บทที่ 12

สามเดือนก่อนหน้า

หลายสิบปีแล้วที่คีตะไม่ได้กลับมาเหยียบประเทศไทย เขาแทบกลายเป็นคนที่ครอบครัวไม่อยากเอ่ยถึง เพียงเพราะพฤติกรรมในวัยเด็กที่อาจส่งผลเสียต่อชื่อเสียงที่พ่อสั่งสมมา คีตะถูกส่งไปเรียนอเมริกาตั้งแต่ชั้นมัธยม วันนั้นเขาเอาแต่เฝ้าคิดว่าพ่อกับแม่คงโกรธตนไม่นานนัก เดี๋ยวเดียวก็คงมารับตัวเขากลับไปอยู่ด้วยกันเป็นแน่

ทว่าเขาคิดผิดมหันต์...

ยิ่งเวลาผ่านไป คีตะผู้เคยปรารถนาความรักจากพ่อแม่ก็ยิ่งรับรู้ความเป็นจริง จะความรักเอย ความใส่ใจเอย ความสนใจเอย เขาไม่ต้องการมันจากพ่อแม่อีกแล้ว!

แม่ที่เอาแต่พร่ำบอกว่าพ่อต้องทำแบบนี้ก็เพื่ออนาคตของเขา แล้วยังไงล่ะ...มาเยี่ยมก็ไม่เคยมาสักครั้ง ครั้นเขาขอกลับไทย พ่อก็ดูจะไม่อยากต้อนรับเขาสักเท่าไร ท่านเป็นถึงนักการเมืองชื่อดัง มีผู้คนมากหน้าหลายตาให้ความเคารพ เด็กเกเรอย่างเขาคงเป็นตราบาปที่ทำให้พ่อกับคนในสังคมรับไม่ได้ละมั้ง

ต่อให้ตอนนี้คีตะจะโตพอจนรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควรแล้วก็ตาม แต่สำหรับพ่อเขา อะไรที่เป็นเขาดูจะผิดไปเสียทุกเรื่อง โน้นก็ไม่ดี นั่นก็ผิดพลาด ไม่มีอะไรถูกต้องเลยสักอย่าง สุดท้ายคีตะจึงตัดสินใจสมัครเข้าทำงานที่บริษัทเทคโนโลยีแห่งหนึ่งในอเมริกา ผู้เป็นพ่อทราบเรื่องก็ดันไม่พอใจอีก เพราะลูกชายเพียงคนเดียวของ ‘ว่าที่นายกรัฐมนตรี’ จะมาทำงานเป็นขี้ข้าคนอื่นได้อย่างไรกัน

พ่อดันสั่งให้เขากลับไทยในวันที่สายเกินไป คีตะในตอนนี้ไม่ได้อยากกลับมาสานต่องานการเมือง หรือแม้แต่ธุรกิจรีสอร์ตของทางบ้านก็ด้วย เขาปฏิญาณกับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่มีวันกลับไทยจนกว่าจะประสบความสำเร็จ พ่อจะต้องได้เห็นว่าเขาสามารถเป็นคนที่ใคร ๆ ก็นับหน้าถือตา โดยปราศจากอำนาจของครอบครัว

ใครจะคิดว่าสุดท้ายเขาก็ต้องกลับมา...เพื่อไหว้ศพพ่อ

“คีตะ ฮึก อย่าโกรธพ่อเลยนะลูก พ่อไม่ได้อยากผลักไสคีตะ เขาทำแบบนั้นก็เพื่อคีตะนะ...”

นี่เป็นประโยคที่คีตะได้ยินจาก ‘บงกช’ แม่ของเขามาหลายต่อหลายครั้ง เพียงแต่มันไม่มีครั้งไหนที่จะทำให้เขาคิดได้มากเท่าครั้งนี้

“พี่ภพรักแกมากนะคีตะ ตอนนี้รีสอร์ตก็เป็นชื่อแกแล้ว เพราะพี่ภพรู้ว่าแกไม่มีทางหันมาเล่นการเมือง” ตฤณภัทรกล่าว

“ใครฆ่าพ่อผมครับอา” น้ำเสียงคีตะอัดแน่นด้วยความเคียดแค้น ภาพข่าวที่ตฤณภพถูกลอบยิงกลางวงสัมภาษณ์ถูกแพร่กระจายไปในโลกอินเทอร์เน็ตในชั่วข้ามคืน

แน่นอนว่าลูกชายของผู้เสียชีวิตอย่างเขา ก็ย่อมได้เห็นภาพวินาทีสุดท้ายก่อนที่พ่อจะตายจากคลิปพวกนั้น...

“คือ...แกมาคุยกับอาหน่อย” ตฤณภัทรเรียกหลานชายไปคุยกันสองคนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“แต่ว่า...” บงกชทำท่าจะค้าน

คีตะหันไปกอบกุมหลังมือมารดาเบา ๆ “แม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมกลับมาไทยคราวนี้ ไม่ใช่แค่กลับมาดูแลธุรกิจของเรา แต่ผมจะกลับมาทวงความยุติธรรมให้พ่อด้วย”

ความสัมพันธ์ของเขากับตฤณภพแม้จะไม่ได้สวยหรูอบอุ่นอย่างพ่อลูกคู่อื่น ๆ ทว่าหลายสิ่งหลายอย่างกลับเริ่มปรากฏชัดเจนในวันที่ท่านจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

ตฤณภพทำพินัยกรรมไว้ ระบุให้ทรัพย์สินทุกอย่างเป็นชื่อของคีตะ รวมถึงหุ้นส่วนใหญ่ของเดอะซันเซตรีสอร์ตก็ตกเป็นของคีตะทั้งหมด ท่านคิดไว้ล่วงหน้าเสมอว่าวันนี้อาจจะต้องมาถึง และท่านก็หวังให้ลูกชายเพียงคนเดียวอย่างเขาไม่ต้องลำบากตรากตรำ สามารถเลี้ยงดูผู้เป็นแม่ได้ โดยไม่ต้องมีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ยากตรากตรำ

พ่อทำเพื่อเขามาตลอด...

เป็นคีตะเองที่ดวงตาและจิตใจมืดบอด ยึดมั่นถือมั่นในทิฐิ ปล่อยให้อคติมาบดบังความจริง นั่นทำให้เขาพลาดโอกาสที่จะได้แก้ตัว...ไม่มีแม้แต่เวลาจะได้อยู่กับพ่อเป็นครั้งสุดท้าย

“ตำรวจจัดการเรื่องไปถึงไหนแล้วครับ”

“เฮ้อ คืองี้นะคีตะ ทางตำรวจกำลังสืบหาตัวคนร้าย พวกมันกล้ามากที่เข้ามาเล่นงานพี่ภพถึงที่ทำการพรรคเรา ตำรวจที่ดูแลคดีบอกว่าจะพยายามตามตัวคนผิดมาดำเนินคดีให้เร็วที่สุด”

“อารู้ใช่ไหมครับว่าเป็นฝีมือใคร” คีตะสบตาอาตนแน่วนิ่ง ใจเขาลุกท่วมด้วยความโกรธ อยากจะฆ่าไอ้พวกเหี้ยที่เล่นไม่ซื่อ อยากจะส่งคนที่ลอบแทงข้างหลังพ่อเขาให้ต้องตายตกแม่งไปตาม ๆ กันให้หมด!

ตฤณภัทรทำหน้าเครียด ก่อนยอมรับ “อืม ใช่ อารู้”

“แล้วทำไมอาไม่บอกเบาะแสกับทางตำรวจล่ะครับ”

“เพราะอาไม่มีหลักฐานไง หรือต่อให้มี การจะเอาผิดกับคนพวกนั้นมันก็ไม่ง่าย แกน่าจะรู้ว่ากฎหมายไทยมันเอาชนะกันได้ด้วยเงิน”

“แล้วอาจะปล่อยให้คนที่ฆ่าพ่อลอยนวลเหรอ” หยาดน้ำใสเอ่อคลอดวงตาทั้งสองข้างของคีตะอย่างสุดกลั้น ตฤณภัทรอาจจะยอมให้เรื่องจบลงแบบนี้ แต่เขาไม่มีวันยอม!

“เพราะแบบนี้ อาเลยอยากให้แกช่วย” ตฤณภัทรจับบ่าหลานชายอย่างคาดหวัง เพราะเรื่องนี้เขาไม่สามารถทำตัวคนเดียวได้แน่ และคนที่จงรักภักดีต่อตฤณภพ สามารถแลกทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อพี่ชายของเขาได้ ก็มีแต่คีตะเท่านั้น

“คนที่ฆ่าพี่ภพคือไอ้ฐานทัต หัวหน้าพรรคไทยยั่งยืน พวกมันแค้นที่คะแนนเสียงส่วนใหญ่เทมาเลือกพรรคเรา พ่อแกก็กำลังจะได้ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี ไอ้ฐานทัตมันอยากได้ตำแหน่งจนตัวซีดตัวสั่น ที่ผ่านมามันซื้อเสียง ให้คนไปปั่นหัวชาวบ้านจนพ่อแกเกือบเสียท่า ดีที่สุดท้ายพี่ภพพลิกเกมกลับมาเอาชนะพวกมันได้ มันคงรับความจริงไม่ได้เลยส่งคนมากำจัดพ่อแกเสียดื้อ ๆ แบบนี้” ตฤณภัทรกำมือแน่นเมื่อนึกถึงคู่แข่งที่คอยขัดแข้งขัดขาเขาให้ทำงานลำบาก

“อาแน่ใจนะว่าเป็นฝีมือพวกมัน”

“ใช่ แต่ไอ้ฐานทัตมันเป็นคนตระกูลดัง มีแบ็กใหญ่ ตอนนี้อาได้ขึ้นเป็นนายกแทนพ่อแกแล้วก็จริง แต่อำนาจของอายังไม่มากพอจะจัดการกับมันได้ อาเลยต้องให้แกช่วยไงคีตะ”

คีตะรับฟังพลางกำหมัดแน่น

“อาไม่ต้องห่วง ในเมื่อกฎหมายทำอะไรพวกมันไม่ได้ ผมจะเป็นคนทำลายพวกมันด้วยมือของผมเอง”

***

ปึก!

คีตะเรียกสติกลับมายังปัจจุบัน ดวงตาเลื่อนมองรูปถ่ายของคีรติที่เก็บไว้ในโทรศัพท์มือถือ...เธอสวยน่ารัก ดูไม่มีพิษมีภัย ต่างจากพ่อของเธออย่างสิ้นเชิง

เรื่องนี้หญิงสาวไม่มีส่วนรู้เห็นอะไรด้วย แต่...เธอผิดตั้งแต่เกิดมาเป็นลูกของคนชั่วอย่างไอ้ฐานทัตแล้ว!

“ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษพ่อของคุณแล้วละเค้ก...”

ชายหนุ่มปาดนิ้วลูบริมฝีปากหญิงสาวผ่านหน้าจอโทรศัพท์ พยายามบอกตัวเองให้ใจเย็นลงหน่อย จะบุ่มบ่ามผลีผลามจนทำให้กระต่ายน้อยตื่นกลัวไม่ได้เด็ดขาด

ทว่า...ความเย้ายวนของเธอกลับทำให้เขาเริ่มอดใจไม่ไหว

เห็นเธอ ‘ง่าย’ ขนาดนี้ เขาคงต้องรีบเร่งมือกว่านี้แล้วสิ

เรื่องมันจะได้จบ ๆ ลงสักที!