All Chapters of ท่านประธานกับเรื่องคืนนั้นของเรา: Chapter 1 - Chapter 6

เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นห้องเช่าเล็ก ๆ เพชรพลอยสะดุ้งตื่น ลมหายใจสะดุดด้วยความหวาดกลัวก่อนที่สติจะแล่นกลับมาเต็มที่ภาพเมื่อคืนแล่นเข้ามาเหมือนฟ้าผ่ากลางกะโหลก—แสงสีจากผับ กลิ่นเหล้า การพูดคุยที่อบอุ่นจนน่ากลัว…และเขาผู้ชายคนนั้นร่างกำยำที่แน่นร้อน มือใหญ่ที่ประคองเธออย่างอ่อนโยน…แต่กลับปล่อยให้ทุกอย่างเลยเถิด ไม่ใช่สิ—เธอเองต่างหากที่ปล่อยให้เลยเถิด เพชรพลอยจับหัวตัวเองสองข้างรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาเฉย ๆ “เพชรพลอย…แกทำบ้าอะไรลงไปเมื่อคืน…” เธอปิดหน้า กรีดร้องลงในหมอนเพื่อไม่ให้ห้องข้าง ๆ ได้ยินทุกอย่างชัดเจนเกินกว่าจะบอกว่าเมาจนจำไม่ได้เธอจำได้ทุกสัมผัส…ทุกลมหายใจ…และทุกเสียงเรียกชื่อเธอเบา ๆ ตอนเขากดริมฝีปากลงบนต้นคอ เพชรพลอยหอบหายใจปลายนิ้วแตะไปที่คอ—แสบร้อน เธอพุ่งลุกไปยืนหน้ากระจก “ตายแล้วววววววว…!!!” รอยแดงจาง ๆ ไล่จากกกหูลงมาถึงไหปลาร้าบางรอยเป็นจ้ำเล็ก ๆ จนไม่ต้องเดาเลยว่าเกิดจากอะไรเธอเอามือปิดปากกลั้นเสียงร้อง หัวใจเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกจากอก “ฉัน…ทำอะไรลงไปเนี่ย…” สายตาไหลลงมาเห็นรอยอีกสองรอยตรงไหปลาร้าเธอหน้าแดงวาบขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ “บ้า! ตายแล้ว! บ้าเพชรพลอย!

แสงเช้าอ่อน ๆ สาดเข้ามาผ่านกระจกสูงของอาคารคิรา กรุ๊ป ทำให้ห้องประชุมและพื้นที่ทำงานของบริษัทเต็มไปด้วยแสงสีทองปนเงา ญาดานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานใหญ่ เรียบหรูและสง่างามในชุดสูทสีขาวเข้ารูป ผมดำยาวตรงถูกจัดเรียงเรียบร้อย มือบางลูบเอกสารและรายงานบนโต๊ะ ดวงตาคมกริบสอดส่องทุกหน้าจอคอมพิวเตอร์และทุกความเคลื่อนไหวของบริษัท รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนใบหน้า เธอรู้สึกถึงความตึงเครียดและแรงกดดันที่ต้องควบคุมทุกอย่างให้อยู่ในมือ โทรศัพท์มือถือของเธอสั่น ญาดายกขึ้นกดหมายเลขของหัวหน้าทีมงานคนสนิททันที เสียงตอบรับของฝ่ายตรงข้ามเรียบร้อยและสุภาพ “ตามเรื่องที่ฉันบอกไว้แล้วใช่ไหม?” น้ำเสียงเรียบเย็นแต่เต็มไปด้วยอำนาจ “ค่ะคุณญาดา ทีมงานกำลังตรวจสอบผู้หญิงคนนั้น…เพชรพลอยค่ะ เรากำลังรวบรวมข้อมูลทั้งหมด” ดวงตาคมของญาดาเบิกกว้างเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ แคบลง ราวกับกำลังชั่งน้ำหนักความคิด “ดี…ฉันอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ—ที่อยู่ ครอบครัว การทำงาน ประวัติส่วนตัว และความสัมพันธ์กับคิรินทร์เมื่อคืนที่ผ่านมา…อย่าพลาดอะไรเด็ดขาด” “เข้าใจค่ะคุณญาดา เราจะจัดให้ละเอียดที่สุด” เสียงตอบรับหนักแน่น ทำให้ญาดายิ้มบาง ๆ พ

`บรรยากาศในห้องทำงานของคิรินทร์ในเช้าวันถัดมาหนักอึ้งจนแทบหายใจไม่ออก แม้แสงแดดส่องลอดกระจกสูงเข้ามา แต่กลับไม่สามารถไล่ความเย็นยะเยือกบนใบหน้าของเขาได้เลยแม้แต่น้อย ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาวางเอกสารเล่มหนึ่งลงตรงหน้าบอสอย่างระมัดระวัง “คุณคิรินครับ… นี่คือสิ่งที่เราพบในกล้องวงจรปิดเมื่อคืน” คิรินทร์เงยหน้าขึ้น สายตาคมไหววาบหนึ่งครั้ง ก่อนจะเปิดแฟ้มอย่างใจเย็น แต่ยิ่งเปิด สีหน้าของเขายิ่งขุ่นดั่งทะเลมืดในคืนพายุพัด ภาพถ่ายจากกล้องวงจรปิดชัดเจน — ญาดาเดินไปที่แผนกของเพชรพลอยในเวลาหลังเลิกงานเมื่อคืน เธอเปิดลิ้นชัก โต๊ะเอกสารและ…วางซองเอกสารสีขาวไว้บนโต๊ะทำงานของเพชรพลอย ลูกน้องเอ่ยเสียงเบาหวิว “เราตรวจซองแล้วครับ… เป็นใบร้องเรียนปลอมว่าเพชรพลอยทำให้ชื่อเสียงบริษัทเสียหายจากเหตุการณ์เมื่อวาน มีลายเซ็นปลอมของหัวหน้าฝ่ายด้วย…" คิรินทร์หลุบตาลงอย่างช้า ๆ ก่อนปิดแฟ้มลงด้วยเสียง “ปิด” เบา ๆ แต่แรงพอจะทำให้ลูกน้องสะดุ้ง “เธอคิดว่าเล่นแบบนี้แล้วฉันจะยอมเหรอ…” น้ำเสียงเขาทุ้มต่ำจนน่ากลัว “ดี… ถ้าอยากเล่นเกมสกปรก… ฉันก็จะเล่นด้วย” เขาลุกขึ้นทันที ผูกเนกไทแบบไม่สนใจความเรียบร