로그인공유
บทที่ 13
최신 업데이트:
2025-06-29 18:33:56หลังจากมาลินกลับไป คีรติก็ได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองตามลำพังอย่างเต็มที่ น้ำผึ้งส่งข้อความมาแจ้งว่าจะขอลากลับบ้านต่างจังหวัดไปดูอาการป่วยของพ่อ นั่นหมายความว่าสองสามวันนี้ คีรติจะต้องให้บริการคีตะที่บาร์เพียงลำพัง
ไม่ผิด มันคือการอยู่ด้วยกัน...สองต่อสอง
คีรติคิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร เพราะคีตะไม่น่าจะใช่พวกมิจฉาชีพ ติดก็แต่ชายหนุ่มอันตรายต่อหัวใจเธออย่างไม่น่าให้อภัย ซ้ำเมื่อเช้ายังเกิดเรื่องน่าอายขึ้นอีก เล่นเอาเธอทำตัวไม่ถูกเมื่อนึกได้ว่าอีกไม่กี่นาทีชายหนุ่มก็จะมาถึงที่บาร์แล้ว
“ทำไมคืนนี้บาร์เงียบจัง น้ำผึ้งไม่อยู่เหรอ”
พูดไม่ทันขาดคำ...คีตะก็เดินเข้ามาด้านในพร้อมรอยยิ้มทรงเสน่ห์เหมือนเช่นเคย
คืนนี้เขาสวมเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนขายาวสีเดียวกัน เสยผมเผยกรอบหน้าหล่อเหลา ชายหนุ่มยังดูดีเฉกเช่นทุกคืนที่เธอได้เจอ แต่กับคืนนี้ความขัดเขินทำให้คีรติตกอยู่ในอาการประหม่าจนไม่กล้าสบตาเขา
“น้ำผึ้งติดธุระที่ต่างจังหวัดค่ะ”
“อ่อ แบบนี้คุณคงเหนื่อยแย่ อย่าบอกนะว่าคุณอยู่ที่บาร์ตั้งแต่ผมออกไปตอนเช้า?” คีตะหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ประจำ แล้วมองหญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่ยอมสบตา
“ค่ะ”
“ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า ทำไมคุณถึงไม่ยอมมองหน้าผมเลย”
“เปล่านะคะ” คีรติรีบเงยหน้ามองคนถามอย่างร้อนรน เกรงว่าเขาจะเข้าผิดเสียก่อน
เฮ้อ... จะว่าไปสิ่งที่เธอเป็นอยู่ก็ไม่สมกับเป็นตัวเองเลยจริง ๆ เธอควรจะพูดตรง ๆ ตามที่คิดสิถึงจะถูก
“เรื่องเมื่อเช้าฉันขอโทษแทนหลินด้วยนะคะ ยัยนั่นมโนไปไกล คุณอย่าถือสาเพื่อนฉันเลยนะ” น้ำเสียงหญิงสาวเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“อ่อ เรื่องนี้เอง ผมไม่ได้คิดอะไรเลย ออกจะชอบด้วยซ้ำ...” คีตะสบดวงตาคู่สวยหวานนิ่ง ก่อนเลื่อนลงมองริมฝีปากอวบอิ่มอย่างห้ามใจไม่อยู่
“เอ่อ ฉันเตรียมเครื่องดื่มให้คุณแล้วค่ะ คิดว่าคืนนี้คุณคงต้องดื่มเบา ๆ ไม่งั้นเดี๋ยวได้เมาเหมือนเมื่อคืนอีก” บาร์เทนเดอร์สาวไม่อาจต้านทานสายตาของเขาได้ เธอรีบหันไปยกแก้วเครื่องดื่มมาวางตรงหน้าชายหนุ่มพลางสละอาการเขินอายแปลก ๆ ออกจากใจ
“คืนนี้ผมอยากหาอะไรสนุก ๆ ทำกับคุณมากกว่า” เขาจงใจใช้คำพูดสองแง่สองง่าม ตั้งใจจะไล่ต้อนหญิงสาวที่หน้าแดงอยู่แล้วให้แก้มเห่อร้อนขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
หึ นี่เขาแค่พูดเธอยังอ่อนปวกเปียกขนาดนี้ ถ้าเขา ‘ลงมือ’ จริงเมื่อไหร่ อยากรู้นักว่าเธอจะอ้อนวอนร้องขอเขาขนาดไหน!
“เล่นอะไรคะ ฉันไม่มีอะไรจะเล่นกับคุณหรอกนะ”
“ผมมาดื่มที่นี่สองอาทิตย์ได้แล้ว คุณไม่เบื่อหรือไง”
“ทำไมคะ หรือว่าคุณเบื่อแล้ว”
คำว่า ‘เบื่อ’ ทำให้หญิงสาวคิดไปถึงไหนต่อไหน มากไปกว่านั้น...เธอแอบไหวหวั่นอย่างบอกไม่ถูก
“เดี๋ยวก่อน อย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้เบื่อคุณ แล้วก็ไม่ได้เบื่อเครื่องดื่มที่คุณชงให้ด้วย ผมสิต้องกลัวว่าคุณจะเบื่อหน้า คืนนี้ผมเลยมีเกมสนุก ๆ มาเล่นกับคุณ”
“อย่าเลยค่ะ ฉันไม่ค่อยถนัด...”
“ชื่อเกม Truth or Dare คุณทำงานสายนี้คงรู้จักกติกาของเกมนี้ดี” คีตะคิดว่าเกมนี้จะช่วยให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอเดินหน้าได้เร็วที่สุด
“ค่ะ แต่ฉันไม่สะดวกจะเล่น ฉันมีหน้าที่ชงเครื่องดื่มให้คุณพอใจเท่านั้น” หญิงสาวปฏิเสธอย่างไม่เสียเวลาคิด เพราะนั่นมันนอกเหนือจากหน้าที่ของเธอไปไกลแล้ว
“ผมไม่ได้ชวนคุณในฐานะลูกค้า แต่ชวนคุณในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง เราสองคนรู้จักกันมาสักพักแล้วนะเค้ก คุณยังไม่ไว้ใจผมอีกเหรอ” คีตะแสร้งทำเสียงเศร้าให้น่าสงสาร
“มันไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ แต่ว่าฉัน...”
“ไม่เป็นไร คุณอาจจะยังไม่ไว้ใจผม หรือไม่ก็...”ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม
คีรติขมวดคิ้ว “หรือไม่อะไรของคุณ”
“คุณกำลังกลัวผม กลัวว่าผมจะจีบคุณติด” คีตะยื่นหน้ามาพูดใกล้ ๆ ดูทั้งยียวนระคนยั่วเย้าอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่ใช่! ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น” คีรติรีบปฏิเสธเสียงแข็ง
“ถ้าไม่ใช่ แล้วมีเหตุผลอะไรที่คุณต้องปฏิเสธผม เลิกพูดเรื่องกฎได้เลยเพราะที่นี่คือบาร์ของคุณ กฎทั้งหมดขึ้นอยู่กับเจ้าของบาร์ คุณไม่อยากเล่นกับผมแค่เพราะกลัวใจตัวเองมากกว่าละมั้ง” คีตะจงใจท้าทาย
“ตกลงค่ะ เริ่มกันเลยไหม” หญิงสาวโพล่งขึ้น ในเมื่อคีตะอยากท้ากันด้วยวิธีนี้ เธอจะทำให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะมาล้อเล่นด้วยง่าย ๆ เหมือนสาวอื่น
“ผมขอไวน์แดงขวดนั้นได้ไหม” คีตะชี้ไปบนชั้นวางใกล้ ๆ “ผมให้เกียรติคุณเริ่มหมุนขวดก่อน ปากขวดหยุดอยู่ที่ใคร ก็เตรียมรอรับคำท้าได้เลย ใครไม่ยอมทำตามคำท้าจะต้องดื่มไวน์ให้หมดแก้ว ถ้าคุณไม่อยากดื่มกับผม ก็ต้องทำตามที่ผมท้าให้ได้นะครับ”
แน่นอน คืนนี้คีตะจะทำให้หญิงสาวลืมสิ่งที่เธอเคยพูดเอาไว้ เขาจะทำให้เธอยอมดื่มกับเขาให้ได้!
“ฉันไม่กลัวอยู่แล้วค่ะ” คีรติยกยิ้ม
ร่างเล็กเยื้องย่างออกมานั่งบนเก้าอี้ข้างกายชายหนุ่ม เธอเป็นฝ่ายเริ่มหมุนขวดไวน์ก่อนอย่างใจเย็น กระทั่งปากขวดหันไปทางคีตะ หญิงสาวก็เหยียดยิ้มอย่างพอใจ
“เชิญเลย อยากท้าอะไรผมก็เชิญ” คีตะยักไหล่ไม่สะทกสะท้าน
“อืม...ฉันยอมรับนะคะว่าคุณน่ะดูเพอร์เฟกต์ไปหมดทุกอย่างเหมือนที่เพื่อนฉันบอก ฉันก็เลยอยากรู้น่ะค่ะว่า ผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างคุณ เคยทำเรื่องน่าอายต่อหน้าผู้หญิงไหมคะ อุ๊ย ไม่สิ เอาเป็นเรื่องน่าอายต่อหน้าแฟนเก่าดีกว่า” คีรติยิ้มสาแก่ใจ พ่อคนหล่อเนี้ยบทุกกระเบียดนิ้วอย่างเขา ต้องไม่กล้าเล่าเรื่องอับอายออกมาแน่นอน
ทว่า...
“ผมเคยฉี่ราดกางเกงต่อหน้าคนคุยเก่า ตอนนั้นเราสองคนกำลังอยู่บนเตียงด้วยกัน แล้วเธอก็เข้ามาจับ”
“ไม่ต้องเล่าละเอียดก็ได้ค่ะ!”
“โทษทีผมคิดว่าคุณอยากรู้ ก็นั่นแหละ ตอนนั้นผมอยากเข้าห้องน้ำมาก ๆ แต่ไม่อยากให้เสียอารมณ์เลยวิ่งไปเข้าห้องน้ำไม่ทัน ไง? น่าอายพอไหมครับคุณบาร์เทนเดอร์” ชายหนุ่มหยักยิ้ม เรื่องนี้สำหรับคนอื่นอาจจะน่าขันสิ้นดีแต่สำหรับคีตะ เขาไม่ได้เก็บเอามาคิดให้ปวดหัว อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้มีความหมายอะไรต่อเขาอยู่แล้ว
“อ่อ ก็...เป็นฉันคงจะอายมั้งคะ”
최신 챕터
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 20
“แล้วไปค่ะ ไม่งั้นเค้กก็แย่เลยสิ” คีรติถอนหายใจ ยินยอมเปิดเปลือยทุกความรู้สึกของตนให้ชายหนุ่มรับรู้อย่างไม่อาย สำหรับความรักครั้งนี้ เธอไม่อยากมีข้ออคติในใจ รวมทั้งอยากให้ชายหนุ่มได้รู้จักตัวตนของเธอในทุกด้านด้วย“จริงสิ ผมอยากรู้ว่าทำไมคุณถึงไม่ยอมมีแฟนล่ะ ลูกค้าหนุ่ม ๆ ก็น่าจะตามจีบคุณเยอะไม่ใช่เหรอ ผมเชื่อว่าผมไม่ใช่คนแรกแน่ ๆ ที่สนใจคุณ”“อืม...ไม่รู้สิคะ” หญิงสาวย่นคิ้วน้อย ๆ ก่อนเอ่ยต่อ “ก่อนหน้านี้เค้กคิดว่ายังไม่พร้อมจะมีใคร คนที่ทำให้รู้สึกดีด้วยถามว่ามีไหม มันก็มีค่ะ แค่สุดท้ายไปกันไม่รอด เพราะพ่อเค้กไม่อนุญาตให้มีแฟน ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่คนที่ท่านเลือกให้”หญิงสาวกำลังนึกถึง ‘เหมราช’ เพื่อนของพี่ชาย คนที่ฐานทัตผู้เป็นพ่อหมายมั่นจะให้เป็นคนรักของเธอ จริงอยู่ว่าเหมราชแสดงออกชัดเจนว่าเขารู้สึกกับเธอมากกว่าพี่น้อง แม้เขาจะไม่เคยพูดมันออกมาตรง ๆ ก็ตาม แต่เธอมองเหมราชเป็นพี่ชายมาโดยตลอด เพราะเข้าใจไปว่าทุกสิ่งที่เขาทำน่าจะเกิดจากความต้องการของผู้เป็นพ่อ“แบบนี้ผมก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้ท่านเห็นสินะ” คีตะเหยียดยิ้ม คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เขาเลือกเข้าหาคีรติ เธอคงไม่รู้อะไรเลย แต่เขารู้...รู
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 19
ก๊อก ๆ ๆ คีรติเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ปัญหาใหญ่ที่เธอเพิ่งนึกขึ้นได้นั่นคือ พวกเขาสองคนไม่ได้ตระเตรียมเสื้อผ้าสำหรับค้างคืนมาด้วย ทว่า…ก่อนจะได้ทำอะไร เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเสียก่อนหญิงสาวจัดสาบเสื้อคลุมอาบน้ำบนร่างให้ปกปิดมิดชิด แล้วเดินไปส่องที่ตาแมวตรงประตู พบว่าเป็นพนักงานหญิงของทางโรงแรมจึงเปิดให้ทันที“มีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถามน้ำเสียงเป็นมิตร“ดิฉันเอาเสื้อผ้ามาให้คุณผู้หญิงค่ะ” พนักงานคนดังกล่าวส่งถุงใส่ของมาให้เธอคีรติส่ายศีรษะปฏิเสธ “เอ่อ แต่ว่าฉันไม่ได้สั่งอะไรนะคะ”“คุณผู้ชายที่มากับคุณเป็นคนสั่งให้ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” พนักงานตอบยิ้ม ๆ“อ่อ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” คีรติยอมรับถุงเสื้อผ้าเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนจัดการเรื่องนี้หญิงสาวเปิดถุงเสื้อผ้าออก พบว่ามีเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งและกางเกงขาสั้นสีดำ ทั้งสองชิ้นนี้ไม่ได้สวยน่ารักหรือสวมใส่สบายเท่าชุดนอนตัวโปรดของเธอ แต่คีรติกลับพอใจกับมันจริง ๆ โชคดีที่เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก สามารถใส่เสื้อยืดผู้ชายแบบโอเวอร์ไซซ์ได้ ไม่อย่างนั้นพนักงานคงหาซื้อชุดให้เธอลำบากแย่ว่าแต่...ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่นะเธอมองเวลา ตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแล้ว เด
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 18
“ฮ่า ๆ โอเค ๆ ผมไม่แกล้งคุณแล้ว ว่าแต่คุณออกมากับผมแบบนี้ทางบ้านว่าอะไรไหม” คีตะเริ่มเข้าเรื่องสำคัญ เขารู้ว่าคีรติเป็นลูกนอกทะเบียนสมรสของฐานทัตกับภรรยาน้อย แต่ที่เขาไม่แน่ใจนักคือความสัมพันธ์ของเธอกับผู้เป็นพ่อ ในข่าวต่างตีแผ่มากมายว่าเธอเป็น ‘ลูกนอกคอก’ ที่พ่อไม่รัก แต่พอได้รู้จักกับหญิงสาวจริง ๆ คีตะไม่อยากจะเชื่อว่าฐานทัตจะใจจืดใจดำจนไม่นึกรักลูกสาวคนนี้ในเมื่อคีรติทั้งน่ารักและอ่อนหวานเสียปานนี้“อ่อ เค้กไม่ได้บอกอะไรค่ะ” สีหน้าหญิงสาวหม่นลง หากบอกพ่อว่าออกไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน มีหวังทั้งเธอและคีตะคงไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนคู่รักทั่วไปแน่“ทำไมล่ะ...เอ่อ ขอโทษถ้าผมเสียมารยาท คุณไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมเข้าใจ”“คุณไปอยู่เมืองนอกมานาน เค้กไม่แน่ใจว่าคุณจะรู้จักพรรคการเมืองในไทยบ้างหรือเปล่า”“ทำไมเหรอครับ” คีตะกระตุกยิ้มซ่อนแววตาลึกล้ำทำไมจะไม่รู้ เขารู้เสียยิ่งกว่ารู้เลยละ!“พ่อของเค้กท่านเป็นหัวหน้าพรรคไทยยั่งยืนค่ะ” เธอเดาไม่ออกเลยว่าคีตะจะรู้สึกอย่างไร บางคนอาจจะดีใจที่ได้คบหากับผู้หญิงจากครอบครัวมีอำนาจ แต่บางคนอาจจะมองว่าการคบหากับเธอจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากเสียมากกว
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 17
คีรติกับคีตะเป็นแฟนกันแล้วทุกสิ่งอาจจะดูเหมือนเกิดขึ้นในเวลาอันสั้น แต่เมื่อทั้งสองคนต่างเปิดเผยความรู้สึกที่มีให้กัน คีรติกลับมีความสุขมาก เธอรู้ใจตัวเองยิ่งขึ้นว่าตนหลงรักชายหนุ่มมาก...มากเสียจนไม่เคยคิดว่าจะรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อนเขาคือรักแรกของเธอ และเธอก็หวังว่าเขาจะเป็นรักเดียวตลอดไปด้วย“รอนานไหมครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักบุคคลที่หญิงสาวกำลังนั่งเหม่อคิดถึงอยู่เดินเข้ามาด้านในบาร์ วันนี้คีตะแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขาสั้นสีน้ำทะเล ลุคของชายหนุ่มวันนี้ยิ่งมองแล้วยิ่งรู้สึกสบายตา แม้จะแตกต่างจากทุกคืนที่เธอได้เห็นก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคีตะเป็นผู้ชายหุ่นดี ไม่ว่าจะอยู่ในเสื้อผ้าแบบใดก็ยังน่ามองเสมอ“ไม่เลยค่ะ ไปกันเลยไหม” หญิงสาวส่งยิ้มให้ ‘แฟนหนุ่ม’ แล้วก้าวไปหาเขา“วันนี้คุณแต่งตัวน่ารักจัง” คีตะหยิกแก้มคนตรงหน้าเบา ๆวันนี้คีรติสวมชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาว ผ้าพลิ้ว ปล่อยผมยาวสลวยเป็นลอนคลาย ๆ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อย ส่งเสริมบุคลิกให้ดูเป็นผู้หญิงที่ทั้งอ่อนหวานและเซ็กซี่ในคราเดียวกัน“ปากหวานแต่หัววันเลยนะคะ” หญิงสาวแสร้งค้อน ตั้งแต่คบกันมาไม่เค
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 16
“ผมพูดจริงนะ ถ้าคุณคิดว่าผมแค่เมาละก็ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้เมา มีสติรู้ตัวทุกอย่างเลยละ ผมจำได้ทุกการกระทำ ทุกคำพูดของตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องที่ผมจูบคุณ”“ไม่ต้องพูดมันออกมาก็ได้นะคะ!” คีรติสวนกลับทันควัน สีหน้าเธอแลดูอับอายเหลือจะเอ่ย นี่เขากล้าพูดเรื่องแบบนั้นตรง ๆ ได้อย่างไรกัน โชคดีนะที่น้ำผึ้งยังไม่กลับมา ไม่เช่นนั้นเธอคงขายหน้ามากกว่านี้แน่“ก็มันเรื่องจริงนี่ ผมจำได้ว่าผมจูบคุณ” ยิ่งเห็นคีรติเขินเขาก็ยิ่งอยากแกล้ง เธอคงไม่รู้ตัวว่าเวลาทำสายตาดุ ๆ ใส่กลบเกลื่อนทั้งที่หน้าแดงก่ำ มันยิ่งทำให้เธอดูน่าแกล้งขึ้นเป็นเท่าตัว“ค่ะ! คุณลืมมันไปดีกว่านะคะ มันอาจจะเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ เพราะทั้งคุณและฉันเราต่างดื่มแอลกอฮอล์ด้วยกันทั้งคู่”“นี่อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนคุณขอเวลานอก เพื่อจะสรรหาคำมาปฏิเสธผม ในขณะที่ผมนอนไม่หลับ คอยแต่คิดว่าจะทำยังไงให้คุณเชื่อใจและยอมรับรักผมสักที” สีหน้าคีตะแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด“คือฉันแค่คิดว่าบรรยากาศมันอาจพาไป คุณเลยเผลอทำเรื่องแบบนั้นไปโดยไม่ได้ตั้งใจ” น้ำเสียงของคีรติขาดห้วง ยังคงสับสนอยู่มากว่าควรเชื่อในสิ่งที่คีตะพูดออกมาหรือไม่“คีรติ…ผ
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 15
“คุณ...อื้อ!” วินาทีต่อมา ริมฝีปากหยักกดลงหาเธออีกครั้งคีตะจูบเธออย่างคนไม่รู้จักพอ ยิ่งเมื่อร่างกายของทั้งสองแนบชิดกัน ไออุ่นและกลิ่นกายหญิงสาวก็ยิ่งพาให้สติคีตะกระเจิดกระเจิงเลือนหาย คล้ายคนมึนเมาไร้ซึ่งการยับยั้งชั่งใจคีรติทำให้เขา ‘อยากได้’ เธอจนแทบคลั่ง!“คุณคีย์ ปล่อยค่ะ อื้อ...” คีรติพยายามห้ามปากร้อนที่เริ่มคลอเคลียลงมาถึงตรงซอกคอขาว น้ำเสียงเธอสั่นระริกด้วยความหวามไหวที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน หารู้ไม่ว่าแม้ปากตนจะเอ่ยห้าม มือทั้งสองข้างกลับเกาะเกี่ยวร่างหนาไว้แน่นไม่ให้ห่างกายไปไหนแต่เธอจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้...พลั่ก! “เค้ก..” คีตะถูกหญิงสาวผลักอกอย่างแรงจนสติกลับเข้าร่างทันทีให้ตายเถอะ! ชายหนุ่มนึกอยากจะชกหน้าตัวเองแรง ๆ สักที โทษฐานที่พลั้งเผลอไปตามอารมณ์วาบหวามจนเกือบจะหักหาญน้ำใจเธอ หากเขาทำอะไรเกินเลยไปตอนนี้ละก็ เกรงว่าหญิงสาวอาจจะไหวตัวทัน แล้วทุกสิ่งที่ทำมาก็อาจจะพังทลายลงได้ในพริบตาเย็นไว้ ถึงยังไงมึงก็ต้องได้ผู้หญิงคนนี้สักวัน...คีตะเตือนตัวเองพลางยกมือลูบผมเผ้าให้เข้าที่เข้าทาง คนตัวเล็กรีบลุกออกจากตักเขาราวกับกระต่ายน้อยที่กำลังตื่นกลัวเสือร้ายก็ไม่ปาน แม
