พ่อเพื่อนบำเรอรัก บทที่ 8

“อาหารร้านนี้อร่อยถึงพามาลอง”

            “ค่ะ”

มายาวดีกินอาหารได้ค่อนข้างมาก กินเรื่อยๆ ตาก็มองเบียร์ไปด้วย ตามมารยาทเธอควรจะรอให้เขาดื่มเบียร์หมดแล้วค่อยอิ่ม เพราะถ้าเธออิ่มเขาอาจจะเช็คบิลทั้งที่เบียร์ยังไม่หมด หรือไม่เธอก็ต้องนั่งรอจนกว่าเบียร์จะหมด

            “กินเก่งเหมือนกันนี่เรา”

            “อร่อยค่ะ” เธอยิ้มและเอนหน้าหลบมือใหญ่ที่ยื่นออกมาทันทีด้วยความตกใจ

            เดโชใช้ปลายนิ้วเขี่ยข้ามที่ติดมุมปากออกให้ และแม้เม็ดข้าวจะกระเด็นหายไปแล้ว ปลายนิ้วหัวแม่มือเขาก็ยังไม่ยอมถอยห่าง มันกลับวกวนไปมาอยู่บนผิวปากของเธอเหมือนสำรวจ และมายาวดีก็ดูจะถูกตรึงในท่านั้นจนกว่าปลายนิ้วนั้นจะถอยห่างออกมา

            พ่อเลี้ยงตัดใจละปลายนิ้วออกห่าง เห็นเธอเป่าปากก็ครึ้มอกครึ้มใจ ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วที่เวลาอยู่ใกล้สาวแล้วอยากทำให้เธออกสั่นขวัญแขวน เห็นเธอสะดุ้งแล้วมีความสุข

            เบียร์ขวดที่ 3 หมดลงในที่สุดหลังจากเดโชดื่มคนเดียวเงียบๆ มายาวดีกินอิ่มตั้งแต่ถูกปลายนิ้วหยาบกร้านแตะไล้เรียวปาก เธอได้แต่นั่งตัวสั่นอยู่ตรงหน้าพ่อเพื่อนที่เริ่มรุกตั้งแต่วันแรก ฝ่ายพ่อเพื่อนก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษขยันกระตุกยิ้มนิดๆ ให้เธอบ่อยครั้ง แม้จะไม่มีการพูดคุยกันเพราะต่างก็ตกอยู่ในความคิดของตนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกวูบไหว

            แต่แล้ว...

            “สวัสดีครับนายหัว วันนี้พาสาวมานั่งรับลมทานอาหารอร่อยๆ หรือครับ”

            มายาวดีมองผู้ชายที่เข้ามาทัก เขาเป็นหนุ่มหน้าตี๋แต่งกายดูดี และน่าจะมีเงินไปน้อย

            “หิวๆ น่ะ ก็เลยมาหาอะไรกินสักหน่อย”

            “ผมเพิ่งเห็น เลยไม่ได้ออกมาต้อนรับแต่แรกครับ จะรับอะไรเพิ่มไหมครับ”

            เดโชสบตามายาวดีพลางเลิกคิ้วเป็นคำถาม เธอส่ายหน้าไม่อยากกินอะไรแล้วตอนนี้อยากเข้าห้องนอน

            “ไม่ล่ะ เช็คบิลเลยครับ”

            เขาสั่งด้วยคำสุภาพ มายาวดีจึงคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นเจ้าของร้านอาหารแห่งนี้แน่ๆ และมันก็ใช่จริงๆ

            หลังจากเช็คบิลเสร็จเดโชก็ลุกขึ้นเดินนำไปที่รถ หญิงสาวเดินตามเว้นระยะห่างประมาณหนึ่ง เธอได้ยินเสียงไล่หลังดังมาไม่เบา บทสนทนาของใครบางคนที่เธอไม่กล้าหันกลับไปมองสะดุดหู และทำให้หน้าตา ลำคอ และแม้แต่ติ่งหูของเธอแดงระเรื่อ

            “เห็นยังๆ เด็กนายหัวเดย์”

            “เห็นแล้ว แอบดูอยู่ตั้งนานเมื่อกี้”

            “สวยน่ารักขนาดนี้นายหัวถึงเปิดใจเสียที เป็นโสดมานานแล้วนะ”

            “นั่นสิ คนนี้คงเป็นนายหญิงเกาะปะการังแน่ๆ ไม่งั้นนายหัวคงไม่พามา นายหัวไม่เคยควงผู้หญิงมานานมากแล้ว จนมีบางคนคิดว่าแกเป็นเกย์”

            “เกย์บ้าอะไรจะโหดขนาดนี้ ได้ข่าวว่าใครทำอะไรไม่ถูกใจ แกเล่นหมด”

            “ไม่ใช่พันเปอร์เซ็นต์ ไอ้คนพูดมันไม่ดูตาม้าตาเรือ ดีไม่ดีเจอพ่อเตะฟันร่วง”

            มายาวดีรีบสาวเท้าตามร่างสูงขึ้นรถเมื่อเขาหันมามอง เธอไม่บอก และคิดว่าเขาก็คงได้ยินแล้วเลือกที่จะเงียบมากกว่าจะปฏิเสธ แบบนี้คงไม่ได้หมายถึงการยอมรับกระมัง

