ตอนที่ 10 อย่าคิดจะหนีอีก

 

กีรติกาพยายามเดินหาคนที่พอจะช่วยเหลือเธอได้แต่ดูเหมือนทุกคนจะไม่สนใจเธอเลยต่างสนใจแค่กิจกรรมตรงหน้าซึ่งมีทั้งตู้ปั่นสล็อต ไพ่ บาคาร่า รูเล็ตต์ ซึ่งเธอก็เคยสัมผัสบรรยากาศแบบนี้มาบ้างตอนที่ไปเที่ยวลาสเวกัสกับเพื่อนๆ

“สนใจจะเล่นเหรอกรีน” เสียงที่กระซิบทางด้านหลังทำให้หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวและหันไปมองก็เจอว่าวิคเตอร์นั้นเดินเข้ามาประชิดตัวเธอแล้ว

“มันก็น่าสนใจอยู่”

“ที่เธอตามฉันมาไม่ใช่คงไม่ใช่เพราะอยากจะมาเล่นอะไรพวกนี้หรอกนะ”

“แล้วถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ” หญิงสาวพูดกับเขาแต่สายตาก็ยังคงมองหาใครสักคนที่จะเข้ามาช่วยเธอได้

“เธอคิดว่าฉันดูเธอไม่ออกเหรอ ฉันเห็นเธอตั้งแต่อยู่บนเรือแล้วและก็รอว่าเมื่อไหร่เธอจะมาที่นี่”

“คุณเห็นฉันตั้งแต่บนเรือแล้วทำไมคุณยังยอมให้ผู้ชายพวกนั้นที่ท่าเรือจับฉันไปแบบนั้นล่ะ”

“ก็ฉันอยากรู้ว่าเธอจะเอาตัวรอดยังไงกับสถานการณ์แบบนั้น แต่เธอก็เก่งนะที่ทำให้คนพวกนั้นพาเธอมาส่งฉันที่นี่ได้”

“คุณคงไม่คิดจะให้พวกนั้นพาฉันไปขายจริงๆ หรอกใช่ไหมล่ะ” หญิงสาวถามขณะที่เดินตามเขามายังด้านนอกโรงแรมซึ่งเป็นบริเวณสนามหญ้าเขานั่งลงบนเก้าอี้และฉุดให้เธอนั่งลงข้างๆ

“ไม่หรอกเพราะฉันยังไม่ได้แก้แค้นยังไงล่ะ” เขามองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“ที่นี่คือที่ไหน”

“มันก็แค่เกาะอีกเกาะหนึ่ง บนนี้มีแต่โรงแรมและกาสิโนไม่มีที่เที่ยวอื่นหรอกนะ” วิคเตอร์บอกออกไปเพราะรู้ว่าเดี๋ยวเธอก็ต้องถาม

“คุณวิคเตอร์คะฉันว่าเราลองมาคุยกันดีๆ อีกครั้งได้ไหม พาฉันกลับไปส่งกรุงเทพเถอะนะ”

“ทำไมเธอจะต้องพูดให้ฉันอารมณ์เสียด้วยนะ”

“ฉันก็ไม่เคยเห็นคุณจะอารมณ์ดีเลยสักวันนะคะคุณวิคเตอร์ดูท่าทางคุณจะไม่เคยยิ้มเลยละมั้ง”

“แล้วทำไมฉันจะต้องยิ้มด้วยล่ะ” เขาพูดแล้วหยักไหล่

“เธอขึ้นไปรอฉันบนห้องนะ ฉันต้องไปทำงานต่อ”

“ไม่ฉันจะกลับเกาะ”

“แต่ฉันยังทำธุระไม่เสร็จ”

“ฉันกลับคนเดียวก็ได้ให้คุณชาตรีไปส่งฉันสิ”

“ชาตรีเขาก็มีงานที่จะต้องไปทำ เธอตามฉันมาเองนะ ฉันขอบอกไว้เลยนะถ้าคิดจะหนีไปจากที่นี่หรือไปคุยกับใครแล้วขอความช่วยเหลือแล้วถ้าหากมันเกิดอะไรขึ้นฉันจะไม่ช่วยเธอเด็ดขาด”

“คุณก็แค่ขู่”

“ฉันไม่ได้ขู่ ฉันให้เธอเลือกเอานะว่าจะมีฉันเป็นผัวแค่คนเดียวหรือจะให้พวกผู้ชายที่เธอเห็นที่ท่าเรือจัดการกับเธอและพาเธอออกไปขายล่ะ”

“ป่าเถื่อนใครจะเป็นเมียคุณกัน”

“ถึงวันนี้ยังไม่ใช่แต่ฉันก็ไม่ปล่อยให้เธออยู่สบายๆ แบบนี้หรอกนะรอให้ฉันจัดการธุระทั้งหมดเสร็จก่อนเถอะแล้วฉันจะทำอย่างที่ฉันพูดจริงๆ เธอก็แค่เตรียมอ้าขาให้ฉันก็พอ”

“ใครจะอ้าขาให้คุณกันอย่าหวังเลยแค่ขาอ่อนของฉันคุณก็จะไม่มีทางเห็น”

“อย่าทำเป็นปากดีไปเลยกรีนถึงเวลานั้นเธอจะร้องขอให้ฉันนอนกับเธอบ่อยๆ”

“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยคุณวิคเตอร์ฉันไม่มีทางยอมคุณง่ายๆ หรอก”

“ฉันชักอยากจะรู้แล้วสิกรีนว่าเธอจะเก่งเหมือนที่ปากเธอพูดไหม”

เขาลุกขึ้นและฉุดให้เธอลุกตามก่อนจะรวบเอวบางเข้ามาประชิดและกดจูบลงไปอย่างหนักหน่วงหญิงสาวดิ้นและพยายามผลักเขาออกแต่มันก็ไม่ได้ผลเลย วิคเตอร์เอามือดันท้ายทอยของเธอเพื่อให้เธอรับจูบหนักหน่วงที่เขาบดขยี้ลงมาอย่างต่อเนื่องจนเธอแทบขาดอากาศ

ฝ่ามือใหญ่ของวิคเตอร์บีบส่วนกลางของเธออย่างแรงทำให้หญิงสาวต้องเผยอปากออกและเขาก็ใช้จังหวะนั้นส่งปลายลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนความหวานในปากเล็ก เพียงลิ้นของเขาสัมผัสกับลิ้นเล็กๆ ของเธอกีรติกาก็รู้สึกราวกับถูกสะกดร่างกายของเธออ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงจะทรงตัว

วิคเตอร์เห็นแบบนั้นก็ได้ใจเขาฉกชิมความหวานของหญิงสาวจนพอใจก่อนจะผละออกแล้วยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นว่าเธอหอบเหนื่อยและใบหน้าแดงไปทั่วมันกระตุ้นให้ความเป็นชายในกายของเขาลุกโชนขึ้นมาได้อย่างประหลาด

“แค่ฉันจูบเธอแค่นี้เธอยังแย่ ถ้าฉันนอนกับเธอขึ้นมาจริงๆ เธอคงได้สลบอยู่บนเตียง” เขาหัวเราะเบาๆ อย่างอารมณ์ดีแต่กีรติกาไม่ชอบเสียงหัวเราะแบบนี้ของเขาเลย

วิคเตอร์อยากจะพาเธอขึ้นเตียงแต่เขาก็มีเรื่องที่จะต้องไปจัดการชายหนุ่มพาเธอมายังหน้าล็อบบี้จากนั้นสั่งให้คนพาหญิงสาวขึ้นไปรอข้างบน

“ไปรอฉันอยู่ที่ห้อง ฉันจัดการธุระเสร็จแล้วจะตามขึ้นไปและอย่าคิดที่จะหนีหรือขอความช่วยเหลือจากใครเพราะฉันไม่รับรองว่าฉันจะอดทนกับความดื้อของเธอได้มากแค่ไหน” พูดจบเขาก็เดินกลับเขาไปในบริเวณกาสิโน ส่วนกีรติกาก็เดินเดินตามพนักงานขึ้นมาบนห้อง

“ที่นี่ชื่อเกาะอะไรเหรอคะ” เธอถามพนักงาน แต่ไม่ได้รับคำตอบอะไร

“.....”

“คุณมาทำงานที่นี่นานหรือยังเงินเดือนดีมั้ย”

“เงินเดือนดีค่ะ” คำตอบสั้นๆ พร้อมกับรอยยิ้ม หญิงสาวที่เดินนำเธอมานั้นไม่ใช่คนไทยแต่พอจะสื่อสารภาษาไทยได้บ้างเธอพากีรติกามายังห้องพักห้องหนึ่ง

“เชิญตามสบายนะคะอาหารกับเครื่องดื่มด้านไหนคุณทานได้เลยเดี๋ยวคุณวิคเตอร์คุณตามขึ้นมา”

“ฉันอยากจะไปจากที่นี่เธอช่วยให้ฉันไปจากที่นี่ได้ไหม ฉันจะจ่ายค่าจ้างให้เธออย่างงามเลยนะ” หญิงสาวกระซิบ

“ฉันทำงานที่นี่ก็สบายดีแล้วคุณอย่าหาเรื่องเดือดร้อนมาให้ฉันเลยค่ะฉันตัวก่อนนะคะ” หญิงสาวปิดประตูห้องและเดินออกไปทิ้งให้กีรติกาอยู่ตามลำพังคนเดียวในห้อง

กีรติการอเวลาสักพักหนึ่งจากนั้นก็เกินไปเปิดประตูแต่ดันเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมเปิด หญิงสาวโมโหมากเพราะการออกมาจากเกาะแทนที่เธอจะหนีเขาพ้นแต่กลับต้องมาขังอยู่ในห้องซึ่งไม่ต่างอะไรกับการอยู่บนเกาะเลย ตอนนี้กีรติการู้สึกท้อรู้สึกหมดหวังกับการจะไปจากที่นี่

หญิงสาวหยิบขนมที่อยู่บนโต๊ะมาทานระหว่างที่นั่งดูทีวีไปเรื่อย เมื่อทานไปได้สักพักก็รู้สึกคอแห้งจึงไปเปิดตู้เย็นเมื่อเห็นเครื่องดื่มที่มีทั้งเหล้าเบียร์และไวน์ก็รู้สึกอยากจะดื่มเพราะรู้สึกเบื่อและบางทีความเมามันจะทำให้เธอหลับเร็วขึ้นเนื่องจากคืนที่ผ่านมากว่าเธอจะข่มตานอนได้ก็ใช้เวลาค่อนข้างนาน

ดื่มไวน์ไปเกือบครึ่งขวดตอนนี้รู้สึกเมามากๆ จึงเข้าห้องน้ำและอาบน้ำเพื่อจะให้ตัวเองหายเมาแต่มันก็ช่วยได้ไม่มาก เธอสวมชุดคลุมเดินออกมาจากห้องน้ำก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าตอนนี้วิคเตอร์นั้นนั่งอยู่บริเวณปลายเตียงห้องนอน

“คุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”

“ถามอะไรไม่คิดนะกรีนก็ที่นี่มันเป็นโรงแรมฉัน ฉันจะเข้าจะออกหรือทำอะไรที่นี่ก็ได้”

“นั่นสิฉันลืมคิดไปเลย” เสียงพูดของกีรติกาไม่เหมือนเดิมและเขาก็พอจะเดาออกเพราะเห็นไวน์ที่วางอยู่เหลือเพียงแค่ครึ่งขวดเท่านั้น

“เธอกำลังเมาใช่ไหม ทำไมถึงกินไปเยอะขนาดนั้น”

“ก็ฉันอยากจะเมาไงล่ะ”

“ทำไมถึงอยากเมา”

“ก็เพราะฉันอยากจะหลับเร็วๆ ไงล่ะ คุณรู้ไหมฉันเมื่อคืนกว่าฉันจะหลับตาลงได้ก็เกือบจะเช้า”

 “ฉันช่วยได้นะ ถ้าอยากหลับสบายไม่ต้องพึ่งไวน์หรอก”

“ฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไรแต่ไม่ดีกว่าและตอนนี้ฉันก็ง่วงแล้ว เราจะกลับเกาะเลยไหม”

“ไม่ล่ะ คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่และจะเริ่มแก้แค้นเธอตั้งแต่ตอนนี้”

“อย่านะฉันยังไม่พร้อม”

“แต่ใส่ชุดคุมอาบน้ำรอฉันแบบนี้จะให้ฉันคิดว่ายังไงล่ะ อย่าเสียเวลาเลยกรีนเรามาสนุกกันดีกว่านะ”

พูดจบเขาก็รวบตัวหญิงสาวขึ้นมานั่งบนตักด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอไร้แรงขัดขืนเมื่อเขาก้มริมฝีปากลงมาจูบเธอก็จูบเขาตอบเพราะคุมร่างกายของตนเองไม่อยู่ ปลายลิ้นร้อนที่เกี่ยวกับกระหวัดมันสร้างความเสียวซ่านจนหญิงสาวได้ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอร่างกายเธอร้อนและเบียดเข้าหาเขาอย่างยั่วยวน