LOGINShare
บทที่ 13
Last Updated:
2025-06-29 18:33:56หลังจากมาลินกลับไป คีรติก็ได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองตามลำพังอย่างเต็มที่ น้ำผึ้งส่งข้อความมาแจ้งว่าจะขอลากลับบ้านต่างจังหวัดไปดูอาการป่วยของพ่อ นั่นหมายความว่าสองสามวันนี้ คีรติจะต้องให้บริการคีตะที่บาร์เพียงลำพัง
ไม่ผิด มันคือการอยู่ด้วยกัน...สองต่อสอง
คีรติคิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร เพราะคีตะไม่น่าจะใช่พวกมิจฉาชีพ ติดก็แต่ชายหนุ่มอันตรายต่อหัวใจเธออย่างไม่น่าให้อภัย ซ้ำเมื่อเช้ายังเกิดเรื่องน่าอายขึ้นอีก เล่นเอาเธอทำตัวไม่ถูกเมื่อนึกได้ว่าอีกไม่กี่นาทีชายหนุ่มก็จะมาถึงที่บาร์แล้ว
“ทำไมคืนนี้บาร์เงียบจัง น้ำผึ้งไม่อยู่เหรอ”
พูดไม่ทันขาดคำ...คีตะก็เดินเข้ามาด้านในพร้อมรอยยิ้มทรงเสน่ห์เหมือนเช่นเคย
คืนนี้เขาสวมเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนขายาวสีเดียวกัน เสยผมเผยกรอบหน้าหล่อเหลา ชายหนุ่มยังดูดีเฉกเช่นทุกคืนที่เธอได้เจอ แต่กับคืนนี้ความขัดเขินทำให้คีรติตกอยู่ในอาการประหม่าจนไม่กล้าสบตาเขา
“น้ำผึ้งติดธุระที่ต่างจังหวัดค่ะ”
“อ่อ แบบนี้คุณคงเหนื่อยแย่ อย่าบอกนะว่าคุณอยู่ที่บาร์ตั้งแต่ผมออกไปตอนเช้า?” คีตะหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ประจำ แล้วมองหญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่ยอมสบตา
“ค่ะ”
“ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า ทำไมคุณถึงไม่ยอมมองหน้าผมเลย”
“เปล่านะคะ” คีรติรีบเงยหน้ามองคนถามอย่างร้อนรน เกรงว่าเขาจะเข้าผิดเสียก่อน
เฮ้อ... จะว่าไปสิ่งที่เธอเป็นอยู่ก็ไม่สมกับเป็นตัวเองเลยจริง ๆ เธอควรจะพูดตรง ๆ ตามที่คิดสิถึงจะถูก
“เรื่องเมื่อเช้าฉันขอโทษแทนหลินด้วยนะคะ ยัยนั่นมโนไปไกล คุณอย่าถือสาเพื่อนฉันเลยนะ” น้ำเสียงหญิงสาวเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“อ่อ เรื่องนี้เอง ผมไม่ได้คิดอะไรเลย ออกจะชอบด้วยซ้ำ...” คีตะสบดวงตาคู่สวยหวานนิ่ง ก่อนเลื่อนลงมองริมฝีปากอวบอิ่มอย่างห้ามใจไม่อยู่
“เอ่อ ฉันเตรียมเครื่องดื่มให้คุณแล้วค่ะ คิดว่าคืนนี้คุณคงต้องดื่มเบา ๆ ไม่งั้นเดี๋ยวได้เมาเหมือนเมื่อคืนอีก” บาร์เทนเดอร์สาวไม่อาจต้านทานสายตาของเขาได้ เธอรีบหันไปยกแก้วเครื่องดื่มมาวางตรงหน้าชายหนุ่มพลางสละอาการเขินอายแปลก ๆ ออกจากใจ
“คืนนี้ผมอยากหาอะไรสนุก ๆ ทำกับคุณมากกว่า” เขาจงใจใช้คำพูดสองแง่สองง่าม ตั้งใจจะไล่ต้อนหญิงสาวที่หน้าแดงอยู่แล้วให้แก้มเห่อร้อนขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
หึ นี่เขาแค่พูดเธอยังอ่อนปวกเปียกขนาดนี้ ถ้าเขา ‘ลงมือ’ จริงเมื่อไหร่ อยากรู้นักว่าเธอจะอ้อนวอนร้องขอเขาขนาดไหน!
“เล่นอะไรคะ ฉันไม่มีอะไรจะเล่นกับคุณหรอกนะ”
“ผมมาดื่มที่นี่สองอาทิตย์ได้แล้ว คุณไม่เบื่อหรือไง”
“ทำไมคะ หรือว่าคุณเบื่อแล้ว”
คำว่า ‘เบื่อ’ ทำให้หญิงสาวคิดไปถึงไหนต่อไหน มากไปกว่านั้น...เธอแอบไหวหวั่นอย่างบอกไม่ถูก
“เดี๋ยวก่อน อย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้เบื่อคุณ แล้วก็ไม่ได้เบื่อเครื่องดื่มที่คุณชงให้ด้วย ผมสิต้องกลัวว่าคุณจะเบื่อหน้า คืนนี้ผมเลยมีเกมสนุก ๆ มาเล่นกับคุณ”
“อย่าเลยค่ะ ฉันไม่ค่อยถนัด...”
“ชื่อเกม Truth or Dare คุณทำงานสายนี้คงรู้จักกติกาของเกมนี้ดี” คีตะคิดว่าเกมนี้จะช่วยให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอเดินหน้าได้เร็วที่สุด
“ค่ะ แต่ฉันไม่สะดวกจะเล่น ฉันมีหน้าที่ชงเครื่องดื่มให้คุณพอใจเท่านั้น” หญิงสาวปฏิเสธอย่างไม่เสียเวลาคิด เพราะนั่นมันนอกเหนือจากหน้าที่ของเธอไปไกลแล้ว
“ผมไม่ได้ชวนคุณในฐานะลูกค้า แต่ชวนคุณในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง เราสองคนรู้จักกันมาสักพักแล้วนะเค้ก คุณยังไม่ไว้ใจผมอีกเหรอ” คีตะแสร้งทำเสียงเศร้าให้น่าสงสาร
“มันไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ แต่ว่าฉัน...”
“ไม่เป็นไร คุณอาจจะยังไม่ไว้ใจผม หรือไม่ก็...”ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม
คีรติขมวดคิ้ว “หรือไม่อะไรของคุณ”
“คุณกำลังกลัวผม กลัวว่าผมจะจีบคุณติด” คีตะยื่นหน้ามาพูดใกล้ ๆ ดูทั้งยียวนระคนยั่วเย้าอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่ใช่! ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น” คีรติรีบปฏิเสธเสียงแข็ง
“ถ้าไม่ใช่ แล้วมีเหตุผลอะไรที่คุณต้องปฏิเสธผม เลิกพูดเรื่องกฎได้เลยเพราะที่นี่คือบาร์ของคุณ กฎทั้งหมดขึ้นอยู่กับเจ้าของบาร์ คุณไม่อยากเล่นกับผมแค่เพราะกลัวใจตัวเองมากกว่าละมั้ง” คีตะจงใจท้าทาย
“ตกลงค่ะ เริ่มกันเลยไหม” หญิงสาวโพล่งขึ้น ในเมื่อคีตะอยากท้ากันด้วยวิธีนี้ เธอจะทำให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะมาล้อเล่นด้วยง่าย ๆ เหมือนสาวอื่น
“ผมขอไวน์แดงขวดนั้นได้ไหม” คีตะชี้ไปบนชั้นวางใกล้ ๆ “ผมให้เกียรติคุณเริ่มหมุนขวดก่อน ปากขวดหยุดอยู่ที่ใคร ก็เตรียมรอรับคำท้าได้เลย ใครไม่ยอมทำตามคำท้าจะต้องดื่มไวน์ให้หมดแก้ว ถ้าคุณไม่อยากดื่มกับผม ก็ต้องทำตามที่ผมท้าให้ได้นะครับ”
แน่นอน คืนนี้คีตะจะทำให้หญิงสาวลืมสิ่งที่เธอเคยพูดเอาไว้ เขาจะทำให้เธอยอมดื่มกับเขาให้ได้!
“ฉันไม่กลัวอยู่แล้วค่ะ” คีรติยกยิ้ม
ร่างเล็กเยื้องย่างออกมานั่งบนเก้าอี้ข้างกายชายหนุ่ม เธอเป็นฝ่ายเริ่มหมุนขวดไวน์ก่อนอย่างใจเย็น กระทั่งปากขวดหันไปทางคีตะ หญิงสาวก็เหยียดยิ้มอย่างพอใจ
“เชิญเลย อยากท้าอะไรผมก็เชิญ” คีตะยักไหล่ไม่สะทกสะท้าน
“อืม...ฉันยอมรับนะคะว่าคุณน่ะดูเพอร์เฟกต์ไปหมดทุกอย่างเหมือนที่เพื่อนฉันบอก ฉันก็เลยอยากรู้น่ะค่ะว่า ผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างคุณ เคยทำเรื่องน่าอายต่อหน้าผู้หญิงไหมคะ อุ๊ย ไม่สิ เอาเป็นเรื่องน่าอายต่อหน้าแฟนเก่าดีกว่า” คีรติยิ้มสาแก่ใจ พ่อคนหล่อเนี้ยบทุกกระเบียดนิ้วอย่างเขา ต้องไม่กล้าเล่าเรื่องอับอายออกมาแน่นอน
ทว่า...
“ผมเคยฉี่ราดกางเกงต่อหน้าคนคุยเก่า ตอนนั้นเราสองคนกำลังอยู่บนเตียงด้วยกัน แล้วเธอก็เข้ามาจับ”
“ไม่ต้องเล่าละเอียดก็ได้ค่ะ!”
“โทษทีผมคิดว่าคุณอยากรู้ ก็นั่นแหละ ตอนนั้นผมอยากเข้าห้องน้ำมาก ๆ แต่ไม่อยากให้เสียอารมณ์เลยวิ่งไปเข้าห้องน้ำไม่ทัน ไง? น่าอายพอไหมครับคุณบาร์เทนเดอร์” ชายหนุ่มหยักยิ้ม เรื่องนี้สำหรับคนอื่นอาจจะน่าขันสิ้นดีแต่สำหรับคีตะ เขาไม่ได้เก็บเอามาคิดให้ปวดหัว อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้มีความหมายอะไรต่อเขาอยู่แล้ว
“อ่อ ก็...เป็นฉันคงจะอายมั้งคะ”
Latest chapter
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen ความสุข - 2/2 (ตอนจบ)
“อื้ม คงอยากจะเจอหลานมั้ง น้องครีมทำอะไรเอ่ยให้พ่อช่วยไหมคะ” คนเป็นพ่อรีบเปลี่ยนเรื่องด้วยการหันไปสนใจลูกสาวที่กำลังระบายสีอย่างเพลิดเพลินแบบเนียน ๆ“คุณพ่อระบายสีแดงนะคะ” เด็กน้อยยื่นดินสอสีแดงให้พ่อ“เอ...อาทิตย์นี้พ่อยังไม่ซื้อของเล่นให้เราเลยใช่ไหม” คีตะนิ่งไปเมื่อนึกขึ้นได้ว่าช่วงนี้เขายุ่ง ๆ กับเรื่องงานจนไม่มีเวลามองหาของเล่นมาเอาใจลูกสาวทุกอาทิตย์เหมือนอย่างเคย“ไม่เป็นไรค่ะ อาทิตย์นี้น้องครีมไม่อยากได้อะไร” น้องครีมเจื้อยแจ้วตอบเสียงใสคำตอบของลูกทำให้คนเป็นแม่ลอบยิ้มพลางพยักหน้าเห็นด้วย นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่ได้สอนสั่ง ทว่าครีมเรียนรู้ได้ด้วยตัวเองว่าของเล่นที่มีอยู่ตอนนี้ก็เต็มบ้านจนเล่นแทบไม่ทันแล้ว“แน่ใจ?” คีตะย้ำถาม“งุยยย จริง ๆ ครีมอยากได้ลาบูบู้ค่ะ แต่คุณครูบอกว่ามันแพ้งแพง”“อะอ้าว ไหนบอกว่าไม่อยากได้อะไรไงคะลูก” คุณแม่อ้าปากเหวอทันที“ก็มีแค่ลาบูบู้ที่อยากได้ แต่มันแพงมากกก” เจ้าตัวน้อยลากเสียงยาวพลางทำตาปริบ ๆ“ไม่ได้แพงขนาดนั้นหรอกน่า เดี๋ยวพ่อจัดให้เลยดีไหมคะ” คนเป็นพ่อยักไหล่ราวกับเป็นเรื่องง่ายดายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก เขาหยิบโทรศัพท์มือถือเตรียมจะส่งข้อความสั่
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen ความสุข - 1/2 (ตอนจบ)
“แหวะ!”“ไหวไหมเค้ก...” ชายหนุ่มลูบหลังปลอบคนรักที่กำลังก้มตัวอาเจียนจนหมดไส้หมดพุงสาบานเลยว่าคีตะโคตรจะโกรธเกลียดตัวเอง ทำไมกันนะก่อนหน้านี้เขาทำบ้าอะไรอยู่ เขาควรจะดูแลคีรติช่วงตั้งท้องสองสามเดือนแรกให้ดี ๆ ดูซิว่าอาการแพ้ท้องเล่นงานหญิงสาวหนักขนาดไหน!หนักขนาดไหนน่ะเหรอ...ก็ชนิดที่ว่ากินอะไรไม่ได้ พานเหม็นจนคลื่นไส้ไปหมด ลุกขึ้นยืนเดินเพียงไม่กี่ก้าวก็หน้ามืดวิงเวียนศีรษะ ถ้าเลือกได้เขาอยากจะแพ้ท้องแทนเธอเสียจริงตั้งแต่ตั้งครรภ์เข้าเดือนที่สี่ เธอก็ยิ่งแพ้ท้องหนักขึ้นจนกินอะไรไม่ได้ ต้องกินแค่อาหารอ่อน ๆ หรืออาหารรสจัดเท่านั้น แถมสภาวะอารมณ์ก็ไม่ค่อยปกติเท่าที่ควรอันที่จริงอาการแพ้ท้องควรจะหายไปได้แล้ว ไม่รู้เหตุใดคีรติถึงยังคงแพ้ท้องอยู่ ราวกับว่าลูกในท้องอยากให้พ่อเห็นใจแม่เยอะ ๆแต่แม่ก็เหนื่อยนะ...“ไม่เป็นไรค่ะ คุณกลับไปกินข้าวต่อเถอะ เค้กชินแล้—” พูดยังไม่ทันจบหญิงสาวก็โก่งคออาเจียนเป็นรอบที่เท่าไรของวันแล้วก็ไม่รู้เป็นเรื่องปกติที่อารมณ์คนท้องจะแปรปรวน คีรติรู้ตัวทว่าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ หลายต่อหลายครั้งที่เธอเผลอหงุดหงิดใส่คีตะ แต่พอได้สติก็ต้องรีบไปขอโทษชายหนุ่มทัน
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen คำสัญญา - 2/2
ก็ไม่ได้ผิดคาดสักเท่าไร...ผู้เป็นพ่อถอนหายใจ แต่ถึงอย่างไรสิ่งที่คีตะทำเมื่อคืนก็ไม่ถูกต้องนัก“เค้ก มานั่งข้างป้ามา” นิษฐาเรียกลูกเลี้ยงพลางจับแขนหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง คีรติกำลังตั้งครรภ์อยู่ เธอไม่อยากให้เรื่องเครียดกระทบกระเทือนจิตใจเจ้าตัวมากนัก“มึงคิดว่าสิ่งที่มึงทำมันถูกต้องไหม” ฐานทัตจ้องคีตะเขม็ง“ไม่ครับ ผมรู้ว่าทำไม่ถูกที่พาเค้กไปแบบนั้น แต่ผมไม่มีทางเลือกจริง ๆ ถ้าผมไม่ทำ คุณกับไอ้เขตก็คงไม่ให้ผมเจอเค้กง่าย ๆ” คีตะตอบตามตรง ยอมรับว่าผิด แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เขาก็จะยังทำเช่นเดิมต่อให้คีรติไม่ใจอ่อนยอมคืนดีด้วย อย่างน้อย ๆ ครั้งหนึ่งเขาก็ได้พยายามจนสุดชีวิตเพื่อจะเปิดอกพูดคุยกับเธอแล้ว เขาไม่เสียใจเลยกับสิ่งที่ทำลงไป“มึงเลยใช้วิธีแบบพวกไม่มีการศึกษา ลักพาตัวน้องกูเนี่ยนะ” เขตคามเข่นเขี้ยว“ถ้ามันทำให้กูดีกับเมียได้ ต่อให้โดนด่าว่าไร้การศึกษา ทำตัวเหมือนสวะข้างถนน กูก็ยอม”“มึงนี่เหมือนพ่อมึงไม่มีผิด ช่างยึดมั่นถือมั่นในเป้าหมายเสียจริงนะ” ชายวัยกลางคนกระตุกยิ้มเมื่อหวนนึกถึงบุคลิกของตฤณภพ ที่ดู ๆ ไปก็เหมือนลูกชายหัวดื้อของมันอยู่“...”ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอีกครั้
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen คำสัญญา - 1/2
เช้านี้ไม่เหมือนหลายวันที่ผ่านมา...คีรติตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดอบอุ่นของคีตะ เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่เธอได้นอนหลับสนิท เพียงเพราะเรื่องราวค้าง ๆ คา ๆ ที่ทำให้กังวลใจมาตลอดหลายเดือนถูกปลดล็อกจนเคลียร์ การให้อภัยชายหนุ่มและให้โอกาสตัวเองได้รักเขาอีกครั้ง เป็นเสมือนยาวิเศษที่ช่วยเยียวยาจิตใจเธอได้ในชั่วข้ามคืน“แอบมองผมแบบนี้ อยากได้อะไรครับ” คีตะปรือตาถามด้วยน้ำเสียงงัวเงียคีรติพอรู้ตัวว่าโดนจับได้ก็ทำท่าจะรีบผละกายออกจากอ้อมอกเขา เสียแต่ว่าคนมือไวแถวนี้คว้าร่างเปล่าเปลือยของเธอไปกอดแนบชิดยิ่งกว่าเดิม“คุณคีย์ ปล่อยนะคะ” หญิงสาวเขินจนหน้าแดงรีบท้วง ในใจไพล่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้...หลังจากเธอใจอ่อนยอมให้คีตะจูบ ไหนเลยเขาจะยอมจบแค่จูบเพียงครั้งเดียว คนเจ้าเล่ห์ใช้ประสบการณ์รักที่คุ้นเคยมาชักจูงเธอ ยั่วยวนเธอ จนเธอยินยอมมอบกายให้ ที่สำคัญเธอเองก็โหยหาเขาไม่ต่างกัน สุดท้ายก็พลาดท่าเสียตัวให้เขาอีกจนได้ โชคยังดีที่คนของขาดมานานนึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ คีตะละเมียดละไมกลืนกินเธออย่างอ่อนหวาน นุ่มนวล จนเธอหลงระเริงไปกับเขา“ไม่ปล่อย นุ่ม ๆ หอม ๆ ขนาดนี้ใครปล่อยก็บ้าแล้ว” คีตะแย้มยิ้มแ
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen ระลึกความหลัง - 3/3
“ฉันไม่เก่งเท่าคุณหรอกค่ะ...” เธอเอ่ยเสียงเรียบ แต่ทุกคำเต็มไปด้วยความปวดร้าว “สุดท้ายฉันก็โง่... ปล่อยให้คุณเข้ามาในชีวิตอยู่ดี” คำพูดของเธอแทงลึกเข้าไปในใจของคนฟังยิ่งกว่าคำด่าเสียอีกภายนอกเธอเหมือนจะเข้มแข็ง เย็นชาไม่ใส่ใจอะไรอีกต่อไปแล้ว แต่ในใจลึก ๆ คีรติกลับอดนึกถึงวันแรกที่ได้เจอกับเขาไม่ได้...ต้องยอมรับอย่างไม่อาจหลอกตัวเองได้เลยว่า แค่ได้สบตาเขา แค่ได้พูดคุยกันเพียงไม่กี่คำ ปราการในใจเธอก็สั่นสะเทือนจนแทบพังคีตะ...ผู้ชายคนนั้นเหมือนเกิดมาเพื่อล่อลวงให้เธอตกหลุมพรางโดยเฉพาะเสน่ห์ของเขาร้ายกาจเกินกว่าจะต้านทานได้ และเธอ ผู้หญิงที่ไม่เคยสนใจใครเลยสักคนในชีวิต กลับมีแต่เขาคนเดียวอยู่ในสายตาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา“ผมคิดว่ามันคือโชคชะตาระหว่างเรามากกว่านะ เหมือนที่ตอนแรกผมไม่คิดจะรักคุณเลยด้วยซ้ำ ตั้งใจไว้แล้วแท้ ๆ ว่าจะทำให้คุณหลง... แล้วก็เดินจากไปตามแผน”เขาหัวเราะนิด ๆ กลั้วความขมขื่น สายตาแอบสั่นไหวเล็กน้อย“แต่ไป ๆ มา ๆ กลับเป็นผมเองที่รักคุณ แก้แค้นเองรักเสียเองซะอย่างนั้น อ้อ... ถึงจะรู้ตัวช้าไปหน่อยก็เถอะ”คีรติมองสบตาเขาอยู่นาน ก่อนตัดสินใจยอบกายนั่งลงข้างเขาเงียบ ๆ
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen ระลึกความหลัง - 2/3
น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงจากหางตา เธอปาดมันทิ้งอย่างรวดเร็วราวกับไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอกำลังอ่อนแอ“แต่สุดท้าย คนที่ทำลายกำแพงนั้นจนพังยับก็คือคุณ คุณทำให้ฉันรู้สึกไร้ค่า วัน ๆ เอาแต่วิ่งตามคุณ พยายามง้องอน พยายามขอความรัก อ้อนวอนให้คุณกลับมา มันน่าสมเพชแค่ไหนคุณรู้บ้างไหม” เธอกัดฟันแน่น กลั้นเสียงสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอ“ฉันจะเป็นจะตายทุกครั้งที่คุณเย็นชาใส่ เหมือนโลกทั้งใบจะพังทลายเวลาคุณไม่สนใจ แต่พอวันนี้ วันที่ฉันเลือกเดินออกมาจากชีวิตคุณ... คุณกลับมาบอกว่าขอโทษ?”เสียงหัวเราะเย้ยหยันหลุดออกมาอย่างไม่อาจห้าม“เหอะ แล้วคุณก็คงจะเริ่มพล่ามเรื่องอดีต... เหมือนมันจะเปลี่ยนแปลงเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดได้งั้นละ ถามหน่อยสิ... มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ คุณทำลายชีวิตฉันจนพังไปหมด แล้วแค่คำว่า ‘ขอโทษ’ คำเดียว... คุณคิดว่ามันจะลบล้างทุกอย่างได้งั้นเหรอ?!”ความเจ็บปวดที่เก็บงำมานานแสนนาน ในที่สุดก็ถูกปลดปล่อยออกมาหมดสิ้น...“ลืมแล้วเหรอ... ว่าคุณทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงโง่ที่โดนคุณหลอกใช้ กลายเป็นผู้หญิงที่...ท้องลูกไม่มีพ่อ!” เสียงสั่นเครือของคีรติดังขึ้นทั้งน้ำตา ราวกับกรีดหัวใจคนฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่า“คุณร
You may also like
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น48.6K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ35.7K viewsรักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี
ในน้ำมีปลา37.3K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา353.7K viewsอาจารย์ขานักศึกษาขอจีบ
จินต์พิชา112 viewsอุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ
อัญญาณี349 viewsพันธะจำนนรัก
JustLazyInk396 viewsJust Friends ให้เป็นแค่เพื่อน
หญิงเพียว1.3K views