            ผ่านมาไม่กี่ชั่วโมง เขาเข้ามามีอิทธิพลต่อหัวใจเธอแล้วเหรอนี่

            จู่ๆ รถที่แล่นมาเอื่อยๆ ดีๆ ก็กระตุกและหยุดลงดื้อๆ มายาวดีชะโงกหน้ามองฝากระโปรงหน้ารถและหันไปมองโชเฟอร์ข้างกาย ได้ยินเขาพึมพำบางอย่างก่อนจะลงจากรถ ก่อนจะทำอะไรบางอย่างและจู่ๆ ฝากระโปรงหลังก็ยกขึ้น เดโชลงไปดู เพิ่งได้นั่งรถสปอร์ตครั้งแรกเลยไม่รู้ว่าห้องเครื่องอยู่ข้างหลัง แต่จะให้เธอเองนั่งรออยู่ในรถเฉยๆ ก็คงไม่ได้จึงลงไปยืนเมียงมองอยู่ใกล้ๆ

            “รถเป็นอะไรคะ”

            เดโชส่ายหน้า

            “ไม่รู้สิ”

            “แล้วเราจะทำยังไงกันดีคะ”

            เขาเงียบไปพัก ก่อนจะสั่งให้เธอไปหยิบเครื่องมือในรถ มายาวดีก็งงๆ ไม่คิดว่ารถหรูใหม่เอี่ยมขนาดนี้จะเสีย และต้องมีเครื่องไม้เครื่องมือซ่อมเตรียมไว้ในรถ เธอไม่เคยมีรถเดาเอาว่าซื้อรถทุกคันก็คงมีของจำเป็นแถมมาให้

            พอค้นหาตามที่เขาบอกว่าอยู่ใต้เบาะในห้องผู้โดยสาร เธอก็โน้มตัวหาอยู่นานก็ยังไม่เจอ

            “ไม่เห็นมีเลยค่ะคุณพ่อ” ตะโกนบอกแต่ยังไม่หยุดหา

            “มีสิ ต้องมี” เสียงของเขาดังใกล้เหลือเกิน อึดใจต่อมาก็มีลมอุ่นๆ เป่ารดศีรษะ พอจะยกตัวขึ้นก็มีมือใหญ่เอื้อมมาควานหาและสัมผัสมือเธอ

            มายาวดีหัวใจเต้นแรงโลดกับเหตุการณ์สุดระทึกครั้งนี้ เธอไม่ยกตัวขึ้นและจำต้องอยู่ในท่านั้นเพราะหากขยับนิดเดียว ร่างเธอจะสัมผัสแนบชิดกับร่างหนาเต็มๆ ร่างของเธอจึงแข็งค้างอยู่อย่างนั้น

            “อยู่ไหนนะ” เสียงทุ้มพึมพำอยู่ข้างหู ใกล้เหลือเกิน ใกล้เสียจนขาเธอสั่น

            “จะ...เจอไหมคะ” เธอกำลังสั่นและถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปขาแข้งได้อ่อนยวบแน่ๆ

            “หาอยู่”

            บอกหาอยู่แต่ยังไม่ปล่อยมือเธอ ยังไม่ขยับร่างกายเหมือนกัน แบบนี้หรือที่เรียกว่าหา

            “แต่สงสัยจะไม่ได้เอามา”

            มือเย็นเฉียบของเธออยู่ในมือใหญ่ และเขาก็ยังคลึงเคล้นเหมือนตรวจสอบความเนียนเรียบ

            มายาวดีอยากถอยห่างเหลือเกินแต่ทำไมได้ เดินหน้าก็ติดรถ ถอยหลังก็คงจมไปกับกำแพงเลือดเนื้อ วินาทีนี้ยังรู้สึกอีกว่าลำตัวของเขาแข็งแกร่งเหลือเกิน อ้อมแขนของเขาก็อุ่นจนนึกอยากซุกตอนหนาวๆ

            “กลัวเหรอ ตัวสั่นเชียวยะหยา”

            “คะ...ค่ะ” หลุดปากยอมรับซะงั้น

            “กลัวอะไร บรรยากาศรอบตัว หรือฉัน”

            เธอไม่ตอบ แต่ตัวสั่นระริกยิ่งกว่าลูกนกตกน้ำ เดโชหัวเราะในลำคอ สูดดมกลิ่นหอมจากพวงผมนุ่มสลวยซุกปลายจมูกเข้าไปในกลุ่มผมเพื่อแนบลงบนต้นคอระหง หญิงสาวผู้ถูกกระทำได้แต่ตัวสั่นงันงกและพาลจะล้มฟุบลงดื้อๆ

            “หอมจัง”

            “คุณพ่อคะ หยาไม่ไหวแล้ว”

            เดโชได้ยินดังนั้นจึงยอมถอยห่างพร้อมกับดึงร่างเล็กที่ทรุดฮวบลงทันควันขึ้นไปนั่งบนเบาะรถ เขามองดวงหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากสั่นระริก และตากลมโตที่เอาแต่จะหลุบมองมือตัวเองร่ำไป

            “อยากกลับแล้วเหรอ”

            “ค่ะ”

            “ทำไมตอบเร็วจัง ไม่คิดสักหน่อยเหรอ”