ตอนที่3 งานเลี้ยงบริษัทคิรากรุ๊ป

ห้องประชุมใหญ่ชั้น 25 ของ Kira Group – คิรา กรุ๊ป วันนี้เต็มแน่นจนแทบไม่มีที่นั่ง พนักงานกว่า 300 คนต่างถูกเรียกด่วนตั้งแต่เช้าตรู่โดยไม่ได้แจ้งสาเหตุ จนทุกคนเริ่มเดากันวุ่นว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เพชรพลอยเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มงานในมือ เธอดึงคอเสื้อขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้บังรอยแดงที่ค่อยๆ จางลง แต่ยังมองเห็นได้ถ้าจงใจมองใกล้ ๆ

เพื่อนร่วมงานที่นั่งโต๊ะเดียวกันหันมามองเธอทันที

“เพชรพลอย เมื่อคืนเธอไปกินเหล้ามาหรือเปล่า ดูหน้าแก…ซีดเหมือนคนอดนอนเลย”

“เอ่อ…ก็แค่เมานิดหน่อยน่ะ” เธอตอบเบา ๆ พยายามทำตัวปกติที่สุด

แต่ในหัวของเธอไม่ปกติเลยภาพเมื่อคืนยังติดอยู่ไม่จาง มือผู้ชายคนนั้น ริมฝีปากของเขา สัมผัสหนักแน่น เสียงทุ้มที่กระซิบชื่อเธอ… และสิ่งที่ทำให้เธอหน้าชาวูบยิ่งกว่า—

“ฉันไม่ได้ป้องกัน…”

เพชรพลอยหลุบตาลง รีบสลัดความคิดออกไม่ได้…ห้ามคิดตอนนี้ขอให้ไม่เป็นอะไร ขอให้ไม่ใช่โชคร้ายซ้ำซ้อนเถอะ

เสียงซุบซิบเริ่มดังทั่วห้องประชุม

“นี่ๆ ประธานคิราวุธเรียกประชุมเช้าขนาดนี้ ต้องมีเรื่องใหญ่แน่”

“หรือจะปลดผู้จัดการอีกคน?”

“จะควบรวมบริษัทหรือเปล่า?”

แต่มีเสียงหนึ่งที่ทำให้เพชรพลอยเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

“เขาว่าลูกชายประธานกลับมาแล้วนะเว้ย! จะเปิดตัวเร็วๆ นี้แหละ!”

ประตูด้านหน้าเปิดออกอย่างเป็นจังหวะ ทำให้เสียงพูดค่อยๆ หายไปทีละแผ่ว

คิราวุธ คิราวงศ์ ประธานใหญ่ ผู้มากด้วยบารมีและความสุขุม ก้าวเข้ามาด้วยจังหวะที่หนักแน่น ทุกคนลุกยืนทำความเคารพทันทีชายวัยกลางคนผู้นี้มีรัศมีอำนาจแรงจนห้องทั้งห้องเงียบลงโดยไม่ต้องเอ่ยอะไร

“เชิญนั่งได้ครับ”

เสียงของเขาทุ้มชัดเจนเมื่อทุกคนนั่งเรียบร้อยแล้ว อธิวัฒน์จึงเริ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง

“ปีนี้คิรากรุ๊ปสร้างยอดรายได้สูงสุดนับตั้งแต่ก่อตั้งบริษัท ผมขอชื่นชมทุกแผนก ทุกคนที่ทุ่มเททำงานอย่างหนัก”

เสียงปรบมือดังก้องไปทั่วห้อง เพชรพลอยเองก็ปรบด้วย แม้สมองจะยังประมวลเรื่องเมื่อคืนไม่จบก็ตาม คิราวุธยกมือขึ้นเล็กน้อย ห้องทั้งห้องจึงกลับมาเงียบอีกครั้ง

“ในค่ำคืนนี้ ผมตั้งใจจะจัดงานฉลองให้ทุกคนแบบเต็มรูปแบบ เพื่อเป็นการขอบคุณ”

เสียงฮือฮาเพิ่มขึ้นทันที

“และนอกจากการฉลองผลประกอบการ—”

น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้น

“—จะมีอีกหนึ่งประกาศสำคัญ ผมจะเปิดตัว ลูกชายของผม อย่างเป็นทางการในงานคืนนี้”

เสียงซุบซิบดังระลอกใหญ่กว่าเดิม

“ตายแล้ววว ลูกชายประธานกลับมาจริงด้วย!”

“ฉันได้ยินว่าเรียนบริหารที่ยุโรปนะหล่อมากกกก”

“ใครจะไปรู้ เขาอาจโสดก็ได้ ว้ายยย!”

"แล้วเจอกันคืนนี้ครับ"

**

งานเลี้ยงที่บริษัท

เสียงดนตรีเครื่องสายก้องกังวานภายในห้องจัดเลี้ยงกว้างใหญ่ของโรงแรมระดับห้าดาว โคมระย้าคริสตัลจำนวนหลายสิบดวงส่องประกายระยิบระยับสะท้อนกับธีมงานขาว–ดำ ลวดลายบนกำแพงถูกประดับด้วยริบบิ้นสีเงิน ทั้งงานหรูราวกับงานแฟนซีของเหล่าชนชั้นสูงในละครเวที เพชรพลอยก้าวเท้าเข้ามาอย่างไม่มั่นใจนัก เธอปรับหน้ากากผีเสื้อสีเงินที่ปิดครึ่งใบหน้าให้แนบสนิทยิ่งขึ้น มือเย็นจนเหงื่อชื้นเพราะความประหม่าทั้งที่เธอเป็นแค่พนักงานเล็กๆ ของบริษัทแต่ตำแหน่งก็ไม่พอจะปฏิเสธงานเลี้ยงใหญ่แบบนี้ได้

“เพชร! ชุดวันนี้สวยมากเลยนะ”

พลอยใสเพื่อนสนิทในแผนกเดินเข้ามาสะกิดเบา ๆ

เพชรพลอยยิ้มน้อย ๆ แบบคนไม่มั่นใจ

“เขาบอกให้ใส่ขาว–ดำ กูเลยหยิบชุดเก่า ๆ มาใส่…กลัวจะไม่เหมาะกับงานแบบนี้น่ะ”

“ไม่ต้องกลัวเลย เด่นกำลังดี ไม่แย่งซีนลูกคุณหนูทั้งหลายด้วย”

พลอยใสหัวเราะเบา ๆ ก่อนกระซิบ

“วันนี้เขาจะเปิดตัวลูกชายประธานด้วยนะ แถมว่ากันว่าโคตรหล่ออออ!”

เพชรพลอยหัวเราะตาม แต่หัวใจกระตุกแปลกๆ เพราะคำว่า ลูกชายประธานมันทำให้นึกถึงใบหน้าผู้ชายคนนั้นขึ้นมาในจิตใจอีกครั้ง

ดวงตาคม ไหล่กว้าง ร่างกายอบอุ่นที่โอบเธอไว้เมื่อคืนน้ำเสียงทุ้มที่กระซิบข้างหู สัมผัสหนักแน่น และ…เพชรเผลอยกมือแตะลำคอตัวเองยังรู้สึกร้อนผ่าวเหมือนรอยสัมผัสยังติดอยู่

“เพชร?

พลอยใสมพลอยใสมองหน้า

"กูรู้แล้ว”

เพชรพลอยรีบหลบสายตา

"มึงเลิกคิดมากได้แล้ว"

เพชรพลอยเม้มริมฝีปากแน่น หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

ถ้าท้องล่ะ…ถ้ามีเด็กเกิดขึ้นมาโดยไม่มีพ่อ ถ้าผู้ชายคนนั้นตั้งใจหลอกฟันเธอ หรือว่า…เป็นเธอเองที่หลอกฟันเขากันแน่? ความคิดพันกันยุ่ง จนเพชรพลอยไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เธอแค่มาพักใจไม่คิดจะพาตัวเองไปเจอเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลย แต่ความคิดทั้งหมดถูกตัดด้วยเสียงประกาศจากบนเวที

---

“ขอเชิญทุกท่านให้ความสนใจ…”

เสียงพิธีกรดังกังวานไปทั่วห้อง ไฟในงานหรี่ลงจนเหลือเพียงแสงพาดเฉพาะมุมเวที ประธานบริษัทเดินขึ้นมาในสูทสีขาวสะอาด แผ่นหลังเหยียดตรง ดูทรงอำนาจจนพนักงานทุกคนยืดตัวตาม

“ก่อนอื่น ผมอยากขอบคุณทุกคนที่ทำงานกันอย่างหนัก…”

เสียงทุ้มใหญ่เอ่ยขึ้น

เพชรพลอยยืนฟังอย่างเงียบๆ แต่อะไรก็ไม่ทำให้ใจเธอสั่นเท่า—

“วันนี้ ผมจะเปิดตัวลูกชายของผมอย่างเป็นทางการ”

เสียงฮือฮาในหมู่พนักงานดังทันที

“ตื่นเต้นมากกกก” เพชรพลอยจับแขนเพชรพลอยแรงขึ้น

“ว่าแต่หายไปไหนนะ? ยังไม่เห็นหน้าเลย”

ในขณะเดียวกัน ทางด้านหลังงานชายหนุ่มยืนพิงเสาอยู่เงียบๆ ดวงตาคมจ้องมองคนในงานอย่างไม่สนใจใครทั้งนั้น คิรินทร์ชายหนุ่มเจ้าของสัมผัสเมื่อคืนและคนที่เพชรพลอยไม่รู้ว่ากำลังมองหา “ผู้หญิงคืนนั้น” อยู่อย่างใจร้อน เขากวาดตาหาเธอเหมือนนักล่ากำลังไล่เหยื่อแต่ยังไม่พบแม้เงา

“และนี่—ลูกชายของผม คิรินทร์ ปราการไพศาล”

เสียงประกาศดังสนั่นไฟสปอร์ตไลท์สาดลงมาที่เขาเต็มดวง

ทุกคนในงานปรบมือ

หลายคนพึมพำว่า “หล่อมาก” “เท่ชะมัด”

แต่มีเพียงคนเดียวที่ยืนตัวแข็งเหมือนร่างไร้วิญญาณ เพชรพลอยเบิกตากว้างเลือดในกายเย็นเฉียบ นั่นมัน…ใบหน้าคล้ายภาพเมื่อคืน โครงหน้าคม ไหล่กว้าง แผงอกเดียวกับที่เธอฟุบหลับลงไปด้วยความเมา กลิ่นเดียวกับที่ติดอยู่บนหมอนในเช้าวันต่อมา หัวใจเธอร่วงลงไปที่พื้นทันที

“เพชร เขาหล่อใช่ไหม!”

นารากระซิบตื่นเต้นแต่เพชรพลอยไม่ได้ตอบเธอหายใจไม่ออก โลกหมุน ขาไร้เรี่ยวแรง ไม่ใช่แค่หล่อ ไม่ใช่แค่ลูกประธาน แต่—เขาคือผู้ชายเมื่อคืน เขาคือพ่อของลูกที่อาจเกิดขึ้น เขาคือ…เจ้านายของเธอ

เพชรพลอยถอยหลัง จับชายเดรสแน่นเสียงรอบตัวเบลอไปหมด เธออยากหนีจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดและยิ่งสลดยิ่งกว่านั้นพิธีกรยังไม่ทันพูดจบ ก็มีชื่ออีกคนถูกเรียก

“และนี่—คู่หมั้นของคุณคิรินทร์…

คุณญาดา

เสียงฮือฮารอบสองดังสนั่นเพชรพลอยเผลอสะดุ้งวาบ ดวงตาเหลือบไปเห็นผู้หญิงสวยในเดรสขาวมุกเดินขึ้นเวทีเคียงข้างคิรินทร์

คู่หมั้น… เขามีคู่หมั้น...เมื่อคืน…เธอไปทำอะไรลงไป? หัวใจเพชรพลอยแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆเธอค่อย ๆ ถอยออกจากงานอย่างคนไร้แรง แต่แล้ว—สายตาคมกริบของคิรินทร์ที่กำลังเดินผ่านผู้คนขึ้นมาบนเวทีพลันเหลือบมาเจอความเคลื่อนไหวด้านข้างเวทีหญิงสาวในชุดดำ เดินออกไปอย่างลนลานชายเดรสสะบัดตามลมหายใจของเธอ ดวงตาคิรินทร์หรี่ลงหัวใจเต้นกระตุกคล้ายสัญชาตญาณบอกอะไรบางอย่าง

คุ้น…มาก

คิรินทร์ขยับตัวเล็กน้อยราวกับจะก้าวตามแต่ต้องหยุดเพราะถูกเรียกชื่อบนเวทีความสงสัยกลับทวีขึ้นเป็นเท่าตัว ในขณะเดียวกันเพชรพลอยเดินหลบออกประตูข้างงาน พลอยใสตามไปด้วยไม่ทันเพราะถูกกลุ่มพนักงานบังทาง เพชรไม่อยากจะอยู่แม้แต่วินาทีเดียว

ทั้งกลัว ทั้งอาย ทั้งสับสนจนไม่รู้ตัวว่าหายใจหนักแค่ไหน แต่เธอไม่รู้เลยว่า—คิรินทร์ไม่ได้ละสายตาจากเธอแม้เพียงเสี้ยววินาที

แม้เธอจะเดินออกไปพร้อมเพื่อนแม้จะกลมกลืนไปกับพนักงานหลายร้อยคนบางอย่างในตัวเธอ บอกให้เขาตามหาผู้หญิงคนนี้ให้เจอ

และคืนนี้…ความจริงมันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

"เพรชมึงเป็นอะไร" พลอยใสรีบคว้าแขนเพชรพลอย

"กูเหมือนจะไม่สบาย" เสียงสั่น

ทั้งสองนั่งหน้าบริษัทซักพักนึงห่อนจะเดินเข้างานต่อ เธอพยายามหลบสายตาใครต่อใคร แต่สายตาคม ๆ ของคิรินทร์ (คิณ) ที่อยู่ไกล ๆ ก็จับจ้องเธออยู่ตลอด คิรินทร์สวมชุดสูทสีดำเข้ารูป เรียบหรู ดวงตาคมกริบกวาดไปรอบห้อง แต่ทันทีที่เห็นเพชรพลอยเดินผ่าน เขาแทบหยุดหายใจ เธอยังคงท่าทางและเคลื่อนไหวแบบที่เขาจดจำจากเมื่อคืน

“ใช่…เธอแน่ ๆ”

เขาพึมพำเบา ๆ ก่อนจะเดินผ่านกลุ่มคนเข้ามาใกล้เธออย่างเป็นธรรมชาติ

เพชรพลอยรู้สึกถึงความร้อนจากสายตาที่กวาดมาที่ตัวเองหัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะทะลุออกมา

“อย่า…อย่าให้เขารู้ว่าเป็นฉัน…”

เธอคิดในใจ ขณะที่พยายามทำตัวนิ่ง

คิรินทร์ก้าวเข้าใกล้

แต่ยังคงรักษาระยะห่างพอดี เขาไม่ได้เอ่ยคำพูดใด ๆ เพียงมองเธอราวกับสแกนความคิดและความรู้สึก

“คุณ…คุณคิรินทร์?”

เพชรพลอยสะดุ้งเล็ก ๆ แต่พยายามทำเสียงนิ่ง

“ฉ…ฉันไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรดีค่ะ”

คิรินทร์ยิ้มเพียงบาง ๆ รอยยิ้มนั้นทำให้หัวใจเธอสั่น

“คุณ…เพชรพลอยใช่ไหม?”

น้ำเสียงทุ้มต่ำ แต่ชัดเจนราวกับยืนยันความทรงจำเมื่อคืน

เพชรพลอยก้มหน้า มือสั่น

“ค…คุณ…คุณ…จำฉันได้…หรือ…หรือว่าฉัน…”

คำพูดติดขัด เธอไม่กล้าเผชิญหน้าตรง ๆ

คิรินทร์ยกมือเล็กน้อย

“ฉันเก็บของคุณไว้เมื่อคืน…”

เขาหยิบกำไลโลหะสลักชื่อขึ้นมาเพชรพลอยตกใจจนเกือบทำแก้วไวน์หล่น หัวใจเธอสั่นแรงจนร่างแทบจะถลาออกไป แต่คิรินทร์ก้าวตามช้า ๆ

“คุณไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้จะทำอะไรคุณ”

เสียงทุ้มของเขานุ่มนวลและมั่นคง แต่อบอวลไปด้วยพลังบางอย่างที่ทำให้เธอไม่อาจหนีได้ รอบตัวเธอยังคงเต็มไปด้วยแขกคนสำคัญ เสียงซุบซิบ และแสงไฟระยิบระยับ แต่เพชรพลอยกับคิรินทร์เหมือนอยู่คนละโลก มีเพียงแรงดึงดูดและความตึงเครียดที่ล้อมรอบสองร่าง

---

เพชรพลอยพยายามก้าวถอยห่าง แต่คิรินทร์ยังคงเคลื่อนตัวให้ใกล้เธอ

“อย่าพยายามหนีคืนนี้…ฉันต้องรู้ให้ชัดเจน”

น้ำเสียงเขาแผ่วเบา แต่ทรงพลังจนทำให้หัวใจเธอสั่นอย่างรุนแรง

“แต่…ฉัน…ฉัน…”

เพชรพลอยพยายามเอ่ย แต่เสียงสั่นเกินกว่าจะพูดต่อ

คิรินทร์โน้มตัวลงเล็กน้อยเพียงใกล้พอให้ดวงตาทั้งสองจับกัน

“คืนนี้…ฉันไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ แน่นอน”

และทันใดนั้นเพชรพลอยรู้สึกถึงแรงดึงดูดรุนแรงแต่ก็ยังมีความอบอุ่นที่ทำให้ใจเต้นแรง ความรู้สึกสับสนระหว่างความกลัวและความปรารถนา เพชรพลอยสะดุ้งและเบนตัวออกไปเล็กน้อย แต่คิรินทร์ก้าวตาม

“ไม่ต้องกลัว ฉันแค่ต้องการคุณอยู่ตรงนี้ แค่คืนนี้ก็พอ”

น้ำเสียงเขาแผ่วเบา แต่ทุกคำเหมือนคำสั่ง

หัวใจเพชรพลอยเต้นแรงร่างกายเธอสั่นทุกความคิดในหัวเหมือนพังทลาย เธออยากจะหนี…แต่ก็ไม่อยากหนีจากเขาและนั่นคือจุดเริ่มต้นของค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด หรูหรา ลึกลับ เพชรพลอยและคิรินทร์…สองคนที่พัวพันกันโดยบังเอิญในคืนนั้น…และคืนนี้…จะเป็นคืนที่ต้องเผชิญหน้ากันอีกครั้ง คิรินทร์ยกมือโชว์กำไลโลหะสลักชื่อที่เขาเก็บมาจากเตียงเมื่อคืนอย่างเบามือ รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏบนใบหน้า ท่าทางของเขาเรียบสง่าแต่เต็มไปด้วยแรงดึงดูด

“กำไลของคุณ…ฉันเก็บไว้แล้ว”

เสียงทุ้มต่ำแต่แฝงความอบอุ่น เพชรพลอยหัวใจเต้นแรงจนแทบหยุด เธอพยายามก้าวถอยห่าง แต่เขาก้าวตามช้า ๆ

“อย่าพยายามหนีคืนนี้…ฉันแค่ต้องการคุยกับคุณ”

เพชรพลอยสูดลึก พยายามตั้งสติ แต่หัวใจเธอสับสนระหว่างความกลัวกับความปรารถนา

“ค…คุย…เรื่องอะไรคะ?”

“เรื่อง…เมื่อคืน…และเรื่องที่เรายังไม่ได้รู้จักกันจริง ๆ”

เขาพูดเสียงต่ำ แต่แน่วแน่และมั่นใจ

ร่างกายของเพชรพลอยร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง เธออยากหนี แต่ก็ไม่อาจต้านแรงดึงดูดนั้นได้ ดวงตาคมของคิรินทร์จับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของเธอ ราวกับสแกนทุกความคิด ทุกความรู้สึกของเธอ

เพื่อนสนิทของเพชรพลอยยืนอยู่ไม่ไกล แอบฟังบทสนทนาโดยไม่ให้เธอสังเกต

“เชี่ย....นี่เพื่อนกูนอนกับลูกประธานเลยหรอเนี่ย”

เสียงซุบซิบเบา ๆ แต่เพียงพอทำให้เพชรพลอยหัวใจเต้นแรงมากกว่าเดิม เธอไม่รู้เลยว่าเพื่อนกำลังจับตาดูอยู่

จากอีกมุมหนึ่ง เกวลิน คู่หมั้นของคิรินทร์มองการเคลื่อนไหวของเขาอย่างละเอียด ดวงตาแหลมคมเริ่มสงสัยอย่างมาก ทำไมคิรินทร์ถึงสนใจผู้หญิงอีกคนมากเกินไป แม้จะอยู่ท่ามกลางงานเลี้ยงหรูหรา เธอรู้สึกถึงความผิดปกติในอากัปกิริยาของเขา ทำให้หัวใจเย็นวูบ

คิรินทร์เอ่ยเบา ๆ ใกล้ใบหน้าของเพชรพลอย

“คุณ…กลัวฉันหรือเปล่า?”

เพชรพลอยส่ายหน้า

“ฉ…ฉันแค่…ไม่คุ้น…”

“ไม่ต้องกลัว…แค่ให้ฉันติดต่อคุณก็พอ”

เขายื่นการ์ดเล็ก ๆ ให้เธอพร้อมเบอร์โทร มือเพชรพลอยสั่นขณะรับการ์ด หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมา

“ข…ขอบคุณค่ะ…”

คิรินทร์เพียงยิ้มบาง ๆ แล้วก้าวถอยห่าง แต่สายตายังคงจับจ้องเธอเต็มความสนใจ เพชรพลอยยืนอยู่มุมห้อง มองการ์ดในมืออย่างตื้นตันและปั่นป่วน เธอรู้แล้วว่าคิรินทร์คือคนคืนนั้น และคืนนี้เขาให้โอกาสเริ่มต้นใหม่ แม้ใจจะสับสน แต่หัวใจยังเต้นแรงไม่หยุด ค่ำคืนผ่านไปด้วยความตึงเครียด หรูหรา ลึกลับ และอบอวลไปด้วยแรงดึงดูด เพชรพลอยรู้แล้วว่าพรุ่งนี้…โลกของเธอจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป