5

บทที่ 5

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา

จิระกดปุ่มปิดท้ายรถยนต์คันหรูของเพื่อนสนิท เมื่อเอากระเป๋าสัมภาระของน้องสาวใส่เข้าไปแล้ว

“ขัน ฉันฝากดูแลเกลแทนฉันด้วยนะ”

“ฉันจะดูแลน้องเกลอย่างดี ไม่ต้องห่วงหรอกน่า” ธีรสิทธิ์ยื่นมือไปขยี้ศีรษะของหญิงสาวด้วยความเอ็นดู

“อยู่กับพี่เขาทำตัวให้ดี ๆ ล่ะ กลับจากสิงคโปร์แล้วพี่จะไปรับ” จิระบอกกับน้องสาว

“จ้ะ” หญิงสาวรับคำน้ำตาคลอเบ้า

“พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง” ธีรสิทธิ์ส่ายหน้า เมื่อเห็นเพื่อนสนิทเริ่มมีอาการแบบเดียวกับน้องสาว

ประโยคที่บุคคลทั้งสามคุยกันที่ท้ายรถ ธีรทัศน์ได้ยินเต็มสองรูหู แต่เขาก็เพียงแค่รับฟังและนั่งรออย่างสงบอยู่ที่เดิม ไม่นานพวกเขาก็มาขึ้นรถ ยกเว้นจิระ

“ผมฝากน้องสาวผมด้วยนะครับพี่เขื่อน ถ้าเธอทำอะไรไม่ถูกใจพี่ หรือทำให้พี่โมโห พี่โทรมาด่าผมได้เลยนะครับ ผมยอมให้พี่ด่าได้เต็มที่ แต่พี่อย่าด่าเกลเลยนะครับ เพราะเธอเป็นคนอ่อนไหวเกินไป เธอคงรับเหตุการณ์แบบนั้นไม่ไหว” จิระฝากฝังน้องสาวกับพี่ชายของเพื่อนอีกคน

“ฉันไม่ด่าคนเพื่อใช้ระบายอารมณ์หรอกนะไอ้น้องชาย ฉันมีวิธีระบายอารมณ์ที่ดีกว่านั้นเยอะ” นั่นก็คือการพาขึ้นเตียง เขาคิดต่อในใจ

“ไม่ต้องห่วงน่า พี่ชายฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก” ธีรสิทธิ์รีบสอดปากขึ้นมาทันที ที่ได้ยินคำพูดกำกวมของพี่ชาย

ใครจะรู้จักเขาดีเท่าตนไม่มีอีกแล้ว ขืนปล่อยให้พูดต่อไปอีกประโยคสองประโยค เพื่อนรักคงรีบเอาน้องสาวที่มันห่วงนักห่วงหนาลงจากรถแน่ ๆ เพราะกลัวเสร็จโจร ต่อให้เอาหัวรับรองว่าพี่ชายไม่กินไก่วัดเด็ดขาดมันก็คงไม่เชื่อ “ฉันจะให้น้องเกลอยู่ในสายตาฉันตลอดเวลา นายหายห่วงได้ ฉันไปก่อนนะ มีอะไรก็โทรไปละกัน”

“อือ ขอบใจนายมากนะขัน พี่เขื่อนด้วยนะครับ อย่าดื้อกับพี่ ๆ เขานะเกล”

“จ้ะ กินข้าวให้ครบสามมื้อด้วยนะพี่จิระ อย่าดื่มแต่กาแฟล่ะ”

“อือ”

“ไปก่อนนะจิระ แล้วเจอกันวันเดินทาง”

“อือ ขับรถดี ๆ นะ” จิระมองน้องสาวที่โบกมือลาขณะรถเริ่มเคลื่อนตัวออกไป เห็นน้ำตาของเธอคลอเบ้าก็รู้สึกอาวรณ์ยิ่งนัก เขาโบกมือให้เธอแล้วขยับปากโดยไม่มีเสียง ใช้มือทำสัญลักษณ์โทรศัพท์แนบลงที่แก้ม “ถึงแล้วโทรหาพี่ด้วย”

ตุลฎาโบกมือให้พี่ชาย มองเขาจนสุดสายตา ก้มหน้าปาดน้ำตา หลบสายตาคนที่นั่งอยู่เบาะหน้าทั้งสอง ไม่รู้ตัวสักนิดว่าถูกสายตาคมดุจเหยี่ยว ที่อยู่ใต้แว่นกันแดดมองอยู่นานแล้ว...

สุนทรทะลึ่งพรวดขึ้นจากเก้าอี้ เมื่อได้ยินคำรายงานของลูกน้องผ่านโทรศัพท์ ฟาดฝ่ามือลงบนโต๊ะทำงานด้วยความโมโหสุดขีด

“จดทะเบียนรถเอาไว้แล้วกลับมา” เขากดตัดสายแล้วยื่นมือที่สั่นระริกให้ลูกน้องที่อยู่ใกล้ ๆ “ทำไมมึงไม่ยื่นหัวมาให้กูตบแทนโต๊ะ มึงเห็นไหมมือกูระบมไปหมดแล้ว”

“ขอโทษครับเสี่ย”

“จบกัน แผนที่ข้าวางไว้พังไม่เป็นท่าแล้วตอนนี้”

“ทำไมเหรอครับเสี่ย”

“ก็น้องเกลคนสวยที่ข้าตั้งใจจะเอามาทำเมีย ถูกคนอื่นเอาตัวไปแล้วน่ะสิ”

“เอาไปทำเมียเหรอครับเสี่ย”

“เอาไปทำแม่มึงมั้ง” สุนทรด่าลูกน้องหน้าโง่อย่างเหลืออด “เอ็งกับข้าก็อยู่ด้วยกันตรงนี้ทั้งคู่ จะให้ข้าตรัสรู้เรื่องทางโน้นได้ยังไงวะ”

“ขอโทษครับเสี่ย ผมมันโง่เอง” สมบัติออกตัวแล้วออกความเห็นต่อ “ในเมื่อเราเอาคืนกับน้องสาวมันไม่ได้ เราก็เล่นงานไอ้จิระมันโดยตรงเลยสิครับลูกพี่ เอาให้สาสมกับที่มันทำให้ลูกพี่ต้องเสียหน้าต่อหน้าคนอื่น”

“ทำยังไงวะ” สุนทรมองหน้าลูกสมุน ขมวดคิ้วมุ่นขณะเอ่ยปากถาม

“เราก็นัดให้มันมาจ่ายเงินที่นี่ พอมันจ่ายเงินแล้วผมจะสั่งให้ลูกน้องตามไปซ้อมมันข้างนอกให้น่วม”

“เอ็งนี่ก็ฉลาดเหมือนกันนะไอ้บัติ” สุนทรยิ้มกระหยิ่มอย่างพอใจกับความคิด

“ถ้าเสี่ยยังไม่พอใจ เราก็รอให้มันเดินทางไปเมืองนอกก่อน แล้วค่อยออกตามหาน้องสาวคนสวยของมัน พอเจอตัวแล้วเราก็..” สมบัติแสยะยิ้ม ส่งสายตาวาววามให้ลูกพี่

“เอาตัวเธอมาให้ข้าทำเมียถูกไหมวะไอ้สมบัติ”

“ลูกพี่นี่ช่างเป็นคนที่ฉลาดจริง ๆ” สมบัติกล่าวป้อยอลูกพี่ของตนเอง

“ถ้าข้าไม่ฉลาดข้าจะเป็นลูกพี่เอ็งได้เหรอไอ้บัติ” สุนทรลูบศีรษะลูกน้องพร้อมรอยยิ้มกว้างอย่างมีความสุข “มันไม่ยากหรอกที่จะรู้ว่าไอ้จิระมันเอาน้องสาวไปอยู่ที่ไหน ข้าเชื่อว่าไอ้จิระไม่ส่งน้องสาวไปให้ใครเคี้ยวเล่นแน่ ๆ เพราะถ้ามันเป็นคนแบบนั้น ข้าคงได้ตัวเธอมานอนกอดจนเบื่อแล้ว”

“ผมก็คิดเหมือนเสี่ยแหละครับ” เห็นอาการเพ้อฝันของคนเป็นนาย สมบัติก็รีบเออออไปด้วย

“ความสวยของน้องเกลทำให้ข้าเป็นห่วง ดังนั้นเราต้องรีบตามหาเธอไว้ก่อน ทันทีที่ไอ้จิระเดินทางออกจากประเทศไทยเราก็รีบหาทางชิงตัวเธอมา” สุนทรวางแผนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ครับเสี่ย” สมบัติรับคำแข็งขัน ทำสีหน้าไม่ต่างจากเจ้านาย เข้าข่ายนายว่าขี้ข้าพลอย...

ฟาร์มอุดมสุข

ตุลฎาเปิดประตูก้าวลงจากรถ เมื่อรถยนต์คันหรูวิ่งเข้ามาในเขตฟาร์มอุดมสุข และจอดสนิทที่หน้าบ้านไม้หลังใหญ่ที่ตั้งเด่นเป็นสง่า โอบล้อมด้วยความเขียวขจีของต้นไม้

อย่างน้อยความสูงของเขาสองคนก็ใกล้เคียงกัน เธอบอกกับตัวเองในใจ เมื่อพี่น้องเจ้าของไร่ลงจากรถมายืนเคียงคู่กัน แต่เขาเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างบึกบึนกว่าธีรสิทธิ์มาก

“ฉันจะเข้าไปดูงานที่ฟาร์มหน่อย นายก็พาหนูเกลไปพักผ่อนที่ห้องรับรองก่อน” ธีรทัศน์บอกกับน้องชายแล้วจึงหันไปทางหญิงสาว “วันนี้พักผ่อนให้สบายนะหนู แล้วพรุ่งนี้เราค่อยมาคุยเรื่องงานกัน”

“ค่ะคุณเขื่อน ขอบคุณมากค่ะ” ตุลฎายกมือไหว้ ความที่เขาดูดุดันเคร่งขรึมอยู่ตลอดเวลา และเหมือนเขาจะไม่ค่อยเป็นกันเองกับเธอและพี่ชายนัก ทำให้เธอไม่กล้าเรียกเขาว่าพี่เหมือนตอนแรก จึงเปลี่ยนไปเรียกในแบบที่เป็นทางการมากขึ้น

ธีรทัศน์พยักหน้ารับ กวาดสายตามองดวงพักตร์แฉล้ม และรูปร่างระหงสมส่วนนั้นอย่างรวดเร็วแล้วเดินจากไป

ธีรสิทธิ์ใช้สายตามองส่งพี่ชายจนห่างออกไปไกล จึงหันมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ยื่นมือไปยีศีรษะของเธอพร้อมรอยยิ้ม

“ยินดีต้อนรับสู่เรือนพญาจ้ะ เรือนพญาหลังนี้เป็นบ้านทรงไทยสไตล์รีสอร์ตแบบชั้นครึ่ง ปลูกด้วยไม้สักทั้งหลัง มีทั้งหมดสามห้องนอน มีสระว่ายน้ำอยู่ใจกลางของบ้าน มีห้องรับแขกและห้องอาหาร มีห้องครัวทั้งแบบไทยและฝรั่ง แล้วก็ยังมีห้องสมุดและห้องโฮมเธียเตอร์ด้วย”