน ตลอดสามเดือน เธอได้นอนวันหนึ่งไม่ถึงห้าชั่วโมงด้วยซ้ำ ปุณณดารู้สึกวิงเวียน คลื่นไส้ อาเจียน นี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เธอไม่สบาย...
....................
@ บ้านเล็กเล็กหลังเดิม...
เสียงร้องครวญครางของชายหนุ่มดังสนั่นไปทั่วห้องนอนใหญ่ บทรักที่รุนแรงและดุเดือด ราวกับพายุทอร์นาโดที่พัดพาเอาทุกสิ่งอย่างปลิวฟุ้งกระจาย รวมทั้งร่างบางที่กำลังโก่งโค้งรับแรงกระแทกจนทำให้เรือนร่างบางสั่นสะท้านสะเทือน
“โอววว์ ซี๊ดดดด แน่นที่สุด!”
ตั่บ! ตั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกระหึ่ม
“ฮึก! ฮึก!” เด็กสาวกัดริมฝีปากบางไว้แน่น ความเจ็บปวดที่เธอได้รับวันนี้ มันจะเป็นวันสุดท้ายของเธอแล้ว ‘เขาบอกว่า นี่คือการบริการครั้งสุดท้ายของเธอ’ ปุณณดาต้องทนให้ได้ ถึงแม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจแค่ไหนก็ตาม
เพี้ยะ! เสียงฝ่ามือหนากระทบสะโพกสวยดังสนั่น อารมณ์ของชายหนุ่มพุ่งทะยานอย่างที่สุด การร่วมรักที่รุนแรงครั้งนี้ เป็นการสั่งลาเด็กสาว เขาต้องทำให้ถึงใจและเต็มอารมณ์!
“อ่าส์! โอววว์ เธอตอดแรงแรง ซี๊ดดด!”
ตั่บ! ตั่บ!
“ฮึก! นะ-หนู จะ-เจ็บ ฮึก!”
ความเจ็บปวดราวกับร่างของเธอจะแตกดับ ทำให้มือบางพยายามกุมท้องน้อยของเธอเอาไว้ เพราะแรงกระแทกและความใหญ่โตมโหฬารของแท่งร้อนของเขา เด็กสาวกรีดน้ำตาออกจากหางตาของเธอทั้งสองข้าง เกือบชั่วโมงแล้วสำหรับการร่วมรักนี้
“แต่ฉันชอบ! โอววว์ ซี๊ดดด เสร็จนี้อีกสักรอบ! อ่าส์!”
แท่งร้อนกระแทกแบบเทกระหน่ำ
“ฮึก! จะ-เจ็บ! อ๊ะ!” มือบางลูบไปยังโหนกนูนสวยของเธอเอาไว้ เธอรู้สึกว่าเหมือนมีน้ำสีขุ่นเข้มไหลออกมา ‘มันคือเลือด!’
“โอววว์ ซีสสส์ เสียวสุดสุด! โอ๊ะ! โอ๊ะ!”
ตั่บ! ตั่บ!
บทรักสั่งลาที่รุนแรงราวกับห่าฝนเทลงมาบนเรือนร่างของเด็กสาว โดยที่ชายหนุ่มไม่สนใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำ แม็กซ์เวลคิดว่าเด็กสาวคือของเล่น ที่มีไว้เพื่อบริการเขาเท่านั้น จากชั่วโมงเป็นสองสามชั่วโมงกว่าบทรักร้ายนั้นจะสิ้นสุดลงก็เกือบรุ่งสางของอีกวัน...
เด็กสาวพาร่างกายอันบอบช้ำเดินโซซัดโซเซเข้าไปในบ้าน มือบางกุมท้องน้อยของตัวเองเอาไว้ ความเจ็บปวดที่แสนสาหัสอย่างที่สุด สายตาพร่ามัวมองไปยังประตูห้องนอนของเธอ มือเปื้อนเลือดพยายามไขว่คว้าประตูเพื่อเปิดออก ปุณณดาชดใช้ไปหมดแล้ว ต่อไปนี้เธอเป็นอิสระแล้ว...
………………..
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น
“แกเป็นอะไรไม่รับสายวะมิลิน...นี่จะสองโมงแล้วนะ แกยังไม่มาอีก!”
กันยกรรู้สึกร้อนรนเป็นอย่างมาก เธอรอปุณณดาตรงป้ายรถเมล์อย่างเคย แต่ทว่าวันนี้เพื่อนของเธอยังไม่มีทีท่าว่าจะมาเหมือนทุกวัน กันยกรไม่กล้าโทรเข้าเบอร์แม่ของปุณณดา ความลับของปุณณดาคือตัวแปรสำคัญที่ทำให้เธอไม่กล้าที่จะทำแบบนั้นได้
‘ไปตามที่บ้านดีกว่า’ กันยกรตัดสินใจไปหาเพื่อนที่บ้าน เธอรู้สึกไม่สบายใจ เหมือนมีลางสังหรณ์บางอย่างเกิดขึ้นกับเพื่อนเธอ
สิบห้านาทีต่อมา...
“อ่าว...ตัง...มาแต่เช้าเลยเหรอลูก แต่เอ๊ะ! นี่ก็สองโมงกว่าแล้ว มิลินยังไม่ตื่นเหรอ ตายแล้วแม่ลืมเลย มัวรดน้ำต้นไม้และปลูกผักเพลิน เดี๋ยวแม่ไปเรียกให้นะ”
“แม่คะ เดี๋ยวตังเรียกเองค่ะ พอดีนัดกันไว้แล้วค่ะ”
กันยกรจำเป็นต้องสร้างเรื่องขึ้น เธอไม่รู้ว่าเพื่อนของเธอเป็นอะไรกันแน่ อยู่ในบ้านแต่ยังไม่ตื่น
“อืม...เดี๋ยวแม่ไปเตรียมข้าวไว้รอแล้วกันนะ เผื่อลูกสองคนจะได้ทานข้าวที่นี่ก่อนไปโรงเรียนเลยนะ”
“ค่ะแม่”
ก๊อก! ก๊อก! กันยกรเคาะประตูห้องนอนอย่างร้อนรน
“...” เงียบ!
“คุณไม่จำเป็นต้องใช้มัน...เพราะใครหน้าไหนก็ติดต่อคุณไม่ได้อีกหลายวัน!”สันกรามเขาขบกันแน่น เมื่อได้ยินประโยคที่เธอเอ่ยออกมา “หมายความว่ายังไง! คุณจะพาดิฉันไปไหน! ไม่นะ!” “พาไปรื้อฟื้นความหลังน่ะสิ!”มือหนาเอื้อมไปกระชากร่างบาง ความแข็งแกร่งของชายหนุ่มมันทำให้ร่างของเธอปลิวลอยละลิ่วมาเกยบนตักกว้าง “ไม่! ปล่อยดิฉันเดี๋ยวนี้! คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”ปุณณดาดิ้นขลุกขลักอยู่บนตักของคนตัวใหญ่ กำปั้นน้อยๆ ทุบลงไปที่อกกว้างทันทีแบบไม่ยั้ง “ทำไมผมจะทำไม่ได้! จะมีใครหน้าไหนห้ามผมได้!”แม็กซ์เวลรวบมือบางทั้งสองข้างของเธอ ด้วยมือเขาเพียงข้างเดียว ร่างอวบอิ่มเสียดสีกับร่างแกร่งไปมา กลิ่นกายสาวส่งตรงถึงจมูกโด่งทันที จนทำให้เขาสูดลมหายใจนั้นอย่างห้ามใจไว้ไม่ไหว “ดิฉันมีแฟนแล้ว! คุณจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”ปุณณดาพยายามงัดไม้เด็ดต่อสู้กับเขา “แฟนงั้นหรือ...มิลิน!”แม็กซ์เวลจ้องมองดวงหน้ารูปไข่นวลเนียนขาวใสนั่นด้วยความรู้สึกเหมือนอารมณ์ของเขาจะทะยานขึ้นสูงเรื่อยๆ “ดิฉันมีคนรักแล้ว...คุณจะพาดิฉันไปไหนไม่ได้เด็ดขาด!”หัวใจของปุณณดาเต้นระท
ลางสังหรณ์บางอย่างที่กันยกรคิดไว้ มันอาจจะเกิดขึ้นแล้วตอนนี้ เธอพึ่งบอกปุณณดาไปเมื่อคืนว่าระวังจะโดนแย่งแฟน ซึ่งเรื่องนี้กันยกรไม่เคยไว้ใจนิรณาเลยสักครั้ง เธอภาวนาขอให้อย่าให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นเลย “นนท์ยังไม่ตอบแชทฉันเลยตัง...โทรไปก็ไม่รับเหมือนกัน” “ฉันว่ามันยังไงอยู่นะ...ฉันสังหรณ์ใจตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เพราะยัยน้ำขิงมาแบบแปลกๆ ท้าดวลกับฉัน และให้นนท์ไปส่งด้วย แกคิดยังไงมิลิน?” “ไม่คิดยังไงหรอก...เดี๋ยวฉันต้องไปทำงานตำแหน่งใหม่แล้วนะ เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว แกช่วยฉันถือของด้วยนะ ตอนแรกฉันกะจะให้นนท์ไปส่ง แต่ไม่เป็นไรแกไปส่งฉันก็แล้วกันตัง”สิ่งที่กังวลใจนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของรัชชานนท์เพียงอย่างเดียว ภูเขาลูกใหญ่ข้างหน้าเธอต่างหากที่สาหัสที่สุด “โอเค...เดี๋ยวฉันไปส่งแก...เอิร์ธ! มาช่วยพี่หน่อยเร็ว!”กันยกรหันไปบอกเมธีที่กำลังคุยโทรศัพท์กับแฟนสาว “ครับพี่ตัง...” “ให้พี่ช่วยมั้ยคะน้องมิลิน” “ขอบคุณค่ะพี่ณี พอดีของไม่เยอะค่ะ ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวให้สองคนนี้ช่วยก็พอค่ะ” “งั้นพี่เฝ้าแผนกแล้วกันนะคะ น้ำขิงก
“งั้น…น้ำขิงจะทำให้อีกนะคะ”นิรณาขึ้นคร่อมบนร่างของรัชชานนท์อย่างกล้าหาญ เธอปลดผ้าขนหนูของเธอออก เผยให้เห็นเรือนร่างอวบอิ่มงดงาม โดยเฉพาะทรวงอกใหญ่โตเกินตัวคู่นั้น เต้างามละเลงไปบนใบหน้าของชายหนุ่มทันที เพื่อเร่งปฏิกิริยาฝั่งตรงข้าม โดยไม่รอช้าริมฝีปากเขางับไปที่ปลายถันสีชมพูทันที มือเขาฟ่อนเฟ้นอกใหญ่ของเธออย่างดุเดือด “อ๊ะ! อ่าร์ ดูดแรงๆ สิคะ น้ำขิงชอบ อ๊ะ!”มือของนิรณาคว้าศีรษะของรัชชานนท์ ดึงเข้าแนบสองเต้าของเธอ เมื่อปลายลิ้นของชายหนุ่มละเลงไปที่ยอดอกของเธอ เท่านั้นยังไม่พอ ปลายนิ้วแกร่งยังคงเกลี่ยวนที่ปลายถันของเธออีกข้าง ทั้งมือและปากของเขาทำงานพร้อมกันอย่างดุเดือด “คะ-ครับ! อื้ม...” ปากหนาดูดเม้มยอดอกอย่างมัวมัน ทั้งบีบเคล้นอกอวบ มันล้นมือใหญ่ออกมา ความขาวละลานตาของอกใหญ่กระตุ้นอารมณ์ของชายหนุ่มให้พลุ่งพล่าน “อ๊ะ! เสียวค่ะ! น้ำขิงไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!”สะโพกสวยยกขึ้นสูง พร้อมกับเล็งเป้าไว้อย่างพอดีกับมังกรใหญ่ของเขา ที่กำลังผงาดชูชันตั้งตรงราวกับเป็นแท่งเหล็กร้อน! สวบ!! โหนกนูนกระแทกลงมาที่แท่งร้อนใหญ่โดยไม่พลาดเป้าหมาย ความใหญ่โตของมังกรใหญ่ทำใ
“นิดหน่อยครับ...อืม...ไปกันครับ เดี๋ยวนนท์ขึ้นไปส่งน้ำขิงแล้ว ก็จะรีบกลับเลยขืนอยู่คงจะขับรถกลับไม่ไหวแน่ๆ”รัชชานนท์รู้สึกว่าร่างกายของเขาแปลกไป หรืออาจเป็นเพราะว่าเขาเมาเบียร์กระป๋องนั้นหรืออย่างไร ปกติเขาเคยดื่มมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แกร๊ก! ประตูห้องถูกเปิดโดยนิรณา “อุ้ย!” นิรณารีบคว้าตัวของรัชชานนท์เอาไว้ เมื่ออยู่ดีเขาก็เดินเซมาที่เธอ “ขอนนท์นั่งพักสักครู่ได้ไหม ไม่รู้ว่านนท์เมา หรือเป็นอะไรทำไมมันถึงรู้สึกแปลกๆ แบบนี้น้ำขิง”รัชชานนท์มองใบหน้าขาวเนียนของเพื่อนสาว สายตาคมจ้องไปยังที่หน้าของเธอ มันเหมือนภาพของนิรณาเลือนลาง ความร้อนในร่างกายเขาปะทุขึ้นมา บางอย่างที่อยู่ใต้ร่างเขานั้น กลับผงาดขึ้นราวกับมีอะไรไปกระตุ้น “ค่ะ...งั้นนนท์นั่งพักก่อนนะคะ เดี๋ยวน้ำขิงไปหาผ้าเย็นและน้ำเย็นๆ มาให้ค่ะ เผื่อจะสร่างเมาได้บ้างค่ะ”นิรณาเดินออกไปพร้อมกับรอยยิ้มเปรอะเปื้อนบนดวงหน้า ‘คืนนี้แหละ...จะได้รู้กัน’ “นี่ค่ะ” นิรณานั่งลงข้างรัชชานนท์บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง ซึ่งห้องของเธอนั้นมีเตียงนอนอยู่อีกฝั่งถัดไปมองเห็นไปไกลจากห้องรับแขก “นนท์น่าจะเม
“เธอดื่มเยอะขนาดนี้ ฉันไม่ไปส่งเธอแน่นอนยัยน้ำขิง พูดไม่ถูกหูด้วย เรียกแกร็บกลับเองเลยจ้า” “ทำไมฉันจะต้องกลับเองด้วยล่ะ เธอไม่ไปส่งฉัน นนท์ก็ไปส่งฉันได้นี่...ใช่มั้ยคะนนท์ ให้ยัยตังไปส่งมิลิน แล้วนนท์ก็ไปส่งน้ำขิงนะคะ ไม่อยากไปกับตังแล้ว นางชอบร้ายใส่น้ำขิงตลอดเลยค่ะ” “เฮอะ! คนแบบนี้ก็มีในโลก!” “พอได้แล้วตัง...ยังไงเราก็เพื่อนร่วมงานกันนะ”ปุณณดาไม่อยากให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน “แกจะโดนยัยนี่แย่งแฟนซักวัน...คอยดูสิ!” “อย่าใส่ร้ายฉันนะ ไม่ได้คิดอะไรสกปรกแบบนั้น” “เธอนั่นแหละตัวดี...จอมวางแผนแบบสกปรก!” “นี่แก!” “อุ้ย! ทำเป็นโกรธ...แทงใจดำล่ะสิ” “หยุดเถอะครับ...ถ้าทะเลาะกันแบบนี้ ก็คงจะต้องกลับกันแล้วนะครับ นนท์ว่ามันไม่สนุกแล้วนะครับ” “โอเค งั้นน้ำขิงยอมแล้วกัน มาค่ะมาดื่มกัน...เร็วยัยตัง ฉันรู้ว่าเธอกับฉันไม่ได้ทะเลาะกันจริงๆ หรอกนะ...ฉันขอโทษ”นิรณายอมลดทิฐิของตัวเอง เพื่อแผนการของเธอที่วางไว้ มันจะพลาดไม่ได้อย่างเด็ดขาด!....................“นนท์แน่ใจนะคะว่ายังขับรถไหว ให้มิลินกับตังไปส่ง
“จริงอย่างที่มาวินมันบอกนะแม็กซ์ นายเองก็มีบริษัทธุรกิจมากมายนับหมื่นล้าน นายก็จะต้องมีลูกและมีทายาทสืบทอดจากนายเหมือนกันนะ” “อืม...พวกนายสองคนใจตรงกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เมื่อก่อนฉันเห็นไม่ค่อยเข้ากัน คุยไปกันคนละทางตลอด...มันก็จริงอย่างที่พวกนายบอกนะ ฉันเองก็คงต้องคิดเรื่องนี้บ้างแล้ว พ่อฉันเองหลังจากที่ยกกิจการให้ฉัน ก็หันหลังไปใช้ชีวิตตามที่ท่านต้องการแล้วตอนนี้”สิ่งที่แม็กซ์เวลคิดหนักในตอนนี้ก็คือ ถ้าเขาเลือกกิริฎาแต่งงานด้วย เขากับเธอจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ไหม ถ้าปราศจากความรักกันทั้งคู่ แต่ถ้าเขาเลือกปุณณดา แม็กซ์เวลก็ไม่คิดว่าเธอจะยินดีกับเขาไหม หรือเธออาจคิดที่จะแต่งงานกับคนรักของเธอ อย่างที่เธอบอกไว้ก็ได้ @ ร้านอาหารกึ่งคลับแห่งหนึ่ง... “เป็นไงล่ะร้านนี้...เป็นร้านที่ฉันเล็งมานานแล้วนะ พึ่งเปิดใหม่ วันนี้เป็นโอกาสดีเลยที่พวกเราได้มาร่วมฉลองด้วยกันนะ” “ดูเธอจะสนุกอยู่คนเดียวนะน้ำขิง” “พักสักแปปได้มั้ยเรื่องโจมตีฉันเนี่ย...ยัยตัง! วันนี้ฉันอุตส่าห์พาทุกคนมาคลายความเครียดกันนะ” “งั้นทุกคนก็เริ่มจากการสั่งอาหารและเครื